13,563 matches
-
știi să regăsești în tine felul în care apare în mod original știința lucrurilor înțelese. Există un fatalism primitiv care paralizează și-l face pe individ să spună: „Nu e nimic de făcut!“ - și atunci, stai și aștepți, ca în Creangă, să-ți cadă în cap bulgărele de sare predestinat. Sigur că nu e nimic de făcut în mișcările oceanului sau ale astrelor: omul n ajunge acolo decât cu gândul, adică primește altfel în sinea lui mișcarea cerului și balansul uriaș
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
plăcerea directă o altă plăcere, o variantă, un nou strat de senzații care se suprapune primului strat. De ce această nevoie? Stă în esența plăcerii să se cațere pe ea însăși, să-și multiplice articulația, așa cum trunchiul copacului se ramifică în crengi și frunze ca să fie mai ușor de atins, de aer și de celelalte elemente, de tot ce-l face să palpite în afară. Animalul, probabil - pentru că nu cred că știm foarte precis ce se petrece în el -, nu caută să
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
în gând. A țâșnit în spatele ei ceva, se-ntoarce repede, și inima mai să-i sară din piept : — Ptiu, drace, zice, ptiu, drace, zââât d-aici !... Un motan jigărit și c-o blană năpârlită, ca vai de el, coboară dintre crengile părului. Ce păr mai era și ăsta, ce pere mari, zemoase făcea ! Acu s-a chircit, s-a uscat, vara trecută l-a năpădit și omizile. Cum să nu se usuce toate, dacă n-are cine să mai puie mâna
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
pietriș auriu, pe straturile impecabile cu trandafiri ai Sophiei, se deschid din loc în loc corole înșelătoare galben-pai, desigur, fără parfum și cu catifeaua petalei asprită de bruma toamnei. Din bolta compactă de iederă, glicină și clematite s-a desprins o creangă și atârnă, atrăgând toate privirile spre frunzele ei de un roșu copt și luciu. — Domnul Profesor îmi va ierta de această dată lipsa de modestie, începe șovăitor tânărul, întrucât, până în secunda de față, nu prea am păcătuit prin vanitate. Nerevendicându
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
și trupurile lipite, crescând din aceeași coapsă. Soarele dispăruse, odată cu linia care ar fi despărțit net pe zid lumina de umbră, și inima mi-o auzeam bătând, mărunt și neliniștit, ca de frică. Răgușit și depărtat, un cântat de cocoș, creanga atârnând în fereastră cu bobițele ei crude, ascunse sub frunze - rămăsese doar teama. Mi s-a părut că aud departe un zdroncănit de trăsură. Pentru că putea chiar să fie târziu, m-am ridicat și mi-am inspectat ținuta, eternă în
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
pentru că mă tot întindeam să apuc mărul. Chiar atunci a trecut trăsura. Viața nu ne este dată ca să ne fie chin, ci bucurie, și dacă vreau, nimic din supărările ei n-o să mă atingă. Eram gata-gata să pun mâna pe creangă și totuși n-am reușit, pentru că am întors capul după trăsură. Dar nu era cea pe care o așteptam, ci una care se rătăcise cine știe cum pe aici, pentru că a trecut de casa noastră. De aceea m-am liniștit și am
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
totuși n-am reușit, pentru că am întors capul după trăsură. Dar nu era cea pe care o așteptam, ci una care se rătăcise cine știe cum pe aici, pentru că a trecut de casa noastră. De aceea m-am liniștit și am prins creanga cu merișoare. Primul merișor era atât de acru că mi-au țâșnit lacrimile, ca atunci când cineva mă enervează, semințele lui albe mi-au plesnit între dinți și am supt un timp gustul amărui, tot privind spre terasa cu clematite. Nu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
de toate, din astea care sînt rarități în magazine. Și-aduc aici în cameră pe cîte una din doamnele care mîine, binevoitoare, îmi vor surîde că primesc marfa acasă. Parc-o și văd pe păpușa de azi, ferind cu mîna crengile desfrunzite ale sălciei pletoase de la poartă, mirîndu-se cu glas tare, s-o audă menajera: "O, ce punctual! Ați călătorit toată noaptea?..." Colegul de cameră se oprește. Împarte restul de vodcă în mod egal, apoi se duce la fereastră și-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
parcă l-ar fi sărutat, apoi, brusc, l-a aruncat la picioare. Din cauza covorului persan, paharul nu s-a spart. "Tot te sparg eu!" s-a înfuriat ea și a deschis fereastra. Paharul aruncat s-a lovit de vîrful unei crengi de brad și a căzut pe pămînt, între flori, întreg. Atunci, Fana s-a trîntit pe canapea și a început să plîngă. Cînd m-am apropiat de ea, mi-a strigat să ies. Am înțeles că... Liliana se oprește. Ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Mihai. După o săptămînă de vînt și nori, era o duminică frumoasă, ca-n cele mai inspirate pagini despre primăvară: verdeață, flori, un firicel de apă coborînd din munte printre pietre, brazi cu muguri mari, ca niște lumînări în capătul crengilor iar mai în sus, în pădure, un cuc, ale cărui chemări îi aminteau de diminețile copilăriei. Copiii se hîrjoneau; fuseseră trimiși să se spele pe mîini și se stropeau reciproc. Mihai întinsese pătura, iar Ana desfăcea pachetele cu mîncare. Poftim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
i se lipește de ghetuțe. Dar cînd aude broaștele cîntînd, fuge cît poate, să le vadă. La primul cireș, din marginea satului, plînge să i se dea cîteva. Mihai îl ridică pe Adrian în brațe, să poată ajunge la o creangă. Acasă, cei doi cireși din grădină întrec orice gînd optimist. Adrian se mută din cel altoi în cel negru, iar după cîteva ore, înapoi în cel altoi. Și tot așa, pînă seara tîrziu. Cocoțată pe scară, Cristina seamănă cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
bea din lumina soarelui, care i-a ars din plin pielea. Mihai ține în mîini paginile recuperate și privește lung, dezorientat aproape, florile trandafirului sălbatic din tufa în apropierea căreia și-a întins pătura. Palma Tamarei vrea să mîngîie o creangă, dar renunță. Să mă duc să văd ce fac... arată ea cu privirea spre dealul de după care se aud copiii. Merg și eu, să-i chem la masă, pornește Mihai alături, cu privirea în jos, tîrîndu-și cu zgomot picioarele desculțe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
-și bărbia în vîrful degetelor, se uită lung la Mihai: E drept, Esenin a spus: "poeților parale nu li se dau defel", dar tu ești și inginer. Chiar așa rău stai cu banii? Mie îmi place să-l citez pe Creangă, e mai de-al nostru... "nici frumos pînă la douăzeci de ani, nici cuminte pînă la treizeci și nici bogat pînă la patruzeci nu m-am făcut. Dar și sărac așa ca în anul acesta, ca în anul trecut și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ascultă Isprăvile lui Păcală citite de Mihai. Rîde sonor, spre marea bucurie a tatălui, cu care doarme, apoi se cuibărește în pernă și, înainte de-a adormi, cere să i se vorbească iar de Ștefan cel Mare, de Eminescu, de Creangă... lucru pe care Mihai îl face cu o mare plăcere. În ziua cînd s-a înseninat, băieții o șterg de acasă dis-de-dimineață. Întîi, la iazul de lîngă sat. Mihai și Cristina îi urmează. Pe la prînz, oprește lîngă ei o șaretă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
mai frumos, undeva sus, în sfere accesibile doar prin mijlocirea culturii." Era primăvara devreme cînd a venit cu Teona aici, acasă. Au mers împreună prin grădină, amuzîndu-se de bucățile mari de pămînt prinse în jurul pantofilor. Teona tocmai se oprise sub crengile plecate ale părului sîntiliesc și l-a așteptat să se apropie. A mîngîiat un timp mugurii de pe o crenguță crescută direct din trunchiul gros, apoi a întors privirea spre Mihai și i-a spus vorbele pe care el și le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
-s copii de preoți." Mihai a intrat în liceu la sesiunea din toamnă; tatăl lui găsise pe cineva care știa să modifice cuvîntul potrivnic în favorabil. Rar de tot, își mai amintește întîmplarea aceasta, "poate și pentru că urmăm îndemnul lui Creangă, <<cele rele să se spele>>... degenerat adesea în întoarcerea celuilalt obraz..." oftează adesea. Va trebui, de azi înainte, să aibă grijă cum se poartă cu Adrian. Nu e cazul să-l încurajeze, dar nici să-l jignească în vreun fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Îmbracă haine mai rele și merge să sape în grădină, lîngă gard. Pînă la prînz, întoarce o bucată destul de mare din pămîntul uscat de secetă. Fărîmițează bulgării cu grebla de metal, face strat și pune usturoi. Deasupra, aruncă mai multe crengi de salcîm, să nu scurme găinile vecinilor, intrate prin spărturile gardului. Cînd pleacă spre casă, trece pe sub părul sîntiliesc. Mîngîie un timp creanga crescută direct din trunchi, închizînd ochii strîns, pînă la durere. Oftează prelung și-i deschide. Vede încețoșat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de secetă. Fărîmițează bulgării cu grebla de metal, face strat și pune usturoi. Deasupra, aruncă mai multe crengi de salcîm, să nu scurme găinile vecinilor, intrate prin spărturile gardului. Cînd pleacă spre casă, trece pe sub părul sîntiliesc. Mîngîie un timp creanga crescută direct din trunchi, închizînd ochii strîns, pînă la durere. Oftează prelung și-i deschide. Vede încețoșat. Intră cu greu în casă. Mai bea cîteva pahare de țuică, mănîncă o strachină cu fasole fiartă, cu usturoi și ceapă, apoi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
buze, Mihai simte un gust ciudat: înțelege că-i de la rujul folosit de Liliana. Ies împreună din hotel, fără o țintă precisă. E o amiază de toamnă tîrzie, cu soare încă puternic, ale cărui raze se strecoară în fascicole printre crengile brazilor. Trandafirul tău mai are și acum flori, șoptește Liliana. Mihai tace. Alături de el, femeia pășește încet, cu pas rar și cu privirea pierdută departe, spre crestele munților. Crezi c-ai fi fost mai fericit dacă eu spuneam da? Totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
o țesătură deasă, cu flori mari, pline. Mihai pășește încet, rar. Cînd ajunge în fața portiței, se oprește fără să vrea. La vila de peste drum, e liniște. În jur pustiu. Straniu de pustiu! Pînă și vîntul pare că se tînguie prin crengile celor cîțiva brazi argintii din apropiere. Peste un timp, ușa garajului de vizavi se deschide, lăsînd să iasă un bărbat cu păr alb și mustață groasă, neagră. Rămîne locului și se uită lung spre tînărul de peste drum, cu mîinile înfipte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
la prietenul tău, îți promit că fac rost! se entuziasmează Doris. Cînd se încheie discuția, Mihai șoptește un "te sărut", care creează un moment de derută: în telefon nu se mai aude nimic. Doar afară vîntul lovește cu putere o creangă de marginea ferestrei, iar motorul unui tractor se ambalează din nou, încercînd să tragă din pămînt rădăcina unui nuc. Aici, lîngă clădire, fostă cîndva conac boieresc, erau trei nuci bătrîni, cu fructe mari, cît pumnul "nuci de Sînzieni", cum sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
bilet la Ateneu; e un recital, cîntă și marea Anastasia Petropulos. Știi că eu n-am mai fost pînă acum în Iași? Așa c-ai să-mi fii ghid. Vreau să-mi arăți cîteva locuri: teiul lui Eminescu, bojdeuca lui Creangă, bisericile, mănăstirile din jur, Palatul... Mihai aprobă bucuros. Îi face mereu semn pe unde să se strecoare cu mașina și ajung la intrarea principală a spitalului. Cînd află că Dinu e la reanimare, deja lui Mihai i se pune un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
locurile... De la spital, spre primele hoteluri din stațiune, duce un drum îngust, cu urme de asfalt pe alocuri. De o parte, arătura de toamnă, cu rădăcini de porumb întoarse către cerul plumburiu. De cealaltă, liziera de salcîmi și plopi, cu crengile pline de cuiburi de cioară. Printre copaci, răzbește zgomotul mării. Apoi liziera se îngustează, pînă se termină cu niște tufari. Urmează țărmul: înalt și abrupt, din care, jos, la bază, mușcă mereu valuri uriașe. O mare vînătă și un cer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
muntelui, care e mai puțin bogată în îngrămădire de elemente pentru nutrirea plantelor poate să crească un nou copac. Acesta devine centrul unui nou cerc de pământ roditor, la marginea căruia se adună material nou prin lepădare de ramuri și crengi. Fiece plantă nouă gunoiază așadar pământul pentru urmașii ei, și vegetația se suie în sus. Puterile elementare, gravitația și spălarea prin ape curgătoare, duc nutrimentul mineral și organic pentru plante la locurile cele mai adânci; iar vegetația răsărită recucerește muntele
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și jar Și-aș stinge poate arșița durerii Cu-amărăciunea dulce de Cotnari!” (din versurile vremii) Deci Doamnelor și scumpelor FEMEI, care faceți parte din Diaspora românească, pe lângă rețetele mele culinare românești pe care le savura marele povestitor bădia Ion Creangă împreună cu Mihail Eminescu la restaurantele provinciale precum Bolta Rece, Trei Sarmale etc. din dulcele târg al Ieșilor, vă ofer posibilitatea să cunoașteți și din licoarea lui Bachus, numit Vinul de Cotnari băut pe vremuri din căni de lut sau din
350 Re?ete culinare din Moldova lui ?tefan cel Mare by Denisa Rodica GOLDBACH [Corola-publishinghouse/Journalistic/84371_a_85696]