2,334 matches
-
la o fétare, așa cum știa Arsenievici cé faté iepuroaicele. În cazul acesta, Arsenievici Își dédea bine seama cé atîta amar de iepuri nu poate sé Încapé Într-o singuré cușcé pe care o avea el dupé casé. GÎndul acesta Îl neliniști pentru o clipé pe Arsenievici, dar de Îndaté ce Își reveni, plesni din deget că În filmele despre capitaliști (atunci cînd un capitalist sté la o masé Într-un restaurant cu muzicé capitalisté și pleoscéie din deget că sé viné
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
nu s-a gîndit sé-i prindé pe cei care furé. Iar demiterea lui Alexandr Timofeevici nu avea nimic comun cu prinsul sau neprinsul celor care furé. Ea era legaté de o cu totul alté priciné și nicidecum cu ceea ce-l neliniștea atît de mult pe Nicolai Arsenievici. Așa cé neliniștea lui Nicolai Arsenievici era cu totul zadarnicé. 45tc "45" A doua zi se réspîndi prin sat vestea cé, În locul lui Alexandr Timofeevici, În funcția de șef al gospodériei a fost numit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
dintr-o daté atît de ciudé pe capitaliști Încît el Își Închipui ce-ar fi sé-i dezbrace pe toți și sé-i așeze pe cioburile de sticlé și totodaté sé le mai tragé și cu ciocanul În cap. GÎndul acesta Îl neliniști și-l bucuré foarte tare pe Șasa și el a Început sé baté sticlă și mai tare. Ce-ar fi sé le puné degetele aici pe cioburi și sé le baté cu ciocanul pîné le ies cioburile prin unghii și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
schimb doué flori galbene, féré frunze. Șasa vru sé și le cearé Înapoi, dar cineva Îi trase un bobîrnac peste cap și, pîné se dezmetici Șasa, florile au dispérut În mulțime. Rémase cu cele doué flori galbene, foarte Înciudat, uitîndu-se neliniștit În jur, ca sé nu fie cumva prin preajmé Sonia, sé-l vadé cu florile acestea urîte. Dupé ce Ii mai trecu ciuda și vézu cé Sonia nu apare de nicéieri, se gîndi cé poate ar fi mai bine sé-și schimbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
când Fănița se oprise lângă balta din care Pampu aduna lintiță cu 60 de ani în urmă. Dar nu fiindcă l-ar fi cutremurat amintirile, ci pentru că ea era tulburată și-l sugruma cu emoția ei. Se oprise și era neliniștită și tremurătoare ca oricare ființă care își așteaptă împlinirea, oricare ar fi ea. S-a uitat în apă și și-a umezit fața neagră, însemnată cu șanțurile albe ale ridurilor bătrâne. Avea pe atunci aproape 70 de ani și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
și pe cea în care am stat de la prânz până a doua zi în târg, la Măgurele. Am făcut conac și am risipit căruțele în cerc, cu fața spre cetate, unde erau trași turcii și probabil Măria sa, Dracula. Copiii erau neliniștiți și unii încă începuseră să se roage de mine să-i fac scăpați și mă uitam la ei cu milă și cu frică spre stăpân, care mai zicea și el din când în când, lăsați, măi flăcăilor, că vă duceți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
cu asta? Întrebă Alexander Grigorevici, ținând bancnota disgrațios între buricele arătătorului și degetului mare. ă Dă-o orfanilor, spuse Porfiri, fără a se uita la el. Capitolul trei Genele investigatorului Lilia tremura din nou în timp ce ieșea în ceața înghețată. Așchii neliniștite de gheață îi penetrau hainele și pielea. Picioarele îi erau umede și amorțite de frig. Pentru un moment nu avea nici cea mai mică idee unde se afla și nici cum ajunsese acolo. Tot ce își putea aminti era că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
după care să poată fi strigat, alintat, înjurat, pomenit... S-a desprins cu inima grea de scândura veche a gărdulețului și a alergat într-un suflet pe versantul movilei, urmat de tatăl său care venea cu pași grei parcă măsurați, neliniștit de neliniștea copilului său.Un cocoș cântă prelung în noapte și sunetul său nestatornic pluti mult timp deasupra văii cu satul, căutând parcă tovărășia celorlalți cocoși care de acum ar fi trebuit să vestească miezul nopții. Culai se înfioră ca
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
mașina dar femeia palidă, îmbrăcată modest și cu părul strâns, nu era aceea pe care o aștepta. Simți că i se strânge sufletul de negre presimțiri. Crezu că se întâmplase ceva rău dar răspunsul ei că erau, cu toții, bine, îl neliniști și mai tare. Luana nu-l privi nici o clipă în ochi iar în momentul în care păși pragul casei se îndreptă spre dulap și scoase hainele ei și valizele. Bărbatul se trezi depășit de situație. Pregătise masa, cu sfeșnice și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
și afabil, care nu Împlinise patruzeci de ani. În fond, un puști, cel mult un tînăr, totuși grav și sigur pe el, care avea mai mult sau mai puțin să-i hotărască soarta. GÎndul ăsta Îl enerva și totodată Îl neliniștea, pentru că nu se simțea un om În vîrstă, nici măcar ca unul care Îmbătrînea. Totuși, tinerețea nu-l Împiedica pe doctorul Rian să locuiască Într-o reședință particulară din cărămidă roz, pe bulevardul Statelor Unite, și, dacă decorul amintea puțin de anul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
și murdară. La izvorul Chomel, apa avea un gust puternic de sulf, iar Maigret se grăbea să-și aprindă iar pipa. Doamna Maigret era mirată cînd Îl vedea atît de docil, de calm, și uneori i se Întîmpla să se neliniștească. Atunci descoperise că făcea Într-un fel pe detectivul. Observa oamenii, parcă fără să vrea, reținea cele mai mici detalii, Îi clasa pe categorii. De exemplu, la hotel, hotelul Bérézina, gen pensiune de familie, putea deja să-i deosebească după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
sunt dator să vi le dezvălui. Numai că poate vă țin din treabă cu sporovăiala mea. Stiliano, ai venit să mă-ntrebi în ce fel ți-am cheltuit banii? Ceva din felul lui de a vorbi îmi scăpa și mă neliniștea, așa că mi-am înghițit întrebările ce-mi stăteau pe limbă. L-am lăsat pe Rotari să-l lămurească de ce îl căutam. A cugetat, după care a spus: - Autocontrolul este una dintre pietrele unghiulare pe care se înalță virtutea. Un lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
îmbufnat. Pentru prima oară a avut ocazia să se confrunte în chip fericit cu doi tineri de vârsta lui. Mă refer la Rodoald și la Grimoald, nepoții lui Gisulf. Dar și mai hotărâtor a fost că inima lui s-a neliniștit ca un mânz primăvara atunci când a văzut-o pe Gaila. Ca toți băieții longobarzi, și el a fost îmboldit să se împreuneze cu sclave, imediat ce a ieșit din pubertate, însă nu s-a îndrăgostit niciodată. Încât aerul său serios și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de brațul meu și, clătinându-se, m-a rugat să-l însoțesc o bucată de drum. Am ieșit din strada Mesè aproape de locul unde ne întâlniserăm și am luat-o pe o străduță îngustă. Pășea încet, greoi, iar eu mă nelinișteam văzând cum cerul se întuneca. El a simțit nevoia să mă asigure: - Nu-ți face griji că se înnoptează, Stiliano. Soarele nu asfințește niciodată pe strada Mesè. Dar să nu te abați de la ea, căci haite de păcătoși abia așteaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
lor: Severino, fiul lui Labieno. Vestea ne-a dat-o cardinalul Adeodato, ținând să adauge că era un om drept. Eu însă am observat că nu prea era în apele sale, și mi-am îngăduit să-l întreb ce-l neliniștea; mi-a răspuns că împuternicitul Mauriciu fusese ales comandant al armatei papale, compusă aproape în întregime din mercenari bizantini. - Din partea unui asemenea om perfid și ambițios nu mă pot aștepta decât la surprize neplăcute, a precizat. Ceea ce s-a și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
rezolvat, după care am hotărât: - Atunci să meargă la Primigenio. Voi pune lemnul într-o raclă de preț, și astfel îl voi despăgubi, chiar dacă într-o mică măsură, pentru prădăciunea pe care i-am adus-o. Am văzut că îl neliniștea ceva pe Adeodato. Pe un ton oarecum răstit, a spus: - Să nu cumva să se atingă mâini necurate de această sacră relicvă. Pe când era un simplu călugăr, Adeodato fusese și tâmplar. Am hotărât să-i găsesc pe cineva care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
-o supune companiei lui în asemenea condiții. Darcey îl întrebă dacă voia să meargă cu ea la cinema mai pe seară, însă el o anunță că avea de lucru până târziu. Cumva, Aidan avea în glas o inflexiune care o neliniștea. Sentimentul de siguranță al relației dintre ei se mai destrămă un pic, iar golul din stomac se mări simțitor. Emma Jones o sună să o întrebe dacă era cazul să o felicite. Darcey nu știu ce să-i spună. Până la urmă, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
se poată opri. Nu! Nieve făcu ochii cât cepele. E drăgălaș, Darcey, dar nu e chiar genul tău de tip. —Ce tot zici? Bineînțeles că e. —El vrea să călătorească și să facă tot felul de chestii, zise Nieve. E neliniștit, are nevoie de experiențe noi. Și eu sunt, și eu am nevoie de experiențe. —Vai, Darce, știi prea bine că nu-i așa! În adâncul inimii tale, tu vrei să călătorești numai ca să-ți faci rebusul într-un peisaj nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
știa că o frământă ceva, pentru că Nieve nu își găsea liniștea urmărind filmul de la televizor pe care chiar ea spusese că vrea să-l vadă. Poate că ar trebui să verific calculele, zise ea gânditoare după ce îi povesti de ce o neliniștise discuția cu Harley. Poate că e ceva ce trebuie revăzut. —Hei, Harley e contabilul, nu? Dacă ceva trebuie verificat, e responsabilitatea lui. — Nu calculele lui, calculele mele, spuse ea. Poate că vreunul dintre dealerii mei a făcut ceva și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
zise Gordon. Ea dădu din cap. Asta era un lucru bun. Sigur că va fi nevoită să se mute din Dublin, să-și părăsească minunatul apartament, precum și toți prietenii, dar poate că i-ar prinde bine. În ultimul timp fusese neliniștită; era ocazia perfectă de a scăpa de acest sentiment. Viața ei personală se schimbase și ea - îi revăzuse pe Aidan și pe Nieve; se confruntase cu toate problemele pe care le evitase până acum; astfel încât se eliberase de povara pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
început călătoria, mi-ar fi putut spune ca altădată, acum opt minute din soare, dar el tace acum, și raza de soare dispăru iarăși dincolo de perdeaua de frunze până la o nouă adiere de vânt când, Scrisoarea părintelui Varava l-a neliniștit într-atât de aseară, m-a pus să citesc și eu n-am putut lăsa nimic pe dinafară, chiar dacă, întinde mâna spre locul unde presupune că se află tabloul, Autoportretul unui, eu i-am întins pânza pe ramă, după sfaturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
nu m-am putut opune, știam că ești în biserică, nu-mi închipuiam însă că și pictezi, Am venit la tine ca să deschid ușa aceea! Nu, Daniel! Ai venit la mine ca să fii lângă mine în ceasul acela! se zvârcolește neliniștit lângă mine și eu nu știu cum să mă port, tace, du-te acum și lasă-mă! N-aș vrea să-l părăsesc în ceasul acesta, dar nu mă împotrivesc dorinței lui, du-te! Noapte bună! Noapte bună, Theo! În camera destinată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
neatinsă, tu știi cum am conceput eu totul, încă din pridvor cei ce intră în biserică trebuie să simtă ceva, ceva viu și puternic, o forță care-i absoarbe înlăuntru, pictura de pe perete să nu le dea pace, să-i neliniștească atât pe credincioși cât și pe cei fără credință, știi că pictura mea nu-i o pictură comodă, în biserica mea nimeni n-are voie să închidă ochii! A fost oare fulgerul de afară cel ce i-a întrerupt brusc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
peste aceste locuri, soarele sclipește viu în auriul hainelor preoțești, cel cu barbă albă e episcopul, spune o voce în spatele meu, dar cel din dreapta lui? Frumos bărbat, e tot de la episcopie! Care-i protopopul? Cel cu, ochii mei se rotesc neliniștiți prin curtea mănăstirii încercând să dau de ceva cunoscut mie, biserica cea nouă, cu ultimii trei metri de pictură, nepictați de Theo, biserica cea veche nedemolată încă, până când cea nouă, caut neliniștit din ochi bisericuța de lemn, îi cunoșteam bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
-i protopopul? Cel cu, ochii mei se rotesc neliniștiți prin curtea mănăstirii încercând să dau de ceva cunoscut mie, biserica cea nouă, cu ultimii trei metri de pictură, nepictați de Theo, biserica cea veche nedemolată încă, până când cea nouă, caut neliniștit din ochi bisericuța de lemn, îi cunoșteam bine locul, dar nu mai e la locul ei, nu cred că totuși ochii mei mă înșală, noile construcții în dreapta ei, pe coama dealului, casa părintelui, modestă pe lângă semețele construcții de piatră albă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]