11,725 matches
-
era așa cum am visat-o, pretutindeni, dar inexplicabilă. Totul era ca în visul meu. Între mine și bătrân era poteca învechită. De o parte și de alta a sa era întunericul amenințător care o străjuia. La capătul ei era un... tron din piatră neagră pe care stătea acel moșneag. Nici bătrân, nici îndeajuns de tânăr ca să-l categorisesc ca fiind la vârsta mijlocie, rămânea o enigmă. Părea în putere, dar, din motive necunoscute, nu se uita la mine, noul-venit, ci în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ce se îndreaptă spre gâtul bătrânului, dar eram numai eu. Și mă zbăteam haios s-o scot din teacă inutil, căci ea rămânea încăpățânată în lăcașul ei, înfricoșată de ceva ce pe mine nu mă afecta. Moșneagul se sculă de pe tronul său negru și înaintă spre mine. Am băgat mâna în faldurile mantiei, căutând She'le'ri. Le-am găsit și le-am apucat cu lăcomie. Nici acestea nu doreau scoase. Bătrânul se apropia din ce în ce mai mult și cu fiecare pas părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
De ce îmi era cunoscut? Băgă mâna în faldurile mantiei sale. Credeam că mă va ucide. În schimbul lucirii unui pumnal, am văzut strălucirea unui colier. Mi-l puse în jurul gâtului. Să mi-l dai când va veni vremea! Se întoarse spre tronul său. N-ai decât să ți-l ții. Nu vreau nimic de la tine. MĂ AUZI? Te aud și fără să vorbești. Bineînțeles că te aud când țipi. Nu sunt surd... încă. Colierul rămâne la tine. Mi-l vei da înapoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
înțelege ce-am vrut să spun prin "temporar". Să-i arăți peștera când va veni vremea. Eram confuz. Cui să arăt peștera? Pleacă! Ne vom revedea în câteva ore! Mă conformai și mă întorsesem cu spatele la bătrân, pornind spre partea opusă tronului său, dorind să nu-l mai văd niciodată. "Câteva ore..." Nici mort n-aș vrea să mă mai întorc acolo! Oare cum voi ieși de aici? Clipisem și mă trezii în încăperea cu cei patru stâlpi. Ciudat. Cel puțin am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
patru stâlpi. Sincer, nu am nimic clar în minte. Mă gândeam poate la sporirea numărului celor care să facă de pază sau... Ce e locul ăsta? făcu el speriat. Era în fața mea la vreo trei metri. Înaintea sa se afla tronul negru, care era... gol. O fi căzut în abis moșneagul? Oare unde era? În jurul său era doar întuneric și lumină și o prăpastie la picioarele sale al cărei fund nu-i era îngăduit să-l vadă. La capătul potecii cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
gol. O fi căzut în abis moșneagul? Oare unde era? În jurul său era doar întuneric și lumină și o prăpastie la picioarele sale al cărei fund nu-i era îngăduit să-l vadă. La capătul potecii cu pietre vechi era tronul, iar în cealaltă parte, eu. Ceva nu era în regulă, iar el își dăduse seama. Nepoliticos din partea ta să mă întrerupi, zisei eu cu un calm nenatural care-l făcea să se apropie și mai mult de limita sa psihică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
va mai fi. Era slăbit îngrozitor de mult și părea că se va dezmembra de oboseală. Pe măsură ce eu devin mai puternic, tu slăbești! M-am apropiat de el cu pași mărunți, netemători, m-am suit pe prima și singura treaptă a tronului și aplecându-mă i-am pus mâna mea rece pe obrazul său de marmură. Biostir! Stră-strănepotul meu... Stând așezat pe tron își ridică tremurând o mână și o puse la rândul său pe obrazul meu de gheață. Și-a pironit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
slăbești! M-am apropiat de el cu pași mărunți, netemători, m-am suit pe prima și singura treaptă a tronului și aplecându-mă i-am pus mâna mea rece pe obrazul său de marmură. Biostir! Stră-strănepotul meu... Stând așezat pe tron își ridică tremurând o mână și o puse la rândul său pe obrazul meu de gheață. Și-a pironit privirea în a mea și am rămas așa multă vreme, înțelegându-ne din priviri gândurile. Ne uitam unul la altul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
și străbunul său. Mi-am luat rămas bun de la el fără cuvinte, numai cu ochii și gândurile pe care le putea ghici. M-am întors cu spatele și am început să mă îndepărtez de el hotărât, lăsându-l acolo, în tronul său negru din acea cavernă mărginită de mistere din orice parte, singur ca și mine, având doar un pasaj de pietre cândva albe care să-i aducă speranța unei vizite unui bătrân nenăscut încă. Colegii mei mă așteptau afară! Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
a început în momentul în care Corvium a luat stăpânirea colegiului, iar majoritatea va fi de părere că cel de-al doilea Imperiu a luat ființă în momentul în care Împăratul a intrat în Sălile Albe și, așezându-se pe tronul predecesorului său, a rostit: "Eternitatea începe aici!". Eu, personal, sunt de părere, așa cum a afirmat și Corvium, că, din momentul în care a luat naștere acest Univers, căile Timpului s-au unit spre a converge într-un singur punct, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
din obraji și viața din el se scurgea, lăsând loc palorii morții. Dar schimbarea cea mai mare o avu când ajunse în fața Scaunului. Se opri la cinci metri în fața lui și își ridică încet privirea de-a lungul treptelor. Văzu tronul cenușiu al Împăratului, dar în el nu stătea fostul său adversar. Nu. Acesta stătea în dreapta Scaunului, pe un jilț mai mic, dar comod și o avea alături pe soția sa. Pe tron nu stătea nimeni altul decât Corvium, cel cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ridică încet privirea de-a lungul treptelor. Văzu tronul cenușiu al Împăratului, dar în el nu stătea fostul său adversar. Nu. Acesta stătea în dreapta Scaunului, pe un jilț mai mic, dar comod și o avea alături pe soția sa. Pe tron nu stătea nimeni altul decât Corvium, cel cu care avusese o întâlnire interesantă în holul de primire de la colegiul Avram Destoipov! Păli când îl văzu, pentru că-și aminti de el. Era exact așa cum îl văzuse atunci! Părul, doar, își pierduse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ai furat, încât l-ai făcut să se întoarcă la cei care l-au condus prima oară, cei pe care i-ai zugrăvit ca asupritori în fața mulțimii și i-ai trădat! Deci asta e! Mă pedepsiți că v-am uzurpat tronul! Aceea a fost greșeala ta, iar noi suntem dispuși să ți-o uităm! Ești condamnat pentru faptele și acțiunile tale din timpul ocupării postului de Ministru. Condamnați vor fi și cei care vor fi găsiți vinovați de crime ce le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
public, el e dincolo, publicul nu face spectacolul, chiar dacă reușești să-i creezi emoții, el doar aplaudă. Sunt îngâmfat?, asta e, ăștia sunt artiștii, altfel, alt creier, altă psihologie, alte viziuni și alte trăiri. Cine să îi judece?... Cortina. Sala tronului în palatul Regelui Lear, intră Kent, Gloucester, Edmund. Replici. Timpul. Intră Regele Britaniei cu suita lui de cavaleri. N-am chef să mai aștept masa nici o clipă. Să fie gata cina*... rostește Lear. Cele trei fete. Cum iubim? Ca sarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
întrebă: De ce ești așa mirat ? Ce ai văzut ? Totul în jur este schimbat. Nimic nu mai este cum știam. Copacii sunt îmbrăcați în haine verzi, pământul este acoperit de un covor verde. Au plecat vânturile reci, iar soarele urcă pe tronul de lumină și încălzește tot. Dar unde ai stat până acum ? întrebă rândunica. Eu am fost la mare depărtare, în țările calde. Am să îți povestesc: primăvara trecută zburam împreună cu frații și surorile deasupra copacilor, a florilor, Ne-am bucurat
Încercări literare by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1222_a_1927]
-
ce voia, acum își luase un tovarăș pe lângă el, pentru ca ambițioșii din această tară și cei care ar fi fost nemulțumiți de el să aibă cui să i se adreseze; și, în timp ce până acum ar fi putut să așeze pe tronul Neapolului un rege care să-i fie lui tributar, acum îl îndepărta pe acesta ca să aducă în locul lui pe altul în stare să-l alunge pe el, regele Franței. Dorința de cucerire este, într-adevăr, un lucru foarte firesc și
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
la Caravaggio, s-a unit cu ei ca să-i supună pe milanezi, patronii lui. Sforza, tatăl lui, pe când era în slujba reginei Ioana a Neapolului, o părăsi pe neașteptate, lăsând-o fără nici un soldat, iar ea, ca să nu-și piardă tronul, a fost nevoită să treacă cu totul de partea regelui Aragonului. Este adevărat că venețienii și florentinii și-au mărit în trecut teritoriile folosind armate de acest fel, iar căpitanii acestora nu s-au făcut principi, ci, dimpotrivă, au apărat
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
și care sunt puțini. În vremurile noastre, am văzut că au înfăptuit lucruri mari doar aceia care au fost socotiți zgârciți, pe când ceilalți au fost nimiciți. Papa Iuliu II, după ce s-a folosit de faima dărniciei pentru a ajunge pe tronul papal, nu s-a mai gândit apoi nici o clipă s-o păstreze pentru a putea purta războaie. Regele de azi al Franței a întreprins războaie nenumărate, fără a pune biruri noi pe supușii săi, numai pentru că economia lui îndelungată i-
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
și nici prin felul de a guverna, nu se bucurau de o faimă prea mare, așa încât să poată ține în frâu și poporul, și soldații, își pierdeau întotdeauna domnia; iar cei mai mulți dintre ei, aceia, mai ales, care ajungeau să ocupe tronul ca oameni noi, când își dădeau seama cât este de greu să împaci cele două categorii de oameni, se hotărau să-i mulțumească pe soldați și socoteau că nu este un lucru prea grav acela de a face rău poporului
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
au fost dușmani ai oricărei cruzimi și plini de omenie și blânzi, să aibă, cu toate acestea, în afară de Marcus, un sfârșit trist. Numai Marcus a trăit și a murit bucurându-se de toate onorurile, pentru că numai el a urmat pe tronul imperial prin drept de moștenire, așa încât n-a avut nevoie să fie recunoscut nici de soldați, nici de popor; pe lângă această, avea și multe însușiri care îl făceau demn de tot respectul, astfel că, atâta timp cât a trăit, a știut să
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
asculta de nici o lege, n-au putut duce viața cinstită pe care Pertinax voia să le-o impună; de aceea, începând să-l urască și adăugându-se la această ură disprețul lor, fiindcă Pertinax era bătrân, acesta și-a pierdut tronul de cum a început să domnească. Și se cuvine să observăm, cu acest prilej, că îți poți atrage ura oamenilor atât prin fapte bune, cât și prin fapte rele. Prin urmare, după cum am arătat mai sus, un principe care vrea să
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
păscuse oile în Tracia (lucru care era prea bine cunoscut tuturor și care-l făcea să fie foarte disprețuit de oricine); al doilea, că la începutul domniei lui tot amânase să se ducă la Roma și să ia în stăpânire tronul imperial, ceea ce îi crease faima de om foarte crud, deoarece săvârșise prin mijlocirea prefecților lui o sumedenie de crime la Roma și în celelalte părți ale imperiului. Lumea îl disprețuia deci foarte mult, pentru că se trăgea dintr-un neam mic
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
indiferent de modul în care a acționat fiecare dintre ei. Într-adevăr, lui Pertinax și lui Alexandru, care au fost principi noi, le-a fost inutil și dăunător faptul că au vrut să-l imite pe Marcus Aurelius, care ocupase tronul cu drept de moștenire. De asemenea, se va vedea că, pentru Caracalla, Commodus și Maximin, a fost o greșeală faptul că l-au imitat pe Sever, deoarece ei nu aveau însușirile necesare pentru a putea să calce pe urmele lui
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
a existat ab antiquo. Cu toate acestea, se știe că, în vremurile noastre, domnul Niccolò Vitelli a dărâmat două cetăți la Città di Castello ca să poată să păstreze acest teritoriu în stăpânirea lui. Guido Ubaldo, duce de Urbino, revenit pe tron după ce fusese alungat de la putere de Cezar Borgia, a distrus din temelii toate fortărețele aflate pe acel teritoriu, socotind că fără ele va fi mai greu să-și piardă din nou statul. Cei din neamul Bentivoglio, reveniți la Bologna, au
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
la vârste fragede.Cymbeline se însură a doua oară cu o femeie rea,care avea un fiu - Cloten,din altă căsătorie.Regina spera ca la moartea lui Cymbeline,să-l însoare cu prințesa Imogen și astfel,fiul ei să moștenească tronul.Prințesa îl iubea pe Postumus,cel mai desăvârșit gentilom din vremurile acelea. In secret cei doi se cununară.Serviciul de spionaj regal o informa pe regină de acest eveniment.Regina îl vesti pe rege,care supărat îl alungă pe Postumus
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]