1,711 matches
-
apropiată era, Încă, amintirea nunții de la Reuseni, unde căzuse tatăl voievodului Ștefan. Acum era pace În țară și spor la grâne. Dar, În pădurile din jurul Lipnicului, Apărătorii vegheau. Din capătul de răsărit al codrului pornea lanțul ciugilor de fân și păcură, gata să semnaleze orice mișcare de oști de la malul Nistrului. Semnalele erau primite, la o mie de pași de masa nuntașilor, de iscoadele Apărătorilor. Dar ele se duceau mai departe, de-a latul Moldovei, spre cetățile Hotinului și ale Neamțului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
neant. Ceva, totuși, se mișca. Porunci treceau din om În om. În fiecare grup apăruseră luptători cu semnul scutului și spadei, purtând arcuri mari și câte trei tolbe de săgeți. Mai aveau la ei pânze groase de cânepă, Îmbibate În păcură. Oștenii văzură cu mirare că săgețile aveau vârfuri colorate și că, printr-o frecare scurtă a vârfului săgeții de bucata de cânepă, acesta lua foc. Pe dealurile din stânga Bârladului, către Bobriac, o săgeată se ridică drept spre Înaltul cerului, arzând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cădeau secerați de Înaintarea perfectă, În careuri de luptă, a ienicerilor. -Acum! strigă Oană, sărind În șa. Catapultele! Douăzeci de catapulte ascunse În pădure aruncară, simultan, valuri de foc. Erau bucăți de lemn Împănate cu vârfuri de săgeți Îmbibate În păcură, cărora li se dăduse foc. La instalarea acelor catapulte muncise Oană imediat după primirea mesajului de la Angelo. Iar acum se dovedeau devastatoare pentru Cuceritori. În aproape un ceas de luptă, căzuseră peste o mie din Cuceritori, dar și aproape cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
acest scripcar! Îl vezi? E olog de ambele picioare... Într-adevăr, m-am uitat la omul de pe scenă. Avea o față pământie, nerasă, țepoasă, care-l făcea și mai bătrân decât era. Ochii mari și negri, ca două mărgele de păcură aveau un licăr aparte, aruncând scântei din găvanele adâncite ale orbitelor. Păru-i era însă alb, rar și încâlcit. Era așezat în șezut pe un pat improvizat din pături groase, iar monturile picioarelor îi erau învelite în obiele de pănură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
export, atât de mult și pe drept cuvânt criticat de către opoziția conservatoare, a fost inaugurat tot în această perioadă. În a doua jumătate a anului 1914, guvernul a interzis de la export numeroase articole, precum animalele de tracțiune, mașini, cărbune, petrol, păcură, cereale și făinurile de orice fel, în afară de cea de porumb etc. Proiectul de ratificare a măsurilor de prohibire la export luate în timpul vacanței Corpurilor Legiuitoare a fost înaintat Parlamentului la începutul lunii februarie 1915. Ratificarea măsurilor de prohibire nu s-
Iniţiative interne între anii 1914-1916 : putere şi opoziţie by Daniela Ramona Hojbilă () [Corola-publishinghouse/Science/1206_a_1890]
-
mult dorita apă caldă, mulți montam pe țeava de agent termic de la baie, un furtun prin care scoteam apa ce alimenta caloriferele și o foloseam pentru a ne spăla. Cum se știa de acest furt, uneori apa era amestecata cu păcură și era unsuroasă, dar de multe ori era curată și se putea utiliza. Pentru a-și încălzi locuințele, cei care aveau copii mici foloseau radiatoare sau niște reșouri primitive confecționate în fabrică. Desigur că era un consum mare de energie
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
mirositoare, era frig, era întuneric și era foame. Despre apă caldă aproape nici nu putea fi vorba. O dată 87 pe săptămână, dacă ajungeam acasă, făceam duș cu apă din calorifer. Apa aceasta era când prea fierbinte, când era amestecată cu păcură și nu putea fi folosită la spălat. Lupta cu greutățile vieții de zi cu zi era cumplită, iar oamenii erau tot mai nemulțumiți și mai furioși. Nu știam aproape nimic despre starea de spirit a celor mulți. Timpul petrecut în
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
razele de la far peste tufișuri și am șters-o peste câmp spre un drum de țară, care era la mare distanță de șosea. Cu siguranță că locul ăla era cuibul unui demon: era albastru, cu un sol gloduros, mirosind a păcură, iar în întuneric, nu departe de noi, se auzea sfârâitul aburilor care se ridicau spre cer de la coșurile uzinelor din Lackawanna. Doar n-aveai de gând să tragi? i-am zis. Tocmai bâjbâia să își bage mâna în mânecă, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
obișnuită. Dacă nu pot veni, o să te sun cam pe la aceeași oră. M. Am încheiat scrisoarea și am pus-o grăbit în buzunar. Antonia și Rosemary coborau scările, încercând să vorbească amândouă deodată. — Și întreaga clădire are încălzire centrală pe păcură, spunea Antonia. M-am ridicat de la biroul Carlton House la care stăteam și m-am îndreptat spre șemineu. Era după-amiaza devreme, dar afară era deja întuneric și luminile fuseseră aprinse. În cameră se aflau două radiatoare, însă Antonia insistase să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
neepurate (scurse prin rețeaua de canalizare, de la fostele Uzine "1 Mai", de la Tăbăcărie, de la Societatea Chimică "Progresul" S.A. și, de mai departe, de la Rafinăriile "Vega" și "Astra") și poluate ireversibil cu metale grele, compuși organo-fosforici toxici, bitum, terebentină, solvenți și păcură otrăvea aerul. Aici, în Țarina sfârșitului, în Akeldama, printre leșuri împrăștiate și mumificate, doar pene, gheare, păr și oase, de păsări și de șobolani, și printre movilițele compacte de gunoaie, întotdeauna bine garnisite cu eșantioane generoase de rahați, aparținând tuturor
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Ba nu! Uite! Sunt trei cai și trei călăreți! Mascați, băi, să fiu eu al...! Cu mantii sau cu robe lungi, de carnaval, pe ei! Unul, negru, unul, alb și unul stacojiu. Sunt la capăt, sub reflectoarele de la batalele de păcură, înspre bodega lu' Mariusache și spre cimitir. Stau nemișcați. Nu știu ce naiba fac. Par că se sfătuiesc... Războiul, Cucerirea, Foametea! Exterminatorii! Vânătorii! Cavalerii fantomatici ai Apocalipsului! tresare Avocatul, fără ca să-și dea seama că o și spune, cu voce tare. Au
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
un nou născut, de sex masculin, decedat prin înec. Iar în curtea bisericii, se afla cadavrul unui tânăr de douăzeci și cinci-treizeci de ani, ex-sanguinat, cu artera carotidă despicată. Că veni vorba despre înecați... Pe câmp, lângă rezervoarele industriale cu păcură, nu departe de cimitir, într-o baltă adâncă de circa cincisprezece centimetri, infestată cu mormoloci, a mai fost descoperit și cadavrul lui B.N., cunoscut drept Bogdănelu' Nebunu', oligofren. Înecat și el! În aceeași dimineață, Salvarea și Pompierii au primit un
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
telefon și se zbătuse o vreme Între ele până să scape. Umpluse locul de pene lungi, nepământești, și de petice din cămeșoiul cel alb. Spaima lui cea mare culcase la pământ câțiva stâlpi de lemn Îmbibat cu un fel de păcură Împuțită. Copiii Își lipeau urechile de acei stâlpi care zumzăiau și ascultau ce-și spuneau unul altuia marii conducători ai lumii ori nevestele lor cele sclifosite, care se lăudau una alteia cu bijuteriile și minunatele veșminte pe care și le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
fi dezvăluite la viitoarele aniversări ale eroicului nostru veteran de război; după ce doamna țața Gherghina a fost surprinsă În pat cu un alt bărbat de către soțul legitim, i s-a aplicat tratamentul tradițional: a fost dezbrăcată la piele, unsă cu păcură, tăvălită prin fulgi, urcată În căruță dimpreună cu zestrea ei - două preșuri Împletite din cârpe, un rățoi, trei găini și o cratiță smălțuită -, plimbată prin tot satul și depusă, În cele din urmă, În bătătura rușinaților ei părinți, care i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
grohăia nehotărât și Întrebător și tremura din toate Încheieturile. Încercară În zadar să-i Închidă lui Florea Cucu ochii albaștri, cu luciri de gheață, Încălziți, totuși, de o duioșie fără seamăn. Pe albia Dunării curgea În loc de apă un soi de păcură vâscoasă. Lenevoasa alcătuire căra Încet la vale puzderie de clădiri Înalte ce se clătinau lin, dar fioros, și lucruri mai mărunte. La un cot al albiei, o imensă catedrală se aplecă brusc, apoi, fără să le sfarme, Își culcă turlele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de copii în bănci sau aruncate în coșurile pentru gunoi din clase. Acest personaj pitoresc, Moș Marcu, poseda o tehnică specială pentru curățirea sălilor de clasă și a holului. După ce trăgea cu mătura gunoaiele, peste praful rămas arunca cu găleata păcura, pe care o întindea cu un feleștioc pe toată suprafața podelelor. Făcea, astfel, un lucru cum nu se putea mai rău. Când copiii alergau, praful îmbibat cu miros de păcură și amestecat cu fumul ce ieșea abundent din sobele crăpate
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
trăgea cu mătura gunoaiele, peste praful rămas arunca cu găleata păcura, pe care o întindea cu un feleștioc pe toată suprafața podelelor. Făcea, astfel, un lucru cum nu se putea mai rău. Când copiii alergau, praful îmbibat cu miros de păcură și amestecat cu fumul ce ieșea abundent din sobele crăpate, făceau aerul irespirabil. Curtea școlii nu se deosebea cu nimic de maidanul de pe malul Cacainei, un pârâiaș murdar și rău mirositor care traversa orașul pe latura sa estică, în apropierea
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
îl avusesem. Din cei 1 400 de lei plăteam doar sindicatul, 7 lei, un sindicat, probabil, al fabricii, la care fusesem automat înscrisă. Muncitorii necalificați - nu am văzut decât bărbați - luau salariul într-o hală, semnând pe un butoi de păcură, probabil. Eram ca zilierii. Nu primeam spor de vechime și nici alocație pentru copil. După șase luni aveam dreptul la jumătate din alocație pentru copil. La Oficiul Forțelor de Muncă, un tovarăș Moș mi-a spus că totul, adică angajarea
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
obicei, o sângerare digestivă înaltă, deasupra unghiului duodenojejunal; diagnosticul diferențial se face cu hemoptizia și epistaxisul înghițit), rectoragia (eliminare de sânge roșu prin scaun, traducând o hemoragie digestivă joasă), melena (emisia de fecale colorate în negru lucios, cu aspect de „păcură”) indică de regulă o hemoragie digestivă superioară și o pierdere de sânge de cel puțin 500 ml/24 ore, hemobilia (sângerare cu punct de plecare hepatic prin căile biliare), hematuria (hemoragie de la nivelul rinichiului sau al tractului urinar exteriorizată prin
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Prof. Dr. Costel Pleşa, Dr. Cristian Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1207]
-
făcut un obiect sau care abundă într-un loc“, (de exemplu v. sl. pesŭkŭ, „nisip“ + -ena > pesučana > peșteana „de nisip, nisipos“, cum se numesc unele văi din țara noastră). Toponimul Dofteana ar putea proveni și el dintr-un slav *deguti, „păcură, catran“ + sufixul - ena (> *degutĕna > degtĕna > dektena); evoluția a parcurs traseul: sl. *Degtena > *Dektena > *Dehtĕna (ca doctor > dohtor), rom. *Dehteana (e > ea, ca în sl. vĕku > veac, sl. delŭ > deal) > Defteana (ht > ft, ca în dohtor > doftor) > rom. Dofteana (e > o
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
sud-slav, întîlnit și la alte toponime din zonă (Cîmpina, Prahova, Slănic, nu *Cumpina, *Porahova, *Salonic, cum ar fi sunat în varianta estică), iar o în loc de e apare și în formele maghiare Döjtëne, Döjtöne. Un apelativ maghiar de origine slavă, deget, „păcură de uns carul“, justifică de asemenea unele forme intermediare, de la *degŭtĕna la Degtena. Toponimul Doftăneț are la bază adjectivul slav, sub formă masculină, *degŭtĕnŭ, „cel cu păcură“ (la început însoțind unul dintre substantivele dolŭ, „vale“, sau potokŭ, „pîrîu“, care sunt
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
și în formele maghiare Döjtëne, Döjtöne. Un apelativ maghiar de origine slavă, deget, „păcură de uns carul“, justifică de asemenea unele forme intermediare, de la *degŭtĕna la Degtena. Toponimul Doftăneț are la bază adjectivul slav, sub formă masculină, *degŭtĕnŭ, „cel cu păcură“ (la început însoțind unul dintre substantivele dolŭ, „vale“, sau potokŭ, „pîrîu“, care sunt masculine), căruia i se atașează sufixul -ici, folosit pentru substantivizarea adjectivelor, rezultînd *Degŭtĕnici, care evoluează la Doftăneț, după modelul *Degŭtĕna > Doft(e)ana. Există și un corespondent
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
care extrăgea dohotul prin distilare din lemn de mesteacăn“, respectiv „instalație primitivă pentru distilarea dohotului“) conduce spre aceeași bază onomasiologică, chiar dacă în timp locul dohotarilor l-au luat păcurarii sau păcureții (în județul Prahova există o localitate Păcureți), care extrăgeau păcura (țițeiul), la început prin puțuri primitive, din zăcămintele petrolifere. Dorna Este numele unui rîu cu lungimea de 53 de kilometri, afluent de dreapta al Bistriței, al unui deal din apropierea Bobîlnei, al unei porțiuni mai adînci din albia Jiului, al unui
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
statornice, ca s ă nu ne găsească dușmanii. Dacă n- avem oștile crailor, ne împresurăm de pustie. Domnul abate Paul de Marenne era curios să afle ce vorbe pot schimba oamenii pe asemenea drum cotit și pe asemenea întuneric de păcură. Ceru lămurire c u glas s căzut lui Alecu Ruset și beizade îi tălmăci cu plăcere numaidecât observările filosofice ale șătrarului. Toate șoaptele co nteniră și urechile se ciuliră, ascultând fără să înțeleagă limba străină de la marginea pământului, care suna
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
în exemple și anecdote care dovedesc rolul pământului în pr ivința b uchetului unui vin. În cazul nostru special, trimet pe domnul C ioculescu la toți producătorii moldoveni, care îi vor confirma că aroma Cotnarului circulă în subsolul Moldovei ca păcura la Câmpina și Buștenari. * Pentru a doua acuzație, nu-mi rămâne decât să las volumul să vorbească singur. Cine vrea sa se edifice, n-are decât să-l citească. Căci, în definitiv, Șerban, Cioculescule, aș fi preferat să mi ataci
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]