1,728 matches
-
fotonilor prin bezna solidă, urletul disperat al celor care nu puteau să se mai nască. Asociațiile umanitare au pichetat Primăria și au scandat lozinci. Orașul furat/Nu-l vrem duplicat, Un eșantion depui/ Mâine el va face pui, Mai bine populist, decât conțopist, Brăila-i ciordită de clica școlită, Bogătașii în valută/fac istoria să pută și alte slogane mai deocheate cu referire directă la șefii locali aflați în negociere cu invadatorii. Primarul era pregătit să renunțe chiar și la secretară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ca și limba română, ca vehicul de cultură) se formează aproape în întregime în zona «tradiției moderne» sau a «tradiției rupturii»”. Prima „ruptură” literară și culturală majoră are loc între ideologia posteminescianismului ruralist, paseist etnicist și xenofob, deviată către reacționarismul populist, și cercul estetizant, cosmopolit, francofil al lui Alexandru Macedonski. Stigmatizat de opinia critică în urma nefastei epigrame antieminesciene („Un X pretins poet...”) pe fondul emergenței mitului postum al „poetului național”, mentorul Literatorului va rămîne practic singurul animator al „noului curent”, pînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Democrat, cu program explicit antisemit, condus de N. Iorga și A.C. Cuza (1910) sînt cîteva dintre cele mai vizibile manifestări ale naționalismului antimodern, paseist și xenofob. Estetismul este contestat și de la stînga ideologică, prin „arta cu tendință” (de un naturalism populist, sentimental și moralizator) cultivată de cercurile socialiste grupate în jurul revistei ieșene Contemporanul a lui Constantin Dobrogeanu-Gherea și Ion Nădejde, apoi (după desființarea acestuia, în 1892), în diverse publicații de mai mare sau mai mică relevanță (Munca, România muncitoare, Pagini literare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
adversară militant-socialistă (dar nu neapărat dogmatic) a „plutocrației” liberale, a „camarilei” regale și a „politicianismului”, a corupției, a inerției tradiționale, a xenofobiei și a antisemitismului. Violent anticapitalist, editorialul-program semnat de dr. Nicolae Lupu („Bun sosit!“) este unul politic-legitimator, cu frazeologia populistă și bombastică specifică: „În clipa în care finanța cotropitoare, după ce a pus mîna pe haina și măruntaiele frumoșilor noștri munți, pe unda zburdalnică a rîurilor limpezi și repezi pe holdele cîmpiilor bogate, după ce a furat hoțește puterea politică prin gîtuirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
superioritate; întreaga dezbatere interbelică privind autodefinirea identitară, tradiția și specificul național stă pe acest complex care o irigă printr-un sistem de vase comunicante. „Complexul periferiei” se va asocia adeseori cu o atitudine antipoliticianistă, antiburgheză și antiliberală, fie ea socialistă, populistă, conservatoare sau reacționară, mergînd de la critica parvenitismului pînă la refuzul modernității și al parlamentarismului din anii ’20-’30. Seducția unei himerice restaurări a valorilor medievale sau arhaice, tentația utopiei totalitare ca antidot al „crizei imaginarului” european și redimensionarea romanticei „tentații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
șoarecii o bucată uscată de brânză. Era miercuri, 3 iunie 2009, și, la douăzeci și două treizeci, o întâlnire istorică urma să se-ntâmple: o dezbatere în direct, à l’américaine, avea să-i confrunte, în studioul de stat, pe populistul Mahmoud, la sfârșit de mandat, și pe rivalul său, Moussavi. În apartamentul din Vali-Asr, ea abia pusese aspiratorul. Sonia Leclerc, căreia Teheranul îi schimbase renumele în Sonia Oro își văzuse visul cu ochii: după treizeci de ani, reușise să vină
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
numai). Doar că Europa însăși nu este cu adevărat „post-națională”, și cu atît mai puțin România. Mai mult, frustrările sociale care nu au întîrziat să apară au putut fi canalizate și apoi manipulate, în numele „poporului”, spre și printr-un discurs populist, preluat rapid de întreaga clasă politică, astfel încît se poate vorbi în prezent, cu o oarecare doză de sarcasm, de revenirea la „partidul unic” : Partidul Național Populist, identic și consecvent cu sine dincolo de aripile sale autointitulate socialistă, liberală etc. Națiunea
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
putut fi canalizate și apoi manipulate, în numele „poporului”, spre și printr-un discurs populist, preluat rapid de întreaga clasă politică, astfel încît se poate vorbi în prezent, cu o oarecare doză de sarcasm, de revenirea la „partidul unic” : Partidul Național Populist, identic și consecvent cu sine dincolo de aripile sale autointitulate socialistă, liberală etc. Națiunea nu pare să fi ieșit primenită din această poveste, ci mai degrabă mînjită. Bineînțeles, știam de asemenea că proprietatea colectivă, de stat, este un fals și că
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Tehnic vorbind, a avut loc de fiecare dată o supraevaluare a priva tizării proprietății însoțită de un dezinteres față de susținerea proă ductivității. Pe scurt și mai simplu spus, legiuitorul a „dat pămînt” tuturor, în mod mai mult sau mai puțin populist, dar nu l-a mai interesat ce va face fiecare cu acesta. Diferența este doar de proporții : președintele Iliescu „a dat” la pălmași, președintele Constantinescu „a dat” și la cei mai înstăriți, împărțindu-și astfel mai degrabă bazinele electorale decît
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
unui conflict atît de grav și de violent. Nici un politician nu a arătat că înțelege gravitatea situației și că este dispus să depună eforturi susținute pentru a rezolva aceste probleme. Este posibil să asistăm, și asistăm deja, la un val populist, la răspunsuri superficiale, cum ar fi arestarea lui Kiril Rașkov, crearea unor liste cu „oligarhi locali” și „averi suspecte” etc. Nici un politician - de stînga sau de dreapta - nu s-a arătat pînă în momentul de față dispus să trateze adevăratele
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
ale primarilor, senatorilor, oamenilor de afaceri bine conectați și altor „baștani” ai rețelelor de corupție organizată. Adică de generația de mîine a mai-marilor țării, care va pune mîna pe conducere în cîțiva ani. 5. Cînd, întîmplător, „se sparge buba”, cade, populist, capul vreunui Moțoc și statul închide dosarul. Iar cînd „Moțoc” este țigan, organele statului dau liber la linșaj. După acest circ fără pîine, dosarul se închide, în așteptarea următorului „eveniment”. în concluzie : problema nu este deci că sîntem conduși de
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
anii săi de început. Și este grav tocmai de aceea : poate fi un început a ceva mult mai grav ! Au mai fost multe acte de segregare și discriminare. Acesta are însă ceva în plus. Domnul Cherecheș nu este un banal populist exaltat din categoria Vadim sau, mai recent, Dan Diaconescu. Nici un „ingenuu” care se trezește vorbind, din categoria Prigoană. Cherecheș este un manager inteligent și eficient, perfect coerent și consecvent în ceea ce face și care știe perfect să-și îmbrace pornirile
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
văzut nebunie de bătaie. La ora la care nenea Epa povestea lucrurile astea, deja România pășise pe noul făgaș comunist, altfel fostul general nici măcar nu ar fi putut scoate un cuvânt. Era după amnistierile în masă făcute de Ceaușescu - metodă populistă - cu scopul de a câștiga încrederea maselor, când R.P.R devenise R.S.R. Ce frumos suna dintr-o dată atunci: România. Emoționant. În scriere dăduse drumul lui â din a, în termenii român, România, aproape ca pe vremea cealaltă, apoi fuseseră scoase
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
ce va să vină sau fermecați de astrul nopții și inepuizabila iubire, cu preoți mângâietori de suflete, învățători luminători de minți necoapte, scormonitori în tainele științei, apărători ai unor cauze drepte și nedrepte, visători în orânduiri mai bune, cu legiuiri populiste, eroi cu ,,Virtutea militară" strălucind pe piept și în manualele școlare, o societate omenească cu țărani robiți, cu țărani mai înstăriți (după mintea fiecăruia), cu țărani împușcați, cu arendași haini și boieri patrioți, cu oameni de bine cu gândul la
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93042]
-
el avea un program liberal standard. Membrii lui erau mari admiratori ai Europei Occidentale și doreau ca Serbia să adopte instituțiile acesteia. Celălalt partid, al radicalilor, era mai democrat și cu orientare socialistă, avînd mai multe în comun cu partidele populiste, socialiste și anarhiste ale vremii. Acesta sprijinea introducerea dreptului la vot universal pentru bărbați, impozitarea directă și dominarea guvernului de către legislativ, și a fost primul partid sîrb care a încercat să implice țărănimea în viața politică. Liderul lui, Nikola Pašić
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
din clientela regimului lui Ferdinand, beneficiara celor mai mari avantaje. Uniunea Agrară era la început o asociere de diverse grupuri și persoane, neavînd deci o ideologie unică sau un program comun. Mulți dintre membrii ei erau puternic influențați de doctrina populistă a vremii, în special de opiniile radicalilor ruși. Ei credeau că sarcina lor era ridicarea nivelului intelectual și moral al țăranilor, punînd deci un mare accent pe educație. Alții considerau că prima necesitate erau acțiunile concrete, cum ar fi măsurile
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
fundamentale pe care erau bazate instituțiile politice ale noilor națiuni liberalismul și naționalismul occidental. Eșecul regimurilor independente de a împlini năzuințele și aspirațiile intelectualilor, țăranilor și ale altor grupuri defavorizate lăsa drum deschis altor influențe ideologice. Doctrinele socialiste, comuniste, anarhiste, populiste și, în cele din urmă, fasciste aveau să ofere soluții alternative problemelor existenței moderne. 2 Monarhia dualistă: Austro-Ungaria din 1867 pînă în 1914 Analizînd istoria Imperiului Habsburgic de după 1867, este important să scoatem în evidență faptul că statul avea de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
rezultat al acestui schimb, aproape 100 000 de turci au ajuns să locuiască în Tracia, iar un număr similar de greci la Constantinopol. Problema menținerii monarhiei nu era problema politică prioritară, Regimul militar a organizat alegeri în decembrie 1923. Partidul Populist, care îi reprezenta pe monarhiști, le-a boicotat. Suporterii lui Venizelos au obținut o victorie clară prin alegerea a 250 de reprezentanți, dar și republicanii au dovedit că aveau o forță considerabilă, avînd 120 de delegați. Venizelos a devenit prim-
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
existent și au acceptat egalitatea navală în estul Mediteranei. Între timp, criticile nu numai la adresa lui Venizelos, ci și a regimului republican, erau tot mai aspre. Forțele monarhiste cîștigau din nou popularitate. În alegerile din septembrie 1932, Partidul Liberal și Partidul Populist au obținut aproximativ același număr de voturi. Deoarece Venizelos pierduse majoritatea, a fost înlocuit pentru scurt timp cu Panagis Tsaldaris, care era monarhist. În ianuarie 1933, Venizelos a format ultimul său guvern. Situația politică din Grecia era din nou extrem de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
găsirea unei combinații stabile de partide și a conflictului înverșunat dintre republicani și monarhiști. Venizelos, cel mai experimentat politician grec, a format ultimul lui guvern în ianuarie 1933. În alegerile organizate în martie noul guvern a suferit o înfrîngere dură. Populiștii, care reprezentau cauza monarhistă, au obținut o majoritate de 135 de locuri, față de cele 96 ale liberalilor. Tsaldaris a devenit din nou prim-ministru. Aceste rezultate electorale, cu evidentele lor implicații, au constituit un șoc pentru armată și pentru corpul
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
Revolta militară a eșuat însă din nou. Deși a existat un oarecare sprijin din Macedonia și din partea marinei, Atena nu a putut fi cucerită. Această acțiune a întărit considerabil poziția regaliștilor. Guvernul aflat sub conducerea lui Tsaldaris și a Partidului Populist avea acum o justificare perfectă ca să-i îndepărteze pe partizanii lui Venizelos din posturile oficiale de stat și din armată. Venizelos, care părăsise țara, a fost condamnat la moarte. Noile alegeri au avut loc în iunie 1935. Deoarece partidul lui
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
ca să-i îndepărteze pe partizanii lui Venizelos din posturile oficiale de stat și din armată. Venizelos, care părăsise țara, a fost condamnat la moarte. Noile alegeri au avut loc în iunie 1935. Deoarece partidul lui Venizelos nu a participat, Partidul Populist a repurtat o victorie clară. Singura provocare a fost aceea a Partidului Unionist Regalist al generalului Ioannis Metaxas, care a obținut însă numai o mică parte a voturilor. Tsaldaris a vrut apoi să organizeze un plebiscit asupra chestiunii revenirii regelui
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
Grecia. Fondurile americane constituiau însă baza ajutoarelor masive furnizate de Administrația de Ajutorare și Reabilitare a Națiunilor Unite (UNRRA), care a salvat țara de la foamete. Între timp, vechile coaliții politice s-au refăcut; cea mai mare influență era exercitată de populiștii lui Tsaldaris, de liberalii lui Soufoulis, de național-liberalii lui Gonatas și Zervas și de Uniunea Politică Națională alcătuită din adepții lui Papandreou, Panaghiotis Kanellopoulos și Sofoklis Venizelos. Ca și mai înainte, partidele erau grupate în jurul unor personalități puternice. Astfel de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
adunare pe perioada următorilor patru ani. Partidul Comunist era astfel privat de influența politică pe care ar fi putut-o exercita pe calea aceasta. Ținute conform programării în martie 1946, alegerile au fost cîștigate cu o majoritate absolută de Partidul Populist al lui Tsaldaris, care sprijinea reinstaurarea monarhiei. În urma acestei răsturnări a situației, rezultatul plebiscitului referitor la revenirea regelui era previzibil. În septembrie, așa cum era de așteptat, Ghiorghios al II-lea a obținut aprobarea a 68 % din electorat. Ambele acțiuni electorale
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
nevoile și preocupările grecilor. Obiectivele urmărite de americani nu coincideau întotdeauna cu cele ale grecilor mai cu seamă în privința Ciprului, singura problemă majoră a relațiilor externe ale Greciei. PAPAGOS ȘI KARAMANLIS: GUVERNELE GRECEȘTI PÎNĂ ÎN 1963 Liderii partidelor Liberal și Populist au colaborat în timpul războiului civil. Cabinetele erau alcătuite din reprezentanții centrului și ai dreptei spectrului politic; cel mai puternic partid din adunare era Partidul Populist. Influența dreptei a crescut în același timp în armată și în poliție. Așa cum era de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]