11,108 matches
-
antice au fost transmise grecilor, apoi romanilor. Multe surse diferite comentează utilizarea plantelor medicinale. Plantele medicinale sunt menționate și în Biblie și alte scrieri sacre ale celor mai mari religii. Druizii au fost printre primii care au folosit plantele în ritualuri religioase. În Marea Britanie, mănăstirile au fost primele laboratoare în care se utilizau plantele medicinale. Călugării creșteau, culegeau și foloseau plantele medicinale. Ei țineau evidența folosirii lor. Aceștia au deschis spitale și au fost printre primii care au folosit plantele în
[Corola-publishinghouse/Science/2151_a_3476]
-
elaborată, ci doar pe instinctul de a surprinde din verbiajul spontan al liniilor dinamice tensiunea unui cadru și amplitudinea unui sentiment. Tușe largi, generoase, suprapunerile sau juxtapunerile fac din fantezie un elogiu adus realului . Prin lucrarea în priză directă, izbutește ritualul unei reverențe adresată Memoriei. Viorica Toporaș face în toate acuarelele ei un fel de autoportret sentimental, o dezbatere asupra propriei sale ființe dăruită frumosului. Se simte bine în liziera unei păduri, în vecinătatea unei straduțe pitorești, pe malurile unei ape
Memoria acuarelei by Viorica Topora? () [Corola-publishinghouse/Science/84080_a_85405]
-
321 Indice de termeni 353 Cuvânt Înaintetc "Cuvânt Înainte" Cu mulți ani În urmă, la una din Întâlnirile Cercului de Folclor al Facultății de Litere, Într-o discuție despre colinde, unul dintre profesorii noștri a exclamat: „E vorba despre un ritual de propițiere aici!”. Am ghicit vag despre ce era vorba și am crezut că voi găsi Într-o carte de folclor sau Într-un tratat de mitologie semnificația acelui termen; nu a fost așa. Au trecut câteva decenii de atunci
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
posedă o asemenea carte. Cea mai apropiată de un asemenea ideal ar fi uriașa Enciclopedie a religiilor coordonată de Mircea Eliade și publicată În 1987. Evident, nu este o lectură pentru un neinițiat și, În ciuda tratării tuturor formelor majore de ritual și a tuturor toposurilor mitologice, logica tratatului enciclopedic nu permite o structurare accesibilă a materiei după un principiu integrator. Majoritatea zdrobitoare a lucrărilor de specialitate rămân prizoniere unei abordări savante, În care accentul este pus pe viziunea asupra mitologiilor și
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
pentru recunoașterea genului și speciei În care acesta se poate Încadra și pentru interpretarea lui prin categoriile cel mai des folosite În antropologia culturală și În mitologia comparată. Din aceste obiective derivă focalizarea, În discutarea fiecărei categorii de mit sau ritual, asupra definițiilor, formelor de clasificare, notelor caracteristice și modurilor de interpretare elementare. De aici, numărul mare de exemple din diferite societăți și epoci. Și tot de aici, numeroasele avertismente referitoare la diferențele dintre savanți În ceea ce privește definirea, tipologizarea și interpretarea aceleiași
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
adevărul” (P. Albouy, 1969, p. 63). „Mitul reprezintă pentru conștiință imaginea unei conduite al cărei model ar trebui urmat”. (R. Caillois, 1975, p. 86) Formulele de mai sus sunt atât de „generoase”, Încât pot fi aplicate și simbolului, poeziei, artei, ritualului. Un prim pas În simplificarea acestei dezbateri constă În stabilirea unor granițe și, implicit a unor câmpuri, conceptuale clare. Astfel, după H. Morier (1961, pp. 264-265), există patru accepții importante ale termenului mit: a) sensul generic: povestire de origine etnică
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de comportament; instrument de securizare), conținutul specific (acțiuni referitoare la originea lumii naturale și sociale, timp Îndepărtat, personaje cu puteri fabuloase), atitudinea membrilor comunității față de acest conținut considerat adevărat și sacru (credința sau adeziunea nereflectată) și relațiile dintre mit și ritual (sau alte manifestări simbolice). Mitul povestește o istorie sacră; el relatează un eveniment care a avut loc În timpul primordial, În locul fabulos al Începuturilor ș...ț. Mitul este Întotdeauna o povestire a unei creații: el arată cum ceva a fost produs
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Exprimată diferit, această constatare a condus la asocierea obligatorie a mitului cu ritul, ca forme simbolice prin care sunt satisfăcute nevoile și aspirațiile fundamentale ale oamenilor. Relația cu ritul „Nu poate fi negat faptul că miturile sunt strâns asociate cu ritualurile. De fapt, dacă o povestire nu a fost asociată cu un cult sau ritual, În mod explicit sau implicit, este mai bine să nu fie numită mit, ci basm sau legendă” (J. Fontenrose, 1959, p. 434). Această afirmație a unuia
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
forme simbolice prin care sunt satisfăcute nevoile și aspirațiile fundamentale ale oamenilor. Relația cu ritul „Nu poate fi negat faptul că miturile sunt strâns asociate cu ritualurile. De fapt, dacă o povestire nu a fost asociată cu un cult sau ritual, În mod explicit sau implicit, este mai bine să nu fie numită mit, ci basm sau legendă” (J. Fontenrose, 1959, p. 434). Această afirmație a unuia dintre cei mai reputați cercetători ai universului ritual pornește de la o constatare și conduce
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
observat că, În majoritatea zdrobitoare a cazurilor, cele două forme culturale sunt strâns legate. Natura acestei legături este, firește, deosebit de complexă: În foarte multe situații, mitul și ritul sunt performate simultan. Există Însă cazuri În care mitul este narat, iar ritualul este presupus sau situații În care ritualul este executat fără dubletul povestit. În aceste cazuri, se consideră că termenul absent explicit este prezent implicit În memoria colectivă ca model exemplar, fie În povestirea mitică, fie ca performare efectuată cândva. De
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
cele două forme culturale sunt strâns legate. Natura acestei legături este, firește, deosebit de complexă: În foarte multe situații, mitul și ritul sunt performate simultan. Există Însă cazuri În care mitul este narat, iar ritualul este presupus sau situații În care ritualul este executat fără dubletul povestit. În aceste cazuri, se consideră că termenul absent explicit este prezent implicit În memoria colectivă ca model exemplar, fie În povestirea mitică, fie ca performare efectuată cândva. De asemenea, există rituri care apar fără a
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
o povestire mitologică (nouă sau adaptată) și mituri care se ivesc spontan și care, după un anumit interval, generează rituri noi sau sunt legate de un ciclu ceremonial existent (vezi cazurile evocate de C. Kluckhohn, 1998). Legătura dintre mit și ritual nu este Însă una mecanică. Ea presupune mai multe axe și, implicit, mai multe poziții teoretice. La nivelul cel mai simplu, această asociere a fost concepută ca aceea dintre formele simbolice, diferite sub aspectul mijloacelor de exprimare, dar identice În ceea ce privește
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
simbolice care rezolvă aceleași tipuri de situații În același mod - cel afectiv”. De asemenea, „atât mitul, cât și ritul oferă soluții culturale problemelor cu care omul se confruntă” (C. Kluckhohn, 1998, pp. 324, 330). Pe un alt palier, relația dintre ritual și mit a fost pusă În termenii relației complementare dintre acțiune și gândire - mitul este o raționalizare a actului ritual, ritul este o performare concretă a istoriei mitice: Cel mai adesea, ritul, cu valoare religioasă, nu este altceva decât ecoul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Îl joacă la nivel motric și afectiv, Îi asigură permanența și reproducerea. Invers, mitul autentifică ritul: Îl legitimizează și Îi conferă un sens (L.V. Thomas, 1991, p. 381). „Mitul, privit ca o declarație prin cuvinte, spune același lucru ca și ritualul, privit ca o declarație prin acțiune” (E. Leach, apud G.S. Kirk, 1970, p. 23). În prelungirea acestei dihotomii, Claude Lévi-Strauss (1973, p. 84) traduce acțiunea rituală prin prelimbaj și gândirea din mit prin metalimbaj: Valoarea de semnificare a ritualului pare
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
și ritualul, privit ca o declarație prin acțiune” (E. Leach, apud G.S. Kirk, 1970, p. 23). În prelungirea acestei dihotomii, Claude Lévi-Strauss (1973, p. 84) traduce acțiunea rituală prin prelimbaj și gândirea din mit prin metalimbaj: Valoarea de semnificare a ritualului pare a fi fixată În instrumente și gesturi: este un prelimbaj. În schimb, mitul se manifestă ca un metalimbal: el se folosește de discurs În mod plenar, dar situează opozițiile semnificative specifice lui la un nivel de complexitate superior limbii
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
pornind de la principiul că mitul este un instrument de gândire a realului, Claude Lévi-Strauss va sugera prioritatea, dacă nu istorică, cel puțin semiotică, a mitului (1973, p. 84). Ritul: definiții și tipologiitc "Ritul\: definiții și tipologii" Spre deosebire de mit, conceptul de ritual nu definește o clasă de forme culturale, ci o categorie largă, În care intră numeroase alte clase, uneori distincte, alteori Întrepătrunse. Formele și tipurile de mit sunt diferite, poate eterogene. Dar În clasa miturilor nu pot intra poveștile, legendele, baladele
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
sunt diferite, poate eterogene. Dar În clasa miturilor nu pot intra poveștile, legendele, baladele, romanul - chiar dacă acestea implică elemente de conținut (teme ori personaje) sau de formă (tehnici narative) considerate identice sau foarte asemănătoare cu cele din mituri. În cazul ritualului, nici granițele globale și nici granițele fiecărei clase nu sunt clar delimitate. Terminologia și criteriile de clasificare nu sunt omogene, tipologiile universului ritual nu se bucură de unanimitatea savanților, iar În literatura de specialitate apar mereu noi clasificări și termeni
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
prin observație și anchetă etnografică, a unui mare număr de date, capabile să devină „contexte” care clarifică ritul, date care Îl integrează Într-un ansamblu de manifestări culturale și Îi conferă un anumit sens. De aceea, cadrele de interpretare a ritualului au variat enorm, oscilând Între considerarea lui ca un loc al nonsensului - expresie a primitivismului și iraționalului - și ipostazierea ca loc al suprasensului - manifestare deplin semnificativă a umanității, În dialog cu sacrul sau cu propria esență. În felul acesta, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
și ipostazierea ca loc al suprasensului - manifestare deplin semnificativă a umanității, În dialog cu sacrul sau cu propria esență. În felul acesta, ceea ce a fost la Începuturile antropologiei culturale un argument pentru a privilegia interpretarea mitului și a deprecia analizele ritualului (În studiul culturilor exotice) a devenit, În antropologia recentă, un catalizator pentru investigarea universului ceremonial modern și un factor inhibant În acceptarea mitului ca un element constitutiv al modernității: Studiul mitului a fost conceput, de la Începuturi, ca studiul credinței, ca
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
vorba de credință și nu se mai pune problema subtilităților În interpretarea cuvintelor, aici este vorba de non-sens. Ritul, pentru că nu are un discurs verbal, se opune descifrării (J.Z. Smith, 1987, p. 101). Caracteristici generaletc "Caracteristici generale" Conceptul de ritual este folosit, cu sensuri sensibil diferite (dar nu radical diferite), În mai multe discipline. După Roy Rappaport (1999, p. 24): a) În psihiatrie, el „se referă la comportamentele patologice stereotipe, precum și la anumite interacțiuni umane convenționale, repetitive, dar, cu toate
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de terminologii: magie, tabuuri, sacrificii, ofrande, rugăciuni, rituri de inițiere, rituri de trecere (ale ciclurilor vieții), rituri calendaristice, pelerinaje, carnavaluri, sărbători, rituri politice (comemorări, celebrări, parade, rituri de inaugurare, rituri de instaurare etc.), ceremonii sportive etc. Spre deosebire de conceptul de mit, ritualul a beneficiat de numeroase lucrări consacrate În exclusivitate definirii ariei sale conceptuale (C. Bell, 1992, 1997; R. Grimes, 1990, 1995; D. Kertzer, 2002; G. Lewis, 1980; S. Lukes, 1977; J. Maisonneuve, 1988; R. Rappaport, 1999; C. Rivière, 1997a, R. Schechner
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
alcătuirea unor seturi de note caracteristice. După R. Rappaport (1999, pp. 34-47), acestea sunt: a) precodarea: ordinea actelor este stabilită de alte persoane, Înainte de Îndeplinirea lor de către actorii ritului; b) aspectul formal: „Cel mai adesea, deși nu Întotdeauna, recunoaștem anumite ritualuri sau etichetăm anumite evenimente drept ritualuri, prin perceperea caracterului formal. Comportamentul În ritual tinde să fie punctual și repetitiv. Secvențele rituale sunt compuse din elemente convenționale, stereotipe chiar” (p. 33); c) invarianța; d) performarea: „Dacă nu există o performanță, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
După R. Rappaport (1999, pp. 34-47), acestea sunt: a) precodarea: ordinea actelor este stabilită de alte persoane, Înainte de Îndeplinirea lor de către actorii ritului; b) aspectul formal: „Cel mai adesea, deși nu Întotdeauna, recunoaștem anumite ritualuri sau etichetăm anumite evenimente drept ritualuri, prin perceperea caracterului formal. Comportamentul În ritual tinde să fie punctual și repetitiv. Secvențele rituale sunt compuse din elemente convenționale, stereotipe chiar” (p. 33); c) invarianța; d) performarea: „Dacă nu există o performanță, nu există rit. Instrucțiunile liturgice pot fi
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
sunt: a) precodarea: ordinea actelor este stabilită de alte persoane, Înainte de Îndeplinirea lor de către actorii ritului; b) aspectul formal: „Cel mai adesea, deși nu Întotdeauna, recunoaștem anumite ritualuri sau etichetăm anumite evenimente drept ritualuri, prin perceperea caracterului formal. Comportamentul În ritual tinde să fie punctual și repetitiv. Secvențele rituale sunt compuse din elemente convenționale, stereotipe chiar” (p. 33); c) invarianța; d) performarea: „Dacă nu există o performanță, nu există rit. Instrucțiunile liturgice pot fi scrise În cărți, dar asemenea Înregistrări nu
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
acțiuni repetitive; b) caracterul social al comportamentelor rituale; c) perceperea ca un instrument de contracarare a situațiilor de criză; d) caracterul tradițional; e) caracterul conștient al participării („o acțiune nu este ritual dacă participanții nu sunt conștienți că este un ritual”, p. 91); f) continuitatea: ritul nu este eficient dacă nu e performat continuu. În același timp, ritul oferă posibilitatea experimentării continuității unei societăți și construirii identității sale. Pentru S.F. Moore și B. Myerhoff (1977, pp. 7-8), ritul implică: a) repetiția
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]