12,882 matches
-
îmi place și când le las să zburde în buiestru. Nu piramidele, ci caracterul se construiește cel mai greu. Intelighenția înseamnă substanța cenușie responsabilă. Să căutăm corbi albi. Poate există! În privința misterului marilor descoperiri, lucrurile sunt totuși clare. Nu contează mărul, ci capul peste care cade. Subconștientul este mina de aur a misterelor. Universul e în degetul cel mic al filosofilor. Deget cu care mulți se scobesc în nas. Un grăunte de nebunie există și in cea mai echilibrată minte creatoare
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Adevărul poate fi spus și de un copil. 2 Pentru minciunile subtile și frumoase, este nevoie de multă viclenie. Cum va ieși, oare, psihicul uman din confruntarea pe termen lung cu Internetul? La km zero al cunoașterii a existat un măr. Orizontul - această Fata Morgana a cunoașterii. Jucăm într-o dramă al cărei înțeles îl deslușim încet și nesigur. Cerul poate fi un imens curcubeu, ori un cenușiu capac de sicriu. Marile spirite au adăugat cunoașterii revelația. Poate și neantul are
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
un satelit dezafectat printre măsele. Cerul ne monitorizează? Ori ne considerăm noi prea importanți? Cerul rămâne speranța tutelară a condiției umane. Sisif spera într-o erodare a muntelui. Există și mituri care au crescut din erori. Deși compromis de Eva, mărul rămâne totuși în topul celor mai sănătoase fructe. Miturile naționale, zămislite de-a lungul mileniilor, nu pot fi demolate la comandă. Creștinismul! Alături de artă, este poate cel mai viu fenomen moștenit de la romani. Epoca modernă a spulberat mitul frumuseții senine
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
cu incest și crimă. Păstrăm în noi, ca într-o scoică, ceva din urletul disperat al lui Prometeu. Ciobanul își poartă universul alături de el pe măgar. Capodoperele par dictate de zei. Adam, Paris și Newton sunt principalii agenți publicitari ai mărului. Inteligența lui Faust nu putea învinge șiretenia Diavolului. Intră în mit talentele care mor repede, lăsând neconsumate speranțele investite în ei. Se pare că lumea contemporană nu mai poate crea decât mituri de carton. Ambrozia era rezervată zeilor, așa cum îndrăgostiții
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
și cerul natal. Singura salvare e să nu tragi la lucru prost. Să ne ținem de mâini! Nimeni nu va putea înghiți un lanț atat de mare. Discernământul ar trebui să fie cenzura fundamentală a faptelor noastre. Idealurile sunt precum merele. Chiar și în cele mai frumoase dintre ele se poate ascunde câte un vierme. Elita autentică înseamnă aristocrația spiritului. Dependența de confort ne cenzurează idealurile. Fă tu măcar jumătate de drum spre celălalt. Zvâcnim încă între imediat și cosmic. Omul
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Creația rămâne singura tiflă pe care o putem expedia pe adresa destinului. Noi, românii, avem multe valori. Lipsește însă mortarul dintre ele. Când lupți împotriva tuturor, ajungi ori erou, ori în focarul tuturor furculițelor. Nu cu piatra, ci cu un măr a aruncat destinul în om, într-un moment hotărâtor al evoluției sale. Șanse literare: statuie sau soclu. Cărăm toată viața pe tălpi geografia locului natal. Lumea - o sublimă tocăniță de destine. Se pare că destinul unor popoare nu poate fi
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Dispariția proștilor și a lichelelor ar însemna depopularea planetei. Prostia în artă e precum bășicile pe limbă. Numai imbecilii simt viața ca pe o perpetuă croazieră. Imbecilii nu se împiedică în regrete. Scriitorii nu pot fi comparați între ei precum merele. Idealul prostului e idolatria. Alpiniștii se urcă pe vârful muntelui, ca să poată vedea frumusețile din vale. Nici prostia nu mai are frontiere. Prostul se agață de partea întunecată a îndoielii. Între proști mă simt, pur și simplu, idiot. În dreptul unei
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Pe termen scurt, ierarhiile în artă sunt guvernate de spiritul de cumetrie. Cultura de consum este un tăvălug extrem de eficient. Unii regi au rămas celebri doar pentru că au reușit să atragă la curtea lor câte un mare artist. Cultura este mărul frumos care l - ar putea totuși vindeca pe putredul lui vecin. Dostoievski știa, ca nimeni altul, să așeze sufletele chinuite la microscop. Muzica nouă ne ajută să o iubim pe cea veche. În literatură, marele zeu este cuvântul. Cultura actuală
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Femios. Obligat sau nu, cântă pețitorilor. Muzica autentică este acompaniamentul major spre absolut. Fără puțină obrăznicie, talentul nu - și poate croi drum spre consacrare. În artă, excrementele nu au statut de îngrășăminte. Avangardiștii sunt artiștii suciți care vor să mănânce mere din cireș. Arta are în atenție, mai ales maladiile eului. Fără Shakespeare, Dostoievski și Eminescu, literatura universală ar fi avut dealuri, nu munți. Scriitorii prolifici nu se lasă până nu compromit un evantai de teme. Unele înjghebări artistice strălucesc precum
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
ucenicii încep să - ți zică „ maestre ”, înseamnă că ramolismentul a devenit vizibil. Românul actual este tot poet. Dar nu și cititor de poezie. Cauți bronzul în operă, nu în biografia autorului. Discipolul rebel își revitalizează maestrul. Marea poezie miroase a măr domnesc. Criticul trebuie să muște, chiar dacă i - au rămas numai gingiile. Talentul e ca sănătatea. Unii nici nu știu că îl au. Nonconformismul artiștilor tineri clasicizează îndrăzneala înaintașilor. Cu parfumul Paranoya se pot obține oricând clasici în viață. Tolstoi și
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
umane. Uneori, literatura se schimbă odată cu guvernul.. Arta ori șochează, ori plictisește.. Românul actual este tot poet. Dar nu și cititor de poezie. Căutați bronzul în operă, nu în biografia autorului. Discipolul rebel își revitalizează maestrul. Marea poezie miroase a măr domnesc. Criticul trebuie să muște, chiar dacă nu i - au mai rămas decât gingiile. Talentul e ca sănătatea. Unii nici nu știu că îl au. Nonconformismul artiștilor tineri clasicizează îndrăzneala înaintașilor. Scriitorii sunt solidari doar în eternitate. S - a umplut lumea
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
fum, direcția nu are nici o importanță. Patria poate fi raportul dintre aspirație și sacrificiu. Orice șansă poate deveni un tren pierdut.. Cârpesc unii absolutul marilor pasiuni cu indigeste revitalizări. Ne lipsește certitudinea cu care nebunii se declară sănătoși. În Rai mărul era prohibit. Nouă ni-l bagă insistent medicii pe gât. Solitarii suferă de nostalgia solidarității. Ia-ți întâi cârje, și după aceea schiuri. Într-un mare învins se zbuciumă atât misticul cât și belicosul. Resemnarea anulează atât certitudinea cât și
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
în dragoste au mari șanse să devină moraliști. Viciile bat dinspre cald spre dogoritor. Tiranii pretind ori sânge vărsat, ori congelat de frică. A furat o bicicletă din cimitir. Credea că proprietarul ei e mort. Unii țărani ce iau pe mere dau pe bere. Și alți medici s - au culcat cu pacientele lor, dar tu ești veterinar. Majoritatea obedienților au miros pecuniar. Ne vindecăm din ce în ce mai repede de durerile altora. Egoismul îl împinge pe om spre bestie. Sărăcia este umilitoare, luxul - dezgustător
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
diferite. Viitorul speranțelor noastre poate fi asemănat cu cel al bulgărilor de zăpadă în iad. Se pare că omenirea nu mai poate rezista decât cu febră. Vremurile mici premiază zvonul și ecoul. O societate se alterează din interior. Ca și mărul. Exilatul este un străin și acolo unde pleacă. Dar și acasă, după ce se întoarce. Orientul cu lipsa de rigoare; Occidentul cu devălmășia spirituală. Deci un echilibru stabil. Se reped tinerii spre divorț, de parcă ar fi darul mai mare decât la
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
are nici o importanță. Admirația dar și invidia sunt bune pentru a menține talentul în starea de funcționare. Durerea este mută, bucuria - flecară. Kafka - un mesia pe dos, a strâmbat lumea și a plecat. Solitarii suferă de nostalgia solidarității. În Rai mărul era prohibit. Nouă ni-l bagă insistent medicii pe gât. Ne lipsește certitudinea cu care nebunii se declară sănătoși. Cârpesc unii absolutul marilor pasiuni cu indigeste relativizării. Nu te bucuri de milioanele muncite, cât de firfiricii aduși de noroc. Regimul
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
așteptat iubitul cu răbdare și încredere să se întoarcă de la o noapte de vânătoare, ce a durat exact o sută de ani. Bărbatul, care o însoțea, adică el, era aievea cu ea ca cea de a doua jumătate a aceluiași măr. Deci, el era prințul veșnic tânăr, cu elixirul la piept, întors de la acea lungă vânătoare și acum călătorea în compartiment, alături de cea care l-a așteptat atâta amar de vreme. Văzându-i pe amândoi ocupând un singur loc, deși trecuse
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
eu și nici ei n-avem nevoie de mai mult, nu cred...” În sfârșit, după alte câteva clipe, tânărul și cu însoțitorul său ajunseră în pivniță. Fără să vrea, băiatul înghiți pierdut, de câteva ori, în sec. Drumul făcut de Mărul lui Adam sus-jos răsună semnificativ în toată sala aceea. Doar impresia pe care io produsese priveliștea văzută acolo îl făcuse să înghită precum înghițise. Totul era îmbrăcat într-un veritabil clarobscur apăsător, care, tocmai din cauza întunecimii pronunțate, putea da naștere
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
poale, dealul, uit până și de cină. De fapt era și prea târziu pentru a respecta anumite tabieturi de seară, de om normal, adică servirea unei cine oficiale. Iau din mers, câteva dumicate de pâine unsă cu ceva și un măr. Le înfulec rapid, ca și cum aș pierde trenul, intru repede în pat și, la lumina veiozei, mă apuc, mai flămând decât oricând, de o a nu știu câta lectură a nuvelei, extrăgând citate și numerotându-le meticulos pe fișe. Reiau apoi
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
Huiduiți va fi puțin spus. Așa cum, pe bună dreptate, zisese o profesoară de franceză de la liceu aruncând catalogul pe masă în cancelarie, când revenise de la ore, prin anii ’75, că vine vremea, dragi colegi, de veți ieși din clasă bătuți măr de elevi. Parcă avea dreptate profesoara, măcar că nici dracu’ nu i-o dădea atunci, nu? Spre mirarea celor din jur, Sima se oprise brusc, parcă abia ieșit, transpirat și gâfâind, dintr-un curpeniș. Regizorul îi făcuse semn lui Gerard, pe parcursul
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
normal să fi băgat ceva la ghiozdan, că altfel nu puteați dormi de chiorăitul mațelor. Și mâncând în camera ta, vă aminteați de batoanele de salam ale vecinului și de sandviciul cu salam al fiului de doctor, dar și de mărul pe care colegul tău de bancă, un sas pe nume Hanți Guist, din localitatea apropiată, îl împărțea frecvent cu tine, când vedea că tu n-aveai. Frumoase pauze de masă mai aveați în nopțile alea de lectură. Pârț! Ce copilării
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
așa. Am privit în lungul cărării ce duce spre chilii... Zâna alerga s-o ajute pe Sevastița. Probabil că mă zărise, fiindcă se vedea bine cum fața i s-a luminat într-un zâmbet larg. Sânii îi săltau ca două mere care erau gata-gata să spargă iia străvezie... Am așteptat să ajungă la Sevastița, care între timp se depărtase destul de mult. Când, în sfârșit, a ajuns la maică-sa, s-a oprit și, discret, mi-a făcut din mână. I-am
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/551_a_859]
-
cunoștea câte ceva, din povestea în general nepopularizată, a celor doi frați, mai comenta câte una, câte alta; în rest, dumnezeu cu mila! Acum, toamna asta, venise, parcă, prea devreme, și prea încărcată cu roade. Vasile cel Mare strângea prunele și merele. Pruncii săi, cu nevasta, recoltau strugurii. Era o veselie, și-o hărnicie, pe capul lor, de, mamămamă. Numai, iată că, la poartă, se oprește Vasile cel Mic. Mare, treaba, mare, spune el, în loc să de-a bună ziua. Mare, i se răspunde
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
Mare, treaba, mare, spune el, în loc să de-a bună ziua. Mare, i se răspunde. Rodul, după cum se vede, la fel de mare. La fel măi Vasile. Măi dragă frate-miu, dă-mi și mie, te rog, o mână de perje și vreo câteva mere. Nu, Vasilică dragă. Nu. De ce, mă, nu? De aia, că nu meriți. Dar... bine... între frați. Nu-nu! Nici ca între frați. Tu nu ai fost și nici nu ești învățat cu munca. Tu, doar, cu pofta rodului muncii altora. D-
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
nu meriți. Dar... bine... între frați. Nu-nu! Nici ca între frați. Tu nu ai fost și nici nu ești învățat cu munca. Tu, doar, cu pofta rodului muncii altora. D-aia zic, de-o poftă, măcar o perjă și un măr. Nu. Nimic. N-auzi? Drum bun. Unde, drum bun? La bar. Acolo, drum bun; și, alături, vezi că este un chioșc, unde să găsesc și mere, și perje, din aceiași pomi. Gustă, de acolo, dacă ți-i atât de a
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
rodului muncii altora. D-aia zic, de-o poftă, măcar o perjă și un măr. Nu. Nimic. N-auzi? Drum bun. Unde, drum bun? La bar. Acolo, drum bun; și, alături, vezi că este un chioșc, unde să găsesc și mere, și perje, din aceiași pomi. Gustă, de acolo, dacă ți-i atât de a gusta! Scrisoare deschisă lui Vasile Apati pe motiv că nu mai are ce mânca, un Vasile Apati, de prin părțile Satului Mare, a răcnit la Guvern
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]