1,550 matches
-
că te-am văzut, Emma... Nu puteți să plecați ! zic panicată. Dar tata și-a deschis deja portofelul și a pus o bancnotă de 20 de lire pe masă, În vreme de mama s-a ridicat și și-a pus sacoul. — Ascultă doar ce-are de spus, Îmi șoptește, aplecîndu-mă să mă pupe. — Pa, Emma, spune tata și-mi strînge mîna stîngaci. Și, În mai puțin de treizeci de secunde, au și dispărut. Nu-mi vine să cred că mi-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cu brațele: Știi, așa aș bea o vodcă! Dar nu acum, mai tîrziu! hotărăște ea înfrigurată și se urcă pe pat, ghemuindu-se lîngă perete, cu pătura trasă pe picioare. Mihai termină de aranjat hainele pe umerașe, apoi își ia sacoul de pe spătarul fotoliului: Aduc și cafea? Am nes la mine, arată Liliana spre poșeta lăsată pe masă. Mihai coboară la bar și se întoarce cu un pahar mare, plin cu vodcă rusească, pe care o împarte în cele două pahare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
totul e bine și pleacă spre hotel. Primul lucru pe care pune mîna cînd deschide geanta sînt diagramele de la institut. Le aruncă pe patul vecin. Răscolește hîrtiile din despărțitura capacului și găsește însemnările făcute la discuția cu regizorul. Lasă apoi sacoul pe spătarul fotoliului și se întinde pe pat. Ce păcat că nu-i acasă acum! O poartă în suflet pe femeia aceea, care va fi toată frumusețea filmului; mîna lui așteaptă doar s-o aștearnă pe hîrtie. Parcă și vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
bucură Liliana. Mihai deschide conserva, apoi face un gest categoric: Dar mai întîi, o vodcă! Nu, Mihai! Jos e o petrecere, un fel de carnaval. Nu te servește nimeni. Crezi? Cei din comerț au și ei plan, rîde Mihai, îmbrăcîndu-și sacoul. În hol, în braserie și în restaurant, carnavalul e în toi. De altfel, după-amiază, Mihai a văzut ceva pregătire, dar credea că-i vreo nuntă. Acum însă, în sacou, cămașă bleu și cravată, are impresia că-i un personaj pozitiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Crezi? Cei din comerț au și ei plan, rîde Mihai, îmbrăcîndu-și sacoul. În hol, în braserie și în restaurant, carnavalul e în toi. De altfel, după-amiază, Mihai a văzut ceva pregătire, dar credea că-i vreo nuntă. Acum însă, în sacou, cămașă bleu și cravată, are impresia că-i un personaj pozitiv, dintr-un film de uzină, rătăcit în vreo La dolce vita. Răzbate cu greu pînă la bucătărie, unde este luat în primire de un chelner, care îl duce la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
valul acela nu ne atingem nici pentru Dumnezeu! se miră femeia cu numele de Teona, cutremurîndu-l iar pe Mihai cu vocea ei. Uite că ne atingem! hotărăște Violeta. Iei din el pentru costum, pentru pardesiu, folosim modelul de export Canada. Sacoul, din valul care l-ai început pentru tov Iancu, iar pentru pantalon aleg eu din depozit un crem cu nuanță. Bluzonul îl facem din velur bleumarin, cu piele de căprioară la guler. Să fie gata în septembrie. Femeia spune că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
bani străini și ai un pașaport în poșetă... încearcă Liliana un surîs. De ce-ai făcut asta, Liliana? întreabă Mihai, privind-o lung în ochi. Asta ce? îl înfruntă femeia cu calm. Nimic... Mihai își așază pardesiul pe un umeraș, sacoul pe un altul și merge în baie să se spele pe față. Apoi revine. O găsește pe Liliana stînd la fereastră și fumînd. Se apropie de ea, oprindu-se chiar la spatele ei. Ar vrea să încerce un gest, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
rațiunea de a fi... implicîndu-1 în zbuciumul unei povești de dragoste și de ură, de dăruire și de renunțare, la finele căreia... Dar, așa cum avea să noteze Mihai mai tîrziu, astea erau povestea altor zile. Cît despre finalul poveștii... Îmbracă sacoul și iese din cameră în grabă, răsucind cheia în ușă o dată. Puțin îl interesează că portarul se plimbă între ușă și lift! Se prefac amîndoi că nu se cunosc. În braserie s-au adunat mai mulți, e agitație. Undeva, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
peste puterea ei de-a răbda, femeia scoate un geamăt, ca o înjurătură tandră și se lasă pe spate, să se întindă pe masă, peste mulțimea de hîrtii, chemîndu-l, în timp ce-i aruncă dintr-un singur gest haina de blană cu tot cu sacou jos, pe pardoseală... Jocul lor durează mult, indiferenți la toate și la toți doar ei, într-un univers numai al lor, parcă ar fi cei doi strămoși ai noștri, ai tuturor, care descoperă sublimul paradisului, atunci, la începutul lumii. Țipătul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
mele și lui Morty Bendish de la Mirror, așa că o să apari și În cotidiene. Plus cincizeci de dolari, bani gheață, și romul de care am vorbit. Ce zici, sînt bun de Moș Crăciun sau nu? — Ceva poze? — La greu. Ia-ți sacoul ăla albastru. Se asortează cu ochii tăi. — O sută, Sid. Am nevoie de doi mocofani de la Patrulare - douăzeci de dolari bucata - și ceva mărunțiș pentru șeful de schimb de la secția din Hollywood. Plus că tu organizezi flagrantul. — Jack, e Crăciunul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
bogat al lui Ed Exley: — Domnule polițist, Îți ordon să Încetezi! Mexicanul Îi trase un șut puternic În boașe. Bud se chirci, lipit de gratii. Puștiul se năpusti afară din celulă, dar se izbi de Vincennes. Un Jack Tomberon șocat - sacoul lui din cașmir se murdărise de sînge. Îl doborî pe golan cu un dublu croșeu executat ca la carte. Exley ieși În fugă din blocul de detenție. Urlete, strigăte, țipete - mai rău decît o mie de sirene de cod 3
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
la bancă. Cecul fusese Încasat. De atunci a continuat să-și cumpere liniștea sufletească. Dacă Hudgens nu avea cumva dovezi scrise legate de 24 octombrie 1947, era În siguranță. Jack a Început să-și scoată din șifonier hainele pentru petrecere. Sacoul era de la London Shop - Îl cumpărase cu banii luați de la Sid cu ocazia arestării lui Bob Mitchum. Mocasinii cu ciucuri și pantalonii din flanel gri erau rezultatul dezvăluirilor din Hush-Hush cu privire la legătura dintre muzicienii de jazz și conspirația comunistă - a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
gata să izbucnească În rîs. Karen deschise ușa. Lumina din hol era aprinsă. Jack se uită la tînără - tremura și i se făcuse pielea ca de găină. Karen Își scutură apa din păr. — Pisicile sînt la etaj. Jack Își scoase sacoul. — Nu, vreau să-ți aud discursul. — SÎnt sigură că știi despre ce e vorba. SÎnt sigură că ți-au mulțumit o mulțime de oameni. Nu și tu. Karen avu un frison. — La naiba! Iartă-mă, dar nu iese cum am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Nite Owl, era originară din San Berdoo. Prim-plan pe raportul medicului legist: Medicul examinator și-a bazat identificarea cadavrului lui Cathcart pe două elemente: fragmente din placa dentară a lui Cathcart, comparate cu fișa lui medicală din Închisoare, și sacoul sport cu monograma „D.C.“ pe care Îl purta. Fragmentele de placă dentară erau ceva comun În Închisorile californiene. Orice fost deținut care făcuse pîrnaie În sistemul penitenciar de stat putea avea În gură astfel de plastic. Prim-plan pe informațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
că nici lui nu-i pasă. (Nu e atît de rău pe cît spuneai tu.) Multe X-uri K. Jack Încercă să plîngă, dar nu putea. Se bărbieri, făcu un duș, Își puse niște pantaloni largi și cel mai bun sacou sport al lui peste o cămașă hawaiiană. Conduse pînă la Brentwood, minunîndu-se că totul În jur pare atît de nou. *** Exley pe trotuar, cu un magnetofon. Bud White pe verandă - probabil l-au găsit cei de la A.I. Jack Întregi trioul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
nu păstrezi despre noi imaginea de acum" etc), Mihnea, la rândul lui, îmi vorbise de "spectralitatea" lui Virgil. Sun și aștept emoționat să se deschidă ușa, pregătit pentru orice surpriză. Ușa se deschide, în prag este același Virgil dintotdeauna, cu sacoul de cașmir bej, cu pantalon gri, cu cămașă pepită și cravată. Doar mai puțin surâzător. Intru în vestibul și de sus, din capul scărilor care duc la dormitor, se aude vocea tonică a Monicăi, lansând un "Ceao, Gabriel". Începe să
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
acestui negru Înalt cu mîini uriașe și părul alb. Dar uite că a răsărit ca din pămînt camioneta. A răsărit o adevărată flotilă, fiindcă mai Întîi Juan Lucas și-a cumpărat un Jaguar sport care se asorta perfect cu cîteva sacouri aduse chiar atunci de la Londra. Pentru Susan a cumpărat un nou Mercedes, ea nu știa prea bine care era deosebirea față de cel dinainte, dar i se părea minunat. Pentru copii au adus o camionetă Mercury. Una cu imense stopuri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nu vor putea sta pînă la sfîrșit, trebuind să plece la corridă și să ajungă la timp, ca să-i poată vedea pe toți cunoscuții și nimeni să nu rămînă nerăsplătit cu un salut Înainte de a Începe spectacolul. Celso Îi ține sacoul de zi lui Juan Lucas și el se Îmbracă spunîndu-le să nu-și ia cărțile de rugăciuni, fiindcă ar distona cu Întreaga ambianță a petrecerii. Susan Îi potrivește fularul de mătase, dar nu se atinge de părul lui pieptănat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu un geamăt de fericire. Se așeză pe o banchetă, Între muzicanți și Își aprinse imediat o țigară de tutun blond ca să moară În regatul viciului așa, contemplîndu-i printre nori calzi de fum pe cei nouă tuciurii care-și scoteau sacourile, lăsînd să apară mătasea bluzoanelor roșii, cu buline albe, descheiate la gît și fără nasturi, pe piepturile lor nocturne, legate cu un șnur deasupra buricului și, mai jos, pantalonii albi, bufanți pînă la genunchi, strîngîndu-se la gleznă și cu șlițul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
muncă - lucru despre care Dylan nu știa absolut nimic. Nu știa exact de ce nu îi spusese, dar avea un sentiment vag că el nu ar fi fost de acord. Înapoi în dormitorul ei, a rupt repede etichetele de pe fusta și sacoul gri și s-a îmbrăcat. Costumul fusese scump. Chiar exagerat, dar se gândea că îl va purta destul de des când va avea o slujbă. Au urmat ciorapii, de asemenea scumpi, pantofii negri înalți și o cămașă albă. După ce s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
am și gândit la asta; dacă-mi dai voie. Ce zici, să mă dezbrac și de pelerină? — Sigur că da, doar n-o să intrați cu pelerina la dumnealui. Prințul se ridică, își dezbrăcă în grabă pelerina și rămase într-un sacou destul de decent și bine cusut, deși cam uzat. De jiletcă avea prins un lănțișor de oțel, de care atârna un ceas genovez de argint. Deși prințul era prostuț - lacheul ajunsese deja la această concluzie -, totuși, în cele din urmă, valetului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
liniște, am dat ocol Domului și am ajuns dinaintea fațadei, pe partea Galeriilor. Belbo cumpără o punguță cu boabe și Începu să hrănească porumbeii cu o Încântare serafică. Eram complet camuflați În mulțimea de sâmbătă, eu și Belbo puși la sacou și cravată, iar femeia Într-o adevărată uniformă de doamnă milaneză, cu pulover gri pe gât și un șirag de perle, de cultură sau nu, cum or fi fost. Belbo mi-o prezentă: „Ea e Sandra, vă cunoașteți?” „Din vedere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
batjocoritoare. În perioada aceea aveam un păr bogat, care-mi stătea ridicat drept În sus pe cap, ca În reclamele la creioanele Presbitero. Modelele pe care mi le ofereau cinematograful, publicitatea, plimbarea de duminică după slujbă erau niște băiețandri cu sacou la două rânduri, cu umeri largi, mustăcioară și păr pomădat și lipit de țeastă, lucios. În epocă, pieptănătura pe spate se numea, În popor, mascagna. Voiam și eu mascagna. Cumpăram de la piața târgului, lunea, pentru niște sume derizorii față de situația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
la dumneavoastră, și asta mi se pare interesant. Seara vine aici, probabil Împreună cu același Rakosky și cu Încă un tip... După care totul devine nesigur. Chiar dacă ei nu-l omoară, e sigur că-i percheziționează apartamentul. Ce anume caută? În sacoul lui - da, pentru că, chiar dacă a ieșit, a ieșit În cămașă, sacoul cu pașaportul rămâne În cameră, dar să nu credeți că asta simplifică lucrurile, fiindcă bătrânul zice că era Întins pe pat În sacou, dar poate că era o haină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
probabil Împreună cu același Rakosky și cu Încă un tip... După care totul devine nesigur. Chiar dacă ei nu-l omoară, e sigur că-i percheziționează apartamentul. Ce anume caută? În sacoul lui - da, pentru că, chiar dacă a ieșit, a ieșit În cămașă, sacoul cu pașaportul rămâne În cameră, dar să nu credeți că asta simplifică lucrurile, fiindcă bătrânul zice că era Întins pe pat În sacou, dar poate că era o haină de casă, doamne, aici mi se pare că mă Învârt Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]