12,272 matches
-
din vremea când mi-am pus semnătura pe documentul Proclamației de la Timișoara în ședința de concepere a ei, mă adresez liberalilor liberi din structurile teritoriale să nu se lase târîți în opoziție de ambițiile personale al lui Patriciu și ale galeriei domniei sale. Dacă nu se poate, atunci soluția ar fi premier democrat liberal și un ministru al justiției precum Monica Macovei și poate veni oricine în alianță! (6. 12. 2008 înaintea formării noului guvern) Magazia de lemne a poetului a fost
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
Clădirea TNB: 3 în 1 Adriana Gheorghe Trei directori de instituții publice au propus Ministerului Culturii și Cultelor să transforme, în procesul de reconsolidare, clădirea Teatrului Național București întrun centru artistic multifuncțional modern, care să includă și Centrul Dansului, și Galerii ale Muzeului de Artă Contemporană. Este vorba despre Ion Caramitru (Teatrul Național București - TNB), Mihai Oroveanu (Muzeul Național de Artă Contemporană - MNAC) și Mihai Mihalcea (Centrul Național al Dansului București - CNDB). Mai rămâne de lămurit un singur lucru: unde vor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
etc., e un an propice pentru cultura română“, afirma, miercuri, 5 martie a.c., Ion Caramitru, în cadrul unei conferințe despre soarta clădirii TNB. Ministerul Culturii și Cultelor (MCC) a temperat „zelul“ domnului Caramitru de a „rade“ „instituțiile căpușă“ din clădire: adică Galeriile Artexpo și CNDB. Termenii aparțin chiar domniei sale și directorului adjunct al instituției, Nicolae Scarlat. Să facem puțină istorie. Ministrul Culturii și Cultelor, Adrian Iorgulescu, împreună cu secretarul general al MCC, Virgil Nițulescu, i-au invitat pe Mihai Mihalcea și Mihai Oroveanu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
clădiri consolidate a TNB, și celorlalte două instituții. Așa a ajuns domnul Caramitru să vorbească acum despre „un proiect de revitalizare culturală și urbană“, concentrat pe transformarea clădirii TNB, odată cu restaurarea ei, într-un „centru cultural multifuncțional“ care să includă galerii de artă la parter, dintre care unele vor aparține MNAC, spații de depozitare pentru același muzeu, dar și un spațiu adecvat care să reprezinte Centrul Național al Dansului, cu o sală de spectacole transformabilă, săli de repetiție și birouri. Planurile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
o varietate de burghez, așa cum vedem în romanele realiste ale lui Rebreanu. Burghezii au fost cei care au mers la teatru și au cerut fie adaptări ale unor piese franțuzești, fie producțiuni originale ale teatrului național. Burghezii au intrat în galeriile de artă și au achiziționat tablouri pe care le-au agățat, cu mândrie de proprietar, prin casele și vilele lor. Burghezii au citit cărțile scriitorilor noștri și, în multe rânduri, le-au și sponsorizat apariția. Această burghezie ironizată subțire și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
bancare internaționale“. În cealaltă mână ținea un steag rusesc. Din buzunarele costumului strigau cerșind îndurare mici tați, mame și copii, făcuți la aceeași scară cu micile femei de sub picioarele lui. Nu toate aceste detalii se distingeau de la capătul opus al galeriei de tir, dar eu n-aveam nevoie să mă apropii de țintă ca să iau cunoștință de ele. Chiar eu desenasem această țintă, cam prin 1941. Milioane de reproduceri ale acestei ținte au invadat Germania. Superiorii mei fuseseră atât de încântați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Moldova: „Nu are pereche în toate aceste țări prin înălțime, lărgime și măreție. Dacă vrei să ajungi în vârful lui trebuie să urci cele 120 de trepte, trecând prin cele două caturi cu încăperi boltite, o încăpere a clopotelor, o galerie superioară și în sfârșit terasa de unde ți se deschide o vastă panoramă a Iașului”. Și a dealurilor albastre din jurul orașului, aș adăuga eu, sfințite. Adevărul este că atunci când logofătul Ioan Golăi a zidit biserica - cu aproximație 1546 - ea se afla
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
Atunci zidirea era gata desăvârșită. (...) Moruz au fost păstrat zidul împrejurul curților precum era înainte; numai cât l-au reînnoit, precum și turnurile din el. În locul însă al Paraclisului ce era la capătul Uliței Mari, au zidit Poarta domnească, cu o galerie deasupra, în care muzica turcească - meterhaneaua - cânta la ceremoniile mari, la vreme de masă, când prânzea domnul, și seara la chindie. Palatul în această stare, a slujit de rezidență domnească până în vremea lui Ioan Sturza v.v. La 19 iulie 1827
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
copiii vom pregăti sala în care se va desfășura activitatea: Vom afișa lucrările elevilor: desene, colaje, lucrări de la activități practice, orice lucrare pe care copiii au realizat-o în cadrul diferitelor activități . Toate aceste lucrări le voi afișa creând o mică galerie la care vor participa, ca invitați, păriții copiilor din grupa respectivă dar și alți copii însoțiți de părinți și educatori de la alte grădinițe. Această activitate o putem numi chiar și “târgul micilor înteprinzători”, deoarece cei care au realizat aceste lucrări
Modalități de dezvoltare a abilităților de întreprinzători la copiii preșcolari by Crivoi Mihaela () [Corola-publishinghouse/Administrative/91884_a_92364]
-
și declamații. Stănică începu să ducă pe Simion prin oraș și să-l trateze cu bere prin grădini (bătrînul nu avea mai niciodată bani proprii) și să-i aducă în casă fel de fel de indivizi, spre a le arăta "galeria de pictură". Aceste purtări schimbară într-atît opinia lui Simion despre Stănică, încît când Otilia și Felix porneau la moșia lui Pascalopol, toată lumea în casa Tulea vorbea de cununia Olimpiei ca de un eveniment iminent. VI Otilia și Felix coborâră în
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Titi, reacții mecanice de natură endocrină la Aurica (insatisfacție sexuală), ori la Aglae (histeria). Ca tip de erou balcanic, bucureștean, Stănică Rațiu, personajul exemplar al romanului, merită să fie considerat o creație de prim rang, pe linia epicii românești, în galeria noastră națională, alături de Dinu Păturică și Lică Trubaduru. Ceea ce sporește semnificația sa este o anumită simpatie a autorului față de versatilitatea (cum o numește) structurală a unui personaj mimetic, capabil de judecăți moral-valabile și chiar de transpoziții sentimentale în lume ale
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Otiliei (1938), unde idila între Otilia Mărculescu și Felix Sima, student medicinist, cedează locul intrigilor avocatului Stănică Rațiu, ginerele Aglaei Tulea, pentru dobândirea moștenirii rentierului Costache Giurgiuveanu, tutorele Otiliei. Cu acest roman, C. realizează romanul citadin cu cea mai bogată galerie de caractere din literatura română. Costache Giurgiuveanu este avarul afectuos față de pupila sa, incapabil de a face ceva pentru ea. Stănică Rațiu, ginerele Aglaiei Tulea, e arivistul intrepid, decis să se îmbogățească printr-o lovitură (smulge banii lui Costache, pricinuindu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
acorda apoi libertatea), Simion Tulea, soțul subordonat de soție, alienat din rosturile lui, Titi, fiul său, un apatic rămas prea mult sub tutela maternă, Weismann, colegul lui Felix, medicul dotat cu simț practic, doctorul Vasiliad, un sceptic. La fel de interesantă e galeria temperamentelor de femei. Aglae e femeia voluntară, mama care-și nenorocește cu autoritatea ei familia, Olimpia, fiica sa, nevasta plată, predestinată părăsirii, Aurica, fata care nu se poate mărita, invidioasă, Otilia, exponentă a misteriosului și atrăgătorului etern feminin cu instinct
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
mai mult decât o pot face ceilalți indivizi. Fără o zestre artistică nu poți fi creator, după cum nici artist cu adevărat pătruns de sensul artei nu poate fi decât cel care a deschis o pârtie nouă în univers, ca o galerie nouă în fundul pământului, sau de sus privit, o gaură în inima cerului, adică o dimensiune în care nu numai omul măsoară lumea, ci și invers. Vin apoi, la un mare pas înapoi, cei care nu pot crea, dar se mărginesc
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
proză de atmosferă sau un tablou formidabil, în aqua forte, al „societății burghezo-moșierești“ precum Cronică de familie a lui Petru Dumitriu. Ștefan Mironescu, Papa, îmi pare cel mai greu realizabil personaj al romanului ; dar unul care se impune, în această galerie formidabilă, drept cel mai realizat. „Greoiul“ Mironescu, profesorul serios, idealist și teoretizant, caută la nesfârșit armonizarea binelui occidental cu cel românesc, a binelui Patriei cu cel familial și a binelui Familiei cu cel personal.Toate treptele prin care Mironescu coboară
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
frumuseții ? spune Jemima, cealaltă colegă a noastră de apartament, intrînd În cameră țaca-țaca, cu pantofii ei cu toculeț. E Îmbrăcată În jeanși roz deschis și un top alb și e, ca Întotdeauna, perfect bronzată și aranjată. Teoretic, lucrează la o galerie de sculptură. Dar, practic, toată ziua are treabă să-și epileze, penseze sau maseze diverse părți ale corpului și e plecată la Întîlniri cu bancheri importanți, despre care știe exact cît cîștigă, Înainte să accepte să se vadă cu ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
fierbătorul din geantă și-și face o cafea. Trage măsuța lîngă pat și se apucă să lucreze la scenariu. Începe cu secvența celor două femei. Filmul trebuie să aibă culoare. Nu este nici el pentru scene lubrice, care dau prilej galeriei să fluiere. Dar cele două femei, în economia filmului, pot fi alternativa dragostei eroului pentru fosta colegă, așa cum pe celălalt plan, plecarea la specializare e alternativa luării de poziție față de furtul săvîrșit de director. A doua zi, cînd merge împreună cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
succes. Fizionomia cea mai respingătoare însă își apropriază numai rutina simplă, când se crede genialitate și-și ia spre obicei de strănut, fără respect de însemnătatea artei, imperiul tipurilor poetice, ș-apoi își alege cu mâna ei de metal o galerie pestriță de figurele cele mai strălucite și le înșiră pe figurea neîndoibilă a individualităței sale. Pentru că rutinei îi e străină orce-nrudire (Wahlverwandschaft) cu geniul poetului, de-aceea-i și va lipsi neapărat tactul sigur pentru (bara) marginea sa (nu-și va cunoaște
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
Adam (Podișul Dobrogei) și carstul pe sare din Subcarpați. Formele rezultate în acest ultim caz evoluează mult mai rapid în comparație cu carstul de pe calcare și este completat și de un carst antropic, generat de exploatarea sării de către om. Apar, astfel, puțuri, galerii și gropi de prăbușire la Mânzălești, Podul Natural (Ponoare - Podișul Mehedinți) Masiv de sare (Praid) Cușma Dorobanțului (Munții Ceahlău) „Tigăile Mari” (Munții Ciucaș) Babele (Munții Bucegi) Lopătari, Slănic Prahova (Subcarpații Curburii), Ocnele Mari (Subcarpații Getici), Tg. Ocna (Subcarpații Moldovei), Sovata-Praid
România : patrimoniu turistic by Viorel Rîmboi () [Corola-publishinghouse/Administrative/91702_a_93090]
-
perfect în propriul ei contur. Tocmai de aceea, el nu cade de la o înălțime situată mai presus de sine, ci se surpă asemeni unei statui în granițele formei. În tragicul antic este exaltată limita, în cel modern, depășirea. Din toată galeria eroilor antici, Prometeu pare să fie singura abatere de la regula limitei și, de aceea, singura apariție stranie, un soi de irumpere a modernului pe scena antică, fapt care, de altfel, și explică posteritatea modernă a eroului, de la Goethe până la Shelley
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
traiect personal. Există o singură cale de a o "cultiva": a face apel la felul în care omenirea și-a "sistematizat" experiența afectivă. Ceea ce înseamnă a recurge la literatură. Ei bine, jurnalul face direct ceea ce restul literaturii face printr-o galerie de măști. Cititorul nu mai este chemat acum să intre în rezonanță cu personaje, ci unicul lui sistem de referință, unicul lui interlocutor este autorul jurnalului, care este și unic personaj. Rezultă de aici că viețile lor coincid? Răspunsul este
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
la cei 9 ani ai lui, trebuia să-mi cuceresc copilul purtîndu-mă pur și simplu. Și așa cum orice îndrăgostit recurge, pentru captația inițială, la flori, eu am recurs, în imaginarul întîlnirii mele cu el, la jucării, în Darmstădter Hof, în galeria luxoasă care străjuia Hauptstrafie în partea dinspre Bismarckplatz, se afla un superb magazin de jucării care se desfășura pe trei etaje, intitulat caraghios Knoblauch ("Usturoi"). Vitrina era populată de o faună de pluș, reni stranii în mărime naturală, cu burțile
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
refuzului lui. Orice sugestie venită din partea mea era întîmpinată cu un "nu" morocănos. Mi-am propus să-i dau lovitura de grație. L-am luat în preajma Crăciunului la Paris. Bulevardul Hausmann, în special porțiunea "marilor magazine", cu Printemps și cu Galeriile Lafayette, în ale căror vitrine sânt montate, iarna, păpuși mobile ― scena nașterii lui Isus trona în mijloc, cu animalele care aplecau capetele pe rând, pentru a încălzi trupul copilului din iesle, magii care se închinau, îngenuncheați la o distanță respectuoasă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
să împingi singur ușa magazinului. Până și în cerșetorie vindem cel mai necalificat produs: un simplu gest, simpla disponibilitate de servitor. Dar ce are a face? Important este că până la urmă cu toții "ne integrăm în Europa". luni, 12 august Marea Galerie de la Luvru revizitată după 20 de ani. Mă prinde ora închiderii și, în timp ce trec încă o dată în revistă în sens invers secolele și prin față îmi defilează prinți de Rimini, tinere prințese, cavaleri de Malta, condotieri, viceregine ale Neapolelui, Ioan
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în față cu toate fiarele lumii. Muzeul realiza prin sinteză o imagine ― "lumea naturală" ― care nu-și avea corespondentul real nicăieri. Ceea ce se obținea era remarcabil și terifiant: singurătatea mea de om proiectată pe fundalul lumii animale. Dar traversarea unei galerii de tablouri și statui? Mi-am imaginat paznicii scoțîndu-i afară pe ultimii întîrziați și Închizând muzeul. Ce aș fi simțit rămânând acolo? Tablourile atârnate pe pereți ar fi evadat din convenția estetică prin care se ofereau până atunci privirii și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]