12,272 matches
-
adâncimile mici, asta-i meserie. Femeia care a pus gheara pe tine trebuie să moară Înainte de sfârșit, și, pe cât posibil, de mâna ta. Bye-bye Emily, a fost frumos, dar erai un automat fără suflet. S-a Întâmplat, totuși, ca după galeria rezervată transporturilor să urmeze holul lui Lavoisier, care dă către marea scară ce duce la etajele superioare. Jocul acela de casete de pe laturi, acel soi de altar alchimic din centru, liturghia aceea de macumbă civilizată, de secol XVIII, nu erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ca să asist la revelația nocturnă a rațiunii lor secrete. Acum umblam ca un om hăituit de oră și de Înspăimântătoarea Înaintare a cifrei. Pământul se-nvârtea inexorabil, se apropia ora, peste puțin aveau să mă dea afară. Până ce, trecând de galeria dispozitivelor electrice, am ajuns În mica sală a sticlăriei. Ce logică răsturnată dispusese oare ca alături de aparatele cele mai avansate și costisitoare ale iscusinței moderne să fie o zonă rezervată unor practici ce le-au fost cunoscute fenicienilor cu milenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
fără să alergăm, exact În spatele Domului, unde circulația era normală și unde nu ajungeau ecourile bătăliei ce se desfășura la mai puțin de două sute de metri. Tot În liniște, am dat ocol Domului și am ajuns dinaintea fațadei, pe partea Galeriilor. Belbo cumpără o punguță cu boabe și Începu să hrănească porumbeii cu o Încântare serafică. Eram complet camuflați În mulțimea de sâmbătă, eu și Belbo puși la sacou și cravată, iar femeia Într-o adevărată uniformă de doamnă milaneză, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
chiar și azi există o stradă ce le poartă numele. Biserici, palate, o fortăreață care domină Întreaga câmpie, și bani, circulație de negustori, târguri, forfotă În care te poți da la fund. Dar mai ales, și Încă din timpuri preistorice, galerii. O rețea de galerii care se Întinde pe sub toată colina, adevărate catacombe, pe unele le puteți vizita și astăzi. Locuri unde, dacă cineva se Întrunește În secret, chiar dacă dușmanii pătrund acolo, conjurații se pot Împrăștia În câteva clipe, și nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
o stradă ce le poartă numele. Biserici, palate, o fortăreață care domină Întreaga câmpie, și bani, circulație de negustori, târguri, forfotă În care te poți da la fund. Dar mai ales, și Încă din timpuri preistorice, galerii. O rețea de galerii care se Întinde pe sub toată colina, adevărate catacombe, pe unele le puteți vizita și astăzi. Locuri unde, dacă cineva se Întrunește În secret, chiar dacă dușmanii pătrund acolo, conjurații se pot Împrăștia În câteva clipe, și nici Dumnezeu nu știe unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
cunosc bine traseul, au și ieșit cine știe prin care parte, au intrat pe partea opusă cu pași de pâslă, ca pisicile, și au ajuns În spatele invadatorilor, și le fac de petrecanie pe Întuneric. Doamne sfinte, domnilor, vă asigur că galeriile acelea par făcute pentru niște commandos iuți și invizibili, se furișează-n noapte, cu pumnalul În dinți, cu două grenade În mână, iar ceilalți, prinși În cursă, mor ca niște șoareci, zău așa!” Îi străluceau ochii. „Înțelegeți ce ascunzătoare fabuloasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
vorbește. După planul secret, e clar, trebuia să se lase arestat pentru ca lumea să creadă că la Provins s-a făcut ordine, dar trebuia În același timp să lanseze un semnal: Provins nu se clintește. Provins, locul noilor templieri subterani... Galerii care duc de la un edificiu la altul, te prefaci că intri Într-un depozit de grâu sau Într-un han și ieși de-acolo Într-o biserică. Galerii construite cu pilaștri și bolți din zidărie, fiece casă din orașul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
lanseze un semnal: Provins nu se clintește. Provins, locul noilor templieri subterani... Galerii care duc de la un edificiu la altul, te prefaci că intri Într-un depozit de grâu sau Într-un han și ieși de-acolo Într-o biserică. Galerii construite cu pilaștri și bolți din zidărie, fiece casă din orașul de sus are și astăzi o pivniță cu bolți ogivale, or fi fiind mai bine de o sută, fiece pivniță, mai mult, fiece Încăpere subterană era intrarea În una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
cu pilaștri și bolți din zidărie, fiece casă din orașul de sus are și astăzi o pivniță cu bolți ogivale, or fi fiind mai bine de o sută, fiece pivniță, mai mult, fiece Încăpere subterană era intrarea În una dintre galerii”. „Supoziții”, am spus eu. „Nu, domnule Casaubon. Probe. Dumneata n-ai văzut galeriile din Provins. Încăperi peste Încăperi, În inima pământului, pline de inscripții. Care se află mai ales În acelea pe care speologii le numesc alveole laterale. Sunt reprezentări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
și astăzi o pivniță cu bolți ogivale, or fi fiind mai bine de o sută, fiece pivniță, mai mult, fiece Încăpere subterană era intrarea În una dintre galerii”. „Supoziții”, am spus eu. „Nu, domnule Casaubon. Probe. Dumneata n-ai văzut galeriile din Provins. Încăperi peste Încăperi, În inima pământului, pline de inscripții. Care se află mai ales În acelea pe care speologii le numesc alveole laterale. Sunt reprezentări hieratice, de origine druidică. Scrijelite Înainte de sosirea romanilor. Cezar trecea pe deasupra, iar aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
suprafața solului, paznicul, ca să demonstreze că existau și alte niveluri dedesubt, bătu cu piciorul În pământ și se auziră ecouri și răsunete. Autorul articolului Îi laudă pe curajoșii dragoni, care-și fac rost de lumânări și frânghii, intră În cine știe ce galerii ca niște băiețandri Într-o mină, târându-se pe coate, și se strecoară prin tuneluri misterioase. Și ajung, spune jurnalul, Într-o Încăpere mare, cu un horn improvizat și un puț În centru. Coboară o frânghie cu o piatră și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
că plecaserăți deja la restaurant. M-am prefăcut că mă uit la tablouri - și-așa arta e moartă Încă de pe vremea lui Hölderlin, mi se spune. Mi-a luat douăzeci de minute până am găsit restaurantul, pentru că expozanții aleg Întotdeauna galeriile ce vor deveni celebre abia peste o lună. Erai acolo, În mijlocul acelorași fețe, și alături de tine era bărbatul cu cicatrice. Nu te-ai tulburat nici o clipă. M-ai privit cu complicitate și - cum poți, În același timp - cu o nuanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Înțeles de ce Belbo se concentra cu și mai mare atenție asupra tavanului. Acum, după ce am citit ce scria În fișiere, știu că Riccardo era omul cu cicatrice, cu care Belbo nu avusese curajul să se ia la harță. Lorenza insista, galeria nu era departe de Pilade, organizaseră o petrecere În toată regula, chiar o orgie. Diotallevi se arătă Încurcat și zise că era timpul să se Întoarcă acasă, eu eram nehotărât, dar era evident că Lorenza mă voia și pe mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
reliefurile trasajului pe o hârtie Fabriano poroasă, În așa fel Încât tablourile, explica el, să reveleze profiluri diferite, În funcție de incidența luminii. Se intitulau Elogiul ambiguității, În pieziș, Ça, Bergstrasse și Refuz 15. În seara aceea, abia ce intraserăm În noua galerie, am Înțeles că poetica lui Riccardo suferise o profundă evoluție. Expoziția se intitula Megale Apophasis. Riccardo trecuse la figurativ, cu o paletă strălucitoare. Pendula pe citate și, fiindcă nu cred că știa să deseneze, Îmi Închipui că lucra proiectând pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
negeometric?” „El mai Înainte era geometric”, am spus. „Aia nu era geometrie. Erau pătrate de faianță pentru baie.” Între timp Lorenza alergase să-l Îmbrățișeze pe Riccardo, el și Belbo Își făcuseră câte-un semn de salut. Era multă lume, galeria se prezenta ca un loft din New York, complet alb și cu țevile de Încălzire sau de apă la vedere, pe tavan. Cine știe cât cheltuiseră ca s-o readucă În halul ăsta. Într-un colț, un sistem de amplificare asurzea asistența cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
mai puțin gotic și complet futurist, populat de grupuri de școlari electrizați care Învață să-i iubească pe ingineri. La Deutsches Museum Înveți totul și despre minerit: cobori pe o scară și intri Într-o mină, cu tot ceea ce trebuie, galerii, ascensoare pentru oameni și cai, niște intestine prin care se târăsc copilandri (de ceară, sper) cu chipuri emaciate și frustrate. Străbați coridoare Întunecoase și interminabile, te oprești pe marginea unor puțuri fără fund, simți frig În oase și aproape că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
de ceară, sper) cu chipuri emaciate și frustrate. Străbați coridoare Întunecoase și interminabile, te oprești pe marginea unor puțuri fără fund, simți frig În oase și aproape că percepi mirosul gazului de mină. Scara unu pe unu. Bâjbâiam printr-o galerie secundară, exasperat că nu revedeam lumina zilei, când am zărit, aplecându-se pe marginea unuia dintre abisurile acelea, pe cineva care mi se păru cunoscut. Fața lui nu-mi era străină, cenușie și plină de riduri, cu părul alb, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
al Regelui Lumii, centrul ocult al Sinarhiei”, zise Salon. „Nu i-a fost frică, se simțea sigur pe el. Dar toți cei care l-au urmat În mod public au fost eliminați, pentru că știau prea mult”. O luarăm Încet prin galerii, iar domnul Salon Îmi vorbea aruncând priviri distrate de-a lungul parcursului, pe unde se Îmbucau alte căi, pe unde se deschideau alte puțuri, ca și cum ar fi căutat În penumbră confirmarea bănuielilor lui. „Nu v-ați Întrebat niciodată de ce toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
știau. Napoleon trimite echipe de oameni să Înainteze În Întuneric, printre dejecțiile omenești ale metropolei. Cine a avut curajul să lucreze pe-acolo În vremea aceea a găsit multe lucruri. Inele, aur, lanțuri, bijuterii; câte nu căzuseră, de cine știe unde, În galeriile alea. Oameni care aveau curajul să Înghită ceea ce găseau, pentru ca apoi, ieșind, să ia un laxativ și să devină bogați. Și s-a descoperit că multe case aveau o trecere subterană care ducea direct la hazna”. „Ça, alors...” „Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
zău? Pe cine Încerci dumneata să aperi? Sub Napoleon al III-lea, baronul Haussmann a obligat prin lege toate casele din Paris să-și construiască un rezervor autonom, și apoi un coridor subteran care să ducă la haznaua generală... O galerie de doi metri treizeci Înălțime și un metru treizeci lățime. Îți dai seama? Fiecare casă din Paris legată printr-un coridor subteran cu haznalele. Și știi cât sunt de lungi astăzi haznalele din Paris? Două mii de kilometri, și pe mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Vesey. Da, foarte, spune și sir Wyndham, așezându-se într-o parodie de scaun Luis al XVI-lea, atent să copieze atitudinea degajată a nababului, cu un picior sprijinit pe scăunel și brațele odihnind pe marginile poleite ale scaunului. De la galeria de sus simte ochii femeilor palatului ațintiți asupra lui. Femei invizibile, din spatele paravanelor sculptate, de marmură. Ocazional, mai vede câte o umbră acolo sus, prinde un susur sau o șoaptă abia auzită. Rând pe rând, sunt prezentați demnitarii locali. Trezorierul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
plimbându-se pe mijlocul drumului, întinzând brațele să ocupe cât mai mult loc. Pretty Bobby, Lordul Bombayului mort. Străbătând cu pași uriași orașul abandonat, ajunge la fântâna Flora. O mulțime de becuri cu gaz luminează această porțiune de peisaj, o galerie de statui murdare de pământ ieșind dintr-o pistă de aterizare. Pe măsută ce se apropie, descoperă că nu este singurul jucător care a rămas în urmă. Sub lumini, evoluează la cote maxime un englez și o vacă, dând tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
a avea valoare comercială. Va petrece câteva trimestre în atelierele de lucru de la Chopham Hall, de unde va ieși student la Oxford. Când ușa camerei sale se închide prima oară, rămâne cu privirea ațintită asupra poliței goale a căminului și a galeriei negre, curate, a covorului, a chiuvetei cu pătratul de oglindă atârnat deasupra ei. Până în acest moment, nu s-a gândit la conținutul noii sale vieți. Viața în sine este o viață englezească și i se pare destul. Vederea acestor lucruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
ar fi fost un artist. Madona Renascentistă este considerată o frumusețe „scânteietoare“. Un tablou numit Pasiune, îl pune în legătură cu „egoul său rafinat“. Aceste elemente de apreciere critică îi sunt desigur adresate lui Star. Ea pare flatată. Jonathan suferă. Pe când străbat galeriile, panica din noaptea trecută îi cuprinde din nou pieptul. Merge în urma ei și a lui Gittens, simțind tablourile lăsându-se asupra lui, o paradă nesfârșită de regi și eroi imortalizați în atitudini de măreție senină, calmă, stăpânită. Începe să înțealeagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
atitudini de măreție senină, calmă, stăpânită. Începe să înțealeagă ce l-a obsedat de cum a pus piciorul în Franța. Este străin aici. Chiar ca Jonathan este străin aici. Și dincolo de țara asta este o alta, și o altă capitală cu galerii și biblioteci și bulevarde, cu clădiri și încăperi mari. Este vertiginos, terifiant. Lucrurile evoluează spre rău. Profesorul se îndreaptă spre saloanele egiptene. Gittens o conduce pe Star spre nuduri. Se pare că oricare din cele expuse este bun. O așază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]