15,929 matches
-
Yamana Își pierduseră viața pentru a câștiga o mie de pași de pădure. Samuraii Înaintau cu o frică uriașă, știind că vor muri, poate, la pasul următor. Adeseori izbucneau explozii, care aruncau În aer zeci de războinici În armuri de oțel. Exploziile erau urmate de atacuri fulgerătoare, În care luptele la sabie se sfârșeau cu zeci și sute de cadavre ale samurailor. Dar valul continua să urce. După zece ore de luptă, spre sfârșitul după-amiezii, invadatorii ajunseră la primele sate. Fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Ca un animal uriaș, târându-se prin negura dimineții, urdia otomană Își Începuse Înaintarea spre podul peste Bârlad. Era o Înaintare vastă, care cuprindea parcă Întinderi nesfârșite. - Ambuscadă la pod! ordonă voievodul, Îmbrăcat cu cămașă de zale și platoșă de oțel, purtând la centura cu diamante spada genoveză de două mâini, cu mânerul Încrustat cu zimbrul Moldovei. Săgeata roșie zbură peste cețuri, spre oastea dușmană. Se auziră tropote. Avangarda spătarului Pop ocupă ieșirea podului cu trei rânduri de arcași, În spatele cărora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pe ambele aripi intrară În acțiune măciucașii de Dorohoi, care Împinseră garda Înapoi. Prima șarjă la sabie fu una falsă, care prinse În capcană peste cinci sute de războinici turci. Între Gâlcă și Pietro se afla o sârmă subțire de oțel, invizibilă de la distanță, care tăie picioarele cailor. Adevărata șarjă porni pe trei direcții. Voievodul, cu Oană În dreapta, izbiră centrul gărzii turcești. Pietro și Gâlcă se năpustiră pe flancuri. În același timp, cornul transmise semnalul Pedestrimea e chemată În spatele voievodului! O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de treizeci scăpaseră, și atunci tânărul Își scoase o singură armă. Katana. Nu avea nevoie de altceva. Sărise peste cercul de flăcări și trecuse prin mijlocul lor, scriind parcă, cu lama sabiei, o ideogramă japoneză. Câteva minute de străfulgerări ale oțelului În lumina copleșitoare a soarelui. În urma lui rămăseseră doar trupuri ciopârțite, atârnând În scări. Se asigurase că nu mai trăia nimeni și se Îndepărtase de acel loc. Dar o asemenea Împrejurare nu se putea repeta. Dușmanii lui știau, de acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
la șarja condusă impecabil de căpitanul Baldini. Puținii supraviețuitori crezuseră că retragerea cavaleriei e un semn de slăbiciune, dar după cincizeci de pași intraseră În raza de acțiune a arbaletierilor. Fusese un tir direct, fără boltă, cu săgeți grele, de oțel, care aveau forța de a străpunge armurile. Turcii nu aveau armuri. Fuseseră de-a dreptul spintecați. Nu fusese o luptă, ci un masacru. Peste valea morții se lăsase, apoi, o liniște grea, străbătută doar de croncănitul corbilor. Era deja după-amiază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Îl văzu pe Amir. Știu că e el, deși totul se petrecea departe, la liziera din stânga a pădurii. Era un călăreț fără calpacul de vulpe pe care Îl purtau ceilalți, cu părul negru ca abanosul, fără cotierele și genunchierele de oțel și fără cămășile de zale pe care le aveau luptătorii săi. Avea doar o platoșă de piele și o cămașă albă, poate fiindcă Își aruncase mantia Îmblănită care Îl Încurca În luptă, sau poate fiindcă așa Își imaginase Alexandru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
surprindere. Dar ar fi fost repede covârșiți de numărul adversarilor. Pentru ei, totul se juca de la o secundă la alta. - Nu ai dreptul să desființezi Ordinul! strigă unul din cei patru războinici În echipament complet de luptă, cu platoșă de oțel Încrustată cu semnul șarpelui și săgeții. Nu ne supunem puterii tale! Nu acceptăm originea ta europeană și nici religia ta, care o fi aceea, și nici familia ta, din Moldova sau din Veneția! Nu faci parte dintre noi! Ai un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
iuți Încât nu puteau fi deslușite. Erau lovituri doar cu un deget sau cu două, la baza gâtului, sub nas, după ureche, erau lovituri cu pumnul Închis executate din Întoarceri, cu o forță copleșitoare, care spărgea armurile, rupea cotierele de oțel, străbătea platoșele din piele de bivol și ajungeau până În măruntaie (Midhat văzu chiar o lovitură de pumn care străbătuse platoșa unui Cuceritor, apoi spărsese oasele pieptului și ajunsese la inimă, pe care o scosese cu un gest fulgerător, aruncând-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Cetatea Sucevei nu căzuse. Oană nu putea ști dacă celelalte cetăți erau sub asediu, se predaseră sau fuseseră cucerite. Dar Suceava rezista. Contraforții ei susțineau Încă puterea zidurilor. Poarta, făcută de meșteri din Bucovina, din lemn de stejar amestecat cu oțel topit, apoi iar cu lemn și apoi cu plasă de fier, nu putuse fi străpunsă. Dar altceva era infinit mai important. Credința celor care o apărau nu putuse fi clintită. Ei știau, fără Îndoială, că Întreaga țară era sub stăpânirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
poate de Înălțimea voievodului Ștefan, era slab și osos, cu un chip ciudat, de pasăre de pradă, sau poate doar așa părea la prima vedere, din cauza nasului coroiat, asemănător unui cioc de șoim. Lângă divan se afla o platoșă de oțel cu Încrustații aurite și cizmele de călărie, Încă pline de praf. Sultanul tocmai se Întorsese de la asediul Sucevei. - Să trecem peste comedia cu țăranul care nu știe limba turcă, de acord? spuse sultanul, cu un glas care voia să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
rotește cu o iuțeală extraordinară... nu scapă nimeni... se apropie de Alexandru... achingii văd pericolul... Îl doboară pe Alexandru la pământ... unul din ei Îi pune vârful suliței În piept... Alexandru văzu vârful suliței coborând asupra lui și Îi simți oțelul apăsându-i coastele, căutându-i inima. Știa că peste o clipă va muri și nu Înțelegea de ce. Închise ochii. Nu mai simți nimic, dar auzi un geamăt prelung și un trup fără viață se prăbuși peste el. Apoi un țipăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ridicase, Încet, foarte Încet, brațele. Apoi le coborâ și le Împinse, la fel de Încet, Înainte. Părea un fel de dans, un fel de pantomimă lentă. Se lăsă, treptat, milimetru după milimetru, să cadă În genunchi. Acea lentă cădere cerea mușchi de oțel În picioare. Alexandru avu impresia că Ștefănel nu cade, ci trage după el o greutate imensă, ca o cortină. Odată ajuns cu genunchii În nisip, tânărul deschise larg brațele. Adierea deveni vânt. Vântul crescu În intensitate. Ștefănel rămânea nemișcat. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
complexă. Angajații Nicolinei aflau atunci că în țările capitaliste creștea zilnic șomajul și mizeria oamenilor muncii, în timp ce „în lagărul păcii și a socialismului”, proletariatul, scăpat de opresiune, dobândise forțe proaspete în construirea patriei de tip nou, bazată, aproape exclusiv, pe oțel și cărbune. Ca din neant, apoi reapare chestiunea războiului din Coreea. Limbajul și „justețea” interpretării apar demne de redat întrutotul: „Oamenii muncii din țările marșalizate își intensifică și ei lupta împotriva ațâțătorilor la un nou război. În acest timp poporul
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
oriunde poftește. Acești oameni declasați sunt totodată instrumentele cele mai bune, pentru că cele mai coruptibile, cu cari se servesc străinii pentru a exploata țara, populațiile ei autohtone. Iată nervul răului în contra căruia nu ajută nici proclamarea Independenței, nici coroana de oțel a regelui, nici ridicarea creditului visteriei, bazat pe cunoștința că statul român are bunuri imobiliare de câteva miliarde de înstrăinat, nici frazele patriotice. Voiți bani cu 3 la sută? Vindeți moșiile statului la companii străine și-i veți avea. Aceasta
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
de la Vatră Dornei, Suceava și Botoșani, la Iași și Bacău sau Vrancea până la Galați și Brăila sau Tulcea. Stau mărturie unei vieți de muncă și dăruire totală fiecare linie de înaltă și foarte înaltă tensiune care-și aruncă săgețile de oțel spre cer și stațiile de transformare de pe acest întins areal al țării. Primele sale lucrări au fost cele de 110 kV, ele au fost urmate apoi de cele de 220 kV, de cele de 400 kV și de marea realizare
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93302]
-
de fier care a provocat în contra administrației niște critice amare. Administrația a făcut acum în urmă o negustorie foarte nefavorabilă: din neîngrijire și din lipsă de tact comercial, ministerul a hotărât să cumpere 12000 de șine de fier sau de oțel cu prețul de 170 până la 189 franci o tonă, după ce cu câteva zile mai-nainte refuzase să Ie cumpere, cum i se propunea, cu 129 franci. Din contra, ministerul vânduse cu câteva zile mai-nainte niște șine vechi cu 108
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
cu prelată pentru a fi depuși ca niște masele stricate la poligonul de tragere; senzația că am înșelat sistemul, beneficiind de o libertate nesperată. Într-o seară, în timp ce încuiam cu lacăt containerul conținând documentele secrete deja trecute prin pieptenele de oțel al mașinii de distrus secrete, Chef se apropie de mine stânjenit, cu lacrimi la colțul ochilor. Îmi spune că cererea sa de azil nu a fost acceptată și va trebui să părăsescă Elveția. Ca supremă dovadă de prietenie, mă întreabă
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
a restaurantului cu vedere spre lac. Inevitabilul s-a produs atunci când a trebuit să sting lumânările împrăștiate pe mese, fără a folosi instrumentul special prevăzut în acest scop: un fel de clopoțel nichelat sudat la capătul unei tije lungi de oțel. Am suflat pur și simplu în lumânările de ceară colorată, ca un paysan de Danube care sunt. Sala Picasso s-a umplut imediat de un fum greu și uleios. Oberchelnerul, aruncându-mi o privire care-ar fi omorât și o
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
ton politicos, dar ferm, că pot să mă retrag. Peste numai 24 de ore am primit acasă o scrisoare tipărită pe hârtie cu filigran. Administrația Métropole îmi mulțumea pentru serviciile mele. Folosind finețea limbii franceze ca pe un fulg de oțel, eram anunțat la sfârșitul scrisorii: vous êtes dévoué, mais pas à la hauteur. (Sunteți devotat, dar nu la înălțimea misiunii cerute cam așa ar suna în românește). Jur că nu sunt supărat scriind aceste rânduri. Geniul limbii franceze a învins
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
ceva de genul acesta) se lăfăie un tânăr bancher îmbrăcat impecabil, genul costum de 1000 de euro, pantofi de 500, cămașa de 100 și cravată de 50. Până aici, nimic deosebit, numai că omul nostru pozează cu o cască de oțel cu plasă de camuflaj pe cap. Nu, nu s-a declanșat încă nici un război direct între armatele bancherilor sau, mai bine spus, nu încă. Titlu mare scris sub imagine: "De ce are piața nevoie de un război?" referință directă la războiul
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
apar acum teribil de îndepărtați și ireali. Anii unei fericiri calme, o existență bogată și irepetabilă. De la serile calde de vară din grădina doamnei Cuendet (acolo unde mâncam cireșe, strângeam iarbă verde și priveam cum urcă încet pe firu-i de oțel telefericul pe muntele Saleva), până la orele petrecute cu folos în magnifica sală de lectură a Bibliotecii Publice din Geneva, îmbrăcată toată în piele frumos mirositoare. Ce imensă, irepetabilă nostalgie mă cuprinde! Acum, la zece ani după ce am părăsit căminele studențești
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
nevoie mare, eu eram angajat într-o foarte aprinsă discuție în contradictoriu cu Ketta, amicul meu din Gabon, și cu alt coleg al său, despre ravagiile pe care le face fumatul în Africa. Ketta îmi spunea cu o convingere de oțel blindat că acest flagel a fost introdus de omul alb special pentru a-i distruge pe africani, un continent care nu ar fi cunoscut nicodată fumatul dacă omul alb nu aducea iarba dracului cu vaporul. Între timp, cutia William Saurin
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
reduse sunt mai importante decât, de pildă, În marea industrie, gospodăria agricolă familială are avantaje extraordinare. Diversitatea conferă stabilitate și rezistență inclusiv organizațiilor foarte mari. Un oraș conceput pentru producerea unui singur bun - cum ar fi bijuteria stalinistă a industriei oțelului, Magnitogorsk - devine vulnerabil odată ce tehnologia este depășită și apare nevoia de mai multe produse specializate, În vreme ce un oraș nespecializat, care găzduiește mai multe domenii și o forță de muncă diversificată, poate face față unor șocuri mai puternice. În țările cel
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
la organizarea transportului de echipament de război peste ocean, pentru Marea Britanie și Franța, și și-a reluat acest rol În cursul celui de-al doilea război mondial. Astfel, În momentul În care a contribuit la planul prin care producția de oțel și cărbune a Germaniei și Franței urma să fie administrată de un organism comun, el avea deja o experiență de câteva decenii În managementul transnațional. Vezi François Duchene, Jean Monnet: The First Statesman of Interdependence, Norton, New York, 1995. Nu voi
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
ținuturilor sale și, strângând pe călăreții și pe slujitorii săi, a adunat destul de multă oaste. Fiecăruia dintre rătăciții aceia i-a dat arme și zale și a preschimbat oastea sa, plină de măreție, într-un munte de zale și de oțel”. Cronicarul otoman exagerează intenționat, pentru a motiva, într-un fel, înfrângerea turcilor, dar reținem din descrierea sa un fapt deosebit de important: măsurile strategice luate de Ștefan cel Mare au avut efectul scontat. Cu moralul zdruncinat de lipsurile îndurate în timpul cât
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]