13,563 matches
-
-i primească în casa lui pe prințul Ș. și pe Adelaida; amândoi „trecură pe la el mai ales ca să-l întrebe de sănătate“, trecură întorcându-se de la plimbare. Acum Adelaida remarcase în parc un copac, un splendid copac bătrân, rămuros, cu crengile lungi și strâmbe acoperite de frunze tinere, cu o scorbură și o crăpătură; își pusese în gând să-l picteze neapărat, neapărat! Așa că aproape numai de asta vorbi în jumătatea de oră cât ținu vizita ei. Prințul Ș. era amabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
adăpostesc mândria verticală, ci vestejesc spre absolut de bunăvoie. Iar sufletul, desfermecat de lume și de sine, urmează pilda trupului. Mi-aș vrea viața povestită de îngeri veseli în umbra unei sălcii plângătoare. Și de câte ori ei nu s-ar dumiri, crengile aplecate să le lumineze neștiința cu adierile întristării... De-aș vrea să văd ce m-a îmbogățit mai mult în cursul viețuirii, din ce am ieșit mai tare și mai singur - nici dragostea, nici chinul imediat al trupului sau temerea
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
fi om, cu ce drept ai face din neliniștea ta o culme? O materie căreia îi e rușine de ea însăși rămâne tot materie... Și cu toate acestea... Într-o lume de mărăcini, parcă sânt o salcie ce-și plânge crengile spre cer. Când mintea s-a oprit, de ce mai bate oare inima? Și verdele putred al ochilor spre ce se mai deschide când sângele a orbit? Ce negură spintecă măruntaiele și ce ziduri se dărâmă în țesuturi? Și oasele spre
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
primăvară neagră, și-mi înverzește simțurile cu muguri funebri? Ce înger, cu ce arme, mi-a însîngerat seva? Sau Dumnezeu mi-a întors blestemele? Orice ocară la adresa Lui se întoarce împotriva celui ce a spus-o. Căci distrugîndu-L, ți-ai tăiat creanga de sub picioare. Ai zdruncinat tăriile; ți-ai zdruncinat tăria. Ura împotriva lui Dumnezeu pleacă din scârba de tine însuți. Îl ucizi pentru a-ți masca prăbușirea. Rostul omului este să preia suferința lui Dumnezeu. Cel puțin de la creștinism încoace. Religios
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
om nu. Dacă ar fi posibil, m-aș transforma în fiecare zi într-o formă particulară de viață animală și de plantă. Să fiu succesiv toate formele de flori, să fiu buruiană, ghimpe, trandafir, să fiu arbore de ecuator, cu crengi întortocheate, plantă de mare, bătută de valuri, sau de munte, în prada vânturilor; să fiu pasăre cu glas melodios sau pasăre croncănitoare și de pradă, călătoare sau sedentară, să fiu bestie de pădure sau animal domestic. Toate speciile să le
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
exista în România un oracol, mi-ar fi teamă să-l întreb. Cine-mi poate garanta că viitorul nu ne va rezerva surpriza unui miracol romînesc? Un răspuns defavorabil la întrebarea sfâșietoare nu pot să dau fără să- mi tai creanga de sub picioare. O superstiție ascunsă a adevărului mă oprește însă de la un entuziasm excesiv. Să presupunem că România ar produce în viitor o serie de oameni mari, de excepții remarcabile. Justifică acest fenomen o depășire a condiției culturilor mici? Că
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Diminețile se gandesc la oglinzi Teiul din Copou Este un om minune, al lumii Întregi Florile au adormit de liniște Peste Iași trec poeziile Ca niște vulturi. Poezia În facsimil În voia pădurii curg căi de azur Și apele chiue-n crengi că o nuntă Fulgera tropot de vânt cu salcii amare Prin turnuri de drum Încăierat cu legende Carul cu poeții sălbatici În genunchi trage noaptea din luna Păsările vuiesc În sângele pământului Și musca să zboare prin arbori În sus
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
călătoare Și s-a făcut O pădure de marmură amăruie. Primul avion a fost o pasare Care plânge După ochii rămași În cer.” Peste Iași trec poeziile. Printre ele În mod sigur și cele ale lui Malin: ,,Si apele chiue-n crengi că o nuntă”. E vreme de nuntă. N-a fost mai Înainte valsul de la... Breazu? Ar fi și timpul de nuntă. La o mare și responsabilă nuntă a sa, a noastră. E doar 21-22 decembrie... Liviu Antonesei, redactorul de carte
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
rubrică ,,Trăsurica spre Parnas”, la 6 iunie 1995, parcă pentru a Împrospătă și Incarna ceea ce demult pentru unii rămăsese un gând și prilej de aducere aminte, publică: ,,Descoperiri. Alexandru Malin Tăcu”. ,,A venit la fereastra În ziua de pace alături de crengi colorate. S-a luptat cu dușmanii fără de teamă. Până la 17 ani a fost un Înger. Apoi a căzut În adâncimile cerului, În singurătatea albastră. Unde din cauza vitezei nu mai aude cuvintele simple”, făcea introducerea, la versuri, Dan Giosu. Păpușă Guby
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
ani a fost un Înger. Apoi a căzut În adâncimile cerului, În singurătatea albastră. Unde din cauza vitezei nu mai aude cuvintele simple”, făcea introducerea, la versuri, Dan Giosu. Păpușă Guby Brazii aceștia araucaria Cu păpușile lor acrobatice Ascund În fiecare creangă Plânsul lui Pinocchio Pe frunzele lor veroneze Claviatură de lacrimi Repeta că un maestru Concertele de Bach Mă rotesc În palmariu Cu frenezia unui atlet olimpic În fața mea aleargă Dezbrăcată și pură O magnolie Înflorita. Aici, admirabil Tăcut, din fire
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
1987 Autor: NICOLAIE VERICEANU Amplasament: La mormântul din Cimitirul Podgoria - Copou. Sandu-Mălin Tăcu (1969-1986), poet. Text pe placă: „O victimă a unui asasinat politic”. Text lângă basorelief: Trandafirul de câmp „În voia pădurii curg căi de azur Și apele chiue-n crengi că o nuntă Fulgera tropot de vânt cu salcii amare Prin turnuri de drum Încăierat cu legende Carul cu poeții sălbatici În genunchi trage noaptea din luna Păsările vuiesc În sângele pământului Și musca să zboare prin arbori În sus
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
să mă strângi În brațe cu alunii/ S-aud plecat la rădăcina ierbii/ Cum bat cu pumnul În coaja căpcăunii./ Tu să alergi pe dealuri să m-ajungi/ Pe frunze să mă-ntind În seara plină/ Să văd În aer crengile-n oglinzi/ Făcând sub nori mișcări de pantomima/ S-aud În palme stele curgătoare/ În flăcări verzi să mă adormi pe șoapte/ S-ajung În goană căilor de-un vis/ La basmele de crin cu mere coapte,/ Pădure-i tot
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
debutului Alinei Tăcu, citam poezia ,,Așteptarea cascadelor”: ,,Robit grădinii, luciului, copacului,/ Învăța ochiul meu să vadă/ Să atingă, să mângâie/ Scânteia lunii, scânteia trupului/ Robit grădinii, focului, falnicului/ Mi-i jale de tot ce-i robit./ Prin soare Îmi Întrevăd crengile/ Pădurea mă doare/ Mă numără pe degete mitropoliții tăcerii/ Rareori, pentru că nu aștept”. Comentariu acid, dar nu descurajant, pentru că adevăratul debut făcut În ,,Convorbiri Literare” Iași, sub ,,baghetă” lui Al. Tăcu, Elenă Alină Tăcu promitea de atunci, Încă de la cenaclul
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Mi-au rămas doar arborii În fugă”, „copaci trăsniți”, „clipă Sequoia”, „pașii Împăduriți”, „lacurile cu chip de copac”, “mierea copacului din/ promisiunea că am să rămân”, „ziua sparge lemne”, „trăiam Într-o familie de copaci”, „păcatul pădurilor”, „străzile povestite În crengi” (absolut minunat!) și așa mai departe. Revenind la călătorul În lumea Alinei, trebuie avertizat că dacă nu posedă o busola (fie ea cultură, imaginație, fantezie, visare) care să-i indice onest nordul, fără doar și poate că se va rătăci
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Alături de tine am colindat locuri prin care nu mai fusesem niciodată. Pe unde treceam, găseam Incrustat doar numele tău, iarbă care se strivea sub piciorul meu șoptea numele tău, vântul șuiera printre copaci numele tău. S-a Inserat și printre crengile castanilor priveam cerul. Că Într-o expoziție numele tău apăru pe cer - lozinca pentru eternitate. Am vrut să te strig, să-ți arăt, dar tu nu mai erai lângă mine. Înfrigurata, am Început să te caut În beznă. La rădăcina
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
și am pescuit mulți pești? Când ne-am Întors acasă ai aflat rezultatul examenului de treaptă și am sărbătorit evenimentul. Maline, voi fi alături de sufletul tău bun și nu te voi uita niciodată”. Florin ,,...Dragă Malin, dacă aș avea o creangă de malin mi-aș sădi-o În inima să te am lângă mine mereu. ...Te rog, reîntoarce-te lângă mine, nu mă mai lăsa singură. Te rog... vino să fim iarăși Împreună, mereu veseli. Te rog... A ta, poate - cea
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
primit Premiul Consiliului județean al pionerilor Suceava pentru poezie: Trece noaptea Trece noaptea pe cer Se coboară norii În albastru Vântul numără frunze Peste ape cu mâinile adânci Lacrima doarme cu palmele peste ochii copiilor Pădurile se alunga În aer Crengile care vor să Înflorească Strigă iarbă În zori Încă nu mai știu care cerc mi-a rămas pentru joacă. Ce Înseamna a iubi poezia Ploaia recita cu lacrimi albastre Cocorii geometrici caută biciclete În vânt Cărțile urca sub pălării romantice
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
avut cu Vipsania și pentru această mare artificială! L-a acuzat că dă frâu liber lăcomiei. Ipocrita! Pretinde că vremea de dinaintea arhitecților și a constructorilor a fost fericită. De unde știe? Că doar n-a trăit niciodată într-un bordei din crengi dese, sprijinite pe furci înălțate de o parte și de alta. Taică-său, Marcus Agrippa, a luat cu japca de la exilați tot ce-a putut! Nu și-a câștigat averea doar prin meșteșugul armelor. Și nici bunicul ei, Pomponius Atticus
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
sensul. Nero se impacientează: — Fac pereche, nu înțelegi? Paterculus încuviințează, dar cu privirea aiurea după femeie. Tiberius suspină nefericit. L-a lovit săgeata lui Cupidon și s-a prostit. Ce să-și mai bată gura? Flaminul poartă pe cap o creangă de măslin, simbolul păcii și al purității, deoarece nu i este îngăduit slujitorului lui Jupiter să se atingă cumva de vreun mort ori să vadă trupe ostășești, cătușe sau lanțuri, în timp ce la ea rodia înseamnă fertilitate... — Cât de grațios îi
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
atingă un subiect, cum să zic...” „Hermetic”, sugeră Diotallevi. „Exact, cred că ăsta-i cuvântul potrivit. Am văzut cel puțin zece cărți despre Hermes. Iar eu vreau să vă vorbesc despre un Proiect Hermes. Intrăm și noi În ramură”. „În creanga de aur”, zise Belbo. „Chiar așa”, zise Garamond, fără să sesizeze aluzia, e un filon de aur. Eu mi-am dat seama că ăștia Înghit orice, numai să fie hermetic, cum ziceai dumneata, numai să scrie acolo contrariul a ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
o apucară pe o potecă Între două lanuri, care ducea spre pădure. La Început, poteca păru În stare bună, dar cu cît Înaintau, cu atît devenea mai accidentată și mai Îngustă. Mașina se Înfunda În hîrtoape și se lovea de crengi de mure și de iarba lungă, trasă și strivită sub roți ca un flux puternic de apă sub barcă. Viv sălta În scaun, rîzÎnd. Dar Reggie se Încrunta, aplecîndu-se și trăgînd vîrtos de volan. — Dac-o să ne Încrucișăm cu cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Înghiți pe toată dintr-o sorbire și lăsă cupa goală să cadă. Își freca fața de capul ei, iar barba lui aspră i se Încurca În părul ei. Ea se uita la cer. Așa cum Îi apărea, imaginea era Încadrată de crengi și de vîrfurile mișcătoare ale copacilor. Crengile erau groase și Încă mai aveau frunze arămii, aurii sau de culoarea verde-gălbui a uniformelor militare. Cerul era lipsit de nori - de un albastru la fel de profund ca În timpul verii. Ce fel de pasăre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
lăsă cupa goală să cadă. Își freca fața de capul ei, iar barba lui aspră i se Încurca În părul ei. Ea se uita la cer. Așa cum Îi apărea, imaginea era Încadrată de crengi și de vîrfurile mișcătoare ale copacilor. Crengile erau groase și Încă mai aveau frunze arămii, aurii sau de culoarea verde-gălbui a uniformelor militare. Cerul era lipsit de nori - de un albastru la fel de profund ca În timpul verii. Ce fel de pasăre e aia? Întrebă ea arătînd cu degetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
locuia În subsolul unei case din Kennington, și recitase poezii. Încă Își mai amintea bucăți mari din Walter de la Mare. Acolo-i oare cineva? Călătorul spunea, Ciocănind la ușa scăldată de lună; Iar calul În tăcere rumega iarba Covorului din crengi de ferigi. În ziua interviului, prezența și felul În care vorbeau tinerele educate din sala de așteptare a ministerului o Îngroziseră. Una dintre ele spusese cu nepăsare, „O să fie un fleac, fetelor! Doresc să vadă că nu ne vopsim și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și, uite așa, îi simte degetele atingându-l, cu fiecare nasture, părul ei ud mângâindu-i obrazul și mirosul aparte, pătrunzător de femeie, de noroi și ulei de păr. Își trece degetele peste pielea ei rănită, zgâriată de pietriș și crengi, și știe că nu el a creat-o. Iar ea își dă părul de pe față, se uită fix la el și, dintr-odată, Forrester înțelege că lucrurile stau exact invers. Nu el a creat-o. Ea l-a creat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]