11,098 matches
-
erau eliberați din închisori, avea loc o relaxare a vieții culturale și științifice, se făceau pași în direcția unor reforme economice în sensul unei relative descentralizări și introducerii unui gen de participare privată la mijloacele circulante ale întreprinderilor de stat. Evoc în cele ce urmează câteva momente care au jalonat cursul României spre o linie independentă; simt că acest lucru este necesar pentru a caracteriza condițiile în care eu intram în diplomație În anii 1961-1963, Bucureștiul se opunea tentativei sovietice de
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
ca miniștrii de externe ai țărilor mediteraneene să fie invitați să-și expună pozițiile încă din această reuniune de început a Conferinței. Se făceau din nou auzite opiniile potrivit cărora "consensul nu poate fi împins până la absurd" care, în subtext, evocau posibilitatea eliminării Maltei de la lucrări. Și în acest caz, revenea delegației române, ministrului de externe George Macovescu, misiunea deloc ușoară de a-l convinge pe liderul maltez că dimensiunea meditaraneeană a Conferinței putea fi foarte bine asigurată în modalități care
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
unele dintre problemele pe care le vor întâmpină încerc]rile ulterioare de a se baza pe dreptul natural pentru a argumenta c] anumite comportamente (că, de exemplu, folosirea contraceptivelor) sunt greșite. Etică kantian] ONORA O’NEILL Numeroși teoreticieni etici contemporani evoc] idei care își au originile în scrierile etice ale lui Kant. Preceptul kantian conform c]ruia toate fiintele raționale trebuie s] se supun] unui „imperativ categoric” derivat din legea universal] a rațiunii a fost pe cât de aclamat, pe atât de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pentru adev]r dincolo de orice ar putea percepe ființă uman], în spiritul toleranței creative. La nivel pragmatic, satya înseamn] adev]rul că acțiune, ori satyagraha, ce sugereaz] ideea de „fructificare” sau de „consecvent] pentru o cauz] nobil]”; în consecinț], satyagraha evoc] o atitudine categoric] sau o „fort]” de care o persoan] se agat] și rezist] pan] când adev]rul triumf] într-o situație specific]. Iar acest adev]r-forț], susține el, trebuie s] r]spund] nevoilor societ]ții, trecând peste scopurile egoiste
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sesc în Dialogurile lui Platon, în care Socrate se înfrunt] cu generalii atenieni Laches și Nicias cu privire la definiția curajului. Înaintea lui Socrate, curajul era, f]r] îndoial], considerat o virtute (dup] cum se poate remarcă în cazul personajelor r]zboinice evocate de Homer), ins] adev]rata natur] a curajului a devenit o dilem] în secolul al V-lea î.Hr. În contextul în care navigatorii atenieni au început s] r]spândeasc] în patria de obârșie felurite idei ciudate și obiceiuri din alte
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
o defel didactică contrapunere a lumii vechi celei incipient-moderne. Societatea din somptuoasa casă a maestrului, sincronizată (și vestimentar) Vestului preferă încă, duios, taraful aproape turcesc, meterhaneaua. Cea pe care, am mai spus-o, minunatul Craiu ținea să mi-o tot evoce: Măi, Val, știi tu ce lăutari aveau Iașii, măi! Cum tot așa, acum, un posibil hușchit cu cerceluș în stînga: Măi, Val, știi tu ce muzică haioasă e la discoteca "McCool's"! Revăzînd fotografia cu familia și curtea regelui Carol
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
trac. Întîlnindu-se însă amîndoi de fiecare dată (chiar cu admonestarea glumeț-malițioasă a rezoneurului că gestualul amic e un pic de stînga...) în turniruri vivante, în tentă cordială. Și ca să aduc tonalitatea mai spre zona în care, fatalmente, mă mișc să evoc, tot așa, un cuplu pe cît de firesc profesional, pe atît de bizar comportamental: Catargi-Musceleanu. Primul, de mult omologat maestru de rang al picturii românești, celălalt, dotat oricum, dar nu mai mult decît onest mim al realului. Ei bine, ce-
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
doamna Ceaușescu. (În timp ce congeneri de-ai săi muriseră deja la Canal sau în gherlele comuniste.) Și totuși, teleasta reușește într-un final împăcat cu sine însuși să-i provoace bătrînului său invitat cîteva neașteptate lacrimi: atunci cînd îl roagă să evoce memoria mamei sale, părăsită aici, în raiul comunist, de către risipitorul fiu. Oameni sîntem, nu? Asta pare să fie și concluzia civilizatei teleaste, cea care, în miez de noapte, ne-a făcut cunoștință nouă, civilizaților teleconsumatori, cu civilizatul monstru (sacru). 18
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
gregar al momentului stătea pitit călinescianul histrion al lumii largi, pe care o cunoscuse de tînăr. Fiindu-mi colaborator de rang la "Cronica" anilor șaptezeci, aveam privilegiul de a-i călca pragul deja notoriu al chiliei sale din Icoanei, ascultîndu-l evocînd interstițiul "Criterionului" interbelic, al cărui argint viu era. Cum să nu te fi apucat rîsul cînd, în plin dialog, punctual, despre colaborarea noastră, Homo americanus mă întrerupea și spunea: O clipă, să notăm ce-am vorbit, să nu uităm... Și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
al de-naturării logos-ului și constituirii dictaturii judicativului, chiar dacă ea (de-naturarea logos-ului) își are începutul înaintea momentului constituirii ca atare a logicii. Despre unele aspecte istorice ale acestei mișcări a fost vorba și până acum; totuși, "istoria" a fost evocată mai cu seamă pe segmente mai "vechi" ale sale. De aceea, este firească o observație privind această problemă în modernitate; și nu oriunde, ci în știința logicii, care, cum știm, a suportat fenomenul celei de-a doua formalizări, care a
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
tuturor ființărilor, nu este ea însăși nimic? Oricum ar sta lucrurile, temele din urmă trebuie asumate, fiindcă ele corespund orizontului filosofic propriu filosofiei (și logicii) aristotelice, precum și filosofiei anterioare momentului aristotelic. Dar această asumare trebuie operată printr-o atitudine non-naturală, evocată de mai multe ori până acum, fiindcă ea dă seamă de orizontul filosofic propriu demersului de față. În plus, ne-am putea gândi că este vorba, în problema deschisă mai sus, despre operarea prin "schemele" dialectice pe care le "reglează
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
să deschidem o cale non-judicativă schimbând universul de discurs. 3.1.2.5. Practică dialectică și corectitudine Dat fiind faptul că Aristotel are în vedere, într-un mod special, problemele argumentării, se cuvine, în finalul interpretării "logicii" sale, să fie evocate și câteva dintre acestea. Argumentarea, ca raționament dialectic, păstrează toate condițiile formale ale raționamentului în genere. Și raționamentul științfic are anumite probleme speciale, iar Aristotel le-a tratat în Analitica secundă. În Topica, el va tematiza în special problemele raționamentului
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
din logos-ul ne-formal, activ anterior formalizării sale prin constituirea logicii? Și la această întrebare s-ar putea răspunde cu nu. Fără îndoială, granițele judicativului au fost forțate și acum; unele dintre sensurile non-judicative ale acestui eveniment au fost evocate mai devreme. Poate cele mai semnificative în spațiul filosofic reglat prin "logica nouă" sunt: teoria lui Frege asupra sensului și semnificației și asupra relației de referință; ideea lui Husserl despre separația dintre psihologic și logic, formulată, întărită și susținută cu
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
de idei dintr-o epocă sau alta), într-un exercițiu de sociologie literară. Protocolul argumentației se sprijină pe un „dosar” al receptării critice, uzitat cu discernământ. O cercetare doctă își propune să probeze inaderența lui Titu Maiorescu la febrele modernității. Evocat cu un condei de monograf, D. Anghel este văzut, dincolo de tocitul clișeu de „poet al florilor”, prin prisma sensibilității moderne, ultimele sale proze prefigurându-l pe Urmuz. Ion Anestin, a cărui portretizare se axează pe însușirile de umorist, este una
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286920_a_288249]
-
intuiție a sufletului infantil. Povestind, autorul își exercită pornirea de a instrui, de a lămuri pe cei înțeleniți în neștiință. Și, totodată, de a tâlcui întâmplările pe care se apucă să le depene. Copilăria, cu ingenuitățile și șăgălniciile ei, este evocată în volumul Zori de iulie (1912) cu un surâs cât duios, cât amuzat (Din vacanțele de iarnă, La cireșe, Din vremea răcanului, Varga domnului, Hotărâre nestrămutată). Într-o seamă de „copii după natură” sunt surprinse, apoi, alte imagini, întunecate, ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288944_a_290273]
-
O trăsnaie surrealistă? Dar varianta (de titlu) Unu plus unu fac trei? Nu-i cumva, așa, în joacă, un mic delir bazacon? Păi nu prea e... O fi verde calul cu pricina, dar starea de spirit pe care piesa o evocă am experimentat-o cu toții deprimat de întunecată. Sub aparențele celei mai cenușii banalități se împînzește, ca o metastază, nefirescul. În traiul de zi cu zi, cîteodată sub înfățișări ciudate, absurdul se înfiripă. Și cum ar putea fi altfel într-o
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
și nici vreun efect de vreme ce peste toate se ridică o uriașă sticlă de Coca-Cola. Și atât. Constantin Popa "gheorghe popescu" de gheorghe popescu Un spectacol oglindă Există, fără îndoială, o tiranie a Trecutului mai mult sau mai puțin apropiat. Îl evocăm, îl cităm, îl renegăm, îl adulăm, îl detestăm, dar el, trecutul, s-a instalat în noi, definitiv, ca o boală incurabilă ce ne devoră cu voluptate, secretând periodic amintiri și atitudini. Amintirile ne îmbălsămează vârstele prin care trecem implacabil, iar
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
Lemmens (1997) arată că gramatica (engleză) acțiunii și a evenimentului este guvernată de două modele distincte ale cauzalității: modelul ergativ și modelul tranzitiv. În modelul ergativ, constituirea evenimentului începe cu Tema și acționează împotriva curentului de energie. Participantul Temă este evocat ca parte a miezului conceptual autonom al predicației procesuale (conform lui Langacker 1991). În sistemul lui Davidse (1991)89, în reprezentarea ergativă a unui eveniment, de tipul Floyd broke the glass/The glass broke ('Floyd a spart geamul/Geamul s-
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
pentru debutanți, cu volumele Prier, la Editura Cartea Românească, și Argonauții, la Editura Facla din Timișoara. Colaborează cu articole și poezii la „Viața românească”, „Poesis”, „Porto-Franco”, „Adevărul literar și artistic” ș.a. Versurile din culegerea Welcome December!-Bun venit, Decembrie! (1994) evocă evenimentele din 1989, apoteozând pe cei care s-au jertfit, dar arpegiind și multe din întrebările rămase fără răspuns. M. nu este un justițiar, și arma ei e metafora. Poemele sunt un recviem și, ca în Miorița, bocetul se răsfrânge
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288139_a_289468]
-
hermeticilor), poetul este, în esență, un romantic. Definitorie, la el, este înfruntarea contradicțiilor proprii naturii omului, a unui dualism funciar: perechile de animale din arcă arată sufletul și trupul în dezunire (Talazuri înlăuntru); cele două „părți” ce nu se cunosc, evocate în poemul Spațiu viu („Mă naște/ Lumina ochiului care cunoaște. Mă dezmiardă/ Mai mult ochii care-au să mă piardă”), adeveresc ruptura dintre intellectus și trăire. Prăpastia dintre puritatea, dureros de fragilă, a idealului și neliniștile, totuși fertile în planul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289877_a_291206]
-
din cărți ce vor rămâne în manuscris (romanele Absențe motivate, Anemone, Să știi să mori frumos, volumul de versuri Postume înviate, memorialul de călătorie Europa pe patru roți). Primele două cărți ale lui C. sunt romane istorice. Inorogul nu moare evocă viața și personalitatea lui Dimitrie Cantemir în formula unui sinopsis romanesc, asemănător cu un scenariu de film, remarcabil prin câteva scene lirico-dramatice, dar deficitar sub raport epic. Superior ca narațiune primului roman, Prințul de aur suprapune o acțiune la timpul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286632_a_287961]
-
rațională, flexibilă și eficace. Specialistul poate alege una dintre următoarele strategii de terapie: terapia sistemului prin terapia indivizilor sau terapia directă a sistemului. Cele două strategii de intervenție au o lungă tradiție. Ele ridică probleme specifice care merită a fi evocate pe scurt. Terapia sistemului prin terapia indivizilor. Pornindu-se de la estimarea că activitatea sistemului este realizată de către indivizii care îl compun, este ușor de presupus că, modificând atitudinile, cunoștințele, capacitățile de cunoaștere și acțiune ale acestora, va rezulta o modificare
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
istoric, cât și prin limbajul evocator al Învățătorului. Legendele și povestirile istorice, parte componentă a literaturii cu conținut istoric, vin să contureze mai precis cunoștințele Însușite prin modalitățile expuse mai sus. Ele au și o deosebită valoare instructiv educativă, deoarece, evocând momente și figuri mărețe din istorie, contribuie la formarea primelor reprezentări despre trecut, despre războaie drepte, de apărare, purtate de poporul nostru și, În același timp, duc la cultivarea interesului și dragostei elevilor pentru strămoși și faptele lor. Totodată, prin
Istoria românilor prin legende şi povestiri istorice by Maria Buciumaş, Neculai Buciumaş () [Corola-publishinghouse/Science/1126_a_1952]
-
Întemeietorului școlii. Dar, de fapt, aceste gânduri mă preocupă de mult timp. Acest an Însă poate fi Începutul unei discuții necesare și utile asupra moștenirii gustiste. Dan Dungaciu: Strategiile culturale și ocultarea politicului. Un model. Fundalul prestației pe care o evocăm aici e bine știut: societatea românească a anilor ’80, deloc senină, deloc Îngăduitoare și Încă Îndărătnică În a prezerva axiologia oficială livrată României o dată cu suprastructura unui sistem de ocupație. Suntem la câțiva ani după desființarea Facultății de Sociologieă La fel de bine
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
Letonia este tipic; el amintește Într-o privință ceea ce s-a petrecut În Antichitate, când orașele grecești se instalau de-a lungul țărmului În diverse regiuni europene fără a pătrunde decât rar În chip determinant și În interiorul continentului. Numirile ce evocă elementul etnic și sunt astfel legate de origina comună a unor populații au condus la formarea unor numeroase și temeinice studii; le amintesc pe cele mai importante. Astfel, ,,preocupările panslaviste” sunt prezente Încă din secolul al XIX-lea, cele lingvistice
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]