11,916 matches
-
de către același Napoleon. De fapt, unul și același dușman oriîncotro ar fi pornit. Napoleon îl ura încă de când dejucase, cândva, planul lui de a trimite un corp de armată în Polonia, prin principate. Împăratul contase atunci pe un ajutor din partea turcilor, însă Manuc îl sfătuise pe seraschierul armatei otomane de la Dunăre să păstreze o totală neutralitate. Și planul împăratului eșuase. Deocamdată prințul nu vedea nici o ieșire. Era condamnat la așteptare. Departe de Mariam, de familie, de iubita lui, micuța Gaiané. Dormea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
ieșea pe dos. Cam la aceeași concluzie ajunsese și Dimitrie Moruzi, marele dragoman al Sublimei Porți. Și el ducea pe cap o coroană grea de melancolie, chiar dacă nu era nici ciudată, nici imperială. Dinspre Istanbul curgeau valuri de învinuiri. Plenipotențiarii turci erau tot mai vehement acuzați. Întârziaseră în mod intenționat să informeze Poarta despre iminența războiului dintre Franța și Rusia. Acceptaseră mult prea ușor condițiile unei păci păguboase. Cedarea acelei jumătăți din Moldova priva piața otomană de multe produse animaliere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
pentru Imperiul Otoman. Un tratat ca între învinși și învingători. Iar convingerea sultanului că se ratase splendida ocazie de a obține pacea fără să se piardă nimic ridica la cote maxime tensiunea de la București. Văzându-se atât de încolțiți, plenipotențiarii turci aruncau acum toată vina asupra marelui dragoman, invocând înclinațiile filoruse bine-cunoscute ale acestuia. Într-adevăr, rușii apreciau contribuția lui Dimitrie Moruzi. Îl invitaseră deja în Rusia, oferindu-i condiții cu atât mai generoase cu cât știau bine că dragomanul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
lui Dimitrie Moruzi. Îl invitaseră deja în Rusia, oferindu-i condiții cu atât mai generoase cu cât știau bine că dragomanul nu le putea accepta. Dacă ar fi acceptat, toată familia lui aflată la Istanbul ar fi ajuns la cheremul turcilor. Iar turcii nu se gândeau prea mult atunci când tăiau capete. Iată de ce, la finalul întrevederii, refuzul dragomanului fu primit cu o înclinare politicoasă. Nimeni nu insistă. Doar Galib efendi, șeful delegației turce, îi arătă o nesperată prietenie, îmbiindu-l cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Moruzi. Îl invitaseră deja în Rusia, oferindu-i condiții cu atât mai generoase cu cât știau bine că dragomanul nu le putea accepta. Dacă ar fi acceptat, toată familia lui aflată la Istanbul ar fi ajuns la cheremul turcilor. Iar turcii nu se gândeau prea mult atunci când tăiau capete. Iată de ce, la finalul întrevederii, refuzul dragomanului fu primit cu o înclinare politicoasă. Nimeni nu insistă. Doar Galib efendi, șeful delegației turce, îi arătă o nesperată prietenie, îmbiindu-l cu mierea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
ocrotesc viața și să vă conduc nevătămat până la Paris. ― La Paris? ― Este convinsă că acolo veți fi în deplină siguranță. Și eu împărtășesc aceeași părere. Napoleon, știți deja, este mai preocupat acum să-și împlânte vulturii pe pământ rusesc. Iar turcii... Turcii, din fericire, n-au cum să ajungă la Paris și nici nu vor ajunge vreodată. (Dante Negro băgă mâna în buzunarul de la vestă, veni mai aproape de prinț și îi întinse o scrisoare.) Vă rog să citiți. Manuc ținea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Napoleon nu s-ar fi răzgândit, noi n-am fi fost eliberați, ci ocupați, cu acte în regulă, de ruși. (Nicolae zâmbi cu un efort vizibil, pentru că simțea doar amărăciune.) Asta este soarta noastră, necazul nostru, blestemul noastru: ori la turci, ori la ruși! Clucereasa Elenca se întoarse și zâmbi. Era fericită că îl vedea pe Iancu acolo, în urma ei. Fizic, nu se schimbase prea mult. Era doar ceva mai slab, ușor tras la față. Se schimbase însă cu mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
--Nu știu dacă și tu gândești la fel, dar eu stau și mă întreb cum a rezistat și cum a renăscut de atâtea ori Moldova, care s-a aflat în calea tuturor răutăților. Când nu veneau tătarii în pradă, veneau turcii, porniți împotriva moscalilor, a leșilor sau... “De la Nistru pân-la mare, Vin moscalii de-a călare”... --Îți mai aduci aminte ce spunea Grigorie Ghica voievod la 14 decembrie 1739 (7248)? --Vodă ne face cunoscut tocmai unul din aceste momente. Și spune
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
mare, Vin moscalii de-a călare”... --Îți mai aduci aminte ce spunea Grigorie Ghica voievod la 14 decembrie 1739 (7248)? --Vodă ne face cunoscut tocmai unul din aceste momente. Și spune: “Că întâmplându-se a avea puternica împărăție, stăpânii noștri (turcii n.n), oștire (război n.n) cu moscalii (rușii n.n), vinit-au oștile moschicești de-au călcat și pământul acesta a Moldovii, cu multă pradă și jacuri (jafuri n.n) între bieții pământeni”. Văzând aceasta, vodă a dat “poroncă... să
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
vodă. “Când i-au tăiat capul lui Barnovschii-vodă, calul lui au și început a sări, cât n-au mai putut să-l ție comisul în mână. Și scăpându-l din mână, pe loc au cădzut de au murit. Și vădzând turcii, mult s-au mirat și au dzis: <Nevinovat au fost acest om>... și s-au căit pentru că l-au tăiat”. --Ca să nu rămân dator, am să-ți amintesc că la 20 ianuarie 1664 (7172) Ghinea mare medelnicer vinde lui
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
cea din 1395 “Sfântul Grigorie”, care s-a risipit, și cea nouă “Maica Precista” de lângă mănăstirea Sfântul Sava. --Prima afacere pe care o întâlnim este cea din 15 octombrie 1667 (7176), când Husein bulucbașă “de simeni” vinde lui “Salî aga turcul un locu de trei case pe Ulița Armenească”. --Să vezi și să nu crezi, prietene. La 22 noiembrie 1667 - cu alte cuvinte peste o lună - “Salî aga turcul” vinde acel loc de trei case... Cui crezi? Chiar “mării sale Iliiaș
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
octombrie 1667 (7176), când Husein bulucbașă “de simeni” vinde lui “Salî aga turcul un locu de trei case pe Ulița Armenească”. --Să vezi și să nu crezi, prietene. La 22 noiembrie 1667 - cu alte cuvinte peste o lună - “Salî aga turcul” vinde acel loc de trei case... Cui crezi? Chiar “mării sale Iliiaș voievod Alexandru”. Dar cu același preț cu care l-a cumpărat. Acest loc era însă sortit să treacă mereu dintr-o mână în alta. Așa se face că
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
care l-a cumpărat. Acest loc era însă sortit să treacă mereu dintr-o mână în alta. Așa se face că la 16 iunie 1669 (7177) asistăm la o nouă schimbare de stăpân. Vodă dăruiește locul cumpărat de la Salî aga turcul lui Pătrașco, fost mare postelnic, iar acesta îl vinde “dumisale lui Ilie Sturza stolnicul cel mare”. --Vreau să te aud ce spui, cârcotașule, despre fapta părintelui Neofit de la Bărboi. --Întâi să aud ce a făcut părintele, cumetre - m-a ischitit
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
și “săoariul”, cel care făcea rost de său pentru “făclieri”. --Grea treabă pentru bietul “săoar”, părinte. Când și de unde să adune atâta său încât să poată acoperi nevoile “făclierilor”? --Tare mă tem că “săoarii” se aflau în legături strânse cu turcii, de la care cumpărau săul. --Asta așa trebuie să fi fost. Acum însă o întrebare nu-mi dă pace, sfințite. --S-o auzim: --Pentru ce, la 27 august 1676 (7184, sfinția sa Neofit, egumenul mănăstirii Bărboi, cumpără “o pivniță de piiatră cu loc
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
Încearcă să te dumirești cum devine treaba cu Chervăsăria gospod, iar eu am să-ți ies înainte, că altfel cine știe ce bucurie îmi mai faci! Până să-mi dau seama cam pe unde mă aflu, mi-a ieșit în cale un turc cu un putinei purtat în spate și cu un ibric în mână. --Să-ți dau o gură de bragă, boierule, că după câtă cale ai bătut ți-o fi sete - m-a luat în primire mehenghiul. --Uite că nu mă arde
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
mână. --Să-ți dau o gură de bragă, boierule, că după câtă cale ai bătut ți-o fi sete - m-a luat în primire mehenghiul. --Uite că nu mă arde setea, ci mai degrabă palmele... --Nu te oțărî la un biet turc bragagiu, care ți-a vorbit frumos, boierule - a sfârșit vorba, izbucnind într-un râs de zile mari. Ne-am îmbrățișat. În Chervăsărie, care se afla la o aruncătură de băț, era atâta hărmălaie de nu se auzea nici în cer
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
în Târgul Făinii. Chiar de la primii pași ne întâlnim cu neînțelegeri între stăpânul unor dugheni și chiriași. La 4 iulie 1685 (7195) Gheorghe Beble vornicul și Dumitrașcu ușer trimiși să lămurească lucrurile spun că “Vasilii bărbieriul, Gherorghii... brăhariul și Iusuf turcul... carii șăd pren dughenile lui Chiriiac vieriul în Târgul Făinii” au plătit chiria “și banii aceștia i-au luat Irimiia vătavul”. La aceeași dată 4 iulie 1685 (7195), Constantin Cantemir voievod judecă pricina dintre Gligorașco vierul domnesc, și Irimiia, vătav
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
loc de casă de la Cârstâna fata lui Enăchiță dar “după ce a murit Vasile soțul meu, neavând eu nici o putere ca să fac casa,... l-am dat și eu danie... lui Toader sin Codău”. Și locul “este în Târgul Boilor, lângă mormântul turcilor”. --Am aflat un lucru cu totul nou, părinte. --Care anume? --Că lângă Târgul Boilor era un mormânt al turcilor. --Acum te-oi întreba de ce mă lași pe mine să vorbesc de fețe bisericești, dragule? --Așa s-a întâmplat, sfințite, dar
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
ca să fac casa,... l-am dat și eu danie... lui Toader sin Codău”. Și locul “este în Târgul Boilor, lângă mormântul turcilor”. --Am aflat un lucru cu totul nou, părinte. --Care anume? --Că lângă Târgul Boilor era un mormânt al turcilor. --Acum te-oi întreba de ce mă lași pe mine să vorbesc de fețe bisericești, dragule? --Așa s-a întâmplat, sfințite, dar am să iau asupra mea spusele din 20 octombrie 1731 ale ieromonahului Zaharia de la mănăstirea Zlataust. Iaca ce spune
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
și ugodnicul [= supusul] tău Noe” (16, p. 286). în Biblie, arca lui Noe este desemnată prin cuvântul ebraic tebah = „ladă, cutie”. În limba latină, el a fost tradus prin arca („ladă, sicriu, casetă” etc.). Cuvântul pare a fi înrudit cu turc. ardja („ladă, cutie”), cu numele grecesc al „corăbiei primordiale” (Argo) din legenda argonauților și cu cuvântul românesc argea - o relicvă lingvistică al cărei polisemantism ne sugerează polisim- bolismul arcei. Argea, printre altele, înseamnă : 1. (Arhitectură navală) părțile laterale ale unei
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
ar justifica perioada exagerat de mare a construirii (80). Cam în aceeași perioadă (circa 1790), austriacul Franz Joseph Sulzer a consemnat - în lucrarea sa Geschichte des transalpinischen Daciens - tradiția conform căreia domnitorul Țării Românești, Nicolae Mavrogheni (1786-1790), ar fi permis turcilor să ridice o moschee pe dealul Mihai-Vodă din București, dar că zidurile s-ar fi dărâmat într-o noapte, din cauza nemulțumirii „duhurilor pământului”. După unii cercetători (36, pp. 40-41 ; 37, p. 222), aceste infor mații ar fi cele mai vechi
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
pe care trebuie să o depășească protagoniștii este să aducă la „locul de judecată” „o mână de frânc,/ Un cap de haiduc/ Și sânge de paș,/ Cap de arambaș” ; sau „o mână de frânc/ Ș-o cealmea [= turban/cap] de turc” (35, p. 115). Este un posibil indiciu al arhaicității baladei, amintind de perioada când astfel de (cefalo) trofee dădeau măsura vitejiei unui luptător (112). Dintre preten- denții la titlu, doar unul reușește să treacă probele de voinicie, iar acesta este
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
noroi o tăvălea, Și de-un paltin o lega (93, p. 219). S-ar putea crede că, anume în acest caz, este vorba de o imagine strict poetică, dar e posibil ca episodul respectiv să aibă alte explicații. Fie că turcii îi aplică domnitorului creștin o ultimă pedeapsă (o înmormântare „păgână”, în răspăr cu „legea crești- nească” de care Brâncoveanu a refuzat să se dezică), fie că avem aici de-a face cu încă o supraviețuire a ritualului de omorâre 167Dendromitologie
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
cu paze trimețind-o din sat în sat, până la Drăgoești, spunându-i că supt mai grea pedeapsă va fi, de se va mai arăta. Dară ce ziceau oamenii ? Strigau zicând că protopopul nostru n-are leaje și e mai rău decât turcul, că nu lase vrăjitoarele în sat. [...] Multe nevoi și supărari de la oamenii cei proști capătă aceia care vreu să le strice serbătorile cele idolești și obiceaiurile cele bătrâne” (32, pp. 341-342). Din motivele prezentate sau doar enunțate mai sus, o
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
a amenințat cu „focurile Gheenei” și cu „chinurile iadului”. În reprezentările icononografice ale Judecății de Apoi din bisericile Moldovei secolului al XVI-lea (Probota, Voroneț, Moldovița etc.) sunt (con)damnate grupuri etnice de alte confesiuni, fie necreștini, fie neortodocși : evrei, turci, tătari, armeni, latini, arabi, etiopieni etc. (35, I, pp. 241-264 și II, pp. 121-145). Deasupra tuturor este scrisă înfricoșătoarea poruncă adresată de Isus, la „Judecata de Apoi”, neamurilor așezate „de-a stânga jețului” : „Duceți-vă de la mine, blestemaților, în focul
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]