1,782 matches
-
of her nightly song, / Eighteen hundred years, a female dream! (E: 63). În opinia mea, unul dintre elementele cheie pentru descifrarea acestui prim nivel de interpretare vizionara rezidă în utilizarea unei figuri de stil explicite, o metaforă ironică a lui Newton ("mighty Spirit"), al cărui aport științific deficitar în ordinea propusă de eul creator este direct responsabil de tristețea metafizica și de deșertul spiritual care învăluie lumea: "A mighty Spirit leap'd from the land of Albion, / Nam'd Newton; he
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
lui Newton ("mighty Spirit"), al cărui aport științific deficitar în ordinea propusă de eul creator este direct responsabil de tristețea metafizica și de deșertul spiritual care învăluie lumea: "A mighty Spirit leap'd from the land of Albion, / Nam'd Newton; he siez'd the Trump, & blow'd the enormous blast! / Yellow aș leaves of Autum the myriads of Angelic hosts, / Fell thro' the wintry skies seeking their graves; / Rattling their hollow bones în howling and lamentation" (E: 65). Europe oferă
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
where the delusive Phantom / Departed & Urthona rises from the ruinous walls / În all his ancient strength to form the golden armour of science" (E: 407). Deznodământul este fericit: cunoașterea se impune, iar știință experimentală și coruptă, propagata de Bacon, de Newton sau de Locke, este abandonată în favoarea celei dintâi. Ultimul vers din Night the Ninth nu poate ascunde tonul optimist adoptat de eul creator, constituind, în opinia mea, cheia retorica și epigraful întregului epos: "The dark Religions are departed & sweet Science
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
rațiunii, preocupați doar de sădirea semințelor îndoielii: "I come în Self-annihilation & the grandeur of Inspiration / To cast off Rațional Demonstration by Faith în the Saviour / To cast off the rotten rags of Memory by Inspiration / To cast off Bacon, Locke & Newton from Albions covering / To take off his filthy garments, & clothe him with Imagination / To cast aside from Poetry, all that is not Inspiration / That it no longer shall dare to mock with the aspersion of Madness / Cast on the Inspired
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
locul meritat. Trezirea invocată în acest fragment vizează restaurarea viziunii cvadruple (singură care-i permite, de fapt, receptorului să transgreseze frontierele temporale) ca instrument al cunoașterii absolute, îndreptat împotriva tiparelor mentale abstracte și sterile, create de savanți precum Bacon sau Newton: "I see the Four-fold Mân. The Humanity în deadly sleep / And its fallen Emanation. The Spectre & its cruel Shadow. / I see the Past, Present & Future, existing all at once / Before me; O Divine Spirit sustain me on thy wings! / That
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
its fallen Emanation. The Spectre & its cruel Shadow. / I see the Past, Present & Future, existing all at once / Before me; O Divine Spirit sustain me on thy wings! / That I may awake Albion from his long & cold repose. / For Bacon & Newton sheathd în dismal steel, their terrors hang / Like iron scourges over Albion, Reasonings like vast Serpents / Infold around my limbs, bruising my minute articulations" (E: 159). Chapter 1 se încheie tot cu o rugăciune, adresată aceluiași Pantocrator, prin care se
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
circulator” al relațiilor internaționale. Aspectele acceptate de cercetătorii contemporani sunt considerate pur și simplu condiții fundamentale subînțelese generic ale vieții internaționale. „Toată lumea știe că” este sintagma-cheie, cu implicația că Morgenthau nu trebuie să fie citat mai des decât ar fi Newton atunci când cineva ar observa că un măr cade pe pământ. (Ceea ce se ignoră atunci când ideile Politicii între națiuni devin „cunoaștere comună” este faptul că multe dintre acestea erau extrem de controversate în momentul publicării.) În același timp, argumentele lui Morgenthau față de
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
și în timpul numeroaselor dezbateri filosofice care au avut loc, lucrările științifice au devenit cunoscute pentru capacitatea lor de a releva și destabiliza paradigme culturale și religioase. Trei dintre cei mai mari savanți ai civilizației occidentale - Copernic (1473-1543), Galileo (1564-1642) și Newton (1642-1727) -demonstraseră acest lucru. Totuși, numai exemplul oferit de ei nu a fost suficient. Au fost necesare răspândirea unor moduri noi de percepere a legilor lumii fizice ce se aplică aici și acum și recunoașterea procesului de raportare a acestor
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
permis ca Royal Society să dobândească un control rapid și consistent asupra reputației membrilor ei. Influența considerabilă a societății asupra prestigiului membrilor ei este evidentă în cazul intermedierii de către societate a aprigei și îndelungatei dezbateri dintre Robert Hook și Isaac Newton. Însăși cerința de a „publica pentru merit”, deși, cel puțin inițial, era fundamentată de motivație individuală, a fost instituționalizată de Societate în două moduri: prin sentimentul de responsabilitate față de știință ca instituție și prin accentul pus pe publicarea rezultatelor științifice
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
de a explora și a oferi semnificații. Cercetătorul cazului trebuie să fie suficient de încrezător pentru a interpreta materialele la îndemână. Darwin a lucrat într-un mediu intelectual care a respectat un determinism aparent categoric, amplu și lucrativ, asemenea lui Newton. Această atitudine a promovat o filosofie a științei fundamentată pe legi generale și o personificare a cunoașterii științifice într-o formă pe care Darwin a sperat să o extindă dinspre știința fizică către cea biologică. Intenția lui este exprimată în
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
efecte dinamice de scurtă durată în condiții de laborator (Lewin, 1935). Conceptul de sisteme de activitate permite raportarea unei direcții similare de gândire la nivelul istoriei de viață a individului. Evocă imaginea minții creatoare ca sistem, care după cum a afirmat Newton, este „mereu în mișcare” (Westfall, 1980, p. ii). Cum am evidențiat anterior, sistemele de activitate reprezintă un fenomen redat de viziunea proprie a cercetătorului. Însă, în viziunea persoanei creatoare, există alte aspecte de luat în seamă. Probabil că în orice
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
New York. Wallas, G. (1926), The art of thought, Harcourt Brace, New York. Weisberg, R.W. (1993), Creativity: Beyond the myth of genius, Freema, New York. Wertheimer, M. (1945), Productive thinking, Harper, New York. Westfall, R.S. (1980), Never at rest: A biography of Isaac Newton, Cambridge University Press, Cambridge. Wimpenny, N. (1994), The development of Vincent van Gogh’s creative belief systems preceding his commitment to art, lucrare nepublicată, Teachers College, Columbia University. Wittgenstein, L. (1969), On certainty, Harper Row, New York. Wolpert, L., Richards, A
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
cu statut creator indubitabil din moment ce s-au bucurat de o reputație considerabilă datorită contribuțiilor originale la dezvoltarea civilizației umane (Simonton, 1984d). Cu alte cuvinte, subiecții utilizați în astfel de studii poartă nume care „au marcat istoria” - nume ca ale lui Newton, Descartes, Tolstoi, Leonardo da Vinci și Beethoven. Însemnările biografice și istorice referitoare la contribuțiile lor sunt cuntificate, iar rezultatele creațiilor sunt deseori supuse analizei de conținut - în scopul identificării acelor trăsături de personalitate și circumstanțe socioculturale care determină succesul sociocultural
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
13.2 oferă un eșantion de subiecți din setul de informații al lui Cox. Așa cum Cox are grijă să precizeze, IQ-urile nu reprezintă estimări ale nivelului inteligenței persoanei reale, ci estimări ale documentației privind acea persoană. „IQ-ul lui Newton sau al lui Lincoln ce apare în aceste pagini este IQ-ul acelui Newton sau Lincoln care apare în documentația păstrată. Dar, după cum bine știm, documentațiile sunt incomplete.” (Cox, 1926, p. 8) Cox (1926, p. 55) a descoperit că între
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
Așa cum Cox are grijă să precizeze, IQ-urile nu reprezintă estimări ale nivelului inteligenței persoanei reale, ci estimări ale documentației privind acea persoană. „IQ-ul lui Newton sau al lui Lincoln ce apare în aceste pagini este IQ-ul acelui Newton sau Lincoln care apare în documentația păstrată. Dar, după cum bine știm, documentațiile sunt incomplete.” (Cox, 1926, p. 8) Cox (1926, p. 55) a descoperit că între IQ și gradul de celebritate există o corelație de 0,16, plus sau minus
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
lui Cox (1926) Numele Gadul de celebritate al lui Cattell Valoarea corectată a IQ-ului Napoleon Bonaparte 1 145 (Arouet) Voltaire 2 190 Francis Bacon 3 180 J.W. Goethe 4 210 (cel mai mare) Martin Luther 5 170 Isaac Newton 7 190 George Washington 10 140 Michelangelo 15 180 Abraham Lincoln 23 150 Thomas Jefferson 49 160 W.A. Mozart 56 165 Charles Darwin 68 165 Ludwig van Beethoven 121 165 Un studiu tipic implică numirea și ierarhizarea celor mai
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
favorizeze creativitatea (Amabile et al., 1996; Amabile și Gryskiewicz, 1989; Amabile și Gryskiewicz, 1987). În plus, studiile de caz ale lui Gruber (1986; Gruber și Davis, 1988) despre persoane foarte creative arată că la unii creatori celebri, ca Darwin și Newton, care erau, fără îndoială, foarte implicați în activitate, motivele intrinsece ale creației erau contrabalansate de un anumit grad de implicare a ego-ului, ce îi făcea să nutrească ideea că vor revoluționa gândirea lumii. CONCEPȚIA REVIZUITĂ DESPRE RELAȚIA DINTRE MOTIVAȚIA EXTRINSECĂ
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
testări repetabile și având un suport suficient de date sistematizate sau o generalizare substanțială de cunoștințe cu aplicabilitate universală referitoare la un set de factori, se poate elabora o lege științifică. Legile științifice sunt tipic exemplificate prin legile mișcării lui Newton, legile de mișcare ale planetelor sau legea moștenirii caracterelor a lui Mendel. În general, legile științifice reprezintă aproximări ale oamenilor de știință referitor la natura înconjurătoare și au fost identificate de cercetători de-a lungul secolelor. Este important de arătat
Principii de bază ale cercetării știinţifice by Ruxandra Postelnicu () [Corola-publishinghouse/Science/91486_a_93182]
-
sunt niște cai troieni care cuceresc forme ample de amnezie colectivă. O fac cu sagacitatea unui instinct și cu darurile Întâmplării care nu sunt consumate decât de posteritatea lor științifică 1. Un istoric specialist În problema „Preotului Ioan”, Arthur Percival Newton, afirma În 1924 că „există un anumit pericol ca britanicii care și-au făcut din India casa lor permanentă să fie uitați, necunoscuți, cum neîndoios sunt ei, majorității englezilor”2. În 1950, când la Centrul român de cercetări din Paris
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
antic lăsat nouă de iluștrii predecesori. Să cităm doar câteva nume: Leonardo da Vinci (1452-1519), Cornelius Heinrich Agrippa (1486-1535), Paracelsus (1493-1541), Francois Rabelais (1494-1553), Francis Bacon (1561-1626), Jacob Boehme (1575-1624), Rene Descartes (1596-1650), Blaise Pascal (1623-1662), Baruch Spinoza (1632-1677), Isaac Newton (1642-1727), Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716), Benjamin Franklin (1706-1790), Michael Faraday (1791-1867) și Claude Debussy (1862-1918) care au adăugat lecțiile lor cunoștințelor rosicruciene. Autorități pe diferite planuri, au contribuit de asemenea la învățăturile Ordinului. Printre acești rosicrucieni se află, cum e
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
nu exclud ci dimpotrivă includ și întăresc credința noastră. În zilele noastre am ajuns la stadiul în care se pot oferi demonstrații științifice ale experiențelor mistice, ale proiecției psihice și ale esenței psihice. Alchimistul, astrologul, rosicrucianul și francmasonul Sir Isaac Newton a demonstrat faptul că energia este constituită din particule, că lumina, sunetul sunt la fel ca și gândurile. Max Planck, Albert Einstein, Niels Bohr, mari inițiați ai secolului trecut au întărit imaginea existenței unei interacțiuni universale și apartenența fiecăruia dintre
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
în Tradiție fecioarele vieții. Iar adepții lui Isis, văduva, erau fii ai văduvei. Simbolistica era cu totul diferită și dogma a schimbat prin hotărâri umane sensuri și tâlcul tradiției 310. Doar oamenii de știință Robert Fludd, Robert Boyle, Sir Isaac Newton 311, rosicrucieni și francmasoni au continuat în mod secret tradiția alchimică, fiind în același timp și pionierii chimiei și fizicii moderne. Legendele se regăsesc și în astronomie. Se învăța că conjuncțiile planetare minore au loc la douăzeci de ani și
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
obârșia și prelungirile materiei și energiei produc, stochează și reverberează în mod natural lumina. Hirsh spunea că teologia este singura știință exactă și dacă într-o bună zi se va ajunge la a se demonstra că nici un geniu, nici chiar Newton, n-a adus atâtea revelații, nici n-a făcut atâtea profeții cât Steiner, va trebui examinat fenomenul telepatiei cu universul. Și nu numai la el, am arăta noi, ci și la Jules Verne, Wells, Da Vinci. Cine înțelege că o
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
alegoria autodafeului Didonei (părăsită de Enea care s-a urcat pe un rug funerar). Junona fiindu-i milă îi taie o șuviță din păr549, un obiect material de care să se poată lega, iar curcubeul 550, elementul iconic al lui Newton, este puntea ce duce spre culmile înțelepciunii și spre paradis. În fiecare zi îl rog pe Dumnezeu: Facă-se voia ta! și astfel realizez că existența mea individuală, voia mea, se transpune în plan metafizic și firesc știu că meditația
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Calea dificilă și plină de pericole, sacrificiile fizice și spirituale pentru obținerea adevărului și a luminii au înflăcărat oamenii, de la Toth și Hermes, Moise și Buddha, Pitagora și Confucius, până în zilele lui Dante, Leonardo da Vinci, Cervantes, Cantemir, Goethe, Mozart, Newton, Franklin, Hugo și de azi. Poate efervescența spiritului și lucrării lor este adevăratul secret al francmasoneriei. Care secret? Exact adevărul de care se cramponează toți că nu-l știu și care e înscris pe fruntea fiecăruia de-a lungul ritualurilor
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]