12,355 matches
-
cei care mănâncă foarte multă mâncare gătită (fiartă, friptă, prăjită, coaptă). Tot Aivanhov recomandă chiar săptămânal un astfel de repaus alimentar. Cum începe hrănirea structurilor superioare? Păi de la aspectul mesei, mestecarea alimentelor, ceea ce mâncăm, cum mâncăm, în ce atmosferă (calm, liniștiți, relaxați, cu gratitudine față de Dumnezeu că ne-a ajutat să avem mâncare pe masă). Introducând multă mâncare în gură se întâmplă exact ca la umplerea (exagerată) a stomacului. Structurile superioare rămânând flămânde, nehrănite. Ideal este să mâncăm variat, corect, dar
Cărticică înspre… minte, trup şi suflet = mic tratat de bunăstare by Dan Alexandru Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/545_a_749]
-
Exisă mai mult decât se vede, întotdeauna... Eu însă știam deja acest lucru, când am ajuns în Valea Verde. Un loc foarte liniștit, unde soarele strălucește altfel decât în restul lumii. Poate mai izolat, mai îndepărtat de restul civilizației... un sat aparent ca oricare altul... dar de ce am ajuns eu acolo, și ce căutam, anume? Am ajuns în Valea Verde, dincolo de dealuri, în urma
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
am spus în treacăt, străduindu-mă să mi păstrez un ton neutru și să mă preocup de adunarea în sine, deși apariția ei fascinantă, într-o rochie bleu cu alb, ca un cer senin infinit sau o întindere de apă liniștită, într o zi însorită, intensificată de căldura limpede a ochilor ei, îmi luase parcă respirația într-o secundă. Ea s-a uitat la mine o clipă și mi-a zâmbit vag, aparent absentă și neatentă. Mi-am strâns umbrela din
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
văzut, lângă teiul din vârful dealului, o apariție... Era cineva care ne aștepta acolo. M-am oprit încremenind pe loc, surprinderea și bucuria m-au copleșit, totul se înseninase absolut deodată... Iasomia ne aștepta lângă teiul cu scoarță argintie, zâmbind liniștită în lumina dimineții. Nu m-am întrebat deloc cum apăruse acolo, sau de unde știuse, sau prin ce minune decisese să vină și ea, sau cât avea să meargă cu noi... Am surâs încântat și m-am apropiat de ea, îmi
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
să nu-i zâmbesc. Copiii s-au răspândit prin poieniță, iar eu am ajuns lângă Iasomia. Nu reușeam să-i evit albastrul infinit al privirii directe, care se potrivea întocmai cu adevărul ființei ei, asemenea luminii senine a acelei dimineți liniștite... Ochii ei limpezi sclipeau înspre mine, iar lucirea atât de aproape și de o intensitate aparte, era parcă imposibil de privit mai mult de câteva clipe. Ați ajuns, a constatat ea zâmbind în continuare, de parcă avusese convingerea că așa va
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
e mai bine să vin și eu cu voi, a râs ea amuzată. Da, e mai bine, m-am bucurat eu. Copiii au luat-o înainte, iar eu cu Iasomia mergeam în urma lor, pe drumul din pădure. Era o zi liniștită, soarele ajungea cu razele printre crengi, încălzind pământul uscat al cărării. Ghidușa, Portocala, nu vă îndepărtați prea mult! am strigat eu spre ele, pentru că abia le mai zăream, undeva în față, chiar înaintea Hamsterilor. Ele au privit spre mine și
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
se descurce ele, doar cunosc drumul. Iar dacă n-or să știe pe unde s-o ia, or să ne aștepte, am spus și eu. E soare și n-au cum să se rătăcească. Iar pădurea asta e așa de liniștită, parcă am fi într-o poveste... Da, și mie îmi amintește de poveștile din copilărie..., m-a aprobat ea. Era una cu fetele de împărat care au fost transformate în portocale... Și?... m-am interesat eu să aflu ce se
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
ni se pară altfel? Bravo! a exclamat Ghidușa bătând din palme. Grozav, mia plăcut! s-a bucurat ea țopăind veselă. Mai vreau o dată! Mie nu-mi mai trebuie asemenea spectacol, a mârâit Portocala privind neîncrezătoare spre lacul care acum era liniștit și pustiu. Dacă vine un animal din acela la mine, îi dau una peste bot!... S-ar putea să se întoarcă, am zis eu. Dar măcar am văzut unde-s solzii... Dacă au fost adevărați și nu doar o proiecție
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
In clipa aceea Rinaldo l-a apucat de grumaz și punându-și toată puterea la bătaie, a izbutit să-l trântească la pământ. De îndată ce atinse țărâna, turbarea lui Bayard s-a potolit ca prin farmec. El a devenit blând și liniștit, dar plin de demnitate în blândețea sa. Paladinul l-a bătut ușor pe gât, i-a mângaiat fruntea și-i netezi coama, armăsarul a nechezat de bucurie sub dezmierdările stăpânului său. Rinaldo, văzându-l acum cu desăvârșire supus, a luat
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
vedea căscând ciocurile, umflându-și gușile și înfoindu-și penele, nu putea prinde nici o notă. A fost mulțumit de apărarea sa și s-a îndreptat spre lac. Acesta era mic dar adânc și avea apa atât de limpede și de liniștită încât îi puteai vedea fundul. Imediat ce a ajuns pe mal, apele au prins a se undui și sirena s-a ridicat în mijlocul lacului și cânta atât de dulce încât păsări și animale se îngrămădeau pe marginea apei pentru a o
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
mi-ar lua viața, căci altceva mai bun decât moartea nu mai există pentru mine. Mă numesc Isabela. Sunt fiica regelui Galiciei, sau mai de grabă aș putea spune că nenorocul și jalea îmi sunt părinții. Tânără, bogată, modestă, fire liniștită totul părea să contribuie la a-mi croi o soartă fericită. Dar vai, astăzi mă văd săracă, umilită, nenorocită și sortită poate unor noi mâhniri. E un an de când tatăl meu dând de veste că va da un turnament la
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
mi-ar lua viața, căci altceva mai bun decât moartea nu mai există pentru mine. Mă numesc Isabela. Sunt fiica regelui Galiciei, sau mai de grabă aș putea spune că nenorocul și jalea îmi sunt părinții. Tânără, bogată, modestă, fire liniștită totul părea să contribuie la a-mi croi o soartă fericită. Dar vai, astăzi mă văd săracă, umilită, nenorocită și sortită poate unor noi mâhniri. E un an de când tatăl meu dând de veste că va da un turnament la
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
formă. Treaba e că viața mea devine din ce în ce mai puțin memorabilă. Mai ții minte unde ai pus cheile alea? De ce ți-ai mai aminti? Îți mai amintești dacă te-ai spălat pe picioare în timp ce stai întins în cadă, într-o după-amiază liniștită? (E plictisitor să te piși, nu-i așa, după primele câteva mii de ori? Fui, ce plictiseală.) Nu-mi amintesc nici jumătate din lucrurile pe care le fac. Dar după cum stau lucrurile, nici nu vreau mai mult. Să luăm, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Păcat de restaurant - eu eram clientul obișnuit și Selinei îi plăcea - dar cealaltă afacere nu mi-a fost de mare folos, așa că mă bucur că s-a terminat. Strecurându-mă afară din trenul aglomerat, m-am îndreptat spre păienjenișul mai liniștit al scuarurilor prăfuite și al hotelurilor igrasioase. Sunt înnobilate, umidificate, marmorizate. Directori, bogătani, tineri căsătoriți cu fețe ascuțite, se mută cu toții aici și își țin sub observație zona de acțiune. Își fac deja apariția ciudatele pseudo-celebrități din cartierul meu. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
de pe Ninth Avenue, cincizeci de intersecții fără nici o frână, în timp ce ochiul verde îmi alimenta agitația și mă trezeam spunând: da, frige-o, e okay, merge, când, de fapt, pasagerul din taxi tânjea după respectarea limitei de viteză și un mers liniștit și dorea din răsputeri să iasă de pe banda rapidă. Așa că am coborât din taxi și am parcurs ultima milă pe jos ca să-mi liniștesc inima agitată, străbătând străzile din Chelsea cu numerele sprezece până la Eighth, trecând pe lângă coloanele de antimaterie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
rezultat, absolut nici un rezultat. Am crezut că mă apucă dorul de moarte tot alergând de jur-împrejurul capului meu, încercând să-i descopăr deschiderea, pasajul de trecere spre exterior. Așa că am mers și am tot mers... Pe la mijlocul dimineții, în timp ce ziua își vedea liniștită de mersul ei, scurgându-se încet pe sub ferestrele mele, m-am simțit sleit, încât mi-am spus că aș putea să mă culc, indiferent ce s-o întâmpla. După toate emoțiile prin care am trecut, mi-am turnat ceva de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
înțeleg, poate, pe artiștii flamanzi care pictau la licărirea unei lumânărele, în întuneric. Este o concentrare pe care nu o poți avea când ai prea mult soare în încăpere. În atelierul meu, unde nu este prea multă lumină, mă simt liniștită și lucrez noaptea. Încep la ora șapte seara și termin foarte târziu, la orele trei, patru dimineața... prea puțină lume înțelege că atunci când intru în unele ateliere enorme, cu multe ferestre, îmi zic: Dumnezeule, e prea multă lumină! Eu sunt
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
se strecoare nici unei fiare. Cei cu puști trebuia să alerge înspre hotar, să-l ajute pe Vânător. Copiii s-au speriat, văzând atâta forfotă; noaptea, unii au visat lupi albi, haite întregi, tot năvăleau. Nici adulții nu au avut somn liniștit; bătrânii mai mult au moțăit. Un învățător a scris un poem, Vremea lupului alb, vroia să citească versurile a doua zi iubitei; nici ea nu a dormit, s-a gândit la Vânător. Ar fi vrut să plece cu el. De când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
prevesteau nimic bun. Alții stăteau țepeni, ca la o solemnitate pe care nu o înțelegeau. Ceasornicarul era în atelier, lucra. Se făcea că lucrează. Nici el nu se așteptase ca orologiul să bată în ziua aceea de primăvară atât de liniștită și înmiresmată. Mai erau vreo douăzeci de minute. Și cei puși pe glume se foiau nițel nervoși. Aveau și ei griji, nu se socoteau niște gură-cască, chiar împlineau un act civic: vegheau. Nu trecuse încă ora și găzăria de la marginea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
așa stau lucrurile... Angir nu spuse nimic începând să perceapă gravitatea spuselor căpitanului. - Întreaga Federație nu e altceva decât o blestemată de închisoare, izbucni brusc bătrânul, atrăgând atenția tuturor. Înfruntă rând pe rând privirile aruncate asupra lui continuând apoi mai liniștit: - Înțelegi acum că o să trebuiască să le dăm o explicație pentru omul în plus, adică pentru tine, dacă o să te observe la bord. Și nu ar fi bine pentru nimeni. "Explicație" e un surogat pentru metodele lor de chestionare, încheie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
să fii de acord, îți voi da detalii într-un moment mai potrivit... - Nu-i nici o problemă. Dacă vrei să știi, nu e o mâncare după care să mă dau în vânt. - Cu atât mai bine, mă bucur, voi dormi liniștită la noapte. * Urmară zile febrile. În organizarea unei nunți, intră emoții, aprovizionări, liste cu invitați, eforturi materiale și câte altele... Dar o nuntă înseamnă un început de drum, un prim pas spre o nouă viață și, cum spune un proverb
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
un viitor prosper, luminos ca soarele sfânt de pe cer. Visul acelui tineret care a trăit și întrupat sensul rostirii istoricului, Vasile Pârvan, ‘’ca un copac milenar e de dreaptă și statornică ființa noastră în fața primejdiei, și cerul senin și marea liniștită nu sunt mai mărețe în potolirea lor ca omul deplin liber prin dreptate, iubire și jertfă’’ (Memoriale) Și au urmat deziluziile.. Dușmanii libertății de mers rodnic înainte spre o Românie normală, în care legea să fie lege și instituțiile statului
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
urmă rămânem singuri printre cuvinte ... Doar Cuvântul întrupat e Cel care ne îmbrățișează într-o continuă bucurie a Liturghiei lăuntrice, adunându-ne toate cuvintele în și pentru veșnicie. Binecuvântările Sfinților Mănăstirea este lăcaș de rugăciune stăruitoare și loc de retragere, liniștită. Aici petrec monahi după anumite reguli de înfrânare. Retrași de zgomotul lumii și desfăcuți de legăturile ei, se dedică cu totul slujirii lui Dumnezeu, prin slujbă și rugăciune, prin muncă dezinteresată și printr-o viață de meditație și contemplație religioasă
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
Sibiu * Într-adevăr, oricine se abate de la șoseaua națională, n-are să regrete, pentru că îi este dat să retrăiască momente de mult uitate. Impresionează valoarea și arta tezaurului ce și-a găsit liniștea în sălile muzeului. Oare ce inimă nu e liniștită când are în față monumente de artă ce s-au păstrat prin mari eforturi ? Mulțumim ghidului pentru competența cu care ne informează despre cele minunate, ce ne sunt date spre a ne desfăta vederea și a dezvolta mândria de neam
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
pentru toți cei ce țin la prezentul și la viitorul țării noastre. Prof. Dr. V. Tănase „...Eternul fluviu al înțelepciunii românești, și-a adunat apele albăstrui, aici în sânul diamantiu al oceanului fericirii; și iată că surâde pașnic în undele liniștitului argint, ce a fost cândva altar al sacrificiului. Sângele cald al miilor de jertfe se înalță acum din adâncuri dansând monoton și parcă răsfățat în valurile rubinii ale împlinirilor. Apele sfintei istorii îngemănate cu cele ale credinței străbune, dansează și
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]