10,805 matches
-
mai intim, el se sprijină pe credința în adevăr ca pe ceva ce pretinde o muncă mereu reînnoită, pentru a lărgi experiența și a o aprofunda pe cea cîștigată. Așa după cum opziția dintre seriozitate și glumă, suferință și bucurie, dintre tragic și comic, măreție și micime, rațiune și absurditate se dizolvă în humor ca sentiment total, la fel se întîmplă și cu opoziția dintre expresia "docta ignorantia", așa cum a fost stabilită în Renaștera timpurie de Nicolaus Cusanus 81. Punctul de vedere
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
înțelegere. Nu se poate susține, după cum am spus mai înainte, că marele humor așa cum este descris aici, ar fi, în sine, cel mai înalt punct de vedere despre viață. Atît marea strădanie practică, pe de o parte, cît și suferința tragică, pe de alta, pot fi atitutdini față de viață mai înalte decît marele humor. Așa cum vom vedea ulterior (Capitolul IX) și bucuria cunoașterii nu se poate dezvolta în direcția unui sentiment total, devenindmiezul sufletului iar spiritele în care intervine aceasta nu
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
nu sînt cele mai mărunte. Ceva analog se va putea petrece și în cazul înclinării artistice. Aici, ca și în cazul aptitudinii practice, o mare îndatorire pune stăpînire pe simțuri și își atrage întreaga vigoare. Dar marile obligații și destine tragice nu sînt date tuturor. Chiar și cel ce a muncit serios și a cunoscut suferința poate fi totuși conștient că strădania lui n-a însemnat decît un fulg în comparație cu cei prinși în marea luptă și că suferința sa n-a
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
de profund, ca să-l facem să țîșnească. Mai multă valoare se ascunde în sufletul celui care face să pătrundă curajos, în lumea schimbărilor și a iluziilor, o acțiune imperfectă, decît în reflecțiile spirituale și fanteziile unui visător înduioșat. Așa cum eroul tragic își manifestă măreția tocmai în dispariția sa, tot asemenea cel ce nu se lasă speriat de imperfecțiunea a tot ce e limitat, ca să îndeplinească atît cît îi stă în putere, arată că există măreție în sufletul său. 39. Kierkegaard împotriva
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
a renunțat la valabilitatea științifică obiectivă a reprezentării religioase. Metoda istorico-psihologică o înlocuiește aici pe cea speculativă și metafizică; iar această metodă trebuie folosită și în ce privește humorul. Sentimentele individuale de bucurie sau de tristețe, de sublim ori de ridicol, de tragic sau de comic pot fi posibile fără facilitarea complicației specifice prin care, din ansamblul acestor sentimente, se dezvoltă un sentiment total cum este humorul. În orice caz, după cum amvăzut (* 10), acesta a fost observat și descris mai întîi în epoca
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
40), el dă totuși uitării, în lumea ideilor, atît tragicul cît și comicul existenței. Schimbările și contradicțiile predomină doar în lumea sensibilă; în cea ideală însă, neschimbarea și unitatea sînt stăpîne. În lumea ideilor nu este loc nici pentru jeluirea tragică, nici pentru rîsul comic. Un rîs sau o jelanie peste măsură fac la fel de rău, fiindcă sufletul este pus prin ele într-o mișcare atît de puternică, într-o singură direcție, încît tăria și unitatea sa au de suferit. Platon nu
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
al vieții nu intră în discuție ca reprezentanți ai marelui humor. Ne aflăm aici în fața unei noi limite a humorului, în calitatea sa de concepție despre viață sau stare sufletească vitală, deosebită de limitele puse, pe de o parte, de tragic, pe de alta, de acțiune. Granița pe care o trasează activitatea intelectuală nu provine din exterior. Marele humor nu obișnuiește să presupună vreun fundal dogmatic, rotunjit odată pentru totdeauna și care ar exclude o muncă intelectuală continuă. Din contra, așa cum
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
aibă ultimul cuvînt. Căci, din păcate, lucrurile s-ar petrece în așa mod încît stingerii vieții psihice i-ar premerge o perioadă de slăbiciune și de lipsă de valgă, în care nici nu se mai poate vorbi despre o suferință tragică. Tragicul presupune forță. Humoristul lucrează însă, atîta timp cît poate, ca să afle noi valori și ia poziție critică față de toate teoriile, speculațiile și perspectivele care dogmatizează, fără o fundamentare suficientă, despre "ultimele lucruri". În fond, fizica nu știe despre ele
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
fi în felul său. Armonia și comunitatea sînt bunuri mari, dar nu se cade să fie plătite cu jertfirea caracterului originar și a autenticității indivizilor. Caracterul sporadic al dezvoltării face ca lumea spirituală să fie în acelașitimp mare și mică, tragică și comică și într-asta se află un stimulent (*35) pentru apariția sentimentului total de care ne-am ocupat aici. Cuvîntul explicativ al autorului "...A fost multă vreme dorința mea să realizez o lucrare în domeniul psihologiei descriptive și analitice
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
dintre humor, ca sentiment vital, și sentimentul religios. În această privință, Kierkegaard, în strădania sa plină de zel de a afirma deosebiri nete, plasase humorul pe un loc situat jos. Capitolul în care tratez această chestiune, și anume cel despre tragic și humor, îl consider drept cel mai important din carte și totodată cea mai clară prezentare a sentimentului meu total față de viață. Metoda din această carte, ca și din cea pe care am scris-o despre Filosofia religiei, este una
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
al scrierii Vita nuova, Joh. Dam, adaugă: Nu era o ironie fusese în infern și toți știau acest lucru". 67 A. C. Bradley, Oxford Lectures on Poetry, p. 305. 68 A. C. Bradley, Shakespearian Tragedy, p. 324. 69 cf. Aristoteles'theoriy of tragic emotion (Mind, 1914), p. 89. 70 Benn îl intrepreteză pe Aristotel în sensul că mila se transformăîn teamă și că aceasta este potolită apoi, cînd starea sufletească artistică (plot-interest") biruie prin faptul că ne știm noi înșine în siguranță. Nu
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
În realitate însă, sînt două idealuri opuse între ele: idealului poetic din Banchetul îi este contrapus, în Statul, idealul etic al unei personalitîți întemeiate pe autolimitare și armonie interioară, ce nu poate oferi cîtuși de puțin loc marii contradicții dintre tragic și comic. 101 Thackeray speră că, potrivit acestei definiții, ar putea fi socotit el însuși printre humoriști, cu toate că în "Times" era numit un mizantrop plicticos, care nu vede nicăieri nimic bun. Thackeray însuși și înaintea sa Dickens, iar după el
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
1996, pp. 225, 233. 123 G.W.Allport, Structura și dezvolatrea personalității, op. cit., pp. 231-233, 295, 297, 346-349. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Humorul ca sentiment vital (Marele humor) Humorul ca sentiment total 8 1 Rîs și humor Ironie și humor Principalele forme ale humorului Tragic și humor Înțelegere și humor Acțiune și humor Condiționările istorice ale humorului Humor și filosofie Postfață Indice de nume
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
a modernității spiritului european! Mare a comunicării ideilor și a confluențelor cunoașterii, care a știut să-l poarte pe Aristotel de la Bagdad la Fes înainte de a-l aduce la Sorbona din Paris! Mare tricontinentală a întâlnirilor fecunde și a rupturilor tragice între est și vest, sud și nord! Mare care a fost lumea și care, pentru noi, mediteraneenii, reprezintă lumea noastră!"3 I. Rădăcinile viței de vie "Ampelologiile (tratate privitoare la vița de vie)4 afirmă că vreo patruzeci de vitis
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
noi”, „piatră de sânge”, gata să intre în rezonanță cu „orficul tumult” al curgerii fără întoarcere. Tot ea deschide însă porți spre „lobi de albă lume”, ca un prag spre o lume mai înaltă. Melancolia acompaniază discret abandonul, un suflu tragic se insinuează în atmosfera mistic-liturgică și moartea ia dimensiunile unui mister cosmic. Cantilenă, care este o piesă antologică a modernismului românesc și o culme a artei lui B., nu este unica formulă a lirismului său. Ciclul de sonete Cununa Ariadnei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285841_a_287170]
-
semne angoasante, de ademeniri ucigașe. În ansamblu, B. lasă impresia unui poeta doctus, intim familiarizat cu variate discursuri lirice. Aceasta și explică, între altele, valoarea, uneori excepțională, a traducerilor sale, care adună, sub arcul aceleiași sensibilități rafinate prin studiu, pe tragicii greci, pe Villon, Shakespeare și Poe. Teatrul lui B., poetic prin excelență, încearcă o sinteză de mijloace expresive și de motive legate de destin, așa cum s-au fixat în tradiția europeană cultă și folclorică, modelul absolut fiind tragedia greacă. O
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285841_a_287170]
-
pref. Eugen Schileru, București, 1955; Shakespeare, Regele Ioan, în Shakespeare, Opere, I, București, 1955; reed. în Shakespeare, Opere complete, III, îngr. Leon D. Levițchi, București, 1984; François Villon, Balade și alte poeme, pref. Tudor Arghezi, București, 1956; [Sofocle, Euripide], în Tragicii greci, îngr. D. M. Pippidi, București, 1958, 343-424, 565-635; E. A. Poe, [Poeme], în Scrieri alese, pref. Zoe Dumitrescu-Bușulenga, București, 1963, passim; reed. în Annabel Lee și alte poeme, îngr. Liviu Cotrău, București, 1987, passim; [Léon-Paul Fargue, R. M. Rilke, Georges
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285841_a_287170]
-
, cea mai veche piesă românească de teatru cunoscută. Compusă între 1778 și 1780, scrierea despre „uciderea lui Grigore Vodă în Moldova, expusă în formă tragică” este o curioasă alcătuire în proză și versuri, cu indicații scenice în latinește și replici în mai multe limbi. Piesa a fost atribuită lui Samuil Vulcan, unui profesor din Blaj sau din Oradea ori lui Ion Budai-Deleanu (singur sau în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288505_a_289834]
-
fost folosită de Shakespeare cu mult mai mult decît am surprins aici. Edmund Spenser (?1552-1599) publică în 1590 una din cele mai influente poeme ale Renașterii, Faerie Queene (Crăiasa zînelor), din care Shakespeare preia numele de Cordelia și sfîrșitul ei tragic prin spînzurare. 1594 La 14 mai este înregistrată oficial în Stationers' Register, sistem de protecție a autorilor, valoroasă sursă bibliografica ce ne dă o idee despre comerțul cu cartea dintre 1554-1709, piesa cronică The True Chronicle History of King Leir
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
cea mai mica testa de fapt iubirea lui Edgar. Țațe simplifica, de asemenea, limba, întrucît el găsea imaginile lui Shakespeare "ciudate și surprinzătoare". De asemenea, încearcă să motiveze toate acțiunile. Cordelia devine în versiunea lui Țațe un personaj comic și tragic. Adaptarea lui Țațe a devenit textul tuturor spectacolelor cu Regele Lear timp de un secol și jumătate, pînă la 1831. Joseph Addison (16721719) afirmă că în versiunea lui Nathum Țațe piesă pierdea jumătate din frumusețe. În Preface and Notes a
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
a fost judecată. 1823-1826 Edward Kean (1789-1833), marele interpret al lui Hamlet, Richard III, Lear, Romeo, Shylock, joaca într-o producție semnată de Robert Elliston rolul regelui Lear. Spectacolul a fost puternic influențat de concepțiile lui Lamb și Hazlitt. Sfîrșitul tragic este restaurat, rămînînd însă scenele de dragoste. În continuare, Bufonul nu apare pe scenă. 1826 În America are loc un spectacol cu piesa Regele Lear în care rolul titular este interpretat de Edwin Forrest. 1834 William Charles Macready (1793-1873), într-
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
care reclamă o anumita profunzime ce se lasă dezvăluită după mai multe lecturi sau vizionari. Lear este dezvăluit prin Bufon și Edgar, care joacă rolul raisonneur-ului teatrului francez. Regele Lear este tragedia egoistului doborît de alti egoiști care doar prin tragică ispășire cîștiga simpatia autorului. Furtună, în concepția lui Granville-Barker, accentuează paradoxul regelui abdicat: Shakespeare poetizează un dialog între furtună din sufletul lui Lear și furtună de pe cîmpie. Moartea Cordeliei este "tragedia omenească redusă la elementele ei cele mai simple, un
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
Garden City, N.Y.: Doubleday, Anchor Books, 1966) iar în limba română în 1969 (Jan Kott, Shakespeare, contemporanul nostru, în românește de Anca Livescu și Teofil Roll, Editura pentru Literatură Universală, 1969). Jon Kott consideră că "Regele Lear e o tragică bătaie de joc a tuturor escatologiilor". Abordarea existențiala a lui Jan Kott a influențat enorm punerea în scenă a lui Peter Brook din 1962 de la Royal Shakespeare Company cu Paul Scofield în rolul titular care vede piesă în maniera absurdă
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
Levițchi. Note de Virgiliu Ștefănescu-Drăgănești, București, Editura Univers, 1988). 1993 Maurice Charney, profesor la Universitatea Rutgers, SUA, publică All of Shakespeare (Totul despre Shakespeare), Columbia University Press, New York: "Pe linia Poeticii lui Aristotel, Lear este cel mai dezvoltat dintre protagoniștii tragici ai lui Shakespeare.El trece de la orbirea tragică și hubris la suferință și nebunie, trăind astfel experiență recunoașterii tragice. Deși Lear este cu totul diferit la sfîrșitul piesei cînd își revine din nebunie și se împacă cu fiica lui, el
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
1988). 1993 Maurice Charney, profesor la Universitatea Rutgers, SUA, publică All of Shakespeare (Totul despre Shakespeare), Columbia University Press, New York: "Pe linia Poeticii lui Aristotel, Lear este cel mai dezvoltat dintre protagoniștii tragici ai lui Shakespeare.El trece de la orbirea tragică și hubris la suferință și nebunie, trăind astfel experiență recunoașterii tragice. Deși Lear este cu totul diferit la sfîrșitul piesei cînd își revine din nebunie și se împacă cu fiica lui, el nu poate evita soarta tragică și inocentă Cordelia
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]