3,404 matches
-
poate dormi liniștit, în propriul său pat. Îl scuturăm ușor de umeri, tresare speriat crezînd c-a uitat de orarul trenului, se freacă la ochi și ne răspunde laconic: "O casă cu verdeață". Apoi adoarme la loc. Evident, casele cu verdeață nu lipsesc de fel într-un sat din Alpi, la începutul lunii septembrie. Dar satul e mic, casele sunt trecute în revistă, bucată cu bucată și iată mica firmă de alamă care arată că acolo locuiește Doctorul. Jackie, mulțumesc! și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
fotografice cu care pîngărisem ceremonia. Cu atît mai mult cu cît abia acum aflăm că în cearceafurile albe din moschee se afla un mort... Seara la Samarkand, în luna mai, este răcoroasă și parfumată. Parcul din centrul orașului oază de verdeață, de dimensiuni considerabile este năpădit de flori. Predomină în acest anotimp iasomia, cu parfumul ei virginal, odihnitor... Ar fi o nebunie să ne culcăm. Este ultima noastră seară în Orașul Albastru. Ne urcăm pe terasa de la etajul XI al hotelului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
fie Creta, cu satele și bisericile ei albe și albastre și cu cimbrul ei neprețuit care face să mă regăsesc sub soarele Mediteranei ori de cîte ori gust din mierea lui parfumată! ................................ În schimb, cîte locuri nu numai lipsite de verdeață, dar și de apa vieții există pe lumea asta! Încă din adolescență, cînd am citit pentru prima dată Pămîntul oamenilor de Saint Exupery, imaginea acestei lumi aride a deșerturilor mă cutremura. Revin, ori de cîte ori mă bate gîndul să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
Detroit, Washington și NewYork, având ocazia de a vizita Palatul Națiunilor Unite și sala Consiliului de Securitate. În prezent locuiesc în Iași iar vară mi-o petrec la Musenita unde am construit o mică cabană din lemn, înconjurată de multă verdeața și flori, unde pasarelele îmi cântă permanent -și ziua și noaptea- precum susura izvorul de apă din apropiere. „Acolo eu să mor ași vrea, Acolo vreau eu să trăiesc”.
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93298]
-
în același teasc, piciorul bărbatului lângă piciorul femeii, până când mărturisesc și predau tot ce au. Nu mai este în țară nici grâu, nici orz. De opt zile nu mai este în piața Bucureștilor nici carne, nici pâine, nici lemne, nici verdețuri. Țăranii români vor pleca toți, fie în Turcia, fie în Transilvania, și nu se vor întoarce niciodată...” La 8 iulie al aceluiași an, Sebastiani raportează la Constantinopol: „...Țara Românească este într-o stare de mizerie ce greu s-ar putea
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
la parter, dormitoarele la etaj, iar numeroasele construcții anexe se înșirau, ca prinse într-o horă, jur împrejurul clădirii principale. Ceea ce dădea farmec și tihnă acestor binecuvântate locuri erau împrejurimile: imensul parc, cu ale cărui frumuseți ne încântam privirile, iar verdeața și răcoarea lui ne aeriseau plămânii și ne oxigenau creierul; iazul, în a cărui apă se oglindeau sălciile pletoase și bisericuța de pe malul dinspre miază-zi; pădurea, care îmbrăca panta abruptă a dealului dinspre apus și se întindea până spre Ghilia
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
reușit, să-și creeze ambianța interioară și confortul pe care l au avut în apartamentul de la ultimul etaj al unui bloc din zona Halei Centrale. Ceea ce m-a cucerit și încântat la noua reședință a prietenilor mei este înconjurul de verdeață care este atotstăpânitor. Înclin să cred că verdele este culoarea purificatoare pentru lumină, încântătoare pentru priviri, odihnitoare pentru suflet, binefăcătoare pentru viață. Finii mei dețin în proprietate mai mult de 6.000 metri pătrați, suprafață de teren ce incumbă un
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
și i au onorat casa ospitalieră. Și nu erau puține persoanele care veneau să-l vadă și să se întrețină, măcar câteva ore, cu poetul. Unii prieteni, printre care mă număr, adăstau în casa încăpătoare și în curtea inundată de verdeață chiar mai multe zile. Erau reconfortante și spiritualizate dialogurile directe, telefonice sau prin corespondență. Mihai Munteanu avea un adevărat cult pentru păstrarea hârtiilor: manuscrise, scrisori, fișe, însemnări, file de jurnal, fotografii, colecții de ziare și reviste. Pentru procurarea cărților și
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
Istoria eroilor unui ținut de verdeață și răcoare I Ani În șir colindasem Împrejurimile mânat de tot felul de treburi de zi cu zi, fără să iau aminte la vreo Unitate de Prefabricate și Confecții Metalice a Cooperativei Glina. În primăvara aia am auzit prima dată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
să le iert și totuși Îmi vine din ce În ce mai greu. Uite că Începe din nou să plouă. Ploaia se Întețește, stârnită de glasul rânced melodios al preotului Înălțând rugă pentru roaba lui Dumnezeu Felicia, să se odihnească Într-un loc de verdeață și răcoare unde nu-i mâhnire și durere, și Încă Încerc să Întrevăd locul acela În atmosfera de amurg perpetuu a dimineții, Încă sunt aici și lupt cu pornirea irezistibilă de a le face vânt În groapa mămicii mele, Felicia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
destul timp să mă lămuresc și cu târâtura asta de Restoiu, pe cine naiba aștept eu aicea? De bună seamă că pe mămica mea Felicia, cea hăcuită și măcelărită și prigonită de surorile ei, cea odihnită Într-un loc de verdeață și răcoare, pe tăticul meu contabil care a căzut răpus de norme duble și triple, eh, sunt un sărman orfan. Nu-mi dă mie Restoiu să mănânc. Și s-a cam Înrăit și moșu’ de când s-a stricat cu fii-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
ori să fugă, cu Steluța-n brațe pe jumătate adormită și Întinzând ca prin vis mâinile spre grumazul lui, agățându-se, Îndesându-se În trupul lui tânăr și musculos ca Într-o mare a plăcerilor eterne dintr-un loc de verdeață și răcoare unde nu-i durere și Întristare. * Cât Îl mai așteptasem amărâții de noi, sfinte Dumnezeule, și ce-a mai răscolit părințelul Andrei prin toate centralele termice și toate bodegile Timișoarei, și tocmai când să ne luăm adio și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
avea rost să-i Încărcăm lui Pepino memoria cu necazurile noastre, iar până lunea viitoare ce mai e? Marțea viitoare suntem În Italia și miercurea viitoare În Germania. Până sâmbăta viitoare, ne-am văzut În America Într-un loc de verdeață și răcoare. Îi fac semn lui Andrei și uite că nu m-aș fi așteptat la el să fie atât de receptiv. Se ridică numaidecât și mă urmează În livingul cu saltelele și trage ușa după noi. N-apucăm să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
să mă bat cu oricine ca să scap și s-ajung, și-am să trec prin ei ca prin brânză și-am să-i rod pe toți de osânză și nu mă voi opri decât În acel loc de răcoare și verdeață care uite-l că-mi stă mereu În față... Până una-alta am luat-o cu părințelul În recunoaștere pe teren, cu Pepino și Florinel În urma noastră, să constatăm ravagiile și să Îndreptăm ce mai poate fi pus la loc.
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
una singură acolo și rochia neagră fără mâneci parcă stătea să se destrame pe ea. Îmi trecea prin creier și prin inimă tot zbuciumul ăla și-mi frământa viscerele care dădeau să iasă afară din mine spre un loc de verdeață și răcoare. Încotro să fug, da, sunt aici, Între gemetele și mugetele ei muiate În lacrimi și orăcăiala fiului ei care face să sară scântei din căpățâna mea colțuroasă. Îi spun lui Pepino că ar trebui să se ducă dincolo
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
prăpăstii În care vom cădea și ne vom face praf Împreună, precedați de jalea gemetelor ei cu pumnii proptiți de peretele din spatele aragazului, cu șoldurile și fesele rupte de mijloc ritmând alunecarea Într-un etern du-te-vino spre un loc de verdeață și răcoare. * Apariția lui Pepino n-a schimbat prea mult obiceiurile conviețuirii noastre din acel mijloc de decembrie secetos. Câteva ceasuri pe zi, vremea părea chiar să țină cu noi. Puțin după prânz dădea soarele și dezghețul, de-ai fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
mare, doamnă, zău așa. Nu știu cum reziști cu așa vecini. Le-a luat Dumnezeu graiu’, da’ ei face ca toate dihăniile dupe pământ. Te doare capu’, oh... m-aș duce așa Într-un loc, undeva Într-o pădure cu liniște și verdeață unde să n-aud de nimeni și de nimica. — Să-ți ciripească păsărica, face părințelul, stârnind râsul vameșului. — Lu’ nevastă-mea Îi place, spune el. Dacă nu prea are timp să iasă din casă, se mai ține de vorbă cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
sunt supți și galbeni ca ceara, iar eu caut la rându-mi un semn și-un răspuns pe fețele lor, În timp ce vameșul ne măsoară pe câteștrei răbdător și circumspect. Suntem și noi, rup Într-un târziu, dintr-un loc de verdeață... — Aha. Am și io neamuri pe-acolo. Sunteți ca și morți, șopti pe un ton blajin și aproape Încurajator. Da’ vă reveniți voi cât de repede. Să n-aveți nici o grijă, că se rezolvă. Fără Îndoială că știa și mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
am bântuit aiurea prin oraș, În pulovăre, prin lumea aia care Începuse să poarte paltoane și canadiene. Se strâmbase și vremea, uite că nici vremea nu mai ține cu noi și ne-am Îndepărtat prea mult de acel loc de verdeață și răcoare ca să mai avem tăria să luăm de la capăt atâtea greșeli și prostii făcute Împreună ori fiecare de capul lui. Constatam doar În treacăt că părințelul fusese acela care se pripise din cale-afară la jaful din ograda lui moș
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
mută și părințelul ar fi stat cu ochii pe Laur, nemailăsându-l cu ea pe dormeză ca s-o Îndoctrineze atâtea nopți la rând cum să-l facă pe dobitocu’ ăsta la buzunare și să fugă Împreună În locuri de verdeață și răcoare. Nu ne certam, ci doar că bodogăneam fiecare-n legea lui și-n limba lui. Ne depănam din mers romanele vieților noastre pline de isprăvi de râs și de plâns, adunându-ne Într-o istorie atotcuprinzătoare și pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
și parcă mi-ar fi stat pe limbă să le spun cu ce bani au fugit, deși asta ar fi fost greșeala de pe urmă, care ar fi pus capac la toate și ne-ar fi scăpat definitiv de locuri de verdeață și răcoare, și de Pepino și de văr-su... Ăsta chiar s-ar putea să fie o călăuză adevărată. Ne asculta fără să clipească, un tip la vreo treizeci de ani cu plete blonde Înspicate și o față ca cioplită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
toată tevatura noastră amplificată de mugetele și gesticulația lui Pepino care se străduia să ne explice cum că Steluța nu poate să lipsească mai mult de două săptămâni, asta-i perioada ei, eh, când i se face de locuri de verdeață și răcoare, așa că să nu se impacienteze Tomică și să nu ne facem griji nici noi din pricina Steluței, mai cu seamă că noi avem acum o grijă mult mai mare, mmmââî, Înțelesesem, de mine și de Andrei era vorba. Cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
lui voinică prin viituri de sânge Înspumat clipocindu-i până la brâu, pe care pluteau și se zbăteau Încolo și-ncoace căpățânile și ciozvârtele dușmanilor noștri. Da, Hansi ne va scoate la mal, departe de orice primejdie, pe un tăpșan de verdeață și răcoare. Degeaba oftează bou’ ăsta de Andrei și se scarpină la ceafă ca de păduchi. - Hansi-Hansi, de unde știi tu toate astea? - Chiar ești idiot, zic. Cum să nu știe, dacă el stă toată ziua acolo la graniță? Doar asta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
se echipase cu geaca lui Carol. Am rămas așa, fiindcă ei oricum erau În niște pulovăre groase și afară ne Întâmpina o vreme ca de primăvară. Din cerul senin năvălea o lumină mare și amețitoare. Toată lumea era o intensitate de verdeață și răcoare. Cine știe de când o fi Început Revoluția? Salvele de tun hâțână cerul deasupra scăfârliilor noastre, dimpreună cu simfonia furibundă a rafalelor de mitralieră, și iarăși alergăm, alergăm ca nebunii Într-acolo, să nu care cumva să se termine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
de dictatori cu miile. Ei mugeau și urlau În noapte. Întunericul mustea de durerile lor imemoriale. Noaptea era un vaiet de moarte atotcuprinzător. Pământul a supt Însetat tot sângele și lacrimile lor și i-a Întors Într-un loc de verdeață și răcoare. Din nou ne-au zburătăcit și iarăși am fugit și de astă dată nu m-am mai oprit decât sub podul acela de ieri noapte. De-acum rămăsesem singur și am luat-o spre casă șchiopătând. Numai de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]