12,420 matches
-
între soț și soție. Medicii ne interzic alcoolul, considerându-l o otravă lentă. Vor, oare, să trecem la cianură? La lansarea unei cărți e ca la înmormântare. Toate discursurile au parfum de tămâie. În cazul veleitarilor, lipsa de talent este compensată de impertinență. Când te înfigi la masa celor puternici, ori te aruncă în ciorbă, ori te îngurgitează ca desert. Ne guvernează doi monștri suverani : egoismul și intoleranța. Târâm egoismul cu noi încă din peșteri. Ucenicii nu - și amintesc de maeștrii
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
său zâmbea batjocoritor pe sub văl când îi răspunse ironic: — Pentru cine se complică lucrurile? - dădu din cap. Pentru un targuí lucrurile încep să fie cu adevărat complicate în momentul când își pierde libertatea. Viața noastră e foarte grea, dar se compensează prin faptul că suntem liberi. Dacă ne pierdem această libertate, pierdem rațiunea de-a mai trăi. Făcu o pauză. — Ce mi-ar face autoritățile? M-ar condamna la douăzeci de ani? — Nu neapărat atâția... — Nu? Dar câți, atunci? Cinci? Opt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
pustiu“ și cei ce zburaseră în aer după aceea, fără să aibă timp să vadă de unde le venea moartea... Prea mulți, iar el, Gacel Sayah, nu avea decât o viață de oferit în schimb, o singură moarte cu care să compenseze atâtea morți. Poate de aceea îi luaseră familia, ca parte din plata unei colosale datorii. Insh’ Allah!, ar fi exclamat Abdul-el-Kebir. își aduse aminte încă o dată de imaginea bătrânului și se întrebă ce s-o fi întâmplat cu el și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
era doar un mijloc de a călători dintr-un loc în altul, ci aproape că se transformă într-un mod de viață la care se adaptau firesc; nici macar lipsa de spațiu de pe vas nu părea să-i afecteze prea mult. Compensau lipsa de intimitate printr-un respect tradițional față de intimitatea celorlalți, si neplăcerile provocate de contactul excesiv, cu o politețe deosebită în relațiile zilnice. Cea de a doua lege la bord era că fiecare trebuia să fie amabil cu toți ceilalți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
dispare de pe chip bucuria întoarcerii glorioase, atunci când își vor da seama ca în timpul absenței lor pierduseră practic totul. Sosise dulcea clipă a răzbunării. Clipă în care să savureze furia acelora care sosiseră încarcați de prazi ce însă nu mai puteau compensa atâtea eforturi. Sosise momentul să aștepte. La amiază, conform instrucțiunilor clare pe care Roonuí-Roonuí i le lașase celui mai bătrân dintre Te-Onó, una dintre marile ambarcațiuni își făcu apariția în strâmtoarea apuseana și se apropie fără grabă, manevrata doar de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
copiii din Bora Bora, precum și cei din neamul Te-Onó, suferiseră în egală măsură consecințele acelei triste aventuri, iar Tapú Tetuanúi nu putu să nu se întrebe dacă plăcerea pe care o simțise ticălosul de Octar atunci cand violase câteva fete nevinovate compensa toate suferințele pe care aceste violuri le atrăseseră după sine. — Poate că și el se căiește pentru ce-a făcut, murmura pentru sine. Sau poate că e doar furios fiindcă lucrurile i-au ieșit pe dos... Cele două nave uriașe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
în nămol și scoase un vierme gras și alb, pe care îl înfipse cu ușurință în cârlig. Aruncă guta în apă, legă capătul de o creangă și se întoarse în penumbra colibei. Studie desenul. Făcuse o treabă bună care îi compensa străduința de o săptămână... Trecuse o săptămână? Pe măsură ce câștiga noțiunea orelor, pierdea noțiunea zilelor, a săptămânilor și a lunilor. De fapt, acolo timpul era lipsit de valoare. Contau doar cel mai bun moment pentru pescuit, ora potrivită pentru vânat maimuțe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Bine. Măcar de s-ar face dreptate. Deși cam târziu, poate că ofițerașul o să plătească cu viața. Dar o fi de-ajuns? Era drept o sută de vieți pentru una, în cazul în care vor ajunge să i-o ia? Compensau oare cei spânzurați la Nürnberg milioanele de morți ai naziștilor? Nu, nu compensau, și o știa. Nimic nu justifică sângele vărsat. O învățase pe propria lui piele, deși poate că o învățase prea târziu. De aceea era ofițer dezertor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
o să plătească cu viața. Dar o fi de-ajuns? Era drept o sută de vieți pentru una, în cazul în care vor ajunge să i-o ia? Compensau oare cei spânzurați la Nürnberg milioanele de morți ai naziștilor? Nu, nu compensau, și o știa. Nimic nu justifică sângele vărsat. O învățase pe propria lui piele, deși poate că o învățase prea târziu. De aceea era ofițer dezertor și nu un simplu fugar ce se împotrivea să intre sub drapel. Dacă ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
cultura, progresul nu conduceau decât la pierderea libertății. Unirea cu alți oameni, orice fel de asociere, aducea după sine angajamentele. După o viață întreagă în care a suportat avantajele civilizației Secolului Douăzeci, ajunsese la concluzia că nimic din aceasta nu compensa pierderea libertății. Nici comoditățile celei mai luxoase reședințe, nici delicatesele celui mai sofisticat restaurant, nici plăcerea celui mai mândru iaht nu meritau prețul pe care societatea te obliga să-l plătești cu libertatea. Ăsta era un punct asupra căruia era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Kano, poate că nu ar ști să se întoarcă la laguna, la cărțile, la cârligele și la tristele lui economii. Niște bocanci vechi, un pantalon făcut ferfeniță și o macetă era tot ce avea cu el... Dar avea ceva ce compensa totul. Avea niște profunde cunoștințe și o nesfârșită dragoste pentru selvă și, cu ele, se considera în stare să supraviețuiască fără nici un alt ajutor decât maceta. Se simțea „asimilat“ de lumea care îl înconjura - atât de ostilă pentru restul oamenilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
noapte pe milioane de bărbați și de femei, nerăbdători să mai înainteze a doua zi încă un centimetru, zbuciumați la gândul că ar pierde totul într-o clipă. Nu, nu se simțea în puteri. Nici nu credea că triumful ar compensa atâtea amărăciuni. Muntele cerea prea mult și, la fiecare metru, trebuia să lași în urmă ce era mai bun în tine. Nimic nu e mai trist decât să ajungi bătrân și să-ți dai seama că ești bătrân chiar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
impunem yubani-lor cu forța. Nu e stilul nostru, nici nu cred că asta e calea. Trebuie să existe o formulă mai bună și ne-am bucura dacă ne-ați ajuta să o găsim. Compania mea ar fi dispusă să vă compenseze deranjul. De fapt, avem nevoie de cineva care să ne servească drept om de legătură cu yubani-i. Ascultă în tăcere. Își dădea seama că tocmai încercau să-l cumpere. Recunoștea formulele, vorbele, modul de acțiune. Văzuse totul la prima lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Nimeni nu se salvează de Taré al mațelor... — S-ar fi putut salva. Dacă ar fi fost dusă la timp la Misiune, ar fi încă în viață. — Poate. Dar nu e momentul să vorbim despre avantajele albilor. Ceea ce dau nu compensează ceea ce cer... Trebuie să te hotărăști. Ești cu yubani-i sau împotriva yubani-lor? — Trebuie să mă gândesc. Rămâi și gândește-te. Arătă spre patru războinici care ieșeau din coliba cea mare, în urma unui bătrân adus de spate și acoperit cu amulete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
părea așa... ca o mină de aur într-un deșert presărat cu boabe de diamant... * }i se dă ceva, ți se ia ceva... pornești de la ceva, ajungi la altceva... ceva se transformă, ceva se schimbă... ceva se înlocuiește, ceva se compensează... ceva devine mereu, ceva rămîne, ceva se îndepărtează, ceva se apropie, ceva se realizează, ceva se înțelege... ceva se dezvoltă, ceva se diversifică, ceva înflorește, ceva se iluminează, ceva se extinde, ceva se desprinde, ceva se înalță... ceva inspiră, ceva
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
avea patru decenii, profesorul Rîmbu nu era însurat, deși omul acesta dorea din tot sufletul s-o termine cu burlăcia. Un soi de timiditate punea stăpînire pe el cînd rămînea singur cu vreo fetișcană. Neajunsul acesta de burlac bătrîn îl compensa cu preocuparea pentru studii aprofundate. În afară de acest hobby mai avea și o meteahnă cît se poate de umană. Rîmbu era un zgîrcit fără pereche și nu putea arunca nimic la gunoi. Tot ce cumpărase în ultimii douăzeci de ani se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
deosebită acestui caz. Apoi a venit Margareta, o absolventă a liceului sanitar, în urma căreia bărbații uitau să mai închidă gura. Pe fata asta o zidise Dumnezeu și era fără cusur. Măcar dacă ar fi fost făcută mai prostuță, ca să mai compenseze cît de cît darurile cu care era înzestrată. Dar nimic n-o dezavantaja, era și deșteaptă, "satana". Directorul Nicoară a căzut în limbă și cu ea scoasă de un cot, cotcodăcea pe culoarele spitalului. Fata nimic, nimic. A chemat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
orbește și nu vede efectele colaterale! Efecte care pot duce la "sfîrșitul lumii". Deoarece în casă era destul de frig și centrala era la subsol, iar ca să fie pornită, trebuiau niște preparative mici (pus lemne, scos cenușa, etc.), profesorul încerca să compenseze cu o haină mai groasă acest inconvenient. Îmi este frig și, ca să-mi fie bine, trebuie să distrug codrii seculari, ocrotiți de străbuni. Cu ce drept vine Dorohoi să distrugă ceea ce nu-i aparține? Afară fulgii cad greoi și străduța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
sigur că am încălzit la sîn mulți nemernici, cu gene de slugoi parveniți. Blestemul de la Guranda Șoseaua dinspre Darabani spre Dorohoi urcă și coboară dealuri masive și se contorsionează în curbe care pun la încercare șoferii. Pămîntul este mănos și compensează lucrările, invariabil tîrzii, de calitate îndoielnică, pe care visătorii oameni ai locurilor se învrednicesc să le facă. Sub pădure la Guranda un gospodar necunoscut a făcut o fîntînă cu roată și acoperiș, cum doar pe la sfintele mănăstiri mai vezi. Apa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
După '89 a apărut o Românie pestriță, derutată, cu răsturnări de mentalități și valori. În rîndurile de mai jos îl voi prezenta pe domnul Harpagon, un specimen extrem de prezent printre noi. Harpagon n-are studii, nu-i foarte deștept, dar compensează cu o calitate de excepție: este șmecher. Este un om înstărit, are cont în bancă, are vilă, gazon, gard și trotuar mai aparte, construit prin efort propriu. Camerele de luat vederi îl avertizează cînd copiii îndrăznesc să calce pe trotuarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
cu crengi uscate, luate din pădure. Cozmin tîra căruciorul și crengile zgîrîiau toate mașinile parcate. Bietul băiat nu se sinchisea, rîdea satisfăcut că producea o pagubă barosanilor cu mașini. Oamenii de pe strada Florilor îl foloseau la diverse treburi și-l compensau cu puțină mîncare. Harpagon a simțit imediat afacerea. Nevasta lui nu putea ghici niciodată cam ce cantități de mîncare să facă, încît să se consume tot. Resturile erau aruncate și Harpagon ofta, certîndu-și nevasta pentru nepricepere. Cînd a auzit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
de cuvine, toate - eram îndărătul bibliotecii, privind-o din spate. Am urcat după Fidorous, luptându-mă să-mi mențin echilibrul, cu cușca pisicii în mâna stângă și cu brațul drept întins în lateral ca un acrobat pe sârmă, încercând să compensez mișcările de du-te-vino ale lui Ian în cușcă; probabil nu-i plăcea că podeaua se îndepărta de noi pe măsură ce urcam. Nu-l învinovățeam, căci nici pe mine nu mă bucura peste poate chestia asta. Lipsa câtorva cărți în mijlocul raftului lăsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
apa trebuia decantată timp de trei zile, Încălzită ușor, apoi se adăuga conținutul plicului și se agita ușor. În zilele următoare, recipientul trebuia ținut lângă o sursă de lumină și căldură; se adăuga regulat apă la temperatura potrivită pentru a compensa evaporarea; amestecul trebuia clătinat ușor pentru a fi oxigenat. Câteva săptămâni mai târziu, În vas mișunau o mulțime de crustacee translucide, la drept vorbind cam scârboase, dar incontestabil vii. Până la urmă, neștiind ce să facă cu ele, Michel le-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
se concentră asupra părului pubian al catolicei, la un metru În fața lui: era o desfătare. Adormi buștean. La 14 decembrie 1967, Adunarea Națională a votat În primă lectură legea Neuwirth privind legalizarea contracepției; Începând de atunci, deși Încă nu era compensată de Securitatea Socială, pilula se găsea În vânzare liberă În farmacii. Din acel moment, pături largi ale populației au avut acces la eliberarea sexuală, rezervată până atunci cadrelor superioare, profesiunilor liberale și artiștilor - precum și unor patroni de IMM-uri. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
Anna apucă, pipăie, mângâie, se folosește de dinți și de unghii. Acestea din urmă nu sunt prea lungi - trebuie să fie tăiate scurt pentru pian - ceea ce e un minus. În schimb, dublează viteza. Durerea pe care n‑o provoci se compensează, astfel, prin viteză. Trebuie să doară, fiindcă o perversiune e totdeauna binevenită și nu‑i la îndemâna oricui. Pe Hans îl doare ce‑i face ea și fața i se schimonosește de chin, moment în care‑și aduce aminte că și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]