11,725 matches
-
în fapte al străbunilor noștri. Prin tot ceea ce au făcut, s-a înveșnicit amintirea și talentul lor. Dintre icoanele expuse amintesc de: Mântuitorul Iisus Hristos, pictat pe lemn. Icoana datează din secolul al XVI-lea. Domnul Hristos - arhiereu stă pe tron, ținând în mâna stângă o carte deschisă pe a cărei pagini se poate citi textul grecesc: ,,Eu sunt lumina lumii”, iar cu mâna dreaptă binecuvintează. Maica Domnului și Sfântul Ioan Evanghelistul stau de o parte și de alta a tronului
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
tron, ținând în mâna stângă o carte deschisă pe a cărei pagini se poate citi textul grecesc: ,,Eu sunt lumina lumii”, iar cu mâna dreaptă binecuvintează. Maica Domnului și Sfântul Ioan Evanghelistul stau de o parte și de alta a tronului; un fragment din vechea catapeteasmă - răstignirea. Crucea este mărturie a felului cum s-a sculptat și cum se picta în secolul al XVII-lea; Maica Domnului - Îndurătoarea sau Tânguitoarea, având alături pe Sfântul Ioan Evanghelistul. Icoana este din secolul al
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
Carlos al VII-lea Pretendentul și Carol cel Mare, Alfonso al XIII-lea și Carlos I, i s-ar înfățișa palida umbră enigmatică a prințului don Juan, mort de ftizie la Salamanca înainte de a fi putut să se urce pe tron, ex-viitorul don Juan al III-lea, fiu al Regilor Catolici Fernando și Isabel. Și Jugo de la Raza, cugetând la toate acestea, pe drumul de la Arnegui la San Juan Pie de Puerto, și-ar spune: „Și cum se vor termina toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
formalizarea teoriilor economice (Recherches sur les principes mathématiques de la théorie des richesses, 1838); ca filozof, elaborează o nouă teorie a hazardului în care vede „întâlnirea a două serii cauzale independente“. Se referă la așa-numitele „războaie carliste“, de succesiune la tronul Spaniei, din secolul al XIX-lea. Silvio Tissi, activ în prima jumătate a secolului XX, autor a numeroase monografii despre mari filozofi (Descartes, Nietzsche) și despre psihanaliza aplicată studiului fenomenelor culturale. Unul din personajele principale ale romanului Logodnicii (I Promessi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
aici de dragostea unei călugărițe. Text publicat ca prefață la adiția Niebla, Espasa Calpe, Madrid, 1935, ed. a III-a. Numele spaniol al localității franceze de frontieră Hendaye din departamentul Basses-Pyrénées. Războaie civile provocate în Spania de disputa succesiunii la tron după moartea lui Fernando al VII-lea în 1833. Primul: 1833-1839; al doilea, mai puțin important, s-a terminat în 1860; al treilea, la care a fost „martor parțial“ și Unamuno: 1872-1876, s-a terminat cu proclamarea primei Republici. Avito
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Juana I la Loca (1479-1555), s-a căsătorit cu Filip I cel Frumos, arhiduce de Austria; în 1504, după moartea reginei Isabel, a fost proclamată regină a Castiliei. Unul din fiii săi a fost Carlos I al Spaniei, urcat pe tron în locul mamei sale, care înnebunise, și devenit apoi și Carol Quintul al Germaniei; alt fiu a fost Ferdinand al II-lea, împărat al Germaniei. Se referă probabil la Juan de Aragón y Castilla (1479-1555), fiu al Juanei celei Nebune, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Germaniei; alt fiu a fost Ferdinand al II-lea, împărat al Germaniei. Se referă probabil la Juan de Aragón y Castilla (1479-1555), fiu al Juanei celei Nebune, care a murit de tuberculoză, neputându-se prevala de dreptul de succesiune la tron. Se citește în trei silabe: Jai-zqui-bel. Roman scris la începutul carierei de romancier a lui Balzac (1799-1950) și care a inaugurat ciclul „Studii filozofice“ al Comediei umane. Giuseppe Mazzini (1805-1872), patriot, filozof, om politic italian, figură centrală a Risorgimento-ului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Războiului de 100 de Ani, capturându-l pe Ioan cel Bun, regele Franței, în bătălia de la Poitiers; aliat al lui Pedro I al Castiliei în lupta contra lui Enrique de Trastámara; a murit înaintea tatălui său, neputându-i urma la tron; tronul englez a fost ocupat de fratele său, Richard al II-lea. Fr.: Urrugne. Fr.: Bayonne. Probabil Johannes Hessen (1889-1971), teolog german. William Wordsworth (1770-1850), unul din cei mai importanți poeți romantici englezi. Versul citat în traducere de Unamuno („The
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
de 100 de Ani, capturându-l pe Ioan cel Bun, regele Franței, în bătălia de la Poitiers; aliat al lui Pedro I al Castiliei în lupta contra lui Enrique de Trastámara; a murit înaintea tatălui său, neputându-i urma la tron; tronul englez a fost ocupat de fratele său, Richard al II-lea. Fr.: Urrugne. Fr.: Bayonne. Probabil Johannes Hessen (1889-1971), teolog german. William Wordsworth (1770-1850), unul din cei mai importanți poeți romantici englezi. Versul citat în traducere de Unamuno („The Child
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
-l înconjura, de simplitatea grosolană a construcției, de tonul alburiu și fantomatic al podelei și pereților, sau poate, pur și simplu, pentru că bănuia că stăpânul s-ar supăra pe el dacă și-ar găsi spurcat de un pișat infam regatul, tronul și altarul focului, creuzetul unde argila visează de fiecare dată că se va preschimba în diamant. Cu blana de pe spate zburlită, cu coada între picioare de parcă venea alergând alungat de departe, câinele Găsit a ieșit din cuptor. N-a văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
urmează calea cea dreaptă dacă nu e trasă cu paloșul. Cu paloșul a retezat Profetul semeția celor din Mecca, și cu paloșul voi reteza și eu semeția locuitorilor din Samarkand! Nasr Han, stăpânitor al Transoxianei, gesticulează, stând În picioare În fața tronului său; e un uriaș arămiu la față, cu hainele toate numai broderii; glasul său Îi face să tremure pe apropiați și pe oaspeți, ochii lui caută În asistență o victimă, o buză care ar cuteza să freamăte, o privire care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
conciliator, evitând să-l contrazică pe Nasr, profitând de cea mai mică schimbare favorabilă a dispoziției acestuia pentru a-l conduce spre sentimente mai bune. El așteaptă, lasă să se scurgă minutele dificile, iar când suveranul s-a așezat pe tron, când l-a văzut, În sfârșit, cu șalele bine proptite Într-o pernă moale, ia din nou lucrurile În mână, Într-un mod subtil, imperceptibil, pe care Omar Îl observă plin de ușurare. La un semn al cadiului, cămărașul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
soluție și că este de ajuns ca preoții să se pocăiască pentru ca monarhul să renunțe la pedeapsă. Prin urmare, a doua zi, atunci când Omar Îl Însoțește din nou pe cadiu la curte, atmosfera este de nerecunoscut. Nasr e așezat pe tron, un fel de divan Înălțat, acoperit cu un covor de culoare Închisă, În preajma căruia un sclav ține un taler cu petale de trandafir zaharisite. Suveranul alege una, o așază pe limbă, o lasă să se topească pe cerul gurii, Înainte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
nici o dificultate În a-i convinge să vină. Dat fiind că Își manifestaseră din plin resentimentele, a persevera pe această cale ar fi Însemnat o căutare a martiriului, ceea ce nu dorește nici unul dintre ei. Iată-i, deci, Înfățișându-se dinaintea tronului, aplecându-se cât se poate de mult, fiecare potrivit vârstei și Încheieturilor sale, așteptând un semn din partea hanului pentru a se ridica. Numai că semnul nu vine. Trec zece minute. Apoi douăzeci. Nici măcar cei mai tineri nu pot rămâne la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
În picioare. Pășește hotărât spre Omar, Îl Îmbrățișează cu putere, Îl ia de mână și Îl trage după el. „Stăpânitorul Transoxianei“ spun cronicarii, „căpătase o asemenea prețuire pentru Omar Khayyam, Încât l-a proftit să se așeze alături de el pe tron.“ — Iată-te, deci, prieten al hanului, Îi aruncă Abu Taher de Îndată ce au părăsit palatul. Voioșia sa e pe măsura neliniștii care i-a uscat gâtlejul, dar Khayyam răspunde cu răceală: — Vei fi uitat oare proverbul care spune: „Marea nu cunoaște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
departe mătăniile de jad. Deci, spuse el, vei străbate coridorul acesta, vei trece de poarta cea Înaltă de colo și Îi vei vesti stăpânitorului Irakului, al Farsului, al Khorasanului și al Azerbaidjanului, cuceritorului Asiei, paloșului care apără Credința adevărată, protectorului tronului abbasid: „Nu, califul nu ți-o va da pe fiica lui!“. Foarte bine, straja aceasta te va conduce. Numita strajă se prezentă, iar emisarul se ridică spre a o urma, când vizirul continuă, pe un ton neutru: — Presupun că, fiind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Djayhun, pe care anticii Îl numeau Oxus și care avea să devină Amu-Daria. Va fi nevoie de douăzeci de zile pentru ca și ultimul soldat să-l străbată pe un pod mișcător de bărci legate una de alta. La Samarkand, sala tronului este adesea plină, dar tăcută, asemenea casei unui răposat. Hanul Însuși pare potolit această Încercare, duse sunt accesele de furie și ridicările de glas. Curtenii se arată copleșiți din această cauză. Semeția lui Îi liniștea, chiar dacă Îi cădeau victimă. Calmul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mine?». Pentru trufia mea, pentru Înfumurarea mea, Dumnezeu mi-a trimis cea mai jalnică dintre ființele omenești, un prizonier, un prins gata să fie dat morții; s-a dovedit mai puternic decât mine, m-a lovit, m-a doborât de pe tron, mi-a luat viața“. În ziua care a urmat acestei drame va fi scris Omar Khayyam În cartea sa: Mereu, când unul iese-n față și se impune, zice: „Eu sunt!“ De-i Îmbrăcat În aur și-argint, mai tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
aruncă, fără să ducă ironia prea departe: Când vei fi isprăvit această carte, evită să i-o oferi lui Nasr Han, n-are prea multă prețuire pentru autorii de rubaiate; nu te-ar mai pofti niciodată să te așezi pe tronul său. — N-am de gând să ofer această carte cuiva, nu nădăjduiesc să trag vreun folos din asta, n-am ambițiile unui poet de curte. Ea l-a rănit, el a rănit-o. În tăcerea care-i Învăluie, și unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Hasan știe să nutrească În suveran orice urmă de resentiment Împotriva vizirului. Cu ce anume se mândrește Nizam, cu Înțelepciunea, cu erudiția sa? Hasan face paradă cu abilitate și de una, și de cealaltă. Cu puterea sa de a apăra tronul și imperiul? Hasan a dat, În scurtă vreme, dovadă de o pricepere la fel de mare. Cu fidelitatea sa? Ce e mai simplu decât să mimezi loialitatea, ea nu pare niciodată mai adevărată ca pe buzele mincinoase. Mai presus de orice, Hasan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
iubește decât puterea. În această privință este un ascet al stăpânirii de sine. Atunci când Îl simte pe Malik Șah cu totul cucerit, gata să-i dea lovitura de grație eminenței sale cenușii, Hasan creează incidentul. Scena se desfășoară În sala tronului, Într-o sâmbătă. Sultanul s-a trezit la amiază, suferind de o durere de cap. E Într-o dispoziție groaznică, iar vestea că șaizeci de mii de dinari de aur tocmai fuseseră Împărțiți soldaților din garda armeană a vizirului Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
continuă: — Când vei ajunge În sala draperiilor, vei povesti despre nenorocirea În care se află Samarkandul din cauza ereticilor, dar nu sufli o vorbă despre convertirea lui Ahmed. Cu totul dimpotrivă, vei lăsa să se Înțeleagă că Hasan Sabbah Îi râvnește tronul, că viața Îi e În primejdie și că numai Providența ar mai putea să-l salveze. Vei adăuga și că ai venit să mă vezi, dar că eu n-am știut să plec o ureche atentă, ba chiar că te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Malik Șah drept moștenitor, participa la toate călătoriile, la toate ceremoniile. Tatăl era atât de mândru de el Încât Îl arăta peste tot, Îi prezenta provinciile una câte una, Îi vorbea despre ziua În care avea să-i urmeze la tron. „Niciodată un sultan nu i-a lăsat moștenire fiului său un imperiu mai Întins!” Îi spunea el. În acea vreme, da, Terken era satisfăcută, nici o durere nu-i schimonosea surâsul. Apoi moștenitorul a murit. O febră subită, fulgerătoare, nemiloasă. Medicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
lesne: cea dintâi grijă a ei a fost aceea de a-i ascunde vestea dușmanului, atâta vreme cât armata și curtea se aflau departe de capitală. În realitate, Chinezoaica a câștigat timpul care-i era necesar pentru a-și instala fiul pe tron și a lua ea Însăși frâiele puterii. Cronicile din epocă nu se Înșeală asupra acestui aspect. Vorbind de trupele imperiale, ele spun, de acum Înainte, „armatele lui Terken Hatun”. Vorbind despre Isfahan, ele precizează că aceasta este capitala lui Hatun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
că, dacă el accepta să-i Însoțească și pătrundea, pe neașteptate, Împreună cu ei În cetate, emirii puteau să dea semnalul unei răzvrătiri: Terken și fiul ei aveau să fie uciși, iar el putea, În apoi, să se urce liniștit pe tron. Ne găsim În anul de grație 1094, pretendentul nu are decât treisprezece ani, propunerea Îl ispitește. Să pună singur mâna pe cetate, În timp ce emirii săi o asediază fără succes de mai bine de un an! Nu șovăie deloc. În noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]