1,471 matches
-
în hol, lângă telefon și așteptam să mă sune Naoko. Cum cei mai mulți studenți erau plecați sâmbătă seara, holul era de obicei aproape gol. Obișnuiam să privesc la firicelele de lumină care pluteau în locul acela liniștit, făcând eforturi deosebite să-mi scrutez inima. Ce voiam de fapt? Și ce voiau alții de la mine? Nu am găsit nici un răspuns rezonabil. Uneori întindeam mâna încercând să prind firicelele de lumină, dar degetele mele nu se loveau de nimic. * Citeam și citesc mult, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
plouase și în seara respectivă. În iarna aceea m-am plimbat cu Naoko, îmbrăcată în haina din păr de cămilă. Își purta părul strâns cu o agrafă mare și o pipăia mereu să vadă dacă stă bine. Naoko ce mă scruta cercetător cu ochii ei limpezi, era îmbrăcată în cămașă albastră de noapte și ședea, cu genunchii la bărbie, pe canapea. Toate aceste imagini mă izbeau cu violență, una după alta, asemenea unor valuri puternice care voiau parcă să mă poarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
și Fletcher lucrau la monitoare. Auzi șuieratul hidrofoanelor. Totul urma să se Întâmple din nou. Ted, În picioare lângă monitor, spunea: — Jerry, mă auzi? Jerry, ne asculți? Dar nu ajungea la nici un rezultat. Beth se apropie de Norman pe când acesta scruta Întunericul. — Vezi ceva? — Nu Încă. În spatele lor, Tina spuse: — Optzeci de metri și se apropie... Șaizeci de metri. Să trec pe sonar? — Nu, fără sonar, spuse Fletcher. Nimic care să-i provoace interesul asupra noastră. — Atunci, să opresc dispozitivele electronice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
prînz, cu arbori desfigurați pe Champs-elysăes, o ploaie vizibil trimisă de un destin potrivnic, doritor să-mi perturbe ziua cînd urma să mi se înmîneze un prețios premiu literar. — Primele cuvinte ale unui roman sunt precum strigătul unui matelot care scrutează oceanul din nacela catargului și la un moment dat anunță că la orizont se vede pămîntul... Știu că s-ar putea să vi se pară puțin patetice, chiar grotești, aceste aserțiuni. Și totuși, dacă le veți acorda puțină atenție, veți
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
repete timp de ani și ani de zile : „tu ești fratele mai mic al lui Victor ?”. nu a fost profesor să nu-mi fi pus ulterior, din prima zi de școală, pînă la sfîrșitul liceului, această întrebare. în general eram scrutat cu atenție și evaluat cu o oarecare neîncredere. era ca și cum, în mintea lor, profesorii respectivi încercau să suprapună imaginea mea peste una mai veche, lăsată acolo de întîlnirea lor cu Victor. ori, în mod vizibil, această suprapunere se realiza în defavoarea
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
însărcinați cu gestiunea întîmplărilor din viața mea au spus nU unul singur a spus totuși nu deși iar un altul a spus nU Dar toți sunt niște funcționari imbecili și neatenți, acesta este adevărul toată ziua beau cafele, fumează și scrutează superficial traiectoriile ființelor din mine ieșirile mele în univers, spaimele și gesturile mele bruște sunteți plătiți de stat absolut pe degeaba le am spus din moment ce Domnișoara ri nu era prevăzută în viața mea ce caută ea în poem la mine
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
o cafea. Ceea ce am și făcut. m-am îndreptat direct spre bar, m-am așezat pe unul din scaunele înalte de la tejghea, l am căutat din priviri pe barman și i-am spus, fără să-l privesc însă, mai mult scrutînd vidul din spatele său, „bună ziua, o cafea și un pahar cu apă minerală, vă rog”. Fraza mea a plutit prin încăpere ca o rafală de baloane de săpun și am văzut fizic cum fiecare cuvînt s-a înălțat în aer și
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
o bancnotă de zece și ceva mărunțiș pe o farfurioară, lîngă mașina de încasat a patronului. X revine la biroul său și lucrează fără întrerupere pînă la ora cinci după-amiaza. La ora cinci fix se ridică, se apropie de fereastră, scrutează orașul de sus. singurul lucru care pare să se fi mișcat între timp în univers este soarele. Cerul a rămas la fel de încremenit și lipsit de nori. La o privire mai atentă X descoperă însă că incendiile continuă în oraș. în
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
să se lase strivit de un munte de detalii. Și totuși, detaliile sunt farmecul unei astfel de povești. Vom vedea. Îți urez zile frumoase la Veneția. Al tău, Bernard 32. Ken frînă brusc și se aplecă deasupra volanului pentru a scruta cu privirile un punct situat undeva în mijlocul șoselei. Betty se trezi din cauza șocului. — Ce se întîmplă ? — nimic, spuse Ken. era să strivesc un arici. — Un arici ! ? — Cred că e un arici. Betty scutură scurt din cap ca și cum ar fi vrut
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
introduse o pastilă în gură. — mintea omului este complicată, suspină el. Și doamna masek a fost complicată... Parcă știm noi ce-i în sufletul omului ? Guy începu să compare între ele cîteva pagini cu semne extrase din același teanc. Le scrută cu atenție căutînd acele repere susceptibile să dea un indiciu despre logica adoptată de doamna masek. în definitiv cuvintele se repetă în gura oamenilor, nu exista niciun motiv ca această repetabilitate să nu se reflecte și în sistemul de notație
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
precupețesc nici un amănunt autentic, nici un nume propriu. Istoria, pe de altă parte, simptomatizează rafinatul primitivism, un monopol incontestabil al marii doamne teutone. Primul act se scurge Într-o acvatică tribună amfibie, din nevinovata primăvară a anului 1937. Ricardo al nostru scruta cu un binoclu distrat salturile regatei feminine preliminare: walkiriile de la clubul Ruderverein luptau Împotriva colombinelor de la clubul Neptunia. Pe neașteptate, lentila băgăreață stă locului, iar el rămâne cu gura căscată: soarbe setos cu privirile firava și eleganta siluetă a baronesei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
contra ultraiștilor, disprețul plictisit pentru răsuflata critică folosită, câte o gazetuță fără ecou și, În definitiv, agapa de rigoare de la Hotelul Marconi, din mahalaua Unșpe. Nimeni nu a izbutit să observe În sechela sonetistică de referință unele noutăți colosale, care scrutau foarte adânc și, din când În când, se ițeau de sub leșinata trivialitate. Le menționez acum: Strânși prietenii la colț de stradă Seara manșetă ni se duce. P. Feijoo (Canal?) avea să remarce peste ani (Tratat despre Epitetul din Cuenca del
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
găleți, ea amintește un linotip disproporționat. E de două ori mai Înaltă decât maistrul; greutatea sa atinge câteva tone de nisip; are culoarea fierului vopsit negru; și e confecționată din fier. O pasarelă cu scară Îi Îngăduie vizitatorului să o scruteze și să o atingă. El va simți În interiorul mașinii ceva ca un puls ușor și, de va pune urechea, va detecta un susur Îndepărtat. Într-adevăr, Inutilul dispune În interior de un sistem de conducte prin bezna căruia curg apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
niște gânditori. Și dacă te-ai așeza în patru labe, cu siguranță toți s-ar așeza în patru labe. Ceilalți se comportă ca niște maimuțe perfecte. Dacă te prefaci că nu le dai importanță, se prefac și ei. Dacă îi scrutezi, te scrutează și ei. Gândesc cu creierul tău, gesticulează cu mâinile tale și văd cu ochii tăi. Nu poți să-i păcălești nici o clipă. Dar, pe nesimțite, jocul nu mai e parcă joc. Amuzamentul s-a transformat în plăcere și
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Și dacă te-ai așeza în patru labe, cu siguranță toți s-ar așeza în patru labe. Ceilalți se comportă ca niște maimuțe perfecte. Dacă te prefaci că nu le dai importanță, se prefac și ei. Dacă îi scrutezi, te scrutează și ei. Gândesc cu creierul tău, gesticulează cu mâinile tale și văd cu ochii tăi. Nu poți să-i păcălești nici o clipă. Dar, pe nesimțite, jocul nu mai e parcă joc. Amuzamentul s-a transformat în plăcere și chiar în
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
din care panta devine inaccesibilă puterilor mele. Renunță și Hugo, chiar dacă o face, ca și mine, cu mare regret. - Ce facem, Hugo, continuăm? - Nu, nu continuăm... - De ce? - Pentru că tu nu ai să reușești. - Dar tu? - Nici eu. Ne mulțumim să scrutăm panorama amplă a văii ce ni se des- chide în față. Regretăm, desigur, că nu putem face acest lucru chiar de pe vârf, de unde, în cerc de 360 de grade, se poate admira vestita Vale Dordogne. Apa cu acest nume traversează
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
vă știam numele, și nici adresa" continua să ne implore ea, frântă ca sub o sabie de lumină "însă eram sigură că o să vă recunosc, dacă reveneați împreună cu gaijin-san" cu mine adică, străina "și din ziua aceea am început să scrutez chipul fiecărui client, sperând, la pândă, așteptând". Ea mă așteptase, așadar, ca pe dimineața cea mare a eliberării. Gândul brusc al persistenței mele, atâtea zile după zile, pe chipul ei de magnolie suferindă, îmi tăie răsuflarea. "Și iată, v-ați
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
închiriaserăm la începutul piesei, o voce suavă ne spune, neatinsă de prea-marele care se întrupează în acel moment etern: now we are to assume that acum se așteaptă ca, trebuie să asumăm că shishi, ființa leonină supranaturală întruchipată de actor, scrutează depărtările, privind aplecată peste marginea prăpastiei în căutarea fiului căzut în adânc. Se așteaptă ca noi să presupunem acest lucru. Trebuia să asum, așadar, că acest scaun plăsmuit din abur și fum exista, mai mult decât atât, că exista aici
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
proiecție, va rula unul dintre filmele lui Yang? Chicoteala lui primi drept răspuns o privire acră din partea soldatului de pe scenă. Era clar că nu avea Încredere În Jim, care se ținea departe de el. Ferindu-și ochii de soare, soldatul scrută băncile de lemn, pe care ședeau cîțiva deținuți În soarele după-amiezei. La trei rînduri În spatele lui Jim, era soțul cărunt al unei misionare muribunde, care zăcea pe salteaua ei, În dormitorul de ciment de sub cinematograf. De cînd venise nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
surile ori proza lor gustul duioșiei, puritatea, gingășia dar și momente de îngrijorare, proprii tinerilor ori vârstnicilor , din totdeauna. Lucrarea în sine ne apare ca o lecție de viață. Celor cu experiență îndelungată le vor folosi amintirile , nostalgia. Tinerii vor scruta viitorul și vor fi îndemnați în lupta și munca lor către mai bine. Cine ne‐a urmărit știe că de fiecare dată ne‐am bucurat văzându‐i împreună pe vârstnici și tineri, trudind în sălile de studiu ale bibliotecilor. Ne
OMAGIU MAMEI by Ioan Costache Enache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1070]
-
unul singur și nu voia să știe nimeni.. Se agita cu hârtiile lui În timp ce Logan revizuia detaliile standard pentru bandă. — Vrem, spuse detectivul Insch, Îmbrăcat acum În costumul lui de rezervă, să ne vorbești despre fata moartă, Bernard. Ochii Hoitarului scrutară Încăperea, iar fostul profesor oftă adânc, suferind. — Am mai vorbit despre asta deja, inspectore. Vocea Îi era bătrână și obosită. Bernard nu se simte bine. Are nevoie de ajutor, nu să fie Închis. Insch Își ascuți figura. — Bernard, spuse Insch
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
el, mai devreme sau mai târziu. Mai devreme sau mai târziu nu era suficient de bine pentru Insch. Mai devreme sau mai târziu Însemna ca Jamie McCrath să Îngroașe rândurile morților. Doctorul se ridică pe picioarele de dinapoi și și scrută fotografiile făcute la locul delictului, cele prinse de perete, scoțând căte un „hmmm“ și „Înțeleg“ criptice. — Doctore? spuse inspectorul. Ai idee unde o să apară? Psihologul se Întoarse, iar lumina se reflectă artistic În ochelarii săi rotunzi. Afișă un zâmbet care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
În jurul gâtului. Dinspre bucătăria mică se auzeau voci nervoase, iar Logan izbucni Înăuntru pentu a vedea doi polițiști În uniforme, unul aplecat asupra unei siluete ghemuite pe podea, celălalt vorbind la stație: — Repet, avem un polițist rănit. Ochii lui Logan scrutară Încăperea Înghesuită, oprindu-se asupra unui morman de material În colțul de lângă coșul de gunoi. Un al treilea agent În uniformă păstrunse În cameră, respirând greu. — Am fost În toată casa: nici urmă de altcineva. Logan Împunse mormanul de material
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
În picioare și se Întoarse cu spatele spre ea, aplecându-se peste valiza cea mare pe care o văzuse În bucătărie, și, cu o voce delicată, șoptită, Începu să cânte „Picnicul Ursuleților“. Mângâia pe cineva din valiză. Ochii lui Watson scrutară mica Încăpere, căutând o armă. Locul fusese la un moment dat un soi de birou. Un raft de metal pentru fișe de pontaj era Încă fixat pe peretele de lângă ușă, iar un calendar jilav și mucegăit cu femei dezbrăcate era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ca și azi, cu aceeași bucurie a Întîlnirii. Se aude zdrăngănitul roților de tren peste construcția de fier a podului, Sava curge tulbure-verzuie, locomotiva șuieră și Încetinește, iar la fereastra vagonului de clasa a doua Își face apariția tatăl meu, scrutînd În depărtare orașul necunoscut. E o dimineață răcoroasă, ceața se ridică Încet de la orizont, iar din coșul vaporului Smederevo pufăie un fum negru, se aude șuieratul Înăbușit al navei Înaintînd spre Novi Sad. Tata și-a petrecut la Belgrad, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]