11,916 matches
-
pat și a rămas în așteptare. Trebuia să hotărască doarme ori stă de povești. S-a gîndit că-l așteaptă zile grele. Mi-e cam somn, domnule Ali, și nu știu cînd o să mai pot prinde un pui de somn." Turcul mormăi iarăși ceva, de fapt bolborosea în gura lui fără dinți, din cauza asta avea obrajii supți, se făceau două scobituri că puteai să-ți vîri pumnul în ele, "somn ușor atunci, somn ușor." Dar nu se dădea dus și atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
bine, puteți să-mi spuneți de ce nu e bine să te intereseze Cocoș și banda lui?" Ali Mehmet ridică sprîncenele groase atît de mult, încît fruntea i se încreți, vălurindu-se. "Pe mine să mă iertați că nu sînt decît un turc bătrîn care, deși e bătrîn, n-a văzut prea multe. În fundătura asta nu poți să vezi altceva decît praf și măgari. Măgarii stîrnesc praful și praful acoperă măgarii. N-am văzut în viața mea cine știe ce, dar, din ăștia, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
bine, cel mai bine este să te obișnuiești cu ei." "Și dacă nu poți? Dacă te ustură și te mănîncă, dacă te umfli din cauza lor, dacă ajungi să faci friguri, atunci cum o să-i lași să te obișnuiești, domnule Ali?" Turcul făcu un gest a lehamite, "dacă nu poți să te obișnuiești atunci seci balta. Dacă-ți dă mîna. Numai că balta are pește. Și dacă o seci nu te mai mănîncă țînțarii, dar nici tu nu mai mănînci pește. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
un gest a lehamite, "dacă nu poți să te obișnuiești atunci seci balta. Dacă-ți dă mîna. Numai că balta are pește. Și dacă o seci nu te mai mănîncă țînțarii, dar nici tu nu mai mănînci pește. Asta-i. Turcul nu mănîncă porc și de aceea trebuie să mănînce pește." Și, mulțumit de cele ce spusese, Ali Mehmet s-a retras din cameră cu fața către el, schițând un fel de temenea. Era un hotelier care știa să-și facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
care nu prea avea clienți care să-și dea seama de calitățile lui. A dormit neîntors și a doua zi la amiază l-a întrebat pe Ali Mehmet dacă ar putea tocmi o căruță care să-l ducă la Sarichiojd. Turcul a clătinat din cap, nu că ar fi greu, dar nu vedea ce-ar căuta un domn din București tocmai în văgăuna aia. "O să muriți de sete, domnule, nu-i pic de apă în jur. O să moară calul de sete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
și sînt de toate, doar eu mă îngrijesc să fie de toate, și apă, și șerbet, și tătărușci și imam baialdî, și saraigli. Iar despre Cocoș nimeni nu știe mai multe decît mine în Medgidia. Eu sînt cel mai bătrîn turc din Medgidia. Eu l-am mai apucat pe Cocoș, în vremea aceea la Starichiojd era apă și mă țineau baierele să merg o noapte călare pe măgar pînă acolo. Acum nimeni n-ar fi în stare, dacă eu nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
lucruri despre el, cum poți spune că nu există! L-am văzut cu ochii mei, pricepi dumneata, era fioros, uite și pozele, ce dovezi mai vrei!" A pufnit supărat "dumneata nu ești domn, domnule! Un domn crede în cuvîntul unui turc bătrîn, dacă el spune ceva asta înseamnă că e adevărat." Nu s-a putut abține și l-a corectat, "a fost adevărat, Ali Mehmet, a fost, nu este." Bătrînul Ali Mehmet a răsfirat din nou fotografiile, le-a strîns încet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
fost și tot ce a fost este..." Nu era supărat pe bătrînul turc, ba, dimpotrivă. Într-un elan de care îți pare rău întotdeauna mai tîrziu, s-a ridicat și l-a prins în brațe "ești nemaipomenit, Ali Mehmet, așa ceva..." Turcul s-a desprins ușurel, nu-l convinsese și nici nu-l molipsise entuziasmul său, parcă era mînios dintr-un motiv foarte întemeiat, "cred că nu prea aveți ce face în tîrgul nostru. Trenul de București e acum, după-amiază. Să tocmesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
al întrevederii. Nu știa mai nimic și trebuia să arate că știe foarte mult. Lucruri comune amîndurora. Într-o fracțiune de secundă i s-a luminat mintea. De parcă l-ar fi străbătut un fulger. "Împreună" nu era decît "afacerea Cocoș". Turcul Ali Mehmet. Atunci îi spusese Mihail ceva asemănător. "Sigur, domnule director, o poveste inventată poate fi la fel de reală cît orișice lucru întîmplat." Era cu adevărat un tip nemaipomenit, acum se convingea că el, Leonard Bîlbîie, își găsise locul potrivit în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
fie. Pare-se că și domnul Izot Soceanu făcea parte din această categorie. De ce un consulat la Alexandretta? Pentru că era ultimul loc ce se putea oferi și pe ultimul loc se afla Izot Soceanu. Tocmai se terminase războiul grecilor cu turcii, fuseseră evacuați armenii, unii ceruseră să vină în România, mai rămăseseră ceva neamuri risipite prin provincie și era nevoie de cineva care să dea o viză și o îndrumare celor care voiau să se strîngă în jurul celor ce-și găsiseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
în branșa lumînărilor. O garanție e o garanție, de asta trebuie să țină cont. Ar fi trebuit să li se citească tuturor deștepților fragmentul ăla din Jordanes sau parcă era un arab Ibn Faldan în care se istorisea despre obiceiul turcilor ghuzi de a spînzura de primul pom pe cel dintre ei care se arăta mai isteț, zicînd că așa se face o mare plăcere lui Dumnezeu trimițîndu-l la el pe cel mai bun. Își trecu mîna peste obraz ca pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
nimic. Din istorie știam că suntem rezistenți. Am înghițit multe imigrări, nu ne-a stricat nimeni nici firea nici obiceiurile. Aveam în sat un bulgar, un sârb, țigani și un ungur, pe Cornel, bărbatul Anghelinii Bibinii, și chiar și un turc, îl chema chiar Turcin. Și Aristide poate era grec... Și atunci m-a fulgerat o idee... acest sfinx care în sfârșit vorbise, era el chiar român curat? De unde știa? - Dacă din întîmplare, i-am spus, ați descoperi că aveți sânge
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
undeva chiar la începutul secolului douăzeci. Drăghicescu a scris o carte, Din psihologia poporului român. Fără patimă, fără lamentări, el analizează de ce poporul român are aceste tare. Și zice: „Domnule, sunt influențele exercitate de-a lungul anilor, ale imperiilor, ale turcilor, ale fanarioților.“ O frază care mi-a rămas în minte. Zice: „În România, nici măcar grecii n au venit din Grecia, ci au venit din Fanar.“ Adică am înțeles o conotație negativă, cum că până și grecii, care vin din istorie
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
citise ceva cărți de istorie și știa destule despre obiectivul care îi asigura un loc de muncă. Fiind el și isteț, implicit și șugubăț, acel om ne-a povestit o întâmplare mai deosebită. Venise să viziteze cetatea o delegație de turci. - După ce le-am povestit eu o mulțime de lucruri din câte le știam, aveam, nu știu cum să vă spun, un fel de nemulțumire. Turcii aceia nu se prea uitau în gura translatorului, care îmi lua mie vorba românească și o dădea
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
șugubăț, acel om ne-a povestit o întâmplare mai deosebită. Venise să viziteze cetatea o delegație de turci. - După ce le-am povestit eu o mulțime de lucruri din câte le știam, aveam, nu știu cum să vă spun, un fel de nemulțumire. Turcii aceia nu se prea uitau în gura translatorului, care îmi lua mie vorba românească și o dădea lor pe turcește. Așa că am mai scurtat-o. Dar mă tot bătea un gând... să le-o trag pe la nas, sau să-mi
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
am mai scurtat-o. Dar mă tot bătea un gând... să le-o trag pe la nas, sau să-mi văd de treburile mele. Adicătelea mă chiteam să le zic așa: „Intrați și vă uitați! Dar să știți că sunteți primii turci care intră în această Cetate. Au mai vrut și alții, dar n-au avut cum...” Da’ nu le-am tras-o, că m-am gândit: vine omul în casa ta și tu îi dai bobârnace... Domnul Jean Bousson nu e
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
celor de acolo, în cap cu patronii, care nu prea stau pitiți prin birouri strict personale. Ei se mișcă printre cli- enți, gata oricând să pună mâna și să satisfacă solicitările. Cel mai drag exemplu din multe altele este al turcului Adem, patron al unui mic local din orașul Brive la Gaillarde. Un spațiu nu prea mare, dar săritor în ochi de cum intri în el. Mai întâi îți iese în față patronul; mai apoi îți atrage atenția felul în care e
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
naivitatea să aștept un răspuns. Nu-i ceream ma- rea cu sarea fotbalistului care a rămas unul pe care îl apreciez cel mai mult. Voiam doar o fotografie cu autograf, pe care să o transmit unui fidel admirator al său, turcul Adem, care trăiește în Franța, în orașul Brive la Gaillarde. Acest statornic fan ar fi fost fericit. S-a întâmplat ca, în anul 2003, să-mi sărbătoresc ziua de naș- tere în localul simpaticului Adem. Cu toate că am dorit să țin
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
susține o luptă. Cum spune înțelepciunea populară (care are câte ceva de spus în toate împrejurările!): prietenul le nevoie se cunoaște. Dar aliatul? Ei bine, un adevărat aliat se cunoaște după interes. Interesul poartă fesul... Zicala asta dăinuie încă de pe vremea turcilor, care, după câte știu, ne erau stăpâni, nu aliați. Mă rog, nu de interesul național e vorba aici!... Cu alte cuvinte, prietenia o măsori cu afecțiunea și, uneori, o strici din gelozie sau invidie, alianța o măsori cu interesul. Prietenul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
americanizării globale. De aceea nici nu ezită să se amestece în „treburile interne” ale bătrânului continent. Sprijină candidatura Turciei, care nu e în Europa decât cu vârful papucului și cu amintirea pașalâcurilor de odinioară. Și poate că tot ei (împreună cu turcii?) vor sprijini și intrarea României și instalarea ei fie și în podul hotelului. La cucurigu! Au uitat probabil că unul dintre ai lor (Huntington) atrăgea atenția asupra barierei cultural-religioase pe care o reprezintă ortodoxismul creștin și Islamul. Dar credeți că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
antologie de poezie lirică Manyoshu (759). Prin opoziție, primul text scris în limba română datează din 1521. Este vorba, mai concret, despre o turnătorie ordinară: boierul Neacșu din Dlăgopole (Câmpulung Muscel) îi dă de știre judelui Brașovului, Johannes Benkner, că turcii pregătesc o invazie a teritoriilor românești, prefigurând, prin aceasta, moda scrisorilor politice care face încă furori la nord de Dunăre. Dacă vrem să înregistrăm însă apariția primei cărți valoroase în limba autohtonă, trebuie să așteptăm până la 1673, când Dimitrie Barila
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
duc la ei pentru că nu îmi cer nici un buletin, nu-mi cer socoteală, nu-mi cer nimic. Eu le dau euro, ei îmi dau lei. Simplu, fără chitanță, fără nimic. Intru. Ca de obicei, dincolo de geamul securizat stau cei trei turci, probabil frați, afacerea fiilor cred, care au zis că ei sunt deștepți și că nu au de ce să plătească statului român din banii pe care ei îi muncesc. Fiecare dintre ei a primit un nume de la mine. Puștiu - cel din stânga
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
până la mare l-a făcut, cum presupunea, în picioare, înghesuit pe culoar, în dreptul unei ferestre, între bagajele unui grup gălăgios de adolescenți care făceau planuri extravagante pentru vacanță. La ora la care a ajuns, gara Mangaliei era aproape pustie, câțiva turci ofereau camere de închiriat, nici unul nu s-a apropiat de el, văzându-l nepăsător și numai cu o gentuță, prea semăna cu un navetist venit la lucru. Orașul încă dormea, s-a plimbat agale pe străzile goale, a privit un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
eu nu vreau să aflu nimic, pentru că n-am ce afla, știu deja, dar vreau să te ajut. Deci: stăteam la masa aceea îngustă, pregătindu-mă să notez ce-o să spună următorul, cu Rodica Dumitrescu la stânga mea, pufăind ca un turc din țigările ei lungi, când s-a ridicat Octavian Munteanu, în albastru din cap până-n picioare, știi doar că are mania asta cu albastru, s-a ridicat, prin urmare, tușind, sprijinindu-se cu amândouă mâinile în speteaza scaunului din față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
să-l surprindă pe Napoleon, trebuia să-i dea peste cap toate planurile. Generalul Kutuzov, însă, nu dădea semne că ar vedea importanța acestui lucru. O ținea una și bună: granița pe Siret, Dunărea și despăgubiri bănești pentru țara Românească din partea turcilor. Și întreaga delegație făcuse din asta o veritabilă axiomă a diplomației rusești, cu totul inacceptabilă pentru sultan. Trecu în salonaș și, în așteptarea soției sale, se așeză pe scaunul său preferat, lângă un gheridon cu încrustații de fildeș. Își înfundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]