1,640 matches
-
moment de tăcere. — îmi pare rău, bătrînelule, nu-i vina ta. Oricum, acum încerc să te înfurii. — De ce? — Vreau să asmuți tot iadul la banchet. — De ce? N-o s-o fac, dar de ce? — Pentru că a fost cea mai blîndă, cea mai politicoasă, cea mai docilă adunare din toată istoria. Delegații s-au comportat unii cu alții de parcă ar fi manevrat explozive. Toate afacerile murdare și mecanismele lacome au fost rezolvate în comitete secrete, fără ca nimeni să-i urmărească, să se plîngă, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Brătianu și Rosetti se bucură de stima și considerațiunea tuturor concetățenilor săi (!! Urăm o bună venire colegului nostru din București și prin mijlocirea sa trămitem o salutare din inimă presei din România. (Merci) [21 mai 1882] DAR DULCI, NOBILI ȘI POLITICOȘI"] Dar dulci, nobili și politicoși adversari - ne întreabă " Romînul" - contra alor noștri s-a sculat Domnul Tudor? Contra alor voștri, am răspuns noi! Și am citat cuvintele autentice ale acestui boier român care declara că, în unire cu mulți boieri
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
de stima și considerațiunea tuturor concetățenilor săi (!! Urăm o bună venire colegului nostru din București și prin mijlocirea sa trămitem o salutare din inimă presei din România. (Merci) [21 mai 1882] DAR DULCI, NOBILI ȘI POLITICOȘI"] Dar dulci, nobili și politicoși adversari - ne întreabă " Romînul" - contra alor noștri s-a sculat Domnul Tudor? Contra alor voștri, am răspuns noi! Și am citat cuvintele autentice ale acestui boier român care declara că, în unire cu mulți boieri iubitori de țară, s-a
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
scuipîndu-mi plămânii după doar câteva luni, chelneriță ducând câte zece farfurii sau câte opt halbe deodată și cu fundul învinețit de ciupituri, curvă suportând toți porcii și bețivii pământului... Așa, măcar stăteam pe un scaun, măcar îmi zâmbeau uneori domni politicoși (deși încercau și ei, aproape zilnic, să mă pipăie când, spre spaima mea, intra câte unul singur în lift și trebuia să-l duc până sus; ba am văzut uneori ceea ce e un lucru obișnuit pentru orice liftieră: un domn
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ținut la un loc de învelișul lui de piele, lipit pe țeastă și flenduros în toate celelalte locuri, căci metabolismul lui este o ardere de alcoolun. "Săracu' de el", spunea mama cu douăzeci de ani în urmă, "așa tânăr și politicos, că-mi zice și de zece ori pe zi"Săru' mâna, doamnă" când ne-ntîlnim la lift sau pe scări - săracu' băiat, uite ce-a ajuns, uite ce face băutura din om..." Iar eu, ținînd-o de mână, fără să bănuiesc că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
nici un efect asupra ochilor lui, neschimbați de douăzeci și cinci de ani, de când urcasem prima dată în lift alături de el, pe-atunci un tânăr cu fața frumoasă, cu cei mai intenși ochi albaștri pe care aveam să-i văd vreodată, inteligenți și politicoși, dar cu coloana vertebrală frântă între omoplați, în unghi drept, așa încît chiar și pe-atunci cu greu își putea ridica, asemeni unui câine, privirile din pământ. Ca un câine umil și arăta, un câine cu ochi de om, și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
prin seara cafenie. O fată cu pieptul gras și figură de secretară, ținând în față o tavă de metal ca pentru a-și proteja o îndoielnică feciorie, se opri la masa lor: "Wat drink je?", o întrebă pe zeiță, care, politicoasă și visătoare, răspunse ca și când î-ar fi cerut un sărut: "Een glaasje jeneever graag." Prin colțurile cârciumii erau risipiți de-a valma o Elisabeta a Angliei, un Beethoven foarte cătrănit, o Mică Sirenă cu o coadă de cârpă plină de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe națiuni”. Cred că o să-i ia ceva timp Marianei să-și cunoască colegii de clasă. Noi însă ne-am obișnuit repede și ușor unii cu alții. Primii dintre noi ajungeau grecii, de fiecare dată joviali, iar băieții amețitor de politicoși. Erau urmați de evrei cărora ne obișnuisem să le respectăm ritualul matinal de salut. Ei spuneau „Shalom aleichem”, noi trebuia să le răspundem „aleichem Shalom”. Fiecare dintre noi, cu foarte puține excepții, aproape că tăia dintr-o parte în cealaltă
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
pe națiuni”. Cred că o să i ia ceva timp Marianei să-și cunoască colegii de clasă. Noi însă ne-am obișnuit repede și ușor unii cu alții. Primii dintre noi ajungeau grecii, de fiecare dată joviali, iar băieții amețitor de politicoși. Erau urmați de evrei cărora ne obișnuisem să le respectăm ritualul matinal de salut. Ei spuneau „Shalom aleichem”, noi trebuia să le răspundem „aleichem Shalom”. Fiecare dintre noi, cu foarte puține excepții, aproape că tăia dintr-o parte în cealaltă
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
la foc mic. Biscuit, care-și terminase cina, își luase tălpășița. Sigrid așternu masa în bucătărie. Am pus mâncarea pe masă. -Nu găsești că acum carnea este mai fragedă, mai impregnată de gustul ciupercilor? -Da, zise ea cu un entuziasm politicos. Mă agasa. Nu mă putui abține: -De ce oare atâtea femei cred că este seducător să mănânce așa de puțin? -De ce oare atâția bărbați cred că scopul femeilor este acela de a-i seduce? O căutasem cu lumânarea. Râsei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
stric idila noastră. -Idila noastră! -Păi da, acesta este cuvântul folosit atunci când două ființe sunt fermecate una de alta. -Vorbește doar în numele dumitale. -Poate că acum mă disprețuiești. Am trăit momente care atestă totuși că așa stau lucrurile. -Eu sunt politicoasă iar dumneata ești vanitos, iată explicația. -Sigrid, nu te recunosc. -Dar eu! -Bine. N-o să ne certăm când trebuie să acționăm. Niște gorile ne încercuiesc cu adevărat de alaltăieri. Ce propui? -E problema dumitale. Eu una, nu risc nimic. -Crezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
niciodată. Barba îi era proaspăt aranjată și îi dădea aerul acela sever și, în același timp, de domn sută la sută, care știe să-și poarte bastonul ușor și să-și scoată pălăria a salut cu un gest care, deși politicos și amabil, impunea totodată distanța necesară. Și Onkel Rodolph, numai în cămașă și vestă, și-a pus brațul pe speteaza fotoliului și o privea pe mama prin lentilele ochelarilor lui rotunzi cu rame de corn. Un zâmbet îi flutura în jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
ar chema într-o formulare birocratică vizitele astea. Cert e că le făcea. Și așa era de șters, că părinții elevilor nici măcar nu bănuiau că pe el îl cheamă cu totul altfel, Popescu, să zicem, și îl invitau în casă politicoși: „Poftiți, intrați domnu’ Paganel!“. Cum ziceam, era un individ destul de anost. Așa că n-are rost să vă povestesc despre el. Ci despre cei doi Ghindoc. Tată și fiu. Care chiar că erau interesanți. Mai ales când luau ceva la bord
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
peisajul urban și acvatic, și poate În cel celest, decât În proximitatea zurbei mondene. I-am fost prezentat, totuși, la un moment dat. MRP Îl surprinsese revenind, pe furiș, la hotel și a profitat de clipă. Un domn scund și politicos, În haine cuminți. Cap mare, fruntea asemenea. Părea un introvertit poet antebelic, deghizat În funcționar al Asigurărilor... La cina colectivă de după premieră, Domnul Radu Petrescu nu a apărut Însă la masa noastră, a „tinerilor”, prezidată de veșnic tânărul MRP. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ducea spre centrul orașului. Era Înfășurat Într-un trenci prea lung și Într-o solitudine care, departe de ochiul public, Își Îngăduia fragilitatea. Un tânăr frumos și singur, strâns În el Însuși, de data asta, și restrâns de Îngândurări nocturne. Politicoasa sociabilitate, fermitatea distanțării de intrușii agasanți, așa cum le contemplasem la primele Întâlniri, dobândeau acum o imagine Întregitoare. Controlul lucid al disponibilităților se articula Încă de atunci, cred, Într-o instinctivă și intensă veghe (să-i spunem și „decentă”?) În a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de atâtea ori, În „spirit”, cum spunea profesorul, și continuam, mă asigurase, „cu veche și statornică prietenie”, să fim „solidari”!! Mi-era greu să mă descotorosesc de uimire și stânjenire fără ajutorul său. I-am menționat așadar surprinderea, În termeni politicoși, cum se vede din copia scrisorii pe care, probabil nu Întâmplător, o păstrasem, pentru a o confrunta cu răspunsul său. 14 iunie 1994 Dragă Mircea Zaciu, Am citit, În sfârșit, cu mare febrilitate, primul volum al Jurnalului. Mi se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
măriți de spaimă, captivul așteaptă să fie, ca altădată, lovit, umilit, anihilat. Înainte de a se prăbuși, cu pantalonii umezi de urina groazei, sub loviturile neamțului, prizonierul vede cum santinela Își Întoarce privirea binevoitoare spre el și Îi face un semn politicos să se apropie. Abia atunci Înțelege că, În realitate, soldatul era el, acum, cel care curăța spălătorul pentru fostul captiv. Zâmbetul său slugarnic exprima nerăbdarea de a-l servi pe sclavul de ieri. „Lumea se răsturnase cu josul În sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
în apă, bătăile inimii ei, care produc cercuri la suprafață. Nu știe ce s-a ales de iubirea pentru care trăiește. Continuă să vorbească, de parcă o pauză ar însemna colapsul. Sunt o sămânță pe moarte, în interiorul unui fruct. Toată lumea e politicoasă cu mine pentru că-ți sunt concubină. O concubină - nu o revoluționară, nu un soldat, nu ceva care are vreo legătură cu treburile astea. Oamenii tăi nu mă respectă. Deși sunt totul, nu sunt nimic. Te-am urmat întruna ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
accepte sindromul. Avusese încredere în el, iar el nu oferise decât filosofie. Și totuși, respectându-și promisiunea față de ea însăși, nu-l înfruntase niciodată. Până în momentul în care le întorsese spatele, îi măgulise reputația, convinsă că, dacă va fi destul de politicoasă, specialistul ăsta bărbos și curtenitor, cu părul grizonant, va învinge Capgrasul și îi va salva atât pe fratele ei, cât și pe ea. Daniel ceruse de mai multe ori să-l întâlnească pe doctor. Ea îl refuzase. Daniel nu i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Scenele erau pline de consistență și detalii; pur și simplu nu realiza că acele imagini nu veneau de la ochi... Lectura nu dură mai mult de cincisprezece minute. Dar toți trei se zvârcoleau în eternitate când Weber termină pasajul, în aplauze politicoase. Apoi începură întrebările. Un student respectuos întrebă care e diferența între a scrie științific și a scrie pentru public. O pensionară voia să pună în discuție starea scandaloasă în care se aflau serviciile medicale. Apoi cineva întrebă dacă Weber avusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
paradele militare. Nu suportă exploziile. —Invită-l, totuși, propuse Bonnie. N-are decât să plece când începe distracția. —Care prieten? Mark își lipi nasul de fereastra bucătăriei. Despre cine vorbiți? —Ți-o tragi cu vreunul? întrebă Rupp, cu o curiozitate politicoasă. Duane își savura acest moment rar de avantaj informațional. Deja s-a fumat, Gus. E cuplată cu Rigel. Voi în ce țară trăiți, fraților? —Danny Rigel? Băiatul cu păsările? Iar? Rupp ridică spre Karin o cutie de bere înfășurată într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
opt de ani din Illinois, căsătorit, cu doi copii mici, perfect sănătos, care nu prezenta nici un simptom neurologic neobișnuit în afară de convingerea persistentă că doar un sezon mai despărțea echipa Chicago Cubs de o victorie în campionat. În amfiteatru răsunară râsete politicoase, mai modeste decât cu un an în urmă. Își ridică privirea. Tânăra Sylvie își mușca buza, cu ochii în carnețelul ei. Poate că îi era milă de el. — Primul semn că era ceva anapoda a fost că David, în mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
tocmai În Dudești Cioplea, pe lângă cimitir, la capătul lui 16, de unde pleacă rata spre Călărași și Oltenița, de lângă monumentul eroilor din Primul Război Mondial. Este atât de departe, Încât această depărtare inspiră mila și folclorul. „Vă rog frumos, drăguț și politicos / Că din Cioplea viu pe jos / Pentr-un kil de zahăr tos!” Talciocul e un rai de tinichele, un iad de boarfe, e locul unde Dumnezeu a fugit de pe lume și unde a rămas doar norocul, și el orb, bântuind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
din politețe, și chiar nu-ți aduc nimic de mâncare, farfuria ta rămâne goală și ieși pe hol să fumezi și o bătrânică vine cu un blid de scovergi, a simțit că ți-e foame și că o faci pe politicosul. Cu Hanelore vă Întoarceți la barăci și Începe Revelionul, dar curentul electric este de 110 V, magnetofonul este pe 220, aleargă aia după un transformator, dar mare lucru nu se Întâmplă și dansați toată noaptea pe un „Rain and Tears
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Aveam în față o femeie care-și controla în mod clar felul în care arăta. — E cineva aici care vrea să fie transformată într-o femeie completă? Cu toatele am strigat ca răspuns. Eu nu am strigat, am făcut cu mâna politicos. Bine, bine, bine! Acum, am să vă spun doar un lucru! Ce vă oprește să fiți niște femei complete? O întrebare validă. Îmi venea să ridic mâna și să spun: „Am avut doar un singur prieten până acum și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]