1,185 matches
-
etc. Dar întrucât orice argument dialectic posedă, desigur, premise și încearcă să rezolve o problemă, și pentru că definiția, propriul, genul și accidentul constituie "obiectul" desemnat de premisele și problemele argumentelor dialectice, tocmai aceste patru "predicabile" devin obiect de cercetare pentru topică.56 Interferența observată acum, îngăduită de Aristotel în condițiile precizării de către el a raportului de opoziție "formală" dintre analitică și dialectică (topică), are semnificații dincolo de spațiul în care acestea își stabilesc principiile și-și protejează "natura", anume dincolo de locul în
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
ori până acum, fiindcă ea dă seamă de orizontul filosofic propriu demersului de față. În plus, ne-am putea gândi că este vorba, în problema deschisă mai sus, despre operarea prin "schemele" dialectice pe care le "reglează" Aristotel însuși în Topica: ar fi vorba despre o teză privind existența sau nonexistența temeiului ca non-ființare (determinată), despre evaluarea puterii temeiului de a susține ființarea modalizată diferit, suportând, totuși, deasupra sa "genul", despre demersuri "raționale" mai ample, care, deși vor avea ca element
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
știință și opinie fundează cele două discipline ale logicii aristotelice: analitica sau apodictica problemelor speciale, circumscrise în obiectul și metoda lor, și dialectica, disciplina argumentării prin judecăți probabile, disciplina problemelor generale, cu metode accesibile oricărui om, cercetată de Aristotel în Topică."59 Prin scoaterea la iveală a elementului a priori al logicii și prin valorificarea lui într-o ordine a reconstrucției statutului logicii, autoreferențialitatea gândirii se retrage, căpătând contur ceea ce grecii numeau eironeia (nu cred să fie greșit ironia)60, demersul
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
judicativului constitutiv, a analiticii și dialecticii? Sunt destule semne, în însăși istoria filosofiei, care dau seamă de o necoincidență a celor două măsuri. Pe unele dintre ele măcar le-am zărit în această scurtă expunere asupra poziției analiticii și dialecticii (topicii) în spațiul logicii-organon. Altele vor fi semnalate mai departe, în contextul punerii în discuție a sensurilor analiticii și dialecticii pentru alte contexte aristotelice și pentru alte reconstrucții filosofice. 3.1.1.7. Identitatea structurii formale S P cu "formula" adevărului
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
Din al doilea grup fac parte probleme care angajează natura relațiilor dintre "subiectul" rațional și obiectul nonrațional, dintre forma logică și obiectul ei real sau reel. De unele dintre aceste probleme s-a ocupat însuși Aristotel în Analitici și în Topica. Dar, de fapt, ideea de corectitudine "logică", dominantă în întreg Organon-ul, subordonând însuși conceptul adevărului-corespondență, ține, în esența sa, de miezul dictaturii judicativului. De aceea adevărul (corespondență) este proprietate (exclusivă) a judecății și aduce în locul strâmt al acesteia întreaga
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
constituind-o însăși silogistica aristotelică, după regulile căreia "silogismul" este o structură logică alcătuită din trei judecăți de forma S P; noțiunea, socotită și ea formă logică, apare condiționat dinspre judecată, evident fiind în acest sens demersul lui Aristotel din Topica (așa cum se va arăta mai departe) și, într-o oarecare măsură, cel din Categorii. b) principiile judicative sunt: 1) judecata este forma logică fundamentală; acest fapt implică diferența dintre formă și obiectul acesteia și decizia privind preeminența formei și transcendența
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
un fel de principiu metodologic al logicii-organon și, în genere, al dictatutii judicativului: "La judecățile adevărate însele". Pe de altă parte, adevărul se împlinește, nu doar în sens apodictic (științific, filosofic), ci și dialectic, în definiția "lucrului" (definiția fiind, în Topica, unul dintre cele patru predicabile, alături de gen, propriu și accident), care presupune, potrivit "spiritului" dialecticii, confruntare (comparație) între "locurile comune", care pot indica reguli de comparație (de acceptabilitate) între "teze" ("premise" și "probleme" dialectice). De aici un alt principiu metodologic
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
4) aspectul pragmatic total justificat în sens judicativ este competiția, întâi la nivelul conținuturilor, interpretărilor, care pot umple aceeași formă logică, apoi între "subiectele logice", mai departe între subiecții umani etc. Cel mai clar, competiția iese în evidență în contextul Topicii, acolo unde Aristotel are în vedere "locurile comune" argumentării (raționamentului dialectic) în funcție de cele patru predicabile (definiția, genul, propriul și accidentul); mai cu seamă partea finală a lucrării (Cartea a VIII-a) pune în regulă confruntarea dialectică, în fond, competiția între
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
în problema regulilor de căutare a "mediului", adică a constituirii silogismelor corecte, altfel spus, a cunoașterii valabile. Cred că semnificativ pentru acest fapt este un anumit context din Analitica primă (I, 27-32, 43 a 47 b) și un altul din Topica (I, 1-18, 100 a 108 b). 3.1.2.3. Originaritatea intuiției intelectuale În locul amintit (Analitica secundă, II, 19, 99 b 100 a), Aristotel formulează următorul gând: "Vrem să ne lămurim noțiunea de principiu, și anume în ce chip și
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
sunt complexe în sensul că sunt alcătuite din mai multe judecăți, legate între ele în mod necesar, se reduc, chiar în privința acestor reguli, la convențiile judicative; de altfel, ele sunt rezultatul aplicării acestor reguli. Forma lor logică este raționamentul. Analiticele, Topica și, parțial, Respingerile sofistice stabilesc reguli de constituire a raționamentelor corecte. Aceste reguli au, înainte de toate, o natură formală; totuși, Aristotel nu nesocotește problema adevărului, așa încât judecata, cu tot ceea ce ea păstrează în sens formal și în sens alethic, participă
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
în finalul interpretării "logicii" sale, să fie evocate și câteva dintre acestea. Argumentarea, ca raționament dialectic, păstrează toate condițiile formale ale raționamentului în genere. Și raționamentul științfic are anumite probleme speciale, iar Aristotel le-a tratat în Analitica secundă. În Topica, el va tematiza în special problemele raționamentului dialectic, privite, toate, din perspectiva celor două operații care justifică demersul argumentativ: stabilirea și respingerea "premiselor" sau "problemelor" dialectice, operații necesare înaintării către cunoașterea adevărului. Forțând puțin sensurile, am putea spune că raționamentul
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
este eternă". Strict formal, enunțul dialectic cu rol de premisă are ca unitate structurală a sa forma judicativă originară S P. Prin urmare, nu ne aflăm în afara limitelor dictaturii judicativului cu premisele dialectice. Totuși, este evident tonul diminuat formal din Topica, fapt legat de tema principală a tratatului, aceea despre constituirea raționamentelor dialectice prin stabilirea "locurilor" (topoi) care, datorită unui anumit grad de generalitate, se potrivesc cât mai multor situații concrete de argumentare. Aspectele formale ale constituirii raționamentelor corecte, în general
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
constituirea raționamentelor dialectice prin stabilirea "locurilor" (topoi) care, datorită unui anumit grad de generalitate, se potrivesc cât mai multor situații concrete de argumentare. Aspectele formale ale constituirii raționamentelor corecte, în general, reprezintă temă pentru Analitici (chiar dacă se acceptă faptul că Topica este anterioară Analiticilor). În lucrarea menționată, tema se referă la alcătuirea premiselor (sau "problemelor") ce reprezintă punctul de plecare al raționamentelor dialectice. De aici și cele mai semnificative subiecte, legate de noțiune și doar derivat de judecată și de raționament
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
cu tot ce cuprinde aceasta în ipostaza sa de judicativ constitutiv sau dictatură a judicativului. De fapt, teoria în cauză este tot despre o "formă logică": noțiunea. Cum știm, și Categoriile tematizează tot noțiunea, dar dintr-o altă perspectivă decât Topica. Noțiunea însă nu este luată în sine, ci doar ca element al judecății, iar aceasta, cu toată bogăția sa formală, apare ca element al raționamentului dialectic. Nici acesta din urmă nu are un sens prin sine, ci doar pentru descoperirea
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
discuta despre premise necesare, ci doar probabile, așa încât, referirile sale la astfel de metode sunt cu totul limitate. Această limitare vine, cred, și din faptul că metodele în cauză se adresează judecății, iar tema de bază a demersului său din Topica este noțiunea, adică aceasta, ca formă logică, socotită în măsura în care constituie (în sensul actului de constituire judicativă) premisa dialectică, aceasta, la rându-i, oferind condiția de constituire a argumentării (dialectice). Este dincolo de îndoială preeminența aspectului formal al elementelor "logice" puse în
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
nu i-o poate asigura doar poziția sa în proiectul logicii-organon; i se asociază alte "rațiuni formale", proprii acestor sisteme mai noi de logică. În același sens al dominației formalului pot fi privite și "sfaturile" din Cartea a VIII a Topicii, date dialecticianului, pentru ca acesta să aibă succes în acțiunea sa de a pune în discuție, de a examina opiniile probabile, pentru a lămuri, în ultimă instanță, principiile, propozițiile prime în rațiomanentele științifice. Dacă acceptăm această ultimă idee, formulată de Aristotel
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
ce urmează se cuvine a atrage atenția asupra sensului special pe care îl are termenul "topică" (Topik) la Kant. Există, de fapt, o anumită disanalogie între termenul consacrat de Aristotel drept sinonim (parțial) al dialecticii în sistematica Organon-ului, anume "topică" (topika), și acest din urmă termen în înțeles kantian. În locul de cumpănă între "Analitica transcendentală" și "Dialectica transcendentală" din planul Criticii rațiunii pure, loc în care se lămuresc multe probleme privind raportarea lui Kant la tradiția aristotelică a științei logicii
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
urmă termen în înțeles kantian. În locul de cumpănă între "Analitica transcendentală" și "Dialectica transcendentală" din planul Criticii rațiunii pure, loc în care se lămuresc multe probleme privind raportarea lui Kant la tradiția aristotelică a științei logicii, filosoful german distinge între topica logică (aristotelică, reprezentând, de fapt, dialectica logică) și topica transcendentală (diferită de dialectica transcendentală). Aceasta din urmă se ocupă sau ar trebui să se ocupe cu determinarea "locului" unui concept în intelectul pur sau în sensibilitate (operație posibilă prin "reflecție
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
Analitica transcendentală" și "Dialectica transcendentală" din planul Criticii rațiunii pure, loc în care se lămuresc multe probleme privind raportarea lui Kant la tradiția aristotelică a științei logicii, filosoful german distinge între topica logică (aristotelică, reprezentând, de fapt, dialectica logică) și topica transcendentală (diferită de dialectica transcendentală). Aceasta din urmă se ocupă sau ar trebui să se ocupe cu determinarea "locului" unui concept în intelectul pur sau în sensibilitate (operație posibilă prin "reflecție transcendentală")104; ea este concepută, cumva, în analogie "formală
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
Aceasta din urmă se ocupă sau ar trebui să se ocupe cu determinarea "locului" unui concept în intelectul pur sau în sensibilitate (operație posibilă prin "reflecție transcendentală")104; ea este concepută, cumva, în analogie "formală" cu cercetarea "locurilor comune" din Topica lui Aristotel. Rostul ca atare al topicii transcendentale poate fi lămurit numai printr-o cercetare aplicată asupra structurii proiectului critic ceea ce nu constituie scop pentru studiul de față -, însă poate fi observat fără dificultate că această topică nu este compartimentul
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
trebui să se ocupe cu determinarea "locului" unui concept în intelectul pur sau în sensibilitate (operație posibilă prin "reflecție transcendentală")104; ea este concepută, cumva, în analogie "formală" cu cercetarea "locurilor comune" din Topica lui Aristotel. Rostul ca atare al topicii transcendentale poate fi lămurit numai printr-o cercetare aplicată asupra structurii proiectului critic ceea ce nu constituie scop pentru studiul de față -, însă poate fi observat fără dificultate că această topică nu este compartimentul logicii transcendentale analog topicii din sistemul logicii-organon
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
locurilor comune" din Topica lui Aristotel. Rostul ca atare al topicii transcendentale poate fi lămurit numai printr-o cercetare aplicată asupra structurii proiectului critic ceea ce nu constituie scop pentru studiul de față -, însă poate fi observat fără dificultate că această topică nu este compartimentul logicii transcendentale analog topicii din sistemul logicii-organon; ea are alte sarcini decât aceasta din urmă, deși, cum spuneam și mai sus, Kant a gândit-o după sugestia aristotelică a cercetării "locurilor" comune (topoi) unor fapte logice. Dialectica
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
ca atare al topicii transcendentale poate fi lămurit numai printr-o cercetare aplicată asupra structurii proiectului critic ceea ce nu constituie scop pentru studiul de față -, însă poate fi observat fără dificultate că această topică nu este compartimentul logicii transcendentale analog topicii din sistemul logicii-organon; ea are alte sarcini decât aceasta din urmă, deși, cum spuneam și mai sus, Kant a gândit-o după sugestia aristotelică a cercetării "locurilor" comune (topoi) unor fapte logice. Dialectica transcendentală corespunde întrucâtva topicii aristotelice, pentru că ea
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
logicii transcendentale analog topicii din sistemul logicii-organon; ea are alte sarcini decât aceasta din urmă, deși, cum spuneam și mai sus, Kant a gândit-o după sugestia aristotelică a cercetării "locurilor" comune (topoi) unor fapte logice. Dialectica transcendentală corespunde întrucâtva topicii aristotelice, pentru că ea, asemenea acesteia din urmă, cercetează locurile în care rațiunea ajunge să funcționeze rațiocinant. Dialectica în genere, folosită ca instrument (organon), adică în sens constitutiv, produce aparență. Întregul spațiu al metafizicii este ocupat de producții dialectice, adică de
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
a Logicii transcendentale, anume la Dialectica transcendentală, va zăbovi în acest spațiu problematic, de unde se pot ivi situații ca aceea descrisă de Jacobi. Dar trebuie zăbovit aici, cu această interpretare, fiindcă se anunță anumite sensuri non-judicative. 3.2.2.3. Topică transcendentală vs. amfibolie transcendentală Despre topică a mai fost vorba în această prezentare a lui Kant (în prima parte a aplicației). Acum însă nu am intenții expozitive, nici unele care să vizeze direct "stilul" judicativ al acestei discipline transcendentale, care își
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]