11,725 matches
-
menită. Unii cer uciderea lui, mai ales cei care i-au Întins cursa, vor să fie siguri că nu vor răspunde niciodată În fața lui pentru faptele lor. Alții ar dori să cadă la Înțelegere cu el, să-l pună pe tron, să-i câștige favorurile, nădăjduind că va uita pățania. Iar alții spun să-l ținem ostatic ca să ne târgium cu asediatorii. Ce cale ne sfătuiești să urmăm? — Și ca să mă Întrebi asta m-ai smuls dintre cărțile mele? Djahane se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
găsea mai la sud, la Isfahan, Kirman sau Șiraz. Iar pentru locuitorii acestor orașe, „neciopliții din nord” care-i guvernează și care nu le cunosc nici măcar limba sunt numai buni de spânzurătoare. Actualul șah avusese nevoie, cu prilejul suirii pe tron, de un tălmaci ca să se adreseze supușilor săi. Se părea, totuși, dobândise, de-atunci, o mai bună cunoaștere a persanei. Trebuie spus că timpul nu-i lipsise. La sosirea mea la Teheran, În aprilie 1996, monarhul se pregătea să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
țarul va fi aici În două săptămâni. Și turcii? Și germanii? Și, de ce nu, japonezii? Nu-i zdrobiseră oare ei pe ruși În Manciuria? Atunci când, pe neașteptate, un tânăr deputat din Kirman sugerează, zâmbind pe sub mustață, să i se ofere tronul Persiei Mikado-ului, Fazel izbucnește: — Trebuie să fim conștienți, o dată pentru totdeauna, că nu vom putea apela nici măcar la oamenii din Isfahan! Dacă vom da o bătălie, acest lucru se va Întâmpla la Teheran, cu oamenii din Teheran, cu armele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
decît eroare și tulburare; e curios că această Înțelepciune n-a sesizat că omorînd sfinxul victoria lui Oedip poartă În ea sîmburele Înfrîngerii; vanitatea de a fi Înlăturat toate Întrebările posibile odată cu stîrvul sfinxului prăbușit În prăpastie Îl duce pe tronul Thebei și la incest. Rătăcind, se va gîndi apoi la toate aceste lucruri. SÎnt chiar momente cînd Îmi Închipui că știu cum ar vorbi... (...Singura mea speranță e să mă Întreb mai departe. Chiar dacă unele Întrebări nu-mi vor aduce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
regretul. Destui l-au suspectat chiar că Întorcîndu-se În insula natală va uita intenționat cîrpa neagră la catargul corăbiei, iar tatăl său, bătrînul rege Egeu, crezînd că fiul său a murit, se \ a arunca În mare, Înecîndu-se; ceea ce, bineînțeles, lasă tronul liber. Care poate fi rostul acestor Întîmplări, dacă singurul sens al labirintului e părăsit și el? Nu e neapărat un merit să iubești, ci mai curînd un noroc. Dar vine totdeauna un moment cînd orice labirint ne obosește și singura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
o ironie. Mai mult, epigonii au reușit ceea ce nu reușiseră Înaintașii lor, să Învingă Theba. Exploratorul e un Oedip Însetat de mister, care nu acceptă sinuciderea sfinxului ca victorie; el refuză să se oprească la Theba chiar dacă i se oferă tronul. În schimb, Sisif devine după prima rostogolire a stîncii propriul său epigon. Exploratorii sînt pionieri ca și cuceritorii. Dar cei ce populează aceste teritorii și le fac să rodească sînt epigoni. E lesne de Înțeles că n-ar putea exista
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
asupra unor lucruri la care, spun poeții, Ahile s-a gîndit abia În Infern. Într-o astfel de zi, cu nori impreciși, deschisă tuturor posibilităților, se va fi Întors Iason la Iolcus, douăzeci de ani după ce unchiul său Pelias uzurpase tronul tatălui său. Pelias tocmai aducea un sacrificiu lui Poseidon pe țărmul mării cînd l-a văzut sosind pe Iason, care-și pierduse o sandală pe drum. Oracolul Îi prezisese să se teamă de omul cu o singură sandală. Amintindu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
nu mai pălăvrăgești despre Sir Neville și Sir Harley și despre Jodl și Speer, ci despre meleagurile noastre neverosimile, râsul și plânsul lor supercodificate, absente de pe harta lumii. „Anul 1940 al preliminariilor, cum știi. Degradare, corupție, demagogie. Un playboy pe tron are ceva simpatic, din perspectiva tragediei ulterioare, nu-i așa? Sunt 41 de tablouri, conform catalogului Leo Bachelin. Mulți El Greco, dar și Veronese, Caravaggio, Van Dyck, Rembrandt. Există și un mic tablou de Tizian, ai avut dreptate. Sfântul Ieronim, catalog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
când cele șapte peceți ale Cărții se vor desface «și toată făptura care este în cer și pe pământ și sub pământ și în mare și... și toate câte sunt în acestea le-am auzit zicând: Celui ce șade pe tron și Mielului fie binecuvântarea și cinstea și slava și puterea, în vecii vecilor!»“ Goncea făcu o piruetă și se înclină. Aplaudă de câteva ori și îi ieși Vicarului înainte. Hohoti. „Ce biruință, băiete?! N-ai văzut ce-a pățit popa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
ar fi fost chiar soția subprefectului. Iar dacă nu consoartă legiuită, o amantă cunoscută în tot Ploieștiul. Oricum, în roman Rapsodilea apărea ca unul dintre cei mai consecvenți luptători dinastici, mergând până la jertfă de sine, când era vorba de apărarea tronului și a tinerei noastre Dinastii. În fine, un dosar întreg din 1907, de la Ministerul de Interne, conținea actele cercetării întreprinse în jurul spânzurării preotului Lavrentie Goncea. Fusese găsit atârnat de limba clopotului mare (1.234 kilograme) din clopotnița bisericii „Sfinții Constantin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
lui Dumnezeu, egalul lui, în plus, sexul i-ar fi atras unul spre celèlalt și prin împreunare cei doi ar fi redevenit o singurè și unicè ființè, puternicè și capabilè sè submineze autoritatea divinè, putând sè aspire chiar și la tronul ceresc! De aceea, Dumnezeu, ca un mare leader și gânditor politic, a trecut peste sentimentele sale paterne și a alungat bèrbatul și femeia din rai, trimițându-i pe pèmânt și impunându-le niște pedepse cumplite, sperând că aceștia, preocupați cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
în uragane, Diluviul de foc. Vedeți cum urna crapă, cenușa reînvie, Cum murmură trecutul cu glas de bătălie Poporului roman; Cum umbrele se-mbracă în zale ferecate, Și frunțile cărunte le nalță, de departe Un Cesar, un Traian. Cad putredele tronuri în marea de urgie, Se sfarmă de odată cu lanțul de sclavie Și sceptrele de fier; {EminescuOpI 25} În două părți infernul portalele-și deschide, Spre-a încăpea cu mia răsufletele hâde Tiranilor ce pier! În darn răsună vocea-mi de eco
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
o umbră dulce cu de-argint aripe albe, Cu doi ochi ca două basme mistice, adânce, dalbe, Cu zâmbirea de vergină, cu glas blând, duios, încet, El îi pune pe-a ei frunte mândru diadem de stele, O așează-n tron de aur să domnească lumi rebele Și iubind-o fără margini, scrie: visul de poet. {EminescuOpI 33} {EminescuOpI 34} {EminescuOpI 35} Sau visând cu doina tristă a voinicului de munte, Visul apelor adânce și a stîncelor cărunte, Visul selbelor bătrâne
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
pe fața lui cea slabă trece-ușor un nour roș - Se iubesc... Și ce departe sunt deolaltă amîndoi! A venit un rege palid și coroana sa antică, Grea de glorii și putere, l-a ei poale-ar fi depus, Pe-ale tronului covoare ea piciorul de-ar fi pus Și în mîna-i însceptrată, mâna ei îngustă, mică. Dară nu - mute rămas-au buzele-i abia deschise, Mută inima în pieptu-i, mâna ei trasă-ndărît. În a sufletului taină, ea iubea. Clar și încet
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
codri cu amar. Ei sboar-o vijelie, trec ape făr-de vad, Naintea lor se-nalță puternic vechii munți, Ei trec în răpejune de râuri fără punți, Coroanele în fugă le fulgeră pe frunți, Naintea lor se mișcă pădurile de brad. Din tronul lui de piatră bătrânul preot vede Și-n vânturi el ridică adâncul glas de-aramă, Pe soare să-l oprească el noaptea o rechiamă, Furtunelor dă sborul, pământul de-l distramă.. Tîrziu! căci faptul zilei în slavă se repede! Pornește
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
al profesorului nostru. Dar ciutura era goală și fântâna secată... Am coborât cu toții pe tărâmul celălalt: o peșteră imensă cu o lumină de nicăieri. Pe tavan curgeau râuri, pe lângă pereți statui înșirate ai îndepărtaților regi dacici. În mijloc, pe un tron un Zeu. Luă de guler o momâie și o puse în poală. Mângâie broasca flască, bală neagră, care-și scutură capul râios și, după câteva scâncete orăcăite, se întoarse cu fața spre noi, luminând înscrisul aurit de la picioare: Căpcăunu per
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nu s-ar fi întâmplat. Seara vedeam în pavajul străzii ochi care pândeau. Ființele aveau puterea de a se scufunda în materie. Le-am surprins privindu-mă noaptea din tavan sau dintre cărți. Ochii s-au mutat în podele, în tronul toaletei, în oglinda de la baie. Când am întors pendula, în limba de bronz clipea un ochi. Nu apăreau când străbăteam străzile împreună cu Mama. Nici atunci când, ținută în lesă, culegeam coacăze. De fapt, căutam ochi să-i străpung cu acul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
se revărsa pe umerii lați. Fața împrumuta o nuanță albăstruie, iar ochii erau de un alb-gălbui. Era îmbrăcat într-un fel de armură de luptă, dar așa ceva eu nu văzusem până acum... Stătea singur pe ceva ce semăna cu un tron din piatră. Stătea afundat în gânduri într-o peșteră mare. Era un fel de platformă, făcută din blocuri de piatră ce păreau mai vechi decât orice din această lume, și mă ducea la el. Poteca mă ducea la el. În jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
cred că asta a urmărit Guvernul de la bun început, de acum cincisprezece ani. Și dacă asta a urmărit de la început, să creeze o societate bazată pe sclavagism necondiționat, de ce s-a chinuit atât de mult să-l dea jos de pe tronul din Sălile Poleite pe împărat? întrebă Marius foarte intrigat. Dar împăratul nu a încercat niciodată să întemeieze o societate bazată pe sclavagism, Marius, am spus eu. Bineînțeles că a impus reguli și legi noi pentru a-și asigura poziția și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să le vorbească, dar nu a obținut nimic. Nu a folosit gărzile imperiale pentru a dispersa mulțimea, de teamă de a nu crea sentimentul asupririi. S-a retras în străfundurile Palatului și s-a afundat în gândurile sale stând pe tronul din Sălile Poleite, crezând că mulțimea își va da seama de greșeala pe care o face și că se va retrage. Dar a greșit gândind astfel. Nu știa că în fruntea răsculaților era un om mai priceput ca el în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
cineva să vadă ce se întâmplă, dar a trimis și vorbă celor mai trebuincioși și mai loiali prieteni ai lui să se adune în Sălile Poleite, bănuind ce s-ar putea întâmpla în Palat. Când gloata a ajuns în Sala Tronului, Sala Poleită, nu mai era nimeni acolo. Au existat timp de mulți ani zvonuri conform cărora împăratul și suita sa ar fi ieșit pe o cale secretă, dar soarta a făcut ca ei să se întâlnească cu un grup separat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să apună. Lumina începea să nu mai fie așa cum a fost pe tot parcursul zilei, atotprezentă. Lenevea pe acoperișurile înalte, agățându-se cu disperare de orice, lăsând umbre lungi, ce se îngroșau pe măsură ce regele zilei încerca să-și mai păstreze tronul pe bolta cerească câteva minute în plus. Trebuie să mă duc să-mi iau sacul de dormit, Corvium. Vii cu mine să caut un loc de înnoptat? Deși încă atent la ce se petrecea afară, în acea agitație specifică furnicilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
revoluția asta e cel mai important moment acum, nu am altă opțiune decât să fiu aici. Ce rol are Împăratul în toate astea? Are. Vezi tu... toată revoluția asta are ca scop lansarea uneia mai mari. Împăratul va reveni pe tron. Sau fiul lui, cel puțin. Cine e fiul lui? Unde e el? Fiul lui e finul Baronului. Știi asta deja. Pe el trebuie să-l protejezi. Până ajunsese aici, dorința mea de a afla adevărul era într-atât de mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
care nu mai pot fi ascunse! De prea mult timp adevărul a fost ascuns sub mantia minciunii și ignoranței. De prea mult timp suntem ținuți în întuneric de cei care ne conduc. De prea mult timp acest Guvern stă pe tronul conducerii și ne distruge viețile chiar sub ochii noștri, ai fiecăruia dintre noi. De mult prea mult timp... În acest moment, liniștea era completă în curtea interioară, dar o tensiune amenințătoare începea să se înfiripeze printre cei care ascultau. Toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
trimită solii vestitori mai sus, tot mai sus pe bolta cerească. Fâșii de roz și mov, foarte subțiri, crestau cerul întunecat. Noaptea, care până acum veghease asupra orașului și a lumii noastre cu o autoritate neîndoielnică, începea să-și piardă tronul. Domeniile soarelui deveneau din ce în ce mai extinse cu fiecare moment care trecea și umbrele nopții, ca niște degete leneșe, se agățau cu o disperare calmă de fiecare relief, de fiecare stâlp, de fiecare casă și de fiecare copac, lungindu-se din ce în ce mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]