13,179 matches
-
trei cola, dar toată lumea poartă așa ceva, a dormit pe podea, da, un prieten al lui Deb, nu, nu am depășit contul din bancă, la reduceri, da, un chilipir, bine, cum nu se poate mai bine“. Nu, nu acest gen de minciuni, care sunt doar o menajare reciprocă. Când ești mic, mama te protejează de lume pentru că se gândește că ești prea mic ca să Înțelegi, iar când ea e bătrână, o protejezi tu pentru că e prea bătrână ca să Înțeleagă - sau ca să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
mic ca să Înțelegi, iar când ea e bătrână, o protejezi tu pentru că e prea bătrână ca să Înțeleagă - sau ca să mai poată fi făcută să Înțeleagă. Linia vieții merge așa: vreau să știu, știu, nu vreau să știu. Vorbesc aici despre minciunile față de mama În legătură cu prestația mea ca mamă. Îi spun că Emily a suportat bine plecarea celei mai bune prietene, deși habar n-aveam că a plecat. Aș prefera ca mama să creadă că am eșuat pe plan profesional decât că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
financiar până la această dată. Cât de mult crezi că pot să le percep clienților pentru dat buzna În frunze și văzut Mary Poppins? Să petrec timp pe furiș alături de copii mi se pare echivalent cu a avea o aventură: aceleași minciuni ca să-ți aranjezi un rendez-vous, aceeași explozie de Împlinire și, În aceeași măsură, vina. Cred că am uitat ce Înseamnă să pierzi timpul și aveam nevoie de copii să-mi aducă aminte. Să nu mă urăști că o să mă las
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
nu din noi răsare. O moștenim de la Titanul mort. De la pământ, în care ne nutrim. În moartea lui e ceva sfânt și mare, E o gîndire-adîncă și-ndrăzneață Pentru ce el fu condamnat la moarte. Viața noastră e o ironie, Minciuna-i rădăcina ei. Dorința De-a fi și de-a-avea singur tot ce este Principiul e de înflorirea ei. În van pământul mort ne-nspiră cîte-odată Din sântul suc al stinsei sale viețe Gândiri de-o nobilă, naltă răscoală: Întoarcerea la fire
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
știm. Ce n-o luăm de la-nceput? De ce O căutăm în luptă? Căci în lupte Nu e decât victorie pe de o parte, Cădere pe de alta - nedreptate. Și din viața noastră, -ntemeiată Pe rău, și pe nedrept și pe minciună Și din știința morții, - a re-nturnării În corpul mort, din care am ieșit, Se naște veșnica nefericire. Suntem copii - etern nefericiți. Dar în zădar, căci suntem după chipul Și-asămănarea lui. Noi suntem răi Fără de-a-avea puterea lui. Răi putem fi
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
tot neamul cel nedemn Al oamenilor zilei sublimul adevăr - 40Ce voi puneți în pilde, iar noi l-avem din cer. {EminescuOpIV 220} O, ADEVĂR SUBLIME... O, adevăr sublime - o, tinichea și paie! O, poezie mândră - o, buiguit nerod! Istorie șpirată - minciună și bătaie, Amor ceresc și dulce - a mucoșilor plod. O, om, oglind-a lumei cu capul șuiu și sec, Cu creerul ca ceața, cu coaste de berbec, Stăpân pe-a ta gândire - cum ești p-instinct stăpân Se vede când
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
forme" ne înveți: De-aceea poezia-mi mă împle de dispreț... Dator e-omul să fie a veacului copil, Altfel ca la nevolnici el merit-un azil Într-un spital... Acolo cârpească cu minuni Păreții de chilie și spună la minciuni... Da! ticălos e omul născut în alte vremi... Sincer, îți vine soartea s-o sudui, s-o blestemi: Blăstămurile însăși poet te-arată iarăși, Al veacului de mijloc blestemul e tovarăș. Între-un poet nemernic, ce vorbele înnoadă Ca în
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
cât părere Tot ce suspină inimei amor, Istoria cu lungile ei ere Un vis au fost amar - amăgitor; Tot ce-aspirarăm, toat-acea putere Care-am robit-o falnicului dor Am cheltuit-o ca niște nebuni Pe visuri, pe nimicuri, pe minciuni. Sunt nențelese literele vremii Oricât ai adânci semnul lor șters? Suntem plecați sub greul anatemii De-a nu afla nimic în vecinic mers? {EminescuOpIV 377} Suntem numai spre-a da viață problemei, S-o deslegăm nu-i chip în univers
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
adorm. Pustie, sură, rece și fără înțeles... Nu apăr adevărul, nu apăr un eres, Nu sunt la înnălțime și nu sunt de desupt, Cu mine nu am luptă, cu lumea nu mă lupt Să-nving eu adevărul sau să-ntăresc minciuna: În cumpenele vremii sunt amândouă una. Să țin numai la ceva oricât ar fi de mic... Dar nu țin la nimica, căci nu mai cred nimic. În manta nepăsării mă-nfășor dar și tac Și zilele vieți-mi în șiruri
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
Zadarnică, pustie și fără înțeles Viața-mi nu se leagă de-un rău sau de-un eres. Eu nu mă simt de-asupra și nu sunt de desupt, Cu mine nu am luptă, cu lumea nu mă lupt Pentr-o minciună mare ori mare adevăr. Tot una mi-ar fi mie, căci alta nu mai cer, De cât să fiu în dreapta ori stânga hotărât, S-omor și eu pe altul sau să fiu omorât Și făr de nici un titlu în lume
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
ar fi mie, căci alta nu mai cer, De cât să fiu în dreapta ori stânga hotărât, S-omor și eu pe altul sau să fiu omorât Și făr de nici un titlu în lume să mă-nser... Căci ce-i la urma-urmei minciună, adevăr?... Să țin numai la ceva... oricât ar fi de mic... Dar nu țin la nimica, căci nu mai cred nimic. {EminescuOpIV 390} URÎT ȘI SĂRĂCIE Urât și sărăcie sunt acei doi tovarăși, A căror urme crude le aflu pururi
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
cel mic Te ating pe buză. Și șoptește-mi un nimic Nimeni să n-auză. Astăzi e Duminecă. Pac! și una bună. Eu te las și bine că Mi te las nebună... Trage-te de mânecă... Ce știi de-i minciună. Nici nu știi, o, turture, Ce-mi auz de-a bine. Tu gândești cine știi ce Și te uiți la mine. Ah, iubită mitite, Cum te-ador pe tine. Un nimic, un cuvințel, Spus după perdeauă, E o piatră de
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
gurii tale reci. {EminescuOpIV 539} 84. N-AM FOST LA ÎNNĂLȚIME... (cca 188O) N-am fost la înnălțime și nu sunt de desupt, Cu mine nu am luptă, cu lumea nu mă lupt. Să-nving eu adevărul sau să-ntăresc minciuna - În cumpenele vremii sunt amândouă una - Să țin numai la ceva - dar mare fie, mic, Dar nu țin la nimica, căci nu mai cred nimic. În mantia răcelii mă-nfășur dar și tac - A mele zile toate în șiruri le desfac
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
luminoși și frumoși, de femeie de patruzeci de ani, l-a privit pe Va, i-a făcut cruce pe pernă și l-a culcat spunândui vorbe despre Domnul Isus și Îngerașii care veghează somnul copiilor cuminți și care nu spun minciuni s-a culcat și ea În chilerul de jos, cu gândurile Încâlcite și prevestitoare de nimic bun pentru Ghiță al ei. A mai spus: Anetă, să nu uiți să dai mâncare la câini! Va dormea și moș Ene Îl purta
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
Bunicu’ Ghiorghi Îi aducea uneori suplimentul sub formă de mere, gutui sau bostan copt, după care Îi spunea cu aerul unui fals moșneag gârbovit și cu vederile slăbite: Hasmațuchi, eu nu mai văd așa de bine! Ia vezi tu ce minciuni mai scriu aiștia la jornal! Dar nu pot, bunicule, decât acolo unde-s litere mari!, spunea copilul În glasul căruia se citea neîmplinirea. Ce-am să fac, m-oi mulțumi și așa, dacă Înveți așa de Încet! Hai, citește! -„P-A-L-A-T
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
dorit să le mai vadă, aflată În „vizită” la bunica Ileana, a Început să citească jornalul bunicului Ghiorghi, care Îndemnat de o presupunere hâtră a spus: Rozaliță, nepoată dragă, eu nu mai văd așa de bine! Ia vezi tu ce minciuni mai scriu aiștia la jornal! Rozalița a Început cu Încrederea celui care a trecut cu bine peste scris și citit, doar era În clasa a doua, și cum se poticnea des, moșul ei i-a zis: Cam greu, nepoată! Poate
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
di ci-am căpchiet!” Dar gândul „păcătos” nu l-a părăsit. A cătat soluții ... „trii-patru ani”, auzi tu colo, ce-i pasă ei! Și apoi tare: Tu nu ești oare vinovată, așa un pic? Nici oleacă! N-ai spus tu minciuni că ai fost cu fete! Băiatul a trebuit să recunoască și rămas fără argumente a crezut că tot cerul s-a prăbușit peste el! A privit-o lung, chiar cu o primă dragoste sfâșietoare, și-a coborât privirea arzândă către
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
Crezi că e vreo șansă să-și schimbe pledoaria? — Sigur că nu. El se consideră vinovat. Mi-am izbit palma cu pumnul. — De-asta nu vreau să-l văd! N-am de gînd să mă complac În naiba știe ce minciuni acoperă el. — Dar te complaci În tot ce se-ntîmplă aici, spuse Paula, urmărindu-mă cu o privire Întunecată. Își trase pe ea halatul, nelămurită dacă bărbatul musculos și bronzat de lîngă ea nu era cumva un impostor care se dădea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
plece mai departe, spre nord. „E o călătorie a comorii“, îi spusese zâmbind, însă el credea asta o Dorugh-e Sisdah, așa că râsese și se hârjonise tot drumul cu băieții și fetele celorlalți. Dorugh-e Sisdah e o păcăleală a blândeții, o minciună de spus numai celor apropiați, o dată pe an, la sfârșit de Nowruz. Se zicea: „Am să te iau în Kerman, unde văru-meu a dezgropat o comoară“. Mai că ai fi putut să o crezi, gândind că și alții dezgropaseră bani
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
fi putut să o crezi, gândind că și alții dezgropaseră bani de pe vremea ahemenizilor, podoabe și vase. Lui Omar îi plăcuseră plecatul de-acasă, prunele și porția de dolme kadu, pe care o primise în dar, ochii maică-sii strălucind. Minciuna și vorbele despre comoară, muțenia locului încălzit de o arșiță ca în Yazd. Oamenii serbau peste tot și se preumblau dintr-un loc într-altul. Pentru un copil de zartoshti, firi atât de tăcute și de umbroase, veselia din jur
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
simțit în carnea ta, cu nervii tăi... XXVII ― A fost o vreme când toate acestea nu mă priveau. Atunci, aș fi zis că numai un nebun își poate umple somnul cu monștri Inchiziția a sfâșiat, însă, în mine ce era minciună plăcută... Nu știu dacă ai auzit că am chemat odată profesori și studenți să asiste la o demonstrație pe care am făcut-o în turnul înclinat din Pisa. M-am suit în vârf și am dat drumul mai multor obiecte
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
slabi. Până când tu ai abjurat, am trăit cu convingerea că adevărul poate fi pus deasupra spaimelor noastre mici și meschine. Tu ne-ai luat această frumoasă amăgire. ― Vina mea, prin urmare, e că nu m-am sacrificat ca să întrețin o minciună. Chiar nu interesează pe nimeni ca aveam șaptezeci de ani când am abjurat? ― Ce importanța are vârsta în cele întîmplate? ― Uriașă. La șaptezeci de ani e foarte greu să mai fii trufaș. Nu-ți mai arde să sfidezi nimic, după ce
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
până dincolo de Închipuire. Chiar dacă un dandy autentic nu urmărește asemenea efecte. Barbey d’Aurevilly tc "Barbey d’Aurevilly " Jules Amédée Barbey d’Aurevilly (1808-1889) e, cum s-a văzut deja, primul „dandylog de serviciu”, care - de ce? - se dezice printr-o minciună grațioasă de dandysm Încă de la Începutul cărții despre Brummell. Cu toate acestea, el merită câteva paragrafe bune În catalogul nostru. O dată, pentru că s-a dovedit a fi Întâiul expert În materie de dandysm. Apoi, pentru că, fascinat de umbra celui mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ajunge la acest corolar firesc: LII Tot ce Încearcă o toaletă să ascundă, să mascheze, să sporească și să crească peste ceea ce comandă sau permite moda este socotit o greșeală. Așa se face că orice modă al cărei țel este minciuna nu poate fi decât cu totul trecătoare și de prost gust. Pornind de la aceste principii, rezultate dintr-o jurisprudență exactă, bazate pe observație și datorate celui mai aspru calcul impus de amorul propriu omenesc sau femeiesc, este limpede că o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
nuvela La Fanfarlo, prin intermediul personajului Samuel Cramer, Baudelaire Înfățișează astfel condiția dandysmului: „Doamnă, plângeți-mă sau mai bine plângeți-ne, căci am mulți frați de soiul meu; ura față de toți ceilalți și față de noi Înșine ne-a Îndrumat spre această minciună. Din cauza disperării de a nu putea fi nobili și frumoși În chip natural am ajuns să ne fardăm fața Într-un mod atât de bizar”. Denunțând În continuare această „sofisticare a inimii”, personajul baudelairian relevă incapacitatea dandy-ului „de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]