1,214 matches
-
în secolul XIX, este doar ceva mai mult decât o formalitate. Ori rusificarea s-a îndreptat, în primul rând, împotriva marilor familii boierești, ce au fost incluse, în cea mai mare parte, în pătura aristocratică rusească. Apoi, face confuzia, probabil voită, între a „înțelege” limba rusă și a „vorbi” această limbă. Iar dacă numărul de „moldoveni” a crescut până în 1918 de șase ori, cel al minoritarilor a crescut de aproape ... 30 de ori, așadar un ritm de creștere de cinci ori
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
în anul 2002. Lucrarea continuă și amplifică tezele lansate în lucrările din același curent publicate în ultimul deceniul al secolului trecut. Nu putem decide dacă gravele erori ce apar în lucrare se datorează lipsurilor de educație și documentare, sau trecerii voite sub tăcere a unor adevăruri larg răspândite în istoriografie, din anumite interese politice și materiale ce nu au nimic de a face cu dorința dezvăluirii adevărului istoric. Încă de la început Vasile Stati constată că există popoare care vorbesc aceeași limbă
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
de cuceritorii ruși, apoi de cei români, încât o reevaluare a istoriei teritoriului dintre Prut și Nistru, sau, într-o abordare mai potrivită, dintre Carpați și Nistru, se impune ca o necesitate urgentă. Pe parcursul lucrării se strecoară numeroase erori flagrante, voite sau involuntare. Exagerează, astfel, importanța influenței pe care slavii au exercitat-o asupra populației romanizate de la est de Carpați, substanțial mai amplă, după părerea sa, decât asupra locuitorilor dintre Dunăre și Carpații Meridionali. Avansează, cu această ocazie, teoria existenței a
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
adăugau cele 40 de nave de la Kronstadt, precum și o flotă și o flotila în Marea Neagră. Și, pentru că era vizată și Suedia, s-a dispus trimiterea de "alcuni Ingegneri a 38 Europe and the Porte, Vol. I, p. 34. 39 "On voit notă Mouradgea d'Ohsson qu'il a ordres de ne rien négliger pour entrainer la Porte Ottomane à une nouvellle guerre" (cf., loc. cît., p. 35); vezi, în acest sens, si p. 48, 51, în loc. cît. 40 Loc. cît., p.
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
cheamă la executarea muncilor agricole, primarul reprezintă politica, primarul reprezintă întrun cuvânt pe Stat, cu toate sacrificiile ce el ne cere, dar fără nici unul din acele foloase ce țăranul ar fi în drept să ceară în schimb de la Stat. Cum voiți ca, cu o astfel de organizație de comună rurală, țăranul, care vede toate forțele lui sleite în serviciul administrației, cum voiți, zic, ca țăranul să se deprindă cu acele calități cari trebuie să se dezvolte pe o treaptă mai înaltă
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
dar fără nici unul din acele foloase ce țăranul ar fi în drept să ceară în schimb de la Stat. Cum voiți ca, cu o astfel de organizație de comună rurală, țăranul, care vede toate forțele lui sleite în serviciul administrației, cum voiți, zic, ca țăranul să se deprindă cu acele calități cari trebuie să se dezvolte pe o treaptă mai înaltă în diversele ramuri ale vieții publice?<ref id=”1”>Idem.</ref> Gradualismul și organicitatea sunt, în imaginarul politic junimist, indisociabile de
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
supuși în corpul electoral care să reziste presiunii guvernamentale este misiunea niciodată asumată de cabinetele României de după 1866. Sunetul criticii junimiste are un timbru profetic. Prin urmare, dacă voiți să faceți ceva, dacă voiți dvoastre să ridicați nivelul alegătorilor, dacă voiți dvoastre săi dați putința de a lupta, atunci, înainte de toate, nu schimbați legea electorală. Vă cer îngrădirea acțiunii guvernului față cu alegătorii. Aceasta am ceruto și aceasta totdauna mia fost refuzată, mia fost refuzată și de liberali, când erau la
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
observat în mod cert simpatiile acestuia față de creștinism ori dezinteresul aplicării edictelor persecutoare ale lui Dioclețian. Să fi fost oare teama lui Dioclețian de a nu isca o lupta în cadrul tetrarhiei ori aplicarea edictelor mai mult silită (de Galerius) decât voită? Ori să fi fost informat îndeajuns despre prezența nesemnificativă a soldaților creștini din trupele ori în ținuturile încredințate stăpânirii lui Constantius? Nu știm! Însă e foarte probabil că Dioclețian a suspectat oarecum atitudinea cezarului occidental, reținându-l pe fiul acestuia, viitorul
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Dumnezeu vă va dărui lumina ca să-l puteți cunoaște, atunci îl veți putea vedea și voi“. Possidonius i-a spus: „Și dacă îl cunoaștem, putem să-l abandonăm pe împăratul nostru și să venim la El?“. Theogenes a răspuns: „Dacă voiți, nimeni nu va putea să vă oprească; de altfel, dacă părăsiți tenebrele acestei lumi, gradele și onorurile pe care le aveți în această lume și vă veți converti la adevăratul Dumnezeu, Regele veșnic, și veți lupta pentru El, asemenea mie
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
A izgoni cu biciul negustorimea din templu (aluzie la comportamentul lui Iisus față de apucăturile hrăpărețe ale negustorilor din templul Ierusalimului, n.n.) e un act de irascibilitate, dar de irascibilitate bine practicată. A răspunde agresiunii prin non-violență e un act de voită indiferență, dar de indiferență bine practicată. Același personaj poate fi irascibil În numele blândeții și «pasiv» tot În numele ei. Pe scurt, blândețea, ca principiu neutru, poate colora, În chip virtuos, ambele excese pe care le presupune. Cu condiția justei alegeri a
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
este mai prețios decât milioane din cealaltă.” (G.E. Lessing) Dacă tăceai, filosof rămâneai. (Uneori, prezentarea unui punct de vedere propriu este considerată o imprudență, mai ales atunci când prin acest fapt deranjăm sau chiar desființăm prejudecățile unor persoane influente. Alteori, neexprimarea voită a unui punct de vedere trece drept un semn de Înțelepciune, deși ea poate să acopere foarte bine un moment de slăbiciune morală sau de neinspirație În gândire.) Ața lungă face noduri. (La fel și vorba lungă: de dragul vorbei, se
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
ne atrage atenția asupra sensurilor extrem de variate ale „limbajului tăcerii”, la care aceștia recurg atât de frecvent (de exemplu, tăcerea cuminte, supusă, ascultătoare; tăcerea Încruntată, tensionată, amenințătoare; tăcerea inhibată; tăcerea complicitară; tăcerea ironică, dezaprobatoare, disprețuitoare; tăcerea meditativă, filosofică; tăcerea derutantă, voit ambiguă etc.). Μ Ideea care contrazice o altă idee, devenită consacrată, chiar dacă pe moment nu o poate infirma, va impune totuși respect, deoarece exprimă curajul unui nou Început În gândire. Μ Despre omul care Înțelege să facă sacrificii supreme pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
este orgolioasă prin ea Însăși. Doar Într-o singură situație se produce dezgustul, și anume atunci când prostul ajunge să-și dea seama de prostia lui. Μ Se știe că mari personalități ale științei sau ale culturii au trăit, În mod voit, În condiții materiale modeste, neacceptând o opulență a vieții de fiecare zi. Impresionat de spectacolul existenței modeste a lui Constantin Noica la Păltiniș, unde l-a surprins Într-una din zile mâncând pâine cu gem pe un ziar și trăgând
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
existența unei poezii care traduce o lume de idei, identificându-se uneori cu filozofia sau cu teoriile științifice, tinzând spre un lirism conceptualizat. Reușita este foarte rară, poeții eșuează în improvizări și facilități, simulând o zbatere dramatică neconvingătoare și o voită uscăciune. Dincolo de cele semnalate, există astăzi o "generație de creație", cum spunea cândva T. Vianu, sau o "generație și creație" cum o numește azi M. Martin. Ideea îi unește pe cei care au trăit războiul cu cei care nu l-
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Oamenii trec și rămân ca izvoarele". A. E. Baconsky se integrează în modernitate și este primul poet autentic al generației de după al doilea război mondial, deși "de-a lungul anilor se va manifesta deseori retoric, livresc, pândit parcă de o voită estetizare desfășurată hieratic și ritualic, într-o zonă a misterului 1, atingând tardiv expresionismul în "Cadavre în vid". Totuși, remarcăm că în cele două volume, "Imn către zorii de zi" și "Întoarcerea fiului risipitor", încearcă ancorarea în real, deși imaginea
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
un moment în istoria noastră literară prin deschiderea pe care o realizează în poezie reînviind istoria, motive folclorice, pastelul, lirica intimă și mai ales romantismul unor sentimente incerte, demonstrând că poezia înseamnă evocarea de sentimente și fapte, într-o umbră voită. Și mai rămâne prin lunga biografie în care se confesează, explicân du-și condiția și ținuta singulară în istoria noastră literară. Nicolae Labiș "Puiul de cerb", Editura Tineretului, 1956; "Primele iubiri", Editura Tineretului, 1956, "Lupta cu inerția", Editura Tineretului, 1958
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
creează o relație de comuniune Între persoane, o atracție reciprocă, o nevoie a mea de celălalt și invers. Ea este permanentă și inepuizabilă. Persoana umană nu poate exista singură. Ea are permanent nevoie de ceilalți. Chiar și când este singură, voit sau forțat, ea se află totuși În comuniune cu Dumnezeu. Persoana nu poate suporta singurătatea, Întrucât singurătatea o anulează. Ea are nevoie de ceilalți sau de o prezență interioară care este Dumnezeu, persoana divină supremă, dar și imaginea arhetipală a
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
din care, printr-un proces de convertire, se naște „un om nou” cu o „viață nouă”. Să insistăm asupra aspectelor psihologice ale vinovăției și păcatului. Ce reprezintă ele din punct de vedere psihologic? O Împotrivire. O abatere de la normă. Călcarea voită sau involuntară a unei interdicții. A face ceea ce nu este permis și a fi obligat să răspunzi de consecința actelor sale. Din punct de vedere psihologic, vinovăția poate fi considerată ca reprezentând „dezacordul dintre conștiință și acțiune”. Orice acțiune poate
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
cu o dispoziție afectivă particulară care o subliniază, reprezentată prin tristețe, rușine, dorința de a se ascunde etc. Orice regret asociază ideii de vinovăție sentimente și pasiuni. Cel care regretă, recunoaște, direct sau indirect, că a greșit, fie În mod voit, fie involuntar, o greșeală comisă Împotriva sa, sau Împotriva altuia. În orice situație Însă, regretul este primul pas către acțiunea de reparație psihomorală din trecut. Apare Întrebarea dacă toți cei care greșesc, și sunt vinovați, regretă sau nu? Sunt persoane
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
de către părinți, profesori și educatori și încurajată ulterior, în viața adultă. Pat Patfoort propune în contrast cu modelul superioritate-inferioritate, generator de violență, modelul echivalențelor, bazat pe nonviolență. El răspunde instinctului de conservare al omului, permițând celui care îl folosește să evite plasarea, voită sau nu, pe o poziție de inferioritate. Modelul echivalențelor se bazează pe fundamente (foundations), și nu pe contraargumente. Fundamentele se referă la motivele pentru care ambele părți își susțin punctele de vedere: motivațiile, sentimentele, nevoile, interesele, obiectivele, valorile. Aceste argumente
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
nici din dicționare, nici din lucrarea mea Les mots d’origine néo greque en roumain à l’époque des Phanariotes (Budapesta, 1939). Prin urmare, nu este exclus ca, în cazul textului bacovian, să avem de a face cu un prozaism voit, conform cerințelor acestei descrieri aproape naturaliste”. Am găsit totuși un exemplu în Poezii deosebite sau Cîntece de lume de Anton Pann: „Minunată ești la stat/Și nostimă la umblat./ Ai doi ochișori frumoși,/Blînzi, cu totul mîngîioși” etc. Se poate
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
proprii, pe tendința de renunțare la luptă, la posibilitatea găsirii unor soluții noi, constructive. „Izolarea”, de exemplu, așărută sub forma refuzului de a conversa, de a colabora, „fuga”, ca tendință de evaziune dintr-un mediu considerat ostil, „fixarea”, „regresiunea”, „uitarea voită” (expulzarea din conștiință a urmelor evenimentelor frustrante) etc., nu pot constitui, nici ele, precede eficace de atenuare a consecințelor frustrației. Aceste reacții, cu caracter defensiv, amplifică, de regulă, impresia de frustrare, sporind preocupările de introspectare și introvertire; de aici și
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
el, când racordarea fetișizantă la un cotidian imund, când refugiul în utopia culturii; când visceralitatea ființei, când apologia ficțiunii; când disprețul față de tentația tehnicismului arid, când joaca textuală și metatextuală. Undeva, se poate găsi și o explicație pentru această pendulare (voită, lucidă, nu întâmplătoare): Dacă textul este mai fascinant decât realitatea, prefer textul. Dacă realitatea este mai încărcată de vitalitate decât textul, atunci prefer realitatea. Acestea sunt rădăcinile a ceea ce numesc plăcerea textului și etica vieții, morala ei". Totuși, în textele
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
preeminente sunt monologurile în care e comprimată înțelepciunea arhaică, alături aflându-se contrapunctic dialogurile, între un El și o Ea de la țară, Conu Leonida și soața sa într-un sat devenit caragialesc, privit cu blândețe, ironie și umor. Dincolo de atmosfera voit enigmatică, autorul ascunde un cert fond liric, turnat însă uneori în formule uzate, de la toposul „acasă” și până la o altă „Poiană a lui Iocan”. SCRIERI: Hotar, București, 1960; Cristal, București, 1967; Cu soarele în brațe, București, 1968; A opta minune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287918_a_289247]
-
spiritul "școlii tradiționale". În primul rînd, el nu credea în eficiența unui învățămînt întemeiat pe interes: "Ceea ce interesează nu instruiește niciodată" (XXVII). Primele sale "păreri asupra educației" sînt concentrate asupra problemei învățării, înțeleasă ca un act care presupune un efort voit. Copilul să lupte cu plictiseala și abstracția, să i se cultive ambiția de a depăși greutățile, "orice artă de a instrui înseamnă să obții de la copil strădania care să-l înalțe la condiția de bărbat" (V). Copilul învață atunci cînd
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]