2,528 matches
-
într‑o situație deosebită, cu implicații puternice în evoluția lor ulterioară. Informațiile sunt culese prin diferite metode de către una sau mai multe persoane, în legătură directă cu cazul respectiv, apoi are loc schimbul de păreri care facilitează explicațiile cele mai plauzibile cu privire la situația concretă și identificarea măsurilor și procedeelor de rezolvare eficientă a situației (în Anexa 16 este prezentat un cadru general de realizare a unui studiu de caz pentru un subiect care prezintă un anumit tip de problemă / situație problematică
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
occidentale; subiectul nu era o noutate, pentru că încă din Antichitate erau cunoscute și apreciate capacitățile terapeutice/vindecătoare ale reprezentanților regnului animal. 2. Mulți s‑au întrebat cum se poate ca o pisică să aibă efecte terapeutice asupra omului. O explicație plauzibilă ar fi aceea că felinele au un câmp electromagnetic foarte puternic. De asemenea, se vorbește în unele cercuri despre așa‑numita terapie ondulatorie informațională care are la bază convergența undelor electromagnetice de frecvență medie sau înaltă. Cu alte cuvinte, prin
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
Aici comite T. Mazilu o confuzie (dar nu gravă, căci se înțelege ce vrea să spună) între fantezie și imaginație. Imaginația, cred eu, e în directă proporție cu simțul realului. Numai dacă ai acest simț poți să-și imaginezi ceva plauzibil. Cu cât simțul acesta e mai acut, cu atât imaginația e mai bogată și mai puternică: vezi Balzac, Tolstoi, Dostoievski. Imaginația are darul de a instaura irevocabil o imagine a lumii, proprie, autonomă și exemplară. Se crede, în genere, că
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
articolul meu despre fantezie și imaginație am lăsat o formulare nu de-ajuns de nuanțată, care ar putea fi înțeleasă într-un sens prea mărginit. Scrisesem acolo, la un moment dat, că numai dacă ai simțul realității poți imagina ceva plauzibil. Prin această frază și mai ales prin termenul de „plauzibil” s-ar putea înțelege că exclud din planul legitim al imaginației tot ce iese din obișnuit și din empiria cea mai comună. Adică fantasticul, fabulosul, metamorfozele simbolice în plan existențial
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
nu de-ajuns de nuanțată, care ar putea fi înțeleasă într-un sens prea mărginit. Scrisesem acolo, la un moment dat, că numai dacă ai simțul realității poți imagina ceva plauzibil. Prin această frază și mai ales prin termenul de „plauzibil” s-ar putea înțelege că exclud din planul legitim al imaginației tot ce iese din obișnuit și din empiria cea mai comună. Adică fantasticul, fabulosul, metamorfozele simbolice în plan existențial, misteriosul și straniul, nu și-ar găsi locul în marea
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
pe pereți” le respingem ca aberante (dar în planul creației caii verzi pe pereți pot avea validitate estetică, vezi, de pildă, nuvela lui Poe Metzengerstein). Numai într-un context de pregnantă realitate obiectivă poate să se impună fantasticul ca imagine plauzibilă. Facultatea de a crea fantasticul aparține imaginației și nu fanteziei, deși termenii aceștia au comună rădăcina grecească fan. Doctorul îmi mai semnala că sunt de făcut niște distincții între fantastic așa cum apare la Hoffmann sau Poe și cel de natura
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
că ar coincide mai mult sau mai puțin cu alte liste similare. 5. Răul e, după mine, supralicitarea poeziei și confecționarea în serii substituibile a unei poezii care nu e deloc rea, din contră, pare chiar bună, în tot cazul plauzibilă, dar care e pseudoobscură, pseudohermetică, pseudonaivă, pseudopolitică, pseudocosmică etc. Fenomenul nu ar avea importanță dacă nu ar fi unul de proliferație la scară socială și nu ar duce la revendicări ilegitime, dar presante. Eu nu sunt deloc împotriva imitației și
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
venim cu o nouă imagine, fiindcă imediat câțiva oameni - chiar și studenți - vor spune că lucrăm dublu, că subminăm aulicul intangibil, sacrosanct al catedrei. După mine, dacă ar fi să dezbatem teme incitante, ar trebui neapărat să alegem o temă plauzibilă, la care să aibă acces fiecare dintre noi, și mulți alții din jur, dar care să nu iradieze o impresie inhibitivă de tehnicitate. Ce s-ar putea discuta? Putem lansa un proiect de grup: un cadru tematic mai general, pe
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
capăt zilelor în floarea vârstei? Care-i imbecilul în stare să crediteze poemul epicurian cu o fărâmă de interes, știind că este produsul unei individualități deranjate? Dificilă agape la adepții Răstignitului... Ca să calomniezi cu folos, trebuie să transformi o ipoteză plauzibilă în realitate confirmată. Nimic nu pare mai ușor de prezentat ca adevărat decât ceea ce este verosimil. Astfel, citind paginile consacrate de Lucrețiu iubirii, putem constata o descriere minuțioasă a ravagiilor iubirii-pasiune. Anatomist riguros, mânuind scalpelul, necruțând nimic, criticând fără milă
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
informații decît orice alt instrument neînsuflețit. Interacțiunile complexe dintre persoane care face testul și cea care este testată determină un feed-back În ambele direcții, ceea ce poate transforma testul energetic Într-un dans al explorării cu scopul de a obține informații plauzibile. În condițiile În care am pregătit destule grupe de studenți pînă În prezent despre acre știu că sînt capabili să facă teste energetice valide vă pot spune cu mîna pe inimă că și dumneavoastră vă puteți dezvolta această abilitate și
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
univers, Studiază universul în ansamblu, originea și destinul său, ca un supersistem fizic și oferă: concluzii la o scară “supra-galactică” (de miliarde de ani lumină) și predicții ca urmare a teorie relativității generale a lui Einstein, oferindu-ne o imagine plauzibilă despre dimensiunile universului fizic (metagalaxie); a apărut în a doua jumătate a secolului al XIX-lea, când s-au emis unele aserțiuni cu aparent caracter contradictoriu (paradoxul lui Olbers - potrivit căruia cerul nocturn ar trebui să strălucească mai ceva decât
De la Macro la Microunivers by Irina Frunză () [Corola-publishinghouse/Science/779_a_1755]
-
arătat ca o diminuare cu 1,8% a luminozității solare ar fi suficientă pentru a se contrabalansa încălzirea provocată de o dublare a cantității de dioxid de carbon din atmosferă. Și din punctul de vedere al costurilor, soluția pare la fel de plauzibilă, estimându-se că fantasticul lanț de baloane ar costa 25 de miliarde de dolari, o sumă rezonabilă în raport cu multiplele avantaje generate de o scădere a temperaturii. Și, totuși, realizarea unui astfel de proiect s-ar putea lovi de obstacole serioase
De la Macro la Microunivers by Irina Frunză () [Corola-publishinghouse/Science/779_a_1755]
-
au contribuit cu nimic la acoperirea cheltuielilor implicate de promovarea candidaturii lor. Numai că același studiu a aratăt că averea candidatului este un predictor semnificativ al procentului de voturi pe care acesta îl primește (Chiru 2010b, 31). Două explicații sunt plauzibile în contextul românesc pentru acest comportament de vot: fie candidatul a putut investi mai mult în campanie (în imaginea sa ori pentru a cumpăra voturi), fie polticienii prosperi au fost plasați sistematic în colegii ce ofereau șanse mai bune de
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]
-
cicluri electorale de cheltuieli este că numărul în scădere al partidelor reprezentate în Parlament (dacă luăm ca punct de referință legislatura 1996-20007) a adus de asemenea o descreștere substanțială a banilor cheltuiți de partidele extraparlamentare în campaniile lor. Cea mai plauzibilă explicație pentru această situație este aceea că oamenii de afaceri au devenit din ce în ce mai rezervați în a finanța campanii ale "challenger-ilor" în lumina șanselor reduse pe care aceștia le aveau să depășească pragul electoral de 5% și considerând și dezastrul
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]
-
în orașul Medgidia. Evoluția performanțelelor electorale în perioada 2004-2008: O analiză de tip longitudinal În secțiunea introductivă a prezentului capitol, am considerat evoluția electorală a partidelor non-naționale mari (și care nu au competitori reali în interiorul grupului pe care îl reprezintă) plauzibilă pentru cazul românesc. În acest sens, am realizat o analiză de tip longitudinal a performanțelor celor mai importante partide etnice din țara noastră la ultimele două alegeri locale. Am considerat numărul de mandate un indicator relevant pentru performanțele partidelor în
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]
-
reinventat sub semnul subiectivității criticului. Exemplele date de Eliot vizează doi mari scriitori romantici Goethe și Coleridge a căror critică este considerată cea mai periculoasă, deoarece substituirea adevăratului Hamlet cu o proiecție a acestora este făcută într-o manieră extrem de plauzibilă datorită darului lor creator. Astfel, se observă că Eliot nu contestă talentul lui Coleridge sau Goethe, ci maniera de a face critică literară a acestora. Această reluare a ideilor privind impresionismul critic nu constituie decât un preambul, adevăratul scop al
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
ale bătăliei între formulele vechi, idealist-sentimentale, și cele noi care, în ciuda aerului afișat de realismul contondent, nu resping infuziile unui romantism rezidual. Atenția acordată stilului corespunde dorinței de a reformula întregul proiect al realismului-detectivistic, care trebuie să consiste în acțiuni plauzibile ale unor oameni plauzibili în împrejurări plauzibile, cu precizarea că plauzibilitatea e în mare parte o problemă de stil (Chandler, 1976, p. 35). Oricine își amintește că definițiile realismului vorbeau de personaje „tipice” în împrejurări „tipice”. Întregul efort al lui
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
vechi, idealist-sentimentale, și cele noi care, în ciuda aerului afișat de realismul contondent, nu resping infuziile unui romantism rezidual. Atenția acordată stilului corespunde dorinței de a reformula întregul proiect al realismului-detectivistic, care trebuie să consiste în acțiuni plauzibile ale unor oameni plauzibili în împrejurări plauzibile, cu precizarea că plauzibilitatea e în mare parte o problemă de stil (Chandler, 1976, p. 35). Oricine își amintește că definițiile realismului vorbeau de personaje „tipice” în împrejurări „tipice”. Întregul efort al lui Dashiell Hammett și Raymond
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
cele noi care, în ciuda aerului afișat de realismul contondent, nu resping infuziile unui romantism rezidual. Atenția acordată stilului corespunde dorinței de a reformula întregul proiect al realismului-detectivistic, care trebuie să consiste în acțiuni plauzibile ale unor oameni plauzibili în împrejurări plauzibile, cu precizarea că plauzibilitatea e în mare parte o problemă de stil (Chandler, 1976, p. 35). Oricine își amintește că definițiile realismului vorbeau de personaje „tipice” în împrejurări „tipice”. Întregul efort al lui Dashiell Hammett și Raymond Chandler ar putea
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
stil (Chandler, 1976, p. 35). Oricine își amintește că definițiile realismului vorbeau de personaje „tipice” în împrejurări „tipice”. Întregul efort al lui Dashiell Hammett și Raymond Chandler ar putea fi, prin urmare, circumscris acestei subtile glisări terminologice: de la „tipic” la „plauzibil”. Nimic, firește, din comportamentul, din înfățișarea, din gândirea, din evoluția lui Marlowe nu lezează ideea de plauzibil. Chiar părțile misterioase, absente, necunoscute confirmă - și nu infirmă - lecția potențialității existente în fiecare din paginile lui Raymond Chandler. În ciuda nenumăratelor trimiteri la
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
se născuse... Starea naturală a detectivului este revolta - un lucru pe care-l resimțim în fiecare dintre acțiunile sale. Nici nu e nevoie ca Marlowe să fie un personaj real, de vreme ce autorul s-a străduit să facă din el unul plauzibil. Dacă romanele lui Chandler sunt și altceva decât piese din marele dosar al entertainment-ului prin lectură - și ele sunt, cu siguranță -, principalul său purtător de mesaj trebuie, cu necesitate, să fie și altceva decât o mașinărie de rezolvat mistere. Raymond
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
el urmărea doar trasarea unei direcții ferme în lumea haotică a prozei polițiste. Primul precept are în vedere credibilitatea/plauzibilitatea: la ambele capete, în premisă și în deznodământ, proza „detectivistică” trebuie să prezinte o aderență perfectă la realitate, înfățișând „acțiuni plauzibile ale unor oameni plauzibili în împrejurări plauzibile” (Chandler, 1977, p. 63). Dacă am lua în considerare și propoziția următoare („Plauzibilitatea e în mare parte o problemă de stil”), am putea spune că linia clasicist-realistă, născută odată cu poetica lui Boileau, n-
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
unei direcții ferme în lumea haotică a prozei polițiste. Primul precept are în vedere credibilitatea/plauzibilitatea: la ambele capete, în premisă și în deznodământ, proza „detectivistică” trebuie să prezinte o aderență perfectă la realitate, înfățișând „acțiuni plauzibile ale unor oameni plauzibili în împrejurări plauzibile” (Chandler, 1977, p. 63). Dacă am lua în considerare și propoziția următoare („Plauzibilitatea e în mare parte o problemă de stil”), am putea spune că linia clasicist-realistă, născută odată cu poetica lui Boileau, n-a fost nicicând dorită
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
în lumea haotică a prozei polițiste. Primul precept are în vedere credibilitatea/plauzibilitatea: la ambele capete, în premisă și în deznodământ, proza „detectivistică” trebuie să prezinte o aderență perfectă la realitate, înfățișând „acțiuni plauzibile ale unor oameni plauzibili în împrejurări plauzibile” (Chandler, 1977, p. 63). Dacă am lua în considerare și propoziția următoare („Plauzibilitatea e în mare parte o problemă de stil”), am putea spune că linia clasicist-realistă, născută odată cu poetica lui Boileau, n-a fost nicicând dorită cu mai multă
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
obscure lui însuși. Ceea ce înseamnă că etica profesată cu asemenea ardoare a fost înfrântă de o cauză de al cărei sens nu e conștient. Iraționalul pare să pândească din tenebre, acolo unde detectivul visează la claritate și armonie. Un motiv plauzibil ar exista și ar putea fi unul provenit tot din spațiul etic: vorbind despre Geiger și Eddie Mars, Marlowe ar fi trebuit să vorbească și despre o parte a istoriei familiei Sternwood pe care nu avea îndreptățirea morală să o
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]