1,712 matches
-
obiectele de interes ale congenerilor mei. În casa Tatălui meu nu exista o bibliotecă și, poate și pentru acest lucru, bibliotecile din unele case În care intram pentru un minut sau un ceas mi se păreau locurile cu adevărat exotice, oazele imens atractive, cu nimic comparabile. Lecturi abundente, enorme, pestrițe, neordonate de nici un spirit superior sau inițiat, lecturi care, se zice, dau precocitate, dar... nu a fost cazul meu. Spiritul meu nu numai că a evoluat cu greutate, dar rămânea Într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
n-am dus-o la capăt. Toate mă atrag acum și mă invită să le deschid. Va fi, prevăd, un adevărat embarras du choix în momentul în care voi putea să încep. Mă imaginez asemenea beduinului ajuns la izvorul din oază, sau asemenea personajului lui Archimboldo cu brațele pline și cu capul acoperit de cărți. *Și în vis, mama (moartă acum trei ani) e numai „foc și pară”. Am visat-o certîndu-se pentru niște straturi cu Maranda, actuala stăpînă a grădinii
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
cu tehnicienii chilieni despre problemele societății, chilienii exprimându-și aprecierea față de profesionalismul și corectitudinea "Părții române", dar și temerile cu privire la privatizare și la noul proprietar. După dejun, împreună cu soția și conduși de conaționalul nostru "domnul director", am vizitat orașul, o oază de verdeață în Atacama, purtându-și numele de la indienii quechua, în limba cărora copay desemna culoarea albastră și yapu pământ, respectiv "câmpul cu turcoaze". Am vizitat Muzeul mineralogic, Gara de lemn cu vestita locomotivă "Copiapo", decretată în 1952 Monument național
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
cu "prezent" (cel de după 1990!). Capitala din 1818, devastată de un incendiu la 1863, a înflorit de pe urma salpetrului și cuprului. Înconjurat de munți semeți, cel mai înalt fiind vulcanul Tupungato, de 6570 de metri, Santiago avea multe parcuri și multe oaze de verdeață și liniște. Unul din acestea se află în apropierea ambasadei, în zona Cerro San Cristobal, Parque Metropolitano, putând fi vizitat în mașină, pe jos sau admirat din funicular. În apropierea bătrânei și monumentalei stații de cale ferată (azi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
acestei întrevederi, am trecut la inspectarea clădirii Consulatului General, acompaniat de primul colaborator și administrator. Construcția, situată în cartierul Laranjeiras (Portocalii), la poalele binecunoscutei stânci Corcovado, era impunătoare, cu o arhitectură studiată, plăcută, răsărind albă ca o insulă într-o oază de verdeață. Pentru toate aceste motive făcea parte din patrimonial arhitectural al orașului Rio. Avea două etaje și două corpuri legate printr-o logie, iar spațiile se dispuneau armonios în jurul unei grădini interioare. Fusese reședința unui brazilian bogat și stilat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
piatră mare și neagră despre care localnicii nu prea știau ce-i și care trimisă spre studiu la Lisabona s-a dovedit a fi aur amestecat cu oxid de fier. De aici și Ouro Preto, aurul negru! Orașul e o oază de istorie, de artă și arhitectură veche, aici conservându-se cel mai veritabil "baroc" din Brazilia. Pentru vestigiile sale istorice, religioase și arhitecturale, Ouro Preto a fost declarat în 1981 de către UNESCO "patrimoniu istoric și cultural al umanității". Orașul păstrează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
protocolare, a fost invitat și ambasadorul nostru din Brasilia. "Casa" lui Senhor Roberto era la câteva sute de metri mai sus de Consulatul General, în zona Corcovado. După ce am trecut de uriașii paznici de la poartă, am intrat în "Paradis" o oază de verdeață cu palmieri, flori, fântâni arteziene, lacuri, păuni, fazani, căprioare... cuprinsă între trei munți "proprietate personală". În mijlocul Paradisului, o "casona", un conac în stilul vechilor case de fermieri, demnă în noblețea și vârsta ei. Interiorul era încântător, primitor, cald
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
ilegal. A debutat în literatură în 1930, scrierile sale fiind traduse în peste 30 de limbi, unele fiind transpuse și în film. Casa lui era situată în Orașul de Sus, în apropiere de Pelourinho, în cartierul Rio Vermelho, în mijlocul unei oaze de verdeață. Știam că în ultima perioadă maestrul avea probleme de sănătate, așa că n-am îndrăznit să-l deranjăm. Ne-a primit la o cafea soția sa, Zelia Gattai, și ea scriitoare și fotograf, autoare a unui excelent volum de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
și mica bibliotecă, îmbiindu-te la conversație. Să mănânci aici un "caldo de mariscos", "cipironi a la plancha", "anillos de calamar", un dorado sau lenguado, acompaniați de un "blanco" uruguayo, argentino o chileno, e o desfătare. Jose Ignacio e o oază de pace și frumusețe, lipsită de aglomerație, poluare și mașini care gonesc, inscripțiile pline de farmec din fața caselor pescărești avertizându-te: "Aici nu gonește decât vântul"! Mai spre est ne atrăgea Punta del Diablo, un alt sat pescăresc, ascuns între
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
Unele departamente de cosmetice plasează rafturile în așa fel încât să creeze un, perimetru mai retras care le să permită cumpărătoarelor să stea departe de vadul principal și să examineze produsele fără teama de a fi ghiontite. Numim aceste locuri „oaze de atracție”, care, de altfel, au succes în încercarea de le determina pe femei să petreacă mai mult timp în magazin. După cum am văzut în primul capitol, în magazinele de cosmetice, uneori produsele mai puțin atrăgătoare, cum ar fi cremele-fard
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
a lucrat ca medic în capitala României, la Filantropia, Eforia Spitalelor și Clinica O.R.L. Anul 1937 va fi momentul numirii doctorului Lucian Popescu în cadrul Spitalului din Oltenița, ca medic șef. Timp de 32 de ani, a activat în cadrul acestei ”oaze” de sănătate oltenițene, până în 1969, când s-a pensionat. Deși a fost solicitat să predea cursuri la Facultatea de Medicină din București, doctorul Lucian Popescu a rămas fidel Spitalului din Oltenița, unde s-a și stabilit definitiv cu familia, într-
Mari personalități oltenițene by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1699_a_3144]
-
librărie, este un adevărat centru de educație multifuncțional. Institutul Sola Scriptura - Filiala Buzău mulțumește celor care stau în spatele acestui proiect îndrăzneț, pentru susținere și colaborare: soților Gabriela și Liviu Todirică și familiei domnului Ionel Turturică. Ori de câte ori aveți nevoie de o oază de liniște și de răspunsuri la marile întrebări ale vieții, librăria Gabriela vă stă la dispoziție. Pastor Daniel Bugean, Coordonator Sola Scriptura Buzău CAPITOLUL 48 Bucurie pentru credincioșii buzoieni Joi, 7 februarie 2013, s-a relansat la Buzău, pe strada
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
La un moment dat drumul aproape plat ce taie lanurile aride se termină și începe un urcuș destul de lung și abrupt. Ajung din urmă și alți pelerini ce urcă încet dar hotărât. Când se termină urcușul suntem recompensați cu o oază de copaci și o fântână cu apă proaspătă. Ce moment reconfortant, cu atât mai mult, cu cât și soarele a început să ardă. După un alt sat, Castrojeriz, urmează un drum lung de aproape 11 km, fără umbră, fără apă
Pelerin la Santiago de Compostela by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1841_a_3168]
-
mass-media, biserica, sindicatele involuntar au devenit mijloace de dominare și manipulare în masă. Cultul personalități lui Voronin a permis înspăimântarea oamenilor, populația se temea să-și revendice drepturile la studii, cuvânt, independență, proprietate etc. Republica Moldova, treptat, se transformă într-o oază izolată de toată lumea. Să sperăm că școala dramatică a opt ani de dictatură comunistă, deghizată în una democrată, jertfele de vieții omenești de la 7 aprilie, va prilejui tuturor locuitorilor de pe această palmă de pământ o maturizare efectivă în definirea opțiunilor
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Valeriu Ostaş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1708]
-
pașapoartele și ne-au pus viza pentru 48 de ore în Egipt. De la frontieră ne-a luat un egiptean cu microbuzul lui și ne-a dus prin Egipt. În drum spre Muntele Sinai am mai vizitat două mănăstiri: Fărâm și Oază, unde au slujit Sfinții doctori fără de arginti Cozma și Damian. Am intrat și noi un pic și ne-am închinat. Am văzut obiecte străvechi care se mai păstrează și în zilele noastre. Atât de simple și modeste erau înainte, că
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
Blaj la insistuția mai sus amintită, s-a organizat tabăra de pictură, a doua din vara aceasta, pe care o onorăm cu prezența. Izolați total de restul lumii, în vârful unui deal acoperit masiv de păduri de stejar, într-o oază care acum este invadată de mai mulți pictori, se află un conac-hotel, condus, întreținut și „stăpânit” de o familie care este la dispoziția noastră pentru a ne hrăni și servi. Fiind prima tabără de pictură de aici, cei care s-
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
Încă, În cei vreo 30 de ani scurși Între evenimentele amintite, mediul s’a redus puțin, devenind favorabil toporașilor. E, desigur, o excepție, pe placul locuitorilor Copoului, ce confirmă regula oxidării generale a mediului, datorată poate apariției Între timp a oazei de natură ce este Grădina Botanică sau, poate o compensare, printr’un mecanism ascuns, a oxidării (a se Înțelege poluării) datorate suprapopulării altor cartiere ale Iașilor. “Radiosfera”, 19 decembrie 1994, ora 10,50 14. Rânduri despre un prieten Motivația intervenției
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
specie”. Și, ca Întotdeauna după aceasta, formele veterane de viață au căpătat o “gură de aer”. Vremurile tot mai grele n’au provocat Întotdeauna, odată cu apariția unor organisme noi, compatibile, dispariția celor vechi. Acestea au găsit mai Întotdeauna câte o “oază” rămasă În urma evoluției globale a mediului. Mediul nu a fost niciodată omogen din punct de vedere chimic și nici n’a evoluat În același ritm pretutindeni. Adăugând și diversitatea condițiilor fizice, rezultă o mare diversitate de biotopuri, deci specializarea organismelor
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
de biotop al deșertului. El este starea de maximă entropie În seria ce-o vom parcurge. Ca atare, viața pe care o poate adăposti e destul de sumară și, oprindu-ne la plante, nu vom găsi decât ici-colo agave ori, În oaze, adică acolo unde există apă, palmieri, adică monocotiledonate, plante dintre cele mai evoluate, apărute deci În epoci relativ recente, de entropie destul de ridicată; cu alte cuvinte, adaptate. Binebine, ar zice un ecolog Înrăit - cu ghilimele - dar ce facem cu Welwitschia
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
zi ori din noapte, la oboseala picioarelor, la distanțele parcurse. Fuga în Egipt? Nici Marcu, nici Ioan nu suflă niciun cuvânt despre așa ceva. Pe jos? Călare pe măgăruș sau pe cămilă? Cu ce bagaje? Câte zile a durat? Prin ce oaze a trecut? Ce mâncau? Cu ce se acopereau noaptea? Ispitirea din deșert? Care anume? Spațiile albe din povestire ne-ar spune, fără îndoială, la fel de multe ca și cele pline, dar nevoia de a marca punctul le-a golit de conținut
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
Your son will be out next year" ("Fiul dumneavostră nu va mai fi primit la anul", engl. [n. trad.]) și aceasta e de-ajuns. Exmatricularea e cea mai rea dintre pedepse într-un loc unde nu mai există decât două oaze de pace, clinica și colegiul. Școala rezistă mai bine decât spitalul unde, în ciuda prezenței unor voluntari străini (îndeosebi francezi), membrii diferitelor facțiuni încep să se ucidă între ei. Știți de ce am avea nevoie aici? De un profesor de muzică vocală
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
și de vânturi. Proptelele și parapeții zac pe jos, o streașină stă de-a curmezișul, parcursul este incert, paznicul somnoros. Ceva mai la vale, fântâna lui Eliseu e intactă, iar firicelul de apă venită din subteran, bine canalizat, irigă perimetrul oazei. În depărtare se zărește muntele Celor Patruzeci de Zile, cu mănăstirea grecească cocoțată pe coasta abruptă și pustia în care Isus ar fi postit patruzeci de zile și patruzeci de nopți, hărțuit de diavol. Un teleferic optimist, pe care-l
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
acestor versanți lipsiți de verdeață, pietrificați și la aceeași înălțime, un cadrilater de copaci cu frunze întunecoase, roșcovi, măslini, eucalipți și mai știu eu ce, din care apar ici și colo bulbii unor biserici, clopotnițe și cupole aurite. Ca o oază de răcoare și de umbră, un spațiu baroc etalat cu franchețe pe colină. Net delimitat, covorul vegetal corespunde exact cu domeniul creștin, ortodox de data asta, cu cele două biserici rusești ale sale. În latura Iacob, pe morminte se pun
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
învechindu-se fără a fi soluționate. Mussolini însuși se ocupa de problemă. Această intruziune i-a adus ambasadorului francez, încă de la început, un succes à la Pyrrhus, mai rău decît o adevărată înfrîngere. Ducele, abordînd enunțul "revendicărilor", pronunță numele unei oaze din hinterlandul tunisian, la care Beaumarchais replică: "Noi nu vom ceda niciodată acest punct". Și, în fața furiei lui Mussolini, adăugă cu cel mai ironic zîmbet din tradiția de la Quai d'Orsay: "Căci, sînt deja 10 ani de cînd îl deține
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
trimisese acesta guvernului italian o notă formală, semnată de ministrul Afacerilor Externe, Herroue, prin care declara limpede că chiar în cazul în care Curtea Internațională de la Haga va condamna Abisinia să plătească daunele-interese reclamate pentru asasinarea ofițelor și soldaților din oaza Oual-Oual, Regele Regilor nu se va considera responsabil de aceste crime "întrucît fuseseră comise într-o zonă unde locuitorii nu-i recunoșteau autoritatea supremă". Mărturisire prețioasă care, prezentată la S.N., ar fi justificat orice acțiune militară a Italiei, cu titlu
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]