11,916 matches
-
Privi iar peisajul alb din spatele ferestrei și trase câteva fumuri, strângând tare capătul fierbinte al ciubucului în căușul palmei. Tocmai aflase că „distrugătorul de lume”, autoîncoronatul împărat Napoleon, fusese deranjat de alegerea Bucureștiului ca loc de negociere dintre ruși și turci și înjurase teribil de furios când descoperise că acele negocieri se purtau, de acum, chiar în hanul lui, adică exact acolo unde nu putea intra nici o „ureche” străină și din care nu răsufla nimic în afară. Informatorul mai scria că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
dacă intenția fusese, în cele din urmă, dejucată, acest lucru se întâmplase doar datorită boierului Constantin Filipescu. Ledoulx primise de la el toate planurile strategice cu date și cifre exacte despre armata rusă pe care el, apoi, le depusese în mâinile turcilor. Din păcate, armeanul se făcuse luntre și punte și aflase, în cele din urmă, cine îi zădărnicise planul. Contele oftă, pentru că avusese în marele boier Filipescu nu numai un colaborator de nădejde, dar și un prieten de o discreție desăvârșită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
într-o tăcere diabolică. Tace și le face! Nimeni nu reușește să-i cunoască adevăratele gânduri și intenții. Acțiunile lui ne iau, pur și simplu, prin surprindere. Exact așa cum s-a întâmplat și acum. Negocierile de pace dintre ruși și turci de la Giurgiu - unde noi aveam o grămadă de „ochi și urechi” - s-au mutat peste noapte la București. Și unde anume? Chiar în hanul lui închis ca o fortăreață, de unde nu intră și nu iese nici măcar o muscă. Toate încercările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
ne mai amenința imperiul dinspre partea asta (cuvintele Acvilei). Șoimul s-a arătat destul de rezervat. Nu a insistat prea mult, trecând la o chestiune care vă interesează și pe dumneavoastră, Excelență: încheierea tratatului de pace. Șoimul deține informația că intransigența turcilor în ceea ce privește încheierea acestui tratat este manipulată numai de agenții francezi care urmăresc, pe de o parte, să mențină actualul război, iar, pe de altă parte, să abată atenția celor două imperii aflate în conflict de la marile manevre ale împăratului Napoleon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
mai multă vreme pentru cointeresarea fanarioților și a altor persoane cu poziții laice sau ecleziastice importante în acțiunea de „eliberare” a Constantinopolului, cu fluturarea promisiunii că vor juca un rol dominant în viitoarea configurație a Europei de sud-est, după înfrângerea turcilor și victoria deplină a credinței pravoslavnice asupra Islamului. Și mai cred iarăși că Acvila nu ținea să-l contrazică pe omul care-i suportă toate cheltuielile, ale sale, ale ofițerilor și ale armatei sale. (Și comerțul marchitanilor ruși scutiți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
În marginea pădurii cu copacii desenați în albul zăpezii, Dimitrie Moruzi era mai preocupat de problemele sale, deși părea atent la propriul său șoim și la părerile prințului Manuc. ― ...țara Românească și Moldova rămân... trebuie să rămână în continuare sub suzeranitatea turcilor. Am promisiunea Fericirii Sale, sultanul, că după semnarea tratatului voi fi numit domn într-una din cele două... probabil în Moldova. În privința asta, fratele meu Panaiot mi-a trimis doar vești liniștitoare de la Istanbul. De fapt, marele dragoman era plin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
nimeni nu se îndoiește de asta. Dar, ca viitor domn, nu pot să ignor tocmai relațiile de bună vecinătate. Consider că n-ar fi deloc în avantajul acestor relații dacă țarul Alexandru ar vedea în mine doar un om al turcilor sau chiar un potențial dușman al Rusiei. Ca să pot domni liniștit, am neapărată nevoie să fiu susținut și de prietenia țarului. Rusia este o mare putere. Armată bine instruită, organizare perfectă, autoritate recunoscută în toată Europa. Mă gândeam... Deși... Cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
pretențiile lui. Pe de altă parte, nu suflă o vorbă despre acel paragraf din tratat, pentru că sultanul nu trebuie să afle despre această cedare a suzeranității asupra țărilor Române. Nici Alexandru, nici împăratul francez nu doresc să-i arunce pe turci în brațele Angliei.” Într-un post-scriptum, omul îl conjura să păstreze o discreție totală și să distrugă hârtia. „În caz contrar, nu veți mai primi nimic de la mine, pentru că voi fi un om mort.” Ca în transă, prințul se ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
sau ceaiuri fierbinți, în buna tradiție a casei, de pe vremea Luminăției Sale, Poetul. În jurul prințului se discuta despre înaintarea lui Kutuzov către Constantinopol. Tocmai aflaseră că acesta trecuse podul de gheață de pe Dunăre și încă nu întâmpinase nici o rezistență din partea turcilor. ― S-ar putea să meargă mai ușor decât am crezut. ― E dovada cea mai bună că turcii nu mai au nici o putere. ― Vă dați seama? Dacă rușii vor cuceri Constantinopolul, înseamnă că vom scăpa definitiv de turci. Definitiv! ― Ah, măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
despre înaintarea lui Kutuzov către Constantinopol. Tocmai aflaseră că acesta trecuse podul de gheață de pe Dunăre și încă nu întâmpinase nici o rezistență din partea turcilor. ― S-ar putea să meargă mai ușor decât am crezut. ― E dovada cea mai bună că turcii nu mai au nici o putere. ― Vă dați seama? Dacă rușii vor cuceri Constantinopolul, înseamnă că vom scăpa definitiv de turci. Definitiv! ― Ah, măcar de-am scăpa! Să intrăm și noi în rândul țărilor civilizate. ― Sigur, sigur! Se vor schimba, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
nici o rezistență din partea turcilor. ― S-ar putea să meargă mai ușor decât am crezut. ― E dovada cea mai bună că turcii nu mai au nici o putere. ― Vă dați seama? Dacă rușii vor cuceri Constantinopolul, înseamnă că vom scăpa definitiv de turci. Definitiv! ― Ah, măcar de-am scăpa! Să intrăm și noi în rândul țărilor civilizate. ― Sigur, sigur! Se vor schimba, în sfârșit, niște lucruri. Vom avea și noi reprezentanțe diplomatice în Europa, vom putea să organizăm o armată națională, ne vom
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
prințului, disponibilitatea acestuia îl cuceriră până la urmă, iar rafinamentul bucatelor și vinul acela ca o ambrozie îi descleștară maxilarele. Se trezi vorbind cu plăcere. În fond, pentru asta venise: ca să vorbească, să le bage în cap atât rușilor, cât și turcilor, că trebuiau să încheie naibii prăpădita aia de pace dacă nu doreau să fie înghițiți de Napoleon. Pentru că atunci s-ar fi ales într-adevăr praful de ambele imperii, de Europa, de toți, de toți. Prințul era de acord cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
totul galopa acum spre semnarea rapidă a tratatului de pace. Cât despre zaraf... Era curată prostie să-i mai dorești moartea în actuala conjunctură. ― Pacea ar fi în dezavantajul zarafului, Excelență. Nu credeți? Dacă rușii, protectorii săi, vor pleca, iar turcii vor redobândi suzeranitatea asupra principatelor, asta nu-i va aduce prințului nici liniște, nici bunăstare. Turcii îi vor tăia capul și îi vor confisca imediat toată averea. Ienicerii încă nu au uitat reformele pe care el a încercat să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
era conștient însă de condiția lui de armean rătăcitor. Va fi silit să plece. Va trebui să caute un alt vad comercial. Un alt acasă pentru el și familia sa... Principatele Rămâne aveau un statut special. Nu fuseseră cucerite de turci. Prin menținerea suzeranității lor, Imperiul Otoman era la adăpost de orice atac direct. Războaiele se purtau dincoace de Dunăre, nu dincolo de ea. Cele două țări îndeplineau rolul de scut, dar și pe cel de kelere. Prințul știa mai bine decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
târau cu ele înapoi, în curțile oamenilor. La hanul beiului, servitorii întinseseră covoare pe stradă și pe scara de la intrare spre marea sală de recepții. Manuc lipsea de mai multe săptămâni, dar lăsase instrucțiuni precise pentru primirea plenipotențiarilor ruși și turci. Bucătarii începuseră deja să pregătească multe și rafinate feluri. Dineul se anunța grandios. În salonul restaurantului, reflexele vitraliilor desenau forme geometrice divers colorate pe fiecare masă. Ospătari apretați și aferați, cu mănuși impecabile, controlau atent farfuriile, tacâmurile și înălțau turnuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
temenelele de rigoare, în marea sală. Semnarea tratatului în numele Majestății Sale Sublime și Prea Puternice, împăratul tuturor rușilor, și al Fericirii Sale, puternicul sultan al otomanilor, se făcu într-o tăcere care vorbea destul de limpede despre regretul ambelor părți. Atât turcii, cât și rușii se gândeau cu nostalgie la perioada negocierilor. Trecuse la fel de repede ca și vacanța unor școlari fără griji. Grație generozității prințului Manuc, avuseseră parte de mese îmbelșugate, de vinuri, cafele, ciubuce și încă multe altele, după pofta inimii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
se suie pe cal. Acum probabil va pune genunchiul pentru Kutuzov. Prințul părăsise și el Bucureștiul încă de la începutul lunii mai. Mai ales absența acestuia îl umplea de panică pe marele dragoman. Dacă Manuc, omul care îi cunoștea bine pe turci, plecase tocmai la Sibiu, cum se zvonea, acesta era într-adevăr un semn rău. Prințul mirosise ceva. Dar ce? Privi în jur și frisonă. Pete de culoare din reflexele vitraliilor deformau trăsăturile tuturor. Probabil că și el arăta la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
saltimbanc într-un mare circ. Uralele mulțimii și strigătele soldaților din garda de la intrare anunțară sosirea celui mai important om din principate, generalul Kutuzov. Cei prezenți se ridicară în picioare. Fu îndelung aplaudat și chiar ovaționat de către plenipotențiarii ruși. Cei turci se limitară la câteva zâmbete firave. Dar fleacurile astea nu mai aveau acum nici o importanță. Generalul se simțea mai tânăr ca niciodată. Cu o seară înainte petrecuse în compania unei văduvioare durdulii, care învârtea o negustorie pe cinste pentru ofițerimea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
pe Napoleon, asta ar fi fost o mutare inteligentă pe tabla diplomației, o mișcare demnă de un mare general, de un adevărat reprezentant al Imperiului rus. Dar când pomenise despre alianță, Kutuzov replicase cu sarcasm: „O alianță? Acum? Prea târziu! Turcii sunt storși! Nu mai sunt capabili de nici o acțiune mai importantă decât scăpatul în nădragi. Nu mai vor să știe de nici o alianță militară, de nici o bătălie și în nici un caz de un nou război. Ceea ce am făcut e bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
nu putea să nu fie de acord. Cum de nu se gândise el, consulul, la asta? Totul devenea limpede ca apa. Dacă rușii plecau din principate, prințul nu se mai putea bucura de protecția lor. Era, de acum, la mâna turcilor. Imperiul, care trebuia să-și spele cumva mâinile de rușinosul tratat încheiat, avea ocazia să le spele cu sângele și averea prințului. Uriașa lui avere putea să revigoreze ofilita trezorerie a turcilor cât ai bate din palme. Acum realiza că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de protecția lor. Era, de acum, la mâna turcilor. Imperiul, care trebuia să-și spele cumva mâinile de rușinosul tratat încheiat, avea ocazia să le spele cu sângele și averea prințului. Uriașa lui avere putea să revigoreze ofilita trezorerie a turcilor cât ai bate din palme. Acum realiza că plecarea prințului era, în fapt, o fugă. Da, da, da! Dar, dacă așa stăteau lucrurile, dacă Manuc se temea într-adevăr pentru viața lui, de ce același Manuc făcuse atâtea eforturi pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
peste Prut, în teritoriul proaspăt cedat. PASAJ RETRAS Hanul în care stau, îi scria acesta, are o odaie de biliard, cu samovar, un portret al țarului pe perete și mai multe tablouri patriotice reprezentând luptele glorioase ale armatei ruse împotriva turcilor. Pot servi ceai rusesc, dar și cafea turcească. Încă! Dascălii ruși din școli umblă în uniforme de gală, cu guler cusut cu fir de aur. Pe piept au medalia de serviciu și alte decorații pentru meritul... supunerii, bănuiesc. Merg țanțoși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
editată cândva în Rumelia de către agenții francezi din Balcani, în care era demascat ca „spion în serviciul Rusiei”, fusese retipărită, literă cu literă, în ziarul Frankfurter Zeitung și răspândită, de curând, în tot imperiul și nu numai. Mai nou, diplomații turci îl acuzau și pentru „formula de compromis” a tratatului de pace de la București. Îl învinuiau că își depășise rolul de intermediar și jefuise imperiul ca un hoț, la fel ca în trecut. Mai ales Halet, dușmanul său declarat, mersese cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de războaie. Bucureștiul fusese un important centru de afaceri pentru el. Securitatea lui personală fusese sub protecția acvilei rusești până acum. După semnarea tratatului, însă, nu mai putea să rămână în principate. Rușii plecau, iar Principatele Române reveneau sub suzeranitatea turcilor. Prevăzuse asta și, cu un an în urmă, cumpărase deja o moșie la câteva verste de Moscova. Numai că ultimele evenimente îi dovedeau că nici măcar puternicul imperiu al țarilor nu mai era un loc pe deplin sigur pentru el și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
țarilor nu mai era un loc pe deplin sigur pentru el și familia lui, așa cum sperase. Napoleon invadase stepele rusești. Prințul tocmai ieșea din pădure. Opri calul și își ridică privirea spre crestele munților. Se simțea încolțit din toate părțile. Turcii care îi doreau moartea ca să-i ia averea, instigați mereu de agenții francezi împotriva lui, o Europă încă nesigură, îngenuncheată de distrugătorul de lume, blestematul Napoleon, și o Rusie la fel de nesigură, amenințată cu ruina totală de către același Napoleon. De fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]