11,725 matches
-
pe măsura puterilor noastre! Și deodată vrăjitorul tuna cu mânia sa munții prăvălind tone de pământ peste bestie, dar acesta ieșea nevătămat la fiecare încercare a înțeleptului. Vrăjitorul de metamorfoză era mai încrezător ca toți ceilalți, se și vedea pe tron, fiindcă ceilalți aveau în stăpânire, focul, pământul, apa, întunericul sau lumina, iar el putându-se transforma în orice era cu neputință să nu învingă balaurul. Trebuia să-i găsească punctul slab și să-l înfrângă. Dar cum balaurul avea aceleași
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
care o revărsase în dreptul balaurului l-a făcut pe acesta săși întoarcă toate cele cinci capete dar păstrând imaginea adversarului, a lovit puternic cu coada și l-a răpus îndată. Toți erau învinși, pierzând astfel posibilitatea de a urca pe tron. Cel din urmă revenit în Campus le sugeră celorlalți: Haideți să luptăm în echipă! Ce spuneți? Da! Spuseră voioși vrăjitorii fără a mai sta pe gânduri. Se pare că iar vine Nago, zise descurajat Hall-Shi. Într-adevăr, balaurul încercase să
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
văzând, la o poală de deal, o caravană de furnici, urcă, din curiozitate, alături de acestea povârnișul și, după cale lungă, intră, urmând-o, într-o deschizătură ce duce într-un palat subteran: "(...) mă aflu într-o sală uriașă în fața unui tron de malahit, pe care sta împărătița Furnică, îmbrăcată într-o rochie de dantelă neagră, cu o coroană de sârmă pe cap". Mânioasă că un om, făptură netrebnică, stăpânită de gânduri și dorințe urâte, a pătruns în sanctuarul ei, hymenoptera suverană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
să alerg ca un nebun, ca o vită scăpată din țarc și nu m-am oprit decât la baza unui deal de unde nu mai puteam vedea gara, ca și cum trenul ar fi luat-o la goană după mine. Drumul furnicilor. Sala tronului. Darul. Ieșirea din labirint M-am oprit să-mi trag sufletul. Am recunoscut poteca pe unde ne-am plimbat de multe ori, între două partide erotice. Dar nu remarcasem niciodată cât de maiestuos se așternea zarea între cele două lanțuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
știu pentru câtă vreme am zăbovit cu privirea la acea agitație furibundă de intrări și ieșiri din vastele apartamente troglodite. Destul de mult, de vreme ce soarele cocheta deja cu linia orizontului. Apoi, dintr-o dată, mă aflu într-o sală uriașă, în fața unui tron de malahit, pe care stătea împărătița Furnică, îmbrăcată într-o rochie de dantelă neagră, cu o coroană de sârmă pe cap. Alături, în dreapta mea, îl recunosc pe furnicoiul vătaf, ce purta o armură metalică, cu zale argintii. Ținuta lui dreaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
A arătat spre mine, făcând o plecăciune adâncă în fața împărătesei. Spune, care ți-e dorința?! tună ea lovind cu sceptrul nestemat în podeaua de marmură roșie. Nu știu să am vreo dorință! răspund în timp ce măsuram cu privirea sala uriașă a tronului cu pereții bordați cu catifea neagră încrustată în nestemate. În diverse colțuri erau plasate străji în armuri, cam de dimensiunea cavalerului meu. Țineau între chelicere niște sulițe cu vârfurile vopsite în roșu, purtau coifuri cu boturi ascuțite, o creastă antenoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
chinezească. Noi nu încurajăm pe cei nedeciși care-și trăiesc viața fără nicio noimă. Noi n-am fi avut niciodată ce vedeți aici... Și face o pauză pentru a descrie cu mâna chitinoasă un cerc, arătând spre somptuoasa sală a tronului. Dacă n-am fi avut cu toatele același gând și dorință ce ne-a unit și legat prin acea forță creatoare și colosală, ce a depășit de mii de ori capacitățile noastre naturale! Noi cu netrebnicii nu vrem să avem de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
iubirea, să pui capăt suferințelor și existenței tale searbede. Printr-un gest reflex mă închin și mulțumesc. Împărătița îmi face semn să plec. Cavalerul meu vătaf mă conduce plin de solicitudine către ușa metalică și rotundă ce iese din sala tronului într-un coridor îngust, lung și cilindric ca o galerie de mină. Din acel coridor dăm în altul și în altul... Furnicoiul merge în fața mea, clănțănind din zalele lui cheliceroase; tot acum observ că poartă cizme de argint cu niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
Dante nu răspunse. În schimb, arătă spre codicele Închis. — Acolo sunt adunate argumentările voastre? — Da. Eu eram notarul comisiei, drept pentru care dețin toate actele și transcrierile. Pe baza acestora pregătesc textul bulei. Dumnezeu le-a dat un soare oamenilor, tronul lui Petru, ca să cârmuiască și să lumineze pământurile imperiului. Unam Sanctam: acesta să fie destinul Bisericii, și asta stă scris În hârtiile mele, declară juristul cu mândrie, ca și când nu ar fi nutrit nici o Îndoială asupra excelenței alternativei pe care o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
pregătite, cu fălcile căscate. Îi dădu drumul Încetișor, făcând un pas Îndărăt. Celălalt, de cum simți slăbind strânsoarea, Își reluă respirația Îngreunată, frecându-și grumazul pe care rămăseseră pe deplin vizibile urmele degetelor. Își dădu drumul greoi pe unul din micile tronuri din Încăpere, nespus de palid. După o clipă, poetul șezu și el În fața sa. — Căiește-te... mortifică-ți cruzimea dinaintea umilei noastre măreții, și vei redeveni fiul nostru... murmură cardinalul. Orice urmă a ipocritei sale sacralități se făcuse nevăzută. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
ar putea așeza În fruntea unei asemenea Încercări, după dezastrul de la Tagliacozzo? Bietul Corradino a murit fără să lase moștenitori. Cecco rămăsese tot impasibil, ca și când acele observații nu l-ar fi zguduit În nici un fel. — Pentru că nu există moștenitori la tronul imperial, nu-i așa? mai zise Dante. Ori sunt În eroare? Sienezul Își ridică preț de o clipită ochii spre ferestrele de la cămăruțe. Fu doar o scânteiere, iar apoi privirea Îi reveni asupra lui Dante, cu aceeași indiferență dinainte. Fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
soldații, să Înconjoare Paradisul, să o arunce pe Antilia În lanțuri, să Îi smulgă cu focul o mărturisire, iar apoi să o dea pe mâna călăului ca să o decapiteze, așa cum făcuseră cu Corradino? Să Împiedice o curvă să urce pe tron? Scutură din cap. Femeia aceea era doar o dansatoare venită de peste mare. Era imposibil ca o regină să ajungă să se prostitueze. Cecco delira, sau Își bătea joc de toată lumea, ca de obicei. Poate că era beat. 16 21 iunie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
recompună rețeaua de ipoteze Într-o urzeală rațională, care În sfârșit Își găsea o confirmare. Exista un singur motiv pentru care Bonifaciu putea dori să pună mâna pe o dansatoare umilă. Beatrice, ascunsă sub masa de carmin: moștenitoarea legitimă a tronului imperial. Orice altă ipoteză se risipea dinaintea acceptării implicite a acestui fapt. Prin urmare, asta voise Ambrogio să dezvăluie În viitoarea aulă a Studium-ului? Așa trebuia să fie. — Care este acuzația? Întrebă. — Fapte de vrăjitorie și Împotriva naturii, răspunse călugărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
va nsoți; M-aș dărui din nou tăcerii, în mine iar voi adormi. Când va veni trimisul sorții Să-mi pună viața pe-o tipsie, Eu voi zâmbi în fața morții... Că ești a mea pe veșnicie! De-aș fi pe tronul lumii... Annei! Nu vreau s-adorm nicicând, căci mi-ar fi dor de tine, Chiar dacă ești în gânduri și-n visurile mele; N-aș vrea, când mă trezesc, să nu fii lângă mine, Tu, raza mea de soare, luceafăr printre
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
adorm nicicând, căci mi-ar fi dor de tine, Chiar dacă ești în gânduri și-n visurile mele; N-aș vrea, când mă trezesc, să nu fii lângă mine, Tu, raza mea de soare, luceafăr printre stele. De-aș fi pe tronul lumii atotstăpânitor, Ți-aș dărui, iubito, o viață-n curcubeu. în fiecare clipă de tine mi-este dor, Căci te iubesc cu patos, așa cum știu doar eu. Azi, sufletu-mi plutește în gingașe cântări, Căci tu ești pretutindeni, în suflet
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
numim „univers”. Cele trei lucruri sunt cele Trei Comori discutate mai jos. Din primul, al doilea și al treilea au evoluat miile de plante, animale și obiecte ale universului. Religiile occidentale propun noțiunea unei ființe supreme care conduce universul de pe tronul său din cer și îl numesc „Dumnezeu” cu „D” mare, pentru a sublinia faptul că este atotputernic. Punctul de interes principal în toate religiile occidentale este „viața de apoi”, iar majoritatea credincioșilor manifestă o preocupare morbidă referitoare la soarta sufletelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
obligate să se radă în cap și să intre în temple budiste ca maici, soartă care nu o atrăgea pe Wu Tze-tien. Așadar, l-a vrăjit pe prinț cu farmecele sale atât de bine, încât, când acesta a urcat pe tron, la rândul său, iar ea a intrat în mănăstire, el se gândea la ea zi și noapte și, în cele din urmă, a ignorat tradiția și a chemat-o înapoi, pentru a-și relua locul alături de el. Nu după mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
în vârstă ale împăratului, sub acuzații false, și a devenit ea însăși împărăteasă. După câțiva ani, când împăratul era pe patul de moarte (unii istorici spun că din cauza epuizării sexuale), ea a uneltit să-i omoare pe toți moștenitorii la tron, inclusiv pe propriul său fiu adolescent. Împăratul a murit și ea a devenit prima femeie din istoria Chinei care a rămas conducătoarea „Tuturor lucrurilor de sub Cer”, pe Tronul Dragonului. Unul dintre primele acte ca împărăteasă a fost numirea unei Selecționere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
epuizării sexuale), ea a uneltit să-i omoare pe toți moștenitorii la tron, inclusiv pe propriul său fiu adolescent. Împăratul a murit și ea a devenit prima femeie din istoria Chinei care a rămas conducătoarea „Tuturor lucrurilor de sub Cer”, pe Tronul Dragonului. Unul dintre primele acte ca împărăteasă a fost numirea unei Selecționere Imperiale Sexuale, o femeie a cărei îndatorire era aceea de a „testa” diferiți „armăsari” pentru a estima dacă sunt potriviți pentru a fi consorții lacomei împărătese. A început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
la longevitate în China apar chiar de la începutul istoriei sale, cu Împăratul Galben, despre care se spune că a trăit până la vârsta de 111 ani după ce a învățat artele dormitorului de la Fata Simplă. Cei cinci succesori imediați ai lui la Tronul Dragonului au trăit până la vârstele de 98, 105, 117, 99 și, respectiv, 100 de ani. Apoi, desigur, mai este și Lao Zi, care a murit cam la vârsta de 160-200 de ani, potrivit legendei. Trecând în terenul realității istorice, aflăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
sprijinim. Eu și Zilpa ne-am transformat în scaunul Leei, cu brațele în jurul umerilor ei și sub coapse. „Ești o fată norocoasă”, i-a spus Inna Leei, care în nici un caz nu se simțea norocoasă în acel moment, „Privește ce tron de regină ți-au făcut surorile tale”. Inna a vorbit încontinuu, îndepărtând zidul înfricoșător de tăcere care se făcuse în jurul Leei. Inna a întrebat-o pe Ada despre durerile ei și a tachinat-o pe Zilpa cea cu părul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ca doi copii. Când am ajuns la el acasă, o casă aproape la fel de mare ca a lui Menna, m-a dus prin toate camerele și mi-a arătat cu mare mândrie mobila pe care o făcuse - două scaune ca niște tronuri, un pat cu incrustații, cutii de toate mărimile. Am râs când am văzut scaunul de closet, pentru că era prea frumos pentru scopul lui rușinos. - M-am gândit la tine când am făcut toate astea, a zis el, ridicând din umeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
despre Iosif? a întrebat el imperativ de data asta. - O să-ți spun ce e de spus după ce îmi descrii cum a murit, a zis Re-mose. Doar atunci. Amenințarea din vocea lui l-a supărat pe Iosif. Deși stătea pe un tron cu un fiu sănătos în brațe și cu gărzi gata să i se supună, se simțea obligat să răspundă. Trecuse o viață de când se auzise ultima dată strigat pe nume și douăzeci de ani de când nu-i mai rostise numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
obligat să răspundă. Trecuse o viață de când se auzise ultima dată strigat pe nume și douăzeci de ani de când nu-i mai rostise numele surorii lui. Așa că a început. Cu o voce joasă care l-a adus pe Re-mose aproape de tron, i-a spus că Dina plecase la palatul din Salem împreună cu Rahela moașa, mama lui, să ajute la o naștere. - Un prinț al orașului a cerut-o de nevastă, a spus Iosif, iar Re-mose a auzit cum Iacob a refuzat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
s-a mai văzut, dar un mort care să asiste la procesul lui ați mai pomenit așa ceva? Vedeți? Papa Ștefan al VI-lea a poruncit ca înaintașul lui, răposatul papă Formosus, să fie dezgropat, pus, îmbrăcat în odăjdii, pe un tron ca un papă viu, și judecat. Da, da, judecat cu cadavrul de față, pe tron, ce căscați gurile așa? Nu v-am spus eu că toate procesele pe care le-ați cunoscut voi sunt niște maimuțăreli? N-aveți geniu, domnilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]