1,633 matches
-
și cîțiva toreadori, pentru a trezi și mai mult admirația lui Santiaguito, pe care În seara aceea l-a cucerit; ce nu știa! pe cine nu cunoștea! Tocmai aduseseră aperitivele și el era cum nu se poate mai vesel, se prăpădea de rîs, Îndrăgostit lulea de Susan, cum prietenii nu-l mai văzuseră niciodată, dar, ce-i drept, Susan nu se compara cu alte femei și: Hei! Ce ziceți? Se Însoară Juan Lucas? Da’ de unde! Nu-i așa simplu! Își dădeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
te simți rău. Dar el nu se lăsa și voia să mai danseze, clătinîndu-se Într-o parte și Într-alta, nu mai avea mult și o să izbucnească În plîns de atîta dragoste pentru femeia asta. Prietenele lui Susan priveau scena prăpădindu-se de rîs, deși considerau că băiatul cam Întrecuse măsura și Încercau s-o scape căutînd un pretext ca s-o cheme. Dar arhitectul se ținea tot timpul după ea și unde se opreau ele hop și el, clătinîndu-se În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se apropie trecînd printre grupurile de invitați. Juan Lucas Îl luă prietenește de braț și se aplecă ușor. Mătușa Susana era numai ochi și urechi, să moară de curiozitate, nu altceva. — Ce hotărăște judecătorul? Întrebă unul dintre jucătorii de golf, prăpădindu-se de rîs. — Tell us all about it, Santiegou. Pe toate voia să le știe străinul ăsta. — Duhnește a whisky, dar nu se observă deloc că a băut. Și apoi miroase a parfum de damă. Băiatul ăsta știe ce face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pentru ca nimeni să nu-l poată saluta. „Nu saluți un om de afaceri la opt și jumătate dimineața, În biserica Miraflores“, Își spunea el simțind cum Îi clocotește sîngele În vine. „Dacă m-ar vedea prietenii de golf s-ar prăpădi de rîs, ar spune că sînt un om pierdut, irecuperabil, tată de familie model și m-ar lua peste picior, ia să vedem, tăticule, povestește-ne cum le pui supozitoare copiilor.“ Scutură din cap ca pentru a alunga din minte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
care Hitchcock a avut nevoie pentru un film cu și mai mult suspans decît cel dinainte. De Îndată ce intrau Într-un asemenea bar, apărea rotofeiul Luis Martin Romero pregătind cocteiluri și povestind anecdote incredibile pe care Juan Lucas i le transmitea prăpădindu-se de rîs lui Susan și Îi punea Încă un cub de gheață În pahar amintindu-și de gluma formidabilă pe care i-o spusese cu adevărat rotofeiul cînd Îl condusese pînă la apartamentul lui, În drum spre casă. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de țigări, așa de tare-i tremurau mîinile. Julius Începu din nou să se scotocească prin buzunare căutînd cheia, o găsi pînă la urmă acolo unde fusese Întotdeauna și În timpul ăsta Cecilia, sprijinindu-se de perete lîngă ușa apartamentului, se prăpădea de rîs nu altceva, ținîndu-și mîna la gură, urmărită de privirile lui Manolo și ale lui Julius. Era foarte drăguță și nu se mai putea opri din rîs, Îndoită de mijloc de atîta efort, cu o expresie de elevă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
s-ar fi trezit din somn și s-a pomenit cu Scufița Roșie la marginea patului, Îi spuse că era o păsărică și fața i se deschise Într-un zîmbet larg adresat noii sale prietene, pe urmă Începu să se prăpădească de rîs. Păsărica era În culmea fericirii și Într-adevăr scotea niște triluri extraordinare și tot autobuzul era cu ochii la ea, nu mai putea de fericire, se oprea din cînd În cînd ca să le spună tuturor pasagerilor, printr-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
războaielor de eliberare. Deodată apăru Încasatorul și se răsti la ea să nu se mai aplece pe fereastră, o făcu să stea cuminte și speriată la locul ei și Închise fereastra anunțînd că o dă jos. Păsărica izbucni În lacrimi prăpădindu-se de rîs și atunci Își aminti de celălalt copilaș și Întinse din nou mîinile spre pachetul cu cămăși, voia să-l sărute, nici mai mult nici mai puțin și Arminda se temea să nu i-l murdărească, tocmai voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Își vîra capul Între stomacul lui și scaunul de care se sprijinea și se ridica pe vîrful picioarelor, zîmbindu-i dulce prietenului ei, cel mai frumos, cel mai vrednic de toate mîngîierile ei. PÎnă și șoferul, uitîndu-se prin oglinda retrovizoare, se prăpădea de rîs; aproape că uită să mai oprească ascultînd cîntecele de leagăn cîntate de Păsărică, dar Arminda apăru deodată lîngă el, Îl țintui cu o privire Îndurerată, o privire În care nu sclipise nici o scînteie de veselie pe tot traseul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În care intrase. Înainta și mai mult și se frecă din nou de pămînt, iar blonda, care se așezase la volanul unui MG decapotabil, ascultă cum se freacă aripa de marginea colinei și porni din nou motorul luînd-o În sus, prăpădindu-se de rîs și spunîndu-și că pesemne așa erau toți cei care veneau la cocteil și că o să rămînă cu pantalonii ei murdari și minunați. Toate camerele dădeau spre enormul patio cu o mică lagună În mijloc și nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cel de al cincilea pahar de whisky din seara aceea, izbucnind deodată Într-un hohot nemaipomenit și vărsînd jumătate de pahar, fiindcă Juan Lucas tocmai Îi micșorase capul printr-un procedeu pe care numai el Îl cunoștea. Și el se prăpădea de rîs cînd ea Întindea brațul cu capul micșorat atîrnînd de cîteva fire de păr și se uita la el și apoi Îl așeza pe creștetul băieților lui Altamira. Dar pe ei nu i-a amuzat de loc scamatoria asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pune și problema reputației, interveni cel care avea să fie ministru. — Și porcăria asta cu grevele. Se stîrnește o grevă și poți să pierzi un an ca nimic, spuse un Juan Lucas. — Ne Întoarcem la Catolică, spuse celălalt. Noroc! - Se prăpădeau de rîs, În afară de unul. — Vorbiți puțin mai Încet, spuse cel care avea să fie ministru. Și mai puțină gălăgie, că se uită lumea la noi. — Băieți, Încă un whisky. — Patru. — N-o să-mi ajungă banii, spuse al patrulea. — Nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Juan Lucas mînca liniștit, le făcu cu ochiul. Ei descoperiră o hîrtie Împăturită, un mesaj: „Dragă nepoate, grasul din față e vărul tău, chiar dacă ți se pare greu de crezut. Fă ghemotoc hîrtia asta și azvîrle-o În el“. S-au prăpădit de rîs. Nepotul se uita la el și Juan Lucas Îi făcu din nou cu ochiul. — Arunc eu hîrtia, dacă vrei, spuse al patrulea. Nu! Nu fiți prost-crescuți, spuse cel care avea de gînd să devină ministru. E Bello, istoricul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
lovitură și „Încheiedura mai sus!“ Asta l-a durut de l-a secat la inimă, l-a durut atît de tare, Încît a acceptat gîndul că pianele de la Frau Proserpina miros a pipi de pisică și că cele patru bănci prăpădite pentru recitaluri erau murdare. Ea Îi spusese că elevii ei, numai cei mai buni, dădeau recitaluri la care venea multă lume. „Trebuie să rabd și să Învăț. Într-o zi o să dau un recital și o să vină toți cei care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de la Country Club și Bobby, mai ales, era În stare de orice. „Nu m-aș mira să-l fi dat afară pe Julius și să se fi instalat cu canadianca În dormitorul nostru“, Îi spuse lui Juan Lucas, care se prăpădea de rîs, ridicînd din nou receptorul ca să comande două Martini foarte potrivite pentru ora opt seara. Bobby nu instalase pe nimeni În dormitorul părinților, dar În schimb făcuse zob camioneta În fața casei unde stătea noua lui iubită de la Villa Maria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se odihnească și să-și recupereze forțele după Întîlnirea cu Țanțoșa. Reconstituise scena cu umorul ei caracteristic și o găsea delicioasă; pe lîngă aceasta, se simțea fericită gîndîndu-se la porecla pe care o născocise pentru ea, Juan Lucas o să se prăpădească de rîs cînd o să-i spună: avem o servitoare nouă pe care o cheamă Țanțoșa și Țanțoșa o să apară umflîndu-se În fața lui Juan, o să-l salute cu acea Încredere deplină În viață pe care i-o dădea pieptul ei uriaș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
noaptea aceea Julius a Început drumul lung pînă acasă la Cano. Traversă strada În dreptul școlii și trebui să se grăbească fiindcă o camionetă Mercedes de lux pornea furioasă și era gata-gata să-l șteargă cu aripa și s-ar fi prăpădit cu toții de rîs. Își luă avînt și sări pe trotuar și trebui să-și ia din nou avînt pentru că avea În față o băltoacă, așa Încît pînă la urmă făcu un soi de triplu salt și se trezi pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
răgușit, destul de tare Însă pentru ca nepoatei lui Beethoven să-i cadă șalurile de pe umeri cînd se repezi să aprindă lumina. Dar el o zbughise de mult. Se ciocni de rîsul ascuțit al Înțeleptului. „Imposibil, se gîndi văzînd că bătrînelul se prăpădea și acum de rîs. S-o fi sufocat.“ N-avea de unde ști că Îl auzise apropiindu-se În goană de fereastra lui și că ieșise abia atunci. De altfel, acum rîdea de altceva. „Foarte rea, foarte rea“, Îi spunea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
hi, hi, o să-l apuce iarăși spasmele cu care se Încheia Întotdeauna veselia lui. „E foarte rea Frau Proserpina.“ Julius Îi spuse că era nepoata lui Beethoven și Înțeleptului i se umplură ochii de veselie, din nou era să se prăpădească de rîs. Și fiindcă rîdea fără oprire nu reușea să spună ce voia, rîsul pusese stăpînire pe el și Julius nu putea să Înțeleagă ce spune... hi, hi, hi, da, da, hi, hi, hi, băiețaș, hi, hi, hi, nepoata, hi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
tău, da, da... Julius Își spuse că e un moment potrivit să continue dialogul. Bătrînelul Înțelept contenise cu rîsul și se uita acum la el foarte serios. Fata... O făcuse de oaie. De cum pomeni de fată, bătrînelul era să se prăpădească din nou de rîs. Julius trebui să aștepte răbdător să termine. — Și la fereastra aia? Omul ăla care repară mașinile? — Toți trebuie să muncim. În viață trebuie să muncești. Tu nu muncești? — Eu merg la școală. — Înveți ca să muncești mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
asta cu nepoata lui Beethoven? Întrebă Al Capone, În timp ce Julius se Îndepărta trăgînd cu urechea. — O glumă a lui Juan Lucas și bietul Julius... În bucătărie urmăreau cu mult interes conversația. Juan Lucas uitase să apese pe Întrerupătorul microfonului, se prăpădeau de rîs cei din barul de larnă. — De necrezut, spunea Susan. Nu se poate. — Ăsta? insista Juan Lucas, arătînd cu degetul lui foarte lung spre Al Capone; ăsta e În stare de orice. Trebuia să fii acolo ca să-ți crezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
deschidă, spunîndu-i: te rog, nu mă chinui și apoi, În engleză, că o să Înnebunească de durere. Ultimele cuvinte le spusese cu atîta suferință În glas, Încît Julius se Întoarse imediat simțind că se topește de dragul ei și sigur că se prăpădea după ea, dar mai mult ca orice pentru cît era de frumoasă cînd ieșea din baia-piscină, bineînțeles că de asta se spăla de trei ori pe zi. La fel și acum, cu cît suferea mai tare, cu atîta devenea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mă Însor cu ea. Înțelegi? Eu nu Înțeleg prea bine. Cum sa-ți explic? Așteaptă puțin... cred că știu: eu mă Însor cu Maruja (fiindcă vreau să mă Însor cu ea) și În ziua nuntii vine Juan Lucas și se prăpădește de rîs și mama Îi spune Marujăi darling și lucrurile nu merg. Juan Lucas refuză să bea rachiul pe care i-l oferă acasă la Maruja (asta-i altă problemă, casa, Îmi Închipui că cea din Huaral e și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
i se urce-n cîrcă și să-i spună ceva la ureche, pînă cînd Vlăjganul se dădu un pas Înapoi călcîndu-l pe picior. Stătu cîtva timp așa și Șobolanul trebui să se sprijine de Bobby. Între timp continua să se prăpădească de rîs Împreună cu Lester și Puicuța. Fata suferă de nostalgie, comentă el În glumă. — De ce de nostalgie? Întrebă Lester. — De Crăciun Întotdeauna mă Întristez... Probabil că din cauza pruncului Iisus... N-ar fi trebuit să spună asta, fiindcă acum era Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
chema Delfinița. Ochii ei, la fel ca numele, se asortau perfect cu marea. Era foarte drăguță pe plajă. Astea erau cele mai frumoase clipe pentru Bobby. Într-adevăr, fratele lui și străinul se purtau grozav. Merita să vezi cum se prăpădesc fetele după ei, o plajă Întreagă murea după ei! Și ei stăteau Întinși pe nisip, cu privirile ascunse În dosul ochelarilor de soare, indiferenți, siguri de succes și apoi deodată hotărîți, sprinteni, ridicîndu-se dintr-o singură săritură și pornind În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]