15,929 matches
-
și o zi rece, vîntul mi se Încolăcește pe gît și vrea să mă sufoce, cred - n-a reușit să mă termine un camion militar, așa că nu mă sperii de tine, văzduh neliniștit, Îi spun și Îmi bombez pieptul de oțel. Am trecut de capătul aerodromului, sînt În colțul pistei de siguranță, chiar În locul unde s-a petrecut accidentul acum cîteva secole, Înainte să Înceapă răsboiul. Am o senzație de irealitate, ultima dată cînd am fost aici trăiam În altă țară
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
facă 50 de flotări, de către maestrul bucătar, care se Întîmplă să fie și caporal - și care se mai Întîmplă, să nu fie de acord cu nici unul. Scutură mai bine borcanul ăla și ai să vezi un erou cu pieptul de oțel (care-și hrănește cu ce poate umbra, pe poteca devenirii). Cam asta Înseamnă timp. Ai terminat? Gut. Das ist gut. Sehr gut. Acum pune-l la loc. Mai avem 8 luni de armată și foarte multă treabă. Pentru că plecăm la
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
din balcoanele cărora femei obeze Își supravegheau copiii tembeli care zgîriau pe furiș vreo mașină parcată În preajmă - astfel protestau ei contra inechității sociale - acoperișuri cenușii, oameni mohorîți cărînd ceva În sacoșe, trotuare asfaltate mărginite de vitrine din profile de oțel sudat, străzi murdare, pline de gropi, terenuri virane pe care se depozitau gunoaie, bîntuite după lăsarea serii de haite agresive de cîini... O imensă cazarmă, sau mai degrabă un imens ghetou, ca mai toate orașele ridicate În timpul regimului comunist. Aici
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
spre deosebire de cel vechi. — Cred că e de cel puțin trei ori mai mare decât celălalt, spuse Sam. Ruby se uită În jur, observând fereastra uriașă care dădea spre parc, covorul gri deschis, biroul ultramodern din mahon Închis la culoare și oțel și fotoliul ergonomic din piele neagră. —Îmmm, spuse Ruby. Stil Philippe Starck, zise ea plimbându-și mâna de-a lungul biroului. Foarte multe fotografii cu copii nou-născuți erau Întinse pe birou. Se uita prin ele. —Vai, Sam, sunt grozave! Toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
Sau a Încăput toată mătărânga?» - și, scurt, l-a Înjunghiat În burtă și i-a răvășit mațele. «Nu eu, nu eu, am mințit», apucase să strige lăudărosul Înainte să primească toată lama. «Știu», a răspuns Enin cel tânăr În timp ce scotea oțelul plin de borhot și sânge, «da’ nu trebuia să minți În gura mare...» A plecat și l-a lăsat horcăind În buruienile de la marginea potecii. Pe drum, Însă, după ce s-a răcorit nițel, l-a prins mila de amărâtul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
pielea neagră ca un țigan - ceea ce și era. Copilul tuns chilug stătea În fața ușii, nu se hotăra să bată: Directorul era aprig și Înfricoșător, mai ales când ținea În mână o legătură de chei uriașă, pe un inel gros din oțel. Inelul era făcător de țanțoșe cucuie, mai ales pe cheliile școlarilor tembeli, imbecili, cretini, tâmpiți sau idioți. Până să se Îmbărbăteze el, ușa se deschise brusc și apăru Jivinoiu (copiii Îi spuneau așa Directorului din pricina prea des pronunțatului cuvânt „jivină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
umple cu praf și nisip una-două și se Înfrânează. Pe urmă trebuie să-l scoți, să-l ții În motorină sau gaz. Mai mare paguba.” Apoi tot el venise cu ideea să-l spargă și să-i scoată bilele de oțel - cele mai bune gloanțe care puteau fi azvârlite cu praștia. De-acolo Îi trăsnise prin minte și vânătoarea de pe Valea Puțului. Blondului nu-i păsa că fusese păcălit. Până la urmă, chiar era dreaptă Împărțeala. El nu era un așa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
muză și făcea poezii la lumina becului pătat de muște Într-o odaie de Însuși el numită „birou de lucru și bibliotecă”. Pe vremea aia bea și cu siguranță era beat când năvălise peste el balaurul de foc și de oțel topit, cum avea să scrie peste câteva zile Într-o declarație pentru Miliție și pentru procurorii militari veniți să-l ancheteze pe amărâtul de soldat. O copie a documentului a circulat prin sat pe sub mână căci, deși nu avea cine știe ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
și rău, printre ele, un Încruntat vasilisc ce năzuia ca ucigașa-i privire s-o-nfigă În a mea căutătură. Dar tot de pân-aci nimica fuse: răul abia urma să mă strivească-n cale. Balaurul de foc și de oțel topit zbucni și-mi dărâmă din temelii sălașul. Cu mine ce se-ntâmplă destulă vreme nu știi. Ce noapte! Două morți Îmi plămădise: cea fericită, blândă și cea hâdă, neagră. Cu greu Îmi deschisei obositele pleoape, cu greu galbena țărână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
să te frigă, Înseamnă că se simte bine și sămânța de bovină. Auziți, băi, fraților, stau și mă gândesc: cum dracu’ le-or fi făcut ăia laba la tauri? Cu două mâini, cred. Ia uite, pe al nostru Îl cheamă Oțel, așa scrie pe tub. Ce cuminte o fi stat taurul Oțel să-i gâdile ăia toroipanu’! Ia arătați-mi mâinile! Așa. Da. Pot să vă citesc viitoru’: amândoi o să fiți oameni ai muncii de nădejde, Încadrați În meseria de mulgători
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
bovină. Auziți, băi, fraților, stau și mă gândesc: cum dracu’ le-or fi făcut ăia laba la tauri? Cu două mâini, cred. Ia uite, pe al nostru Îl cheamă Oțel, așa scrie pe tub. Ce cuminte o fi stat taurul Oțel să-i gâdile ăia toroipanu’! Ia arătați-mi mâinile! Așa. Da. Pot să vă citesc viitoru’: amândoi o să fiți oameni ai muncii de nădejde, Încadrați În meseria de mulgători de tauri. Baroane, tu o să poți lucra și cu gura, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
celălalt să Îngenuncheze. „Îi vezi mă?” iscodise Vieru cu grijă prefăcută. „Nu, mă, nu-ș’ ce dracu’...” „Păi Învârte rotița aia, nu sta ca o momâie!” În timp ce vorbea, Vieru apucase un tubuleț de plastic În care zăcea strădania bărbătească a taurului Oțel. Îi picurase Baronului În păr, fără ca acela să simtă, niște scârboșenie albicioasă. Apoi zisese cu o voce atât de prefăcut grijulie, Încât și un sărman cu mintea și-ar fi dat seama că Își bătea joc: „Baroane, chiorăște-te, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
vorbit cu sclifoseli de oraș. Vieru, după ce-și terminase strachina și râgâia de sătul, se apucase să spună către ceilalți, care Încă lipăiau cu lingurile de lemn prin fiertură: „Bă, fraților, de ce Îmi amintește mie coleașa asta de taurul Oțel?!”. „Păi tu oi fi mâncat și de la el și știi”, făcuse Baronu. „Eu, vericule, n-am Înghițit așa ceva, da’ puteți să-mi spuneți voi cum e, că v-am picurat la amândoi În străchini. Nu vă gâdilă așa, printre dinți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
auziseră bubuituri ca de mitralieră grea. La puțin timp, poarta se deschisese și ieșise pe ea monstrul de fier călărit de veteranul de război și de fiu-său. De atunci, Socol cel tânăr se pusese pe trai dulce, urieșenia de oțel - Însoțită și de povești războinice - le aduna precum becul fluturii pe fetele și femeile de pe la oraș, dar cu slujbe În sat. Cele mai multe pe care le amețea erau profesoare și Învățătoare - navetiste care veneau un an-doi, apoi se Învârteau să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
sănătos, am fost și eu la vremea mea. Cam toți bărbații din neamul nostru ne-am dus la Război. Să treci pe la frate-meu Ion Credinciosu și spune-i c-am zis eu neapărat să-ți dea chivăra aia de oțel cu țepeluș În creștet, adusă de tata din primul război cu nemții!” „Așa fac. Hai să trăiești!” se grăbi Enin să plece, Încredințat că nea Mitu se zărghise, căci oricine știa că fusese un copil găsit, fără frați, surori și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Încărcătura de alice vâjâia mult departe de țintă. Guguștiucii, chiar dacă era noapte, o porneau În zbor bezmetic la auzul pocniturii. Până la urmă mâncau ciulama de vânat de pe urma praștiei - la care vărul nu renunțase niciodată cu adevărat - și a bilelor de oțel. Iar Înălțătoarele plimbări pe Întuneric cu pușca În mână aveau să se termine cu o bătaie crâncenă. Într-o noapte, pe când Ectoraș se afla pe marginea drumului și aștepta ca văru-său să aprindă lanterna și să țintuiască În sfoara ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ceea ce le spusese ursuzul lor unchi și merseseră cu mintea și cu fapta mult mai departe: construiseră o armă grea, bine Încheiată, care trăgea nu niște amărăciuni de capse pentru Împușcat pereții, ci cartușe adevărate. O bucată de țeavă din oțel și de mărimea de care aveau nevoie găsiseră la Nicu Fieraru, care se arătase chiar bucuros de afacere, căci primise În schimbul ei doi litri de vin roșu, sânge de iepure. După ce frații construiseră arma, merseseră cu ea să le-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
foc. Se răzgândise, o netezise și o pusese iară, cumva stingheră, Între cele două coperți. Așternuse acolo, cu litere cam tremurate, câteva rânduri În creion chimic. „Băiatul meu Ion a montat iapa cu sămânță de taur. Pe taur În chema Oțel. Peste nouă luni iapa a fătat ceva care nu era nici vită, nici cal. Am crezut că e semn rău. Am omorât vițelul ori cârlanul ori ce-o fi fost și l-am Îngropat departe de casă și adânc. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
cupola bibliotecii. Urmară o bubuitură, un vuiet și din clădire se Înălțară flăcări aproape nesfârșite. „He-he! Dracu’ i-a luat!” auzi Monstrulică un glas Încântat. În spatele tancului, locotenentul-major Foameangât leșinase de durere, cu un picior prins Între fioroasele angrenaje de oțel ale șenilei. Monstrulică se cățără pe turelă și bătu cu pumnul. Le spuse celor dinăuntru să nu mai miște hărăbaia, apoi sări și se Îndreptă către rănit. În timp ce doi subofițeri de la transporturi Încercau să scoată cu niște leviere piciorul zdrobit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
bunurilor se realizează în mai multe stadii. Să luăm exemplul producerii unui cuțit. Unul dintre stadiile producerii cuțitului este dat de exploatarea fierului brut și a cărbunelui. Acestea se livrează către oțelării, unde, prin combinarea acestor materii prime se produce oțelul inoxidabil. Inoxul, livrat în formă brută de foaie este prelucrat în forma lamei cuțitului, fiind apoi combinat cu alte materiale precum plasticul, pentru a crea produsul finit. Astfel, diferența dintre ceea ce producătorul cuțitului plătește pentru bunurile intermediare și ceea ce primește
Audit şi contabilitate : baze ale performanţei în administraţia publică by Adelina Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Science/188_a_474]
-
pădurii, face o remarcă legată de oamenii care încă mai trăiesc acolo și în ce condiții de sălbăticie se mai poate încă trăi în secolul XXI. Da, acolo jos trăiau oameni, ființe care nu aveau nici o legătură cu păsările de oțel care zburau pe cer și care le mai deranjau din când în când liniștea de oameni liberi ai nesfârșitei sălbăticii. Se profila deja orașul când John se trezește și întreabă unde sunt. Aceiași secretară, o femeie la patruzeci de ani
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
Civilizație și cultură. Concepte, definiții, rezonanțe, Editura Trei, București, 1999, p. 23, p. 70; Mircea Malița, Zece mii de culturi, o singură civilizație. Spre geomodernitatea secolului XXI, Editura Nemira, București, 1998, p. 14, 23, 27. 6 Jared Diamond, Viruși, arme și oțel, soarta societăților umane, Editura ALLFA, București, 2010, p. 17. 7 Arnold J. Toynbee, Studiu asupra istoriei, Editura Humanitas, București, 1997, vol. I, p. 68. 8 Vorbind despre regulile schimbării de tip social, prin acumulare, Nicolae Mărgineanu arată: ,,Prin urmare epoca
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
statele industrializate sunt "mai bune" decât triburile de vânători-culegători, că abandonarea stilului de viață al vânătorilor-culegători pentru o stare bazată pe producerea de metale reprezintă un "progres", sau că a condus la o sporire a "fericirii" umane". Viruși, arme și oțel. Soarta societăților umane, Editura ALLFA, București, 2010, pp. 19-20. 31 Jean Baechler, Capitalismul, Editura Institutul European, Iași, 2005, vol. I, p. 38. 32 Ibidem, p. 23. 33 Silviu Cerna, Capitalismul. 34 Cerna arată că este tipul de capitalism în care
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
la Goethe, Faust, Editura Grai și Suflet, București, 1995, p. VI. 190 Oswald Spengler arată: ,,Invențiile și descoperirile faustice reprezintă ceva unic. Fausticul are o putere elementară de voință, o forță luminoasă a viziunii, o gândire practică și energică precum oțelul, care trebuie să pară înfricoșătoare pentru oricine le privește din perspectiva unei culturi străine. Noi avem însă toate acestea în sânge. Întreaga noastră cultură are un suflet al descoperirilor. A descoperi ceea ce nu se vede, a aduce acest lucru în
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
în anul 1918. În anul 1920 producea 60 de milioane de tone de petrol, adică 2/3 din producția mondială. În același an producea energie electrică cât întreaga Europă, iar în anul 1920 producea 40 de milioane de tone de oțel, adică mai mult de jumătate din producția mondială". Michel Beaud, Istoria capitalismului, de la 1500-până în 2000, Editura Cartier, București, 2001, p. 200. 46 Lucian Croitoru, Sfârșitul reglementării și ultimul reglementator, www.cursde guvernare.ro, pp. 2-3. 47 ,,Activitatea economiei reale
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]