1,337 matches
-
Îndelete. — Să vedem, flăcăule, tu ce anume dorești? Ce doresc e să aflu cine este Julián Carax și unde pot găsi alte cărți pe care le-o fi scris. Barceló a rîs pe Înfundate și și-a vîrÎt la loc portofelul, reconsiderîndu-și adversarul. — Ia te uită, un academician. Sempere, dar ce-i dai dumneata de mîncare acestui țînc? a glumit el. Librarul s-a aplecat spre mine cu un gest confidențial și, pentru o clipă, mi s-a părut că Întrezăresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
mă Îndoiesc că-i un derbedeu. — Vorbeam de pederaști. Am aflat că păpușelul ăsta vă frecventează stabilimentul, presupun că pentru a cumpăra povestioare romantice și pornografie. — Și pot să vă Întreb ce vă pasă dumneavoastră? Drept unic răspuns, Își scoase portofelul și Îl Întinse deschis pe tejghea. Am ridicat o legitimație de polițist, slinoasă, cu fața individului pe ea, ceva mai tînăr. Am citit unde scria: „Inspector-șef Francisco Javier Fumero Almuñiz“. — Tinere, mie să-mi vorbești cu respect sau vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
să vrei. Cum să vă spun, de toate, la vârsta care o aveam de paișpe ani - să faci tâlhării cu cărămida în pungă. Puneam cărămida în pungă și dădeam cu punga în cap unuia cu bani la el, cu un portofel, într-o zonă mai retrasă. Așa a fost începutul tâlhăriilor, să spun așa, apoi mă șmecherisem, făceam cu ranga în buchetul de flori. Nu se aștepta lumea - un copil cu un buchet de flori!... Cum trecea de mine, mă întorceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
noi la discotecă, vroiam un bairam în casă. Vroiam să facem banii noștri. Prima dată a căzut frati-miu, la minori. Toată greutatea a rămas pe mine, mama m-a învățat, eu nu vroiam să ascult. Am furat o dată din portofel și nu mi-a plăcut. Ca să faci la portofel trebuie să ai creierul doxat, trebuie prea multă tactică, prea multă migăleală. Cine fură din portofel, pentru mine, ăia sunt prea bărbați. Au un tupeu exagerat, prea mare, și nu are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
să facem banii noștri. Prima dată a căzut frati-miu, la minori. Toată greutatea a rămas pe mine, mama m-a învățat, eu nu vroiam să ascult. Am furat o dată din portofel și nu mi-a plăcut. Ca să faci la portofel trebuie să ai creierul doxat, trebuie prea multă tactică, prea multă migăleală. Cine fură din portofel, pentru mine, ăia sunt prea bărbați. Au un tupeu exagerat, prea mare, și nu are oricine. Mie mi-era ușor să dau în el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
pe mine, mama m-a învățat, eu nu vroiam să ascult. Am furat o dată din portofel și nu mi-a plăcut. Ca să faci la portofel trebuie să ai creierul doxat, trebuie prea multă tactică, prea multă migăleală. Cine fură din portofel, pentru mine, ăia sunt prea bărbați. Au un tupeu exagerat, prea mare, și nu are oricine. Mie mi-era ușor să dau în el, să cadă jos. Dacă mă prindea, dacă-mi dădea el mie... Eram sigur că dacă dădeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
protecția evenimentelor din România. Ghinionul ăla Am tot încercat chestii cinstite. Tot ce-mi sta în putință am făcut. Că de-aia nici nu regret, adică nici nu regret din ce cauză am ajuns la pușcărie. Furam din magazine, ori portofele, coțcării d-astea ieftine. Nu erau așa, cu mulți bani, dar aveau valoare. Dacă erau trei sute, patru sute de mărci era valoare, deci puteai și să trimiți acasă și puteai și să stai acolo, să trăiești. Fiecare lucra pe cont propriu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
zece mii, pe vremea aia. În 90, la 19 ani. M-au învățat și pe mine alții. E o artă să furi din buzunare, nu te joci cu simțul omului. Mergeam în autobuze cu alții cum face și azi, mâine, dădeau portofelele, până m-am băgat eu. Furam singur. Cel mai tare era Fărâmă de la Vălcea. Ăla dacă se dădea lângă polițist lua pistolul. De câte ori i-a făcut. Îi îmbăta, le lua pistolul și le ducea pistolul la comandant pe masă. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
lângă altul. Takamori a încercat să se ascundă după Gaston. — Domnișoară Tomoe, lăsați-mă să plătesc, zise Ōkuma. — În nici un caz. Au întins amândoi mâna după nota de plată. Pe Takamori nu-l interesa cine plătește atâta timp cât nu era afectat portofelul lui. A mai aruncat o privire spre ușă, peste umerii lui Gaston. Nu se mai vedea nimeni. Bărbații se ascunseseră, probabil. — Tomoe, o clipă. Takamori, îngrijorat, a strigat-o pe sora lui chiar când era pe punctul de-a o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
o fată îmbrăcată în chimonou. Era foarte rujată. Când l-a văzut pe Gaston, s-a oprit, speriată. — Dorm o seară. Aveți cameră? 800 de yeni? Gaston a adăugat „800 de yeni“ pentru că și-a amintit de conțiunutul sărăcăcios al portofelului său. Fata nu i-a răspuns. — Dorm o seară. Aveți cameră? — Sunteți singur? întrebă ea, măsurându-l cu suspiciune din cap până-n picioare. — Da, singur... Nu, și câinele e cu mine, dar el doarme afară. Fata s-a întors, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
aflase el atunci, avea două înțelesuri. Din nefericire, el știa doar sensul dat de dicționar, sensul fiziologic. În franceză i se spune „pipi“. „Generalul Tōjō“, gesticulând și ocărându-l, i l-a explicat și pe celălalt: când o prostituată fură portofelul clientului și, pretextând că merge la toaletă, o ia la sănătoasa... și asta se numește shōben. „Generalul Tōjō“ s-a adresat apoi proprietarului hotelului: — Târfa aia mi-a furat și hainele. Puțin îmi pasă că individul ăsta e străin. Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
grijă. Era interesant și le stârnise curiozitatea. Singurii străini pe care i-au întâlnit au fost niște americani fuduli cu care Gaston, cu inima lui bună și curată, era într-un contrast izbitor. — N-ai bani? Gaston și-a scos portofelul și le-a arătat ce mai avea în el. Când și-a schimbat banii în yeni, la vama Yokohama, bărbatul între două vârste care era de serviciu l-a întrebat în engleză, nevenindu-i să creadă: — Only? Toată suma se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Yokohama, bărbatul între două vârste care era de serviciu l-a întrebat în engleză, nevenindu-i să creadă: — Only? Toată suma se ridica la vreo trei mii de yeni. Gaston mai avea, bineînțeles, biletul de întoarcere... dar nimic altceva în portofel. Dacă are trei mii de yeni, poate trage oriunde, nu? sugeră femeia cu pantofi roșii. — Nu fi proastă! Ce-o să facă mâine? Trebuie să mănânce și mâine. Femeia cu bandajul era cea mai în vârstă dintre cele trei și părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Trebuie să mănânce și mâine. Femeia cu bandajul era cea mai în vârstă dintre cele trei și părea mai omenoasă. S-a întors spre Gaston și i-a spus: — Pune-i bine și ai grijă de ei. I-a luat portofelul din mână și i l-a vârât în buzunar, așa cum face o mamă grijulie cu copilul ei care pleacă în excursie. Gaston nu putea înțelege de ce aceste prostituate erau atât de amabile cu el. Aceeași femeie care își jefuise clientul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
de acord, femeile s-au ridicat și i-au escortat pe Gaston și pe Napoleon, sus pe trepte, de parcă era odrasla unui prinț. Nu era țipenie de om pe stradă. — Te rog, ia asta. Gaston a scos o bancnotă din portofel și a vrut să i-o dea uneia dintre femei. — Pentru ce? — Bani pentru mâncare. Nu fi prost. Nu m-ai scăpat și tu din încurcătură astă-seară? Măcar puțin oden pot să-ți ofer și eu. Gaston nu știa încotro
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
pentru că sunteți mereu gata să faceți bine altora, se profită de dumneavoastră. Fuseseră numai doi clienți în două ore. Mai întâi un cuplu și acum femeia aceasta. După ce-i plecau clienții, Higurashitei azvârlea onorariul de o sută de yeni în portofelul uriaș din peiele de crocodil. — Domnule Gas, mănânci shina-soba? — Shina-soba? — Da. Tăiței gătiți chinezește. Sunt foarte buni, crede-mă. Pe la nouă și jumătate bătrânul a oprit un vânzător ambulant de soba și i-a făcut cinste lui Gaston cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
consistente... o mică atenție din partea unui frate iubitor...“ Figura asta ținea din când în când, dar își băuse toți banii și nu i-au mai rămas nici măcar o sută de yeni prin buzunare. Avea doar abonamentul de autobuz și un portofel gol-goluț. Deodată a văzut ceva care l-a țintuit locului... un câine sleit de puteri, șchiop, pe care l-a recunoscut imediat... o potaie râioasă, numai pielea și osul. — Câinele cu care s-a împrietenit Gaston! strigă el. Takamori tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
mut de uimire. — Bate-l! Cară-te! Nu mai ai nici o secundă de pierdut. Scapă cum poți. Fugi din casă până în strada principală, unde poți lua un taxi. Mai ai cei trei mii de yeni? Femeia și-a amintit de portofelul lui Gaston. — Urcă-te în taxi și spune-i șoferului „Shibuya“. Când ajungi acolo, du-te imediat la sensei și spune-i că te-a prins Endō. — Da. Gaston a dat din cap. Femeia a simțit apropiindu-se pericolul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
ei, cadou de la socru-meu, inginer umblat acu’ o sută de ani prin Hamburg, „așa pentru atmosferă, mă înțelegeți...”, și-a rânjit larg, arătându-și strungăreața. De câte ori erau aprinse și împrăștiau o lumină vișinie pe cearșafuri, îmi venea să scot portofelul înainte de-a mă strecura între ele. M-au legănat câteodată reverii cu multe cadâne făcându-mi vânt cu evantaiuri multicolore, parcă din pene de struț și cozi de pasărea-paradisului, jucând cu tipsii pe creștete, purtând vase cu uleiuri camforate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
mă duc sâmbătă la o nuntă, la un prieten de-al meu, s-a lipit de unul, irlandez, face ăla case la nenorociții de-aici, n-are voie să le vândă. Are irlandezu’ bani, i-a furat la Sfânta Paraschiva portofelul cu vreo șase mii de euro, pretenașul meu se zgâria pe ochi, dar ăsta, străinul, a zis numai „no problem...”. Adică nu-i păsa, ai mai pomenit? - Nu... - Vine de mai mulți ani, are și-un apartament închiriat, îi place
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
am nimic, chiar n-am... - Credeam că suntem prieteni, că-ți pasă de viața mea... Eu nu te-aș fi lăsat la nevoie, doar știi... Știu. Ultima dată când m-a vizitat, mi-am amintit, a plecat cu banii din portofelul găsit în sertar și c-un lănțișor de-al Carinei. Mi-a băut și aftershave-ul din baie. - Cât costă mașina până la tine? încerc să mă stăpânesc. - Cu vreo cincizeci ajung... - Bun, ia o sută, să ai și de-o dușcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
batistă, luă apoi trei vârfuri de pudră cu paleta cea subțire și Începu s-o piseze cu marginea cărții de credit. Apoi Împărți pudra acum foarte fină În părți egale, Întinzându-le În două linii de șapte-opt centimetri. Scoase din portofel o bancnotă de o sută de dolari și o rulă până ce obținu un tub o idee mai gros decât degetul mic. După ce expiră tot aerul din piept, Își potrivi un capăt al tubului la nas, iar celălalt la marginea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
pereche de americani Însoțiți de un copil mic care treceau prin holul hotelului, rugându-i să se oprească, apoi Își deschise poșeta și căută cu disperare ceva ce putea să dea cadou. Își revărsă pe jos Întreg conținutul poșetei, de la portofelul cu efigia lui Snoopy, rujul de buze, niște sticluțe mici din plastic, și i le puse În mână copilului cu forța. În lift ne-am oferit să le ducem bagajul unui cuplu de bătrâni de origine hispanică și, deși ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
un ton fermecător. Fusese măgulită, iar relația lor înflorise. Puteau să treacă și luni întregi fără să-l vadă, dar din când în când reapărea și-i dăruia diverse cadouri - o dată un ceas de argint, altă dată o geantă (cu portofelul încă înăuntru) sau o sticlă de coniac Cape Brandy. Locuia pe Old Naledi, cu o femeie cu care avea trei copii. Femeia aia țipă la mine întruna, se plângea el. Din punctul ei de vedere, nu sunt capabil să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
așteaptă să smulgă o gură de lucernă din prima tarla întâlnită. Asta îi îngrașă: ciupitul. Furtișagul. Găinăriile, fiindcă nu sunt capabili de o lovitură în stil mare. Am curaj să las Banca nepăzită, nu o va prăda nimeni și nici portofele, din buzunare, nu prea se fură, pe aici. Se gândesc doar la învârteli care să le păstreze o aparență de oameni onești. Pentru a-și permite să arate cu degetul spre alții. Spre mine. Spre Primar sau spre Doctor. Spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]