1,158 matches
-
ora de lumină a zilei care mai rămăsese. Itinerarul includea opriri la mama lui Elizabeth, la două dintre surorile ei, la liceul ei, la un birt din Harvard Square, unde fusese picoliță în ’42, și la cinematograful unde lucrase ca vânzătoare de dulciuri în ’39 și ’40. Am hotărât să fac un ocol prin Boston în drum spre Cambridge, iar apoi să merg la Medford - locul favorit al lui Betty. Bostonul, pitoresc și desuet, m-a lăsat vag în ceață. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
frumos. Atunci m-am prins ce accent imita Madeleine: accentul de New England, cel al unei fete din popor, la fel cum vorbea, probabil, și Betty Short. — Medford nu-i frumos deloc. Am avut numai slujbe de doi bani: chelneriță, vânzătoare de dulciuri la teatru, conțopistă la fabrică. De-aia am venit în California să-mi caut norocul - fiindcă Medfordul este așa de oribil. „A“-urile lui Madeleine erau din ce în ce mai largi. Vorbea ca o haimana de Boston. Omul o întrebă: — Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
iubeam. Până la urmă însă, după ce scotocisem în fiecare colț, nu ne mai rămăsese altceva de făcut decât să ne întoarcem. În momentul în care o luasem spre palat, am văzut cea mai bătrână față pe care o văzusem vreodată - o vânzătoare de ierburi a cărei piele neagră era brăzdadă de linii ca valea secată a unui pârâu. M-am așezat pe pătura ei și am ascultat-o bolborosind despre o alifie bună pentru durerile de spate. Dar când am întins mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
călcâie, și-a surprins imaginea în oglinda de mari dimensiuni de pe spatele ușii. Avea sânii mici, dar cu o formă regulată, iar sfârcurile întunecate aveau dimensiunea unei monede de un penny. Alison primise asigurări din partea diverselor ei prietene și a vânzătoarelor din magazinele de lenjerie intimă că avea sânii unei femei mult mai tinere. În secunda în care aveau să-și piardă acest aspect, Alison avea de gând să intervină chirurgical și asupra lor. Întorcându-se în dormitor, femeia a ridicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
a băgat mâna în sacoșa de la Kent and Carey și-a scos o salopetă de bebeluș, în dungi alb-albastre, împreună c-o tichiuță din bumbac asortată. —Aaaaa, te face să te gândești la un copil al tău, nu? îi zisese vânzătoarea în timp ce scotea etichetele. Nu, absolut deloc, i-a răspuns Julia cu un zâmbet scurt. Femeia o privise curioasă, de parcă Julia ar fi fost un monstru, un exemplar feminin anormal. Oare sunt anormală? s-a gândit Julia în vreme ce ținea salopeta suspendată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
o întâmpină într-un mod plăcut, dar nu reuși să alunge tensiunea care o ținea captivă în ghearele ei. Analiză dintr-o privire interiorul care era destul de mare. Câțiva cumpărători studiau marfa expusă într-un mod armonios, alții cereau informații vânzătoarelor care răspundeau prompt și mereu cu zâmbetul pe buze. Un cuplu era nehotărât asupra culorii perdelei pe care intenționau să o cumpere, fiecare din ei vrând altceva. Îi atrăsese atenția statura înaltă a bărbatului care era cu spatele la ea, încercând să
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
Revenind cu fața la valul cu mătasea albă imprimată cu trandafiri grena, văzu cuplul ieșind din magazin. Părul negru și cârlionțat strălucind în lumina soarelui al bărbatului, îi produse o strângere de inimă. Se îndreptă și ea spre ieșire lăsând-o pe vânzătoare să vorbească singură. Prin ușa de sticlă văzu mașina albă îndepărtându-se de magazin. Nu se putea ca acel bărbat să fie Străinul. Nu era posibil să fie atât de aproape de el și totuși să nu-l poată vedea, să
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
de sticlă văzu mașina albă îndepărtându-se de magazin. Nu se putea ca acel bărbat să fie Străinul. Nu era posibil să fie atât de aproape de el și totuși să nu-l poată vedea, să nu-i poată zări chipul. Vânzătoarea se apropie de ea îngrijorată, văzându-i paloarea feței, întrebând-o dacă se simte bine. Karina o vedea ca prin ceață și nu înțelegea nimic din ce-i spunea aceasta. - Să vă aduc un pahar cu apă? o întrebă pentru
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
Karina bău toată apa din paharul pe care-l primi, fără să se oprească. Îi întinse paharul femeii care o privea în continuare neliniștită și o rugă să-i mai aducă unul. De data aceasta bău apa cu înghițituri mici. Vânzătoarea o lăsă singură, fiind chemată să ajute cu informații un cumpărător. Inima îi spusese că era el, cel pe care îl căuta și totuși altceva îi distrăsese atenția în momentul în care l-ar fi putut vedea. Înapoie paharul gol
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
o lăsă singură, fiind chemată să ajute cu informații un cumpărător. Inima îi spusese că era el, cel pe care îl căuta și totuși altceva îi distrăsese atenția în momentul în care l-ar fi putut vedea. Înapoie paharul gol vânzătoarei care se întorsese pentru a vedea cum se simte, mulțumindu-i. Ceru o perdea cu dimensiunile de care avea nevoie și ieși din magazin căutând cu privirea un taxi. Vântul pătrundea prin fereastra întredeschisă mișcând perdeaua de mătase, în timp ce razele
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
propunea să iasă la cumpărături, intervenea ceva care-i dădea toate planurile peste cap. Parcă cineva conspira împotriva schimbărilor din viața ei. Nu îndrăznise să mai iasă din casă după episodul neplăcut de la magazinul de perdele. Ce o fi crezut vânzătoarea aceea despre ea? Nu trebuia să dea emoții oamenilor din jurul ei, nu voia să îngrijoreze pe nimeni cu stările ei de slăbiciune. Fiecare întâlnire cu acest personaj era pentru ea un moment de neputință, de parcă se hrănea cu energia ei
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
astea.” Karina vorbea tare în cabina de probă a magazinului, chinuindu-se să îmbrace o bluză care se încăpățâna să nu stea așa cum încerca ea să o aranjeze. Avea nevoie de o mărime mai mică. Trase perdeaua, pentru a cere vânzătoarei mărimea potrivită, dând nas în nas cu aceasta, care se uită curioasă în cabină să vadă dacă mai era cineva acolo. „- Vorbești singură, dar te aud toți”, își spuse Karina, când vânzătoarea era suficient de departe pentru a nu o
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
mărime mai mică. Trase perdeaua, pentru a cere vânzătoarei mărimea potrivită, dând nas în nas cu aceasta, care se uită curioasă în cabină să vadă dacă mai era cineva acolo. „- Vorbești singură, dar te aud toți”, își spuse Karina, când vânzătoarea era suficient de departe pentru a nu o putea auzi. Cumpără câteva haine și ieși veselă din magazin. Vânzătoarea o conduse cu aceeași privire sceptică, neobișnuită cu astfel de clienți, dar ei nu-i păsa. Oricum, așa fusese privită de când
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
uită curioasă în cabină să vadă dacă mai era cineva acolo. „- Vorbești singură, dar te aud toți”, își spuse Karina, când vânzătoarea era suficient de departe pentru a nu o putea auzi. Cumpără câteva haine și ieși veselă din magazin. Vânzătoarea o conduse cu aceeași privire sceptică, neobișnuită cu astfel de clienți, dar ei nu-i păsa. Oricum, așa fusese privită de când se știa. Anormală. Uneori îi plăcea această anormalitate, alteori însă era o greutate mult prea mare și nu o
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
lăsând o dâră de Jo Malone Tuberose În urmă. Nu-i așa că e o floare frumos mirositoare? Fără Îndoială. Nu-i așa că-ți vine să o strângi de gâtul ei neobișnuit de lipsit de riduri? Și Încă cum! La casă, vânzătoarea se oprește când ajunge la papucii cu model zebră și-i Întoarce spre mine. Aceștia nu sunt măsura dumneavoastră, doamnă. —Știu, Îi iau oricum. Aparatul de citit cărți de credit protestează și apoi scuipă cartea de credit. — Îmi pare rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
iau oricum. Aparatul de citit cărți de credit protestează și apoi scuipă cartea de credit. — Îmi pare rău, doamnă, cartea de credit a fost respinsă. Va trebui să dau un telefon. Nu am timp să aștept să dați un telefon. Vânzătoarea zâmbește chinuit. — Atunci poate Încercăm altă carte de credit? 10.36: Am Întârziat șase minute și treizeci de secunde la ședință. Intru În camera plină de costume, Încercând să-mi ascund sacoșa strălucitoare la spate. Rod Task Își ridică capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
spune Richard, o să fim uzi până la piele. Sunt sigur că știi cum să pui acoperitoarea aia. Sunt sigură că nu știu. Cum să știu? Singurul meu contact cu nenorocita asta de acoperitoare a fost când i-am dat cardul Visa vânzătoarei de la John Lewis acum treisprezece luni, iar când a Încercat să-mi demonstreze cum funcționează, m-am răstit la ea: „O iau și gata, mulțumesc“. (Și nici nu prea cred c-o pot suna pe Paula În Maroc s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
ce gândesc și În loc să-mi răspundă, Paula pare doar vinovată și tristă. — Crezi că putem găsi altul, Kate? Habar n-am cum se prezintă piața cangurilor la mâna a doua. 15.29: Sun la Woolworths, de unde Îl aveam pe Roo. Vânzătoarea spune că-i pare rău, dar crede că nu mai au canguri. Aș vrea să vorbesc cu șeful ei? Da. Șeful ei Îmi spune că nu se mai fac canguri. —A existat o tendință serioasă de respingere a animalelor mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
frust ingenuele cusătorese ori slujnicuțe. Toate pot deveni o provocare pentru dandy. Cu aceeași atenție la nuanță, ar mai trebui să spunem că, În fața unei asemenea oferte, dandy-i Își diversifică stilul. Unii, precum lordul Bolingbroke, se afișează cu o vânzătoare de portocale de-o nemărginită urâțenie și vulgaritate, culeasă de la periferia Londrei; Byron se aventurează Într-o relație promiscuă cu o actriță de mâna a doua, Suzanne Boyce; Baudelaire e absorbit un timp de feminitatea marginal excentrică a mulatrei Jeanne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
pe câțiva dandy sau avant-dandy celebri: Alcibiade mort de dragul animalelor, cu precădere câini, Bolingbroke topit după femei drăguțe. Și totuși, iată-l pe Alcibiade punând să se taie coada câinelui favorit și pe lordul Bolingbroke aruncându-se În brațele unei vânzătoare de fructe de-a dreptul urâtă. Ce Îi determină să Își sacrifice plăcerea cu atâta cruzime voluptuoasă? Vanitatea, frivolitatea, nevoia de a uimi mereu. „Dar numele adevărat al tuturor acestora e angoasa.” Intuiția lui d’Ormesson intră În rezonanță cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
să ne vestească: — Am aflat că marele rabin al întregii Spanii, Abraham Senior, tocmai s-a botezat împreună cu fiii săi și cu toate rudele sale. Am fost la început dezgustată, apoi mi-am spus: „Sara, văduvă a lui Iacob Perdoniel, vânzătoare de parfumuri la Granada, ești tu mai bună evreică decât rabi Abraham?“ Așa că m-am hotărât să mă botez, la fel ca și cei cinci copii ai mei, lăsându-l pe Dumnezeul lui Moise să judece El ce e în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
nu se observe că, În gura mea, nu sună ea natur, de-acolo, de la mama dânsei. Foloseam În acest scop o gamă largă și variată de mijloace, metode și procedee, printre care: colindatul brambura prin magazine și conversația Îndelungă cu vânzătoarele, statul ore În șir În fața televizorului - În special la talk-show-uri și la emisiuni utilitare și de divertisment, in care se trăncănea ca la balamuc -, lectura ziarelor și, n-o să-ți vină să crezi, a unor cărți din diferite domenii, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
mai sfioase, cu bătăi grăbite, zorite să nu fie înghițite de cele de la Antim. Veneau și dinspre Patriarhie dangătele marelui clopot, cu muzica lui profundă, de bas, făcând să vibreze înalții plopi și să tresalte șirurile de crăițe din grădina vânzătoarei de borș din capătul străzii, spre restaurantul lui Bucur. Răzbăteau, uneori, și dinspre Izvor chițăielile unor clopote mici, ale bisericii din curte, o bisericuță năpădită de ierburi, de tufe de bozii și vrejuri de nalbă, părăsită parcă sub un nuc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
eu ce-am făcut?), bântuie acum de la Cercul Militar până la Cișmigiu. Intră prin prăvălii (nu cred că mai bea, n-am mai văzut-o prin localuri), ține un unic discurs în franceză amestecată cu engleză și germană, le asigură pe vânzătoare că Mocofanul s-a oprit pe-aici, vinde ceva care încă nu se găsește, îl va prinde, va face ce trebuie să facă și „gata, s-a terminat, de data asta o să mor de-adevăratelea“. Uneori o văd cu fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
din spatele galantarului care tot trage de o mingiucă de cârpe colorate atârnată de tavan cu un elastic. Prinde mingiuca, o coboară până la buric, apoi îi dă drumul și ghemotocul acela de cârpe zvâcnește până în tavan, face poc și revine în dreptul vânzătoarei. Repetă gestul, absentă, cu mișcări automate, cu privire rece, absentă. Nu pot scrie, totuși. Mi se năclăiește textul de joaca tembelă a fetișcanei ăsteia. Mă fascinează și pe mine automatismul cu care își trimite mingiuca. Prind a o urmări. Simt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]