10,805 matches
-
sociale, de unde și rivalitatea mondenă dintre grupuri, când nu de-a dreptul arivismul cel mai ignobil și mai lipsit de scrupule. Într-un atare context, boala și moartea dobândesc semnificații simbolice, îngroșând culorile sumbre ale tabloului și figurând parcă destinul tragic al unei umanități damnate și totodată condamnate. Neizbutind să treacă dincolo de propriul ei orizont prin soluția unei salvări viitoare, romanciera extinde, aplicând procedura generalizării artistice, o viziune izvorâtă din împrejurări istorice concrete la scara condiției umane, ceea ce produce impresia unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288667_a_289996]
-
deschizând în aceeași măsură perspective noi pentru arhitectura romanului modern. Altfel spus, prozatorul din Fecioarele despletite, Concert din muzică de Bach și Drumul ascuns reia întreaga problematică psihologică din Ape adînci, Sfinxul, Femeia în fața oglinzei, Balaurul, Romanță provincială și Desenuri tragice, își proiectează materia epică în limitele unei structuri romanești, riguros organizată, asamblată în jurul unui nucleu narativ a cărui specificitate conferă, în bună parte, originalitatea, valoarea și modernitatea scrisului bengescian: psihologia rămîne placa turnantă a creației Hortensiei, dar materialul furnizat de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288667_a_289996]
-
1920; Femeia în fața oglinzei, București, 1921; Balaurul, București, 1923; Romanul Adrianei, București, 1924; Romanță provincială, București, 1925; Fecioarele despletite, București, 1926; Lui Don Juan, în eternitate, îi scrie Bianca Porporata, București, 1926; Concert din muzică de Bach, București, 1927; Desenuri tragice, București, 1927; Drumul ascuns, București, 1932; Logodnicul, București, 1935; Rădăcini, I-II, București, 1938; Concert din muzică de Bach. Drumul ascuns, postfață Silvian Iosifescu, București, 1957; Teatru, îngr. și pref. Eugenia Tudor, București, 1965; Romane, I-II, îngr. Gheorghe Radu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288667_a_289996]
-
000), republicanele La Prensa (7.000) și El País (7.000) (Jose Maria La Porte Fernandez-Alfaro, op. cit., p. 80). 193 Presa socialistă ajungea la 75.000 de exemplare săptămânale, într-o perioadă cu multe mișcări sociale, cum ar fi: Săptămâna Tragică din Barcelona (1909), grevele (greva generală din 1917) și tensiunile provocate de împărțirea în anglofili și germanofili, din timpul Primului Război Mondial (C. Almuina Fernandez, op. cit, p. 145). 194 P. Cebollada, Del Genesis a Internet. Documentos del magisterio sobre las comunicaciones
Catolicii în spaţiul public. Presa catolică din România în prima jumătate a secolului al XX-lea by Iulian Ghercă [Corola-publishinghouse/Science/908_a_2416]
-
asemenea, în puterea de a da relief aparte sutelor de figuri antrenate în magma efervescentă a narațiunii: reprezentanți ai autorităților, surghiuniți de cele mai diverse soiuri, siberieni get-buget ori coloniști de toate națiile, mai fiecare cu o „poveste” a sa, tragică sau grotescă, stranie sau absurdă. În sfârșit, stă într-un progres notabil al proceedelor narative și descriptive - memorabile sunt descrierea Obiului revărsat, a tărâmului arctic cu aurora sa boreală, a taigalei, adevărat poem în proză -, în mânuirea dialogului, în folosirea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289921_a_291250]
-
meditații livrești, literatura Desperado readuce eroul în povestire. Autorul imaginează pe cineva anume. Nu contează că acel cineva are o comportare stranie, un trecut nemărturisibil, gânduri așa de încâlcite că nimeni în text sau în afara lui nu le poate ordona. Tragic sau hilar, mai mult sau mai puțin activ, eroul bizar e foarte viu și cu atât mai captivant cu cât rămâne mai enigmatic. Autorul Desperado respinge analiza psihologică explicită, poate pentru că ea a fost marea descoperire a lui Henry James
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
love interest ori catastrofă... (Modern Fiction, Virgina Woolf, 1919) La drept vorbind, însă, textul modernist nu face decât să numească schimbarea. Romanul Valurile de Virginia Woolf stă cu sufletul la gură în așteptarea viitorului, mustește de love interest, e profund tragic, iar esența lui e catastrofa interioară. Pe de altă parte, însă, acest fragment de Woolf descrie perfect textul Desperado: autorul e memorie, eroul e memorie, chiar și lectorul e memorie memoria textului pe care îl recreează, dar îl și ratează
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
aici occidentalii merg la esență. Comunismul e o uriașă minciună și, spre deosebire de cei implicați, vesticii văd minciuna și trag semnalul de alarmă explicit. Comunismul încetează să mai fie utopie (până și Lessing e decepționată de el) și rămâne un neadevăr tragic. * Majoritatea occidentalilor își scriu distopiile ori le citesc cu sentimentul de ușurare că s-au născut de partea cealaltă a cortinei de fier. O traducătoare care știa câteva limbi și lucra pentru agenția română de presă, și care de altfel
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
am descoperit dovezi că dedesubtul acestei pustietăți s-ar putea să existe vestigiile unui mare imperiu. (p. 29) Ackroyd e încântat de răstălmăcirile lui Platon, pe care le inventează cu mare poftă și mai mare ironie. Mesajul, însă, e unul tragic: cultura se pierde constant. Se dezintegrează pe măsură ce vorbim. În fiecare clipă se pierde un atom de gândire. Această cărțulie aparent blândă și hazlie e hăituită de un mare sentiment al pierderii și e de fapt o distopie a inteligenței, în
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
facem din aceste urmări o cauză și nu un efect. Răsturnând vechea convenție, conform căreia trecutul e cauza prezentului, iar prezentul generează viitor, ne confruntăm cu concluzii hilare, care ar fi comice dacă n-ar avea conotații de o disperare tragică. Titlurile capitolelor nu capătă sens decât după ce terminăm cartea. Ele trebuiesc citite abia după ce ne-am familiarizat cu logica răsturnată a textului. What goes around comes around (Ce trece vine) vrea să spună că vârsta poate fi dată înapoi și
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
placul autorului, semnul cel mai sigur la Huxley, ca și la ceilalți autori Desperado, este că acesta devine inadaptabil. John și Marx fac un singur erou. Oricât de înconjurat de ironie sau chiar râs, eroul Desperado are în fond sânge tragic în vine. Că-i spunem destin, suflet sau frustrare, e o chestiune de cuvinte. El e făcut pentru lacrimi în singurătate, pentru suferință nemărturisită. Lectorul nu poate scăpa din vedere acest mesaj înghețat al unui univers pustiit. Aceasta ne readuce
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
poate să nu remarcăm ironia acestei dileme, a fi acuzat fiindcă afost cineva, sau a fi un nimeni căruia i se cruță viața. Chiar dacă istoria lui Ono se dezvăluie pe bucăți, durerea lui e constantă. Avem în față o carte tragică. O carte lentă, care luminează povestirea cu încetinitorul. Încetineala are în mare parte ca motiv intensitatea trăirilor închise în lumea plutitoare a lui Ono. Călătorim printr-o lume chinuită. Ono ține din toate puterile la reputația lui ca pictor, chiar dacă
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
un viitor (lumea plutitoare). Viitorul lui s-a dovedit unul vinovat. Romanul e un avertisemnt: erorile se repetă. Orice viitor se poate dovedi la un moment dat a fi fost un viitor vinovat. Iată, așadar, structura dezgolită a acestui roman tragic japonez, scris cu ironie tipic anglo-saxonă. 2.9. Doris Lessing: Un Nobel pentru Domana de Fier a romanului contemporan "Sunt încredințată că prețuim istorisirea fiindcă ea e tiparul minții noastre. Gândim pe tiparul poveștii, al cronologiei narative", declară romanciera britanică
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
e și mai clar o promisiune că va spune) și drac (engleza se joacă cu friend și fiend) spun pe șleau că Messenger are motive să se teamă. Acesta e unicul moment comic autentic din roman. Celelalte au o aură tragică. Eroii nu sunt nici ei comici. Fiecare luptă singur. Lodge ține la ei chiar dacă ne comunică acest lucru într-un mod bizar. Întreg romanul e o introducere în arta de a comunica sensibilitatea prin ocultarea, amânarea ei. Thinks... , Secker & Warburg
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
a căror tragedie stă tocmai în aparenta lor putere ori neputință. Cert este că în textele lui Pinter frica și râsul merg mână în mână, iar vechea teorie a genurilor, care separă drama de roman și poezie, ori comicul de tragic, e dinamitată fără nici o îndoială. Odată cu Pinter se naște "pinterescul", care nu e doar o altă manieră ci și o altă literatură. Pinter (în tradiția lui Mark Twain și Ernest Hemingway, de acesta din urmă fiind și foarte atașat literar
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
din mintea mea nu va mai ajunge la înțeles Sfârșitul e aproape. Sentimentul contemporan perioadei de După Modernism că moare rasa umană e îndulcit de patima viziunii, la Ackroyd. Așa cum zice poetul, viața nu se joacă la noroc viața nu e tragică viața nu e (dinspre..., iv) Iubirea poetului moare sub ochii lui (O, dulcele meu, nu te stinge, Ceva...), e ca "un al treilea" ("la al treilea / nimic nu va mai fi sigur", la al treilea...), în vreme ce poetul se pierde în
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
După doi ani, cu un plus de relativitate. Fiecare generație trăiește intens și apoi se retrage, iar "vremurile sunt din ce în ce mai rele". Brownjohn pare mai puțin aprins decât Yeats cuvintele lui nu sunt nici pe departe la fel de spectaculoase și cu iz tragic dar adevărul este că, în felul lui tăcut, "mut", el e la fel de intens ca și Yeats. Intensitatea Desperado pe care o făurește poezia lui își ia ca unelte vorbele și intonațiile conversației de fiecare zi. Șiretlic e un poem fără
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
zidit femeia pentru a putea înălța cea mai falnică biserică, nu e doar a spațiului românesc. În multe culturi întâlnim mitul creatorului care sacrifică iubirea operei. Mimi Khalvati reface mitul atunci când scrie cu ochiul Desperado pentru ironie, zădărnicie dar și tragic Femeia din zid: E inutil să discutăm de ce-au zidit-o. Au motivele lor. Alăpta un prunc. Era zidită și nu mai avea mult. Chiar și când bănuiau că n-a rămas din ea decât țărâna și duhul, sânul
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
în literatura britanică decât oriunde altundeva, îmi dau seama că acesta este tocmai firul roșu al poetei din zid ceea ce vrea să spună că volumul de față e în primul rând despre ea însăși, în acel mod ambiguu, discret și tragic specific Europei. De fapt, însă, poeta trăiește cu mâhnirea simultană a două lumi în suflet. Poemele ei demontează ceasornicul poemului, care e viața trăită de poetă, și acest miez de real, ghicit numai, este în fond inima vie peste care
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
trăită de poetă, și acest miez de real, ghicit numai, este în fond inima vie peste care poeta clădește literatură. Această mică explicație în marginea poeziei lui Mimi Khalvati arată încă o dată că Meșterul Manole, eroul român al unui mit tragic ce pune închipuirea înaintea realului, apare tragic doar dacă îl privim prin ochii Anei victimă de bună voie dar nu Ana este eroul pe care se clădește povestea. Manole, centrul de greutate al poveștii, al simbolului, e de fapt cel
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
real, ghicit numai, este în fond inima vie peste care poeta clădește literatură. Această mică explicație în marginea poeziei lui Mimi Khalvati arată încă o dată că Meșterul Manole, eroul român al unui mit tragic ce pune închipuirea înaintea realului, apare tragic doar dacă îl privim prin ochii Anei victimă de bună voie dar nu Ana este eroul pe care se clădește povestea. Manole, centrul de greutate al poveștii, al simbolului, e de fapt cel care a ales. Și el alege bucuria
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
o zbatere de data aceasta între două iubiri. Nevoia de cuplu este esențială. Toate poemele sunt poeme de dragoste în ultimă instanță. Se întoarce însă către poezie și poezia o face să înțeleagă că alegerea lui Manole nu este una tragică. Scriind despre suferință, amintiri chinuitoare, iubiri eșuate, așteptări înșelate, această poetă din zid își găsește bucuria în viața semnelor, în pagina scrisă. Mimi Khalvati ne face să simțim pentru scurtul răgaz care e lectura că literatura are puterea să ne
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
ton: iubitul meu, nu fii singur, să nu trăim mereu singuri, în călătoria mohorâtă așteaptă-mă: lumea aceasta premeditată își pierde rapid marginea. Dover Beach e foarte aproape. Dar ceea ce scrii tu e negreșit contemporan. Cuvintele tale au o contemporaneitate tragică. EF. Poezia engleză folosește cu încântare ironia pentru a ține sentimentul la distanță. Poemul acela nu e sentimental spaima pierderii și a despărțirii sunt cât se poate de reale. LV. Unul din poemel tale are titlul unui cilcu de Ruth
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
orice chef. În viață nu există răspunsuri sau rezolvări unice ori simple. Nu poate susține contrarul decât o propagandă primitivă religioasă sau politică. LV. Singurătatea e unica trăsătură pe care o au în comun eroii tăi. O singurătate gânditoare, nu tragică. Ce aștepți de la cititor? AG. Încerc să-mi țin deoparte eul, personalitatea proprie când scriu, și atunci o împart între toate personajele mele, deși e drept că Duncan Thaw a căpat mai mult decât ceilalți. Când scriu la persoana a
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
e și ironic și afectiv până la sentimentalism în unele laturi ale operei lui. Nu obiectez la caracterizarea "romancier comic afectuos". "Compasiune" e poate mai aproape ca termen. Nu mă cred un romancier satiric, mizantrop dezlănțuit, și cu atât mai puțin tragic. În ultimele mele romane mai ales, punctul de vedere ironic al autorului implicit la adresa narațiunii e dublat de o atitudine mai caldă ("tandră", cum ziceai) față de personaje. Nice Work e un roman de tranziție în această privință. Capitolele de început
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]