12,272 matches
-
o păcăleală“? De ce finanțatorii preferă să investească în lucruri adesea considerate depășite, și nu în arta timpului nostru? Despre toate acestea, într-un interviu cu Liviana Dan, critic de artă, curator, șefa Galeriei de Artă Contemporană a Muzeului Național Brukenthal. Galeria de Artă Contemporană din Sibiu funcționează foarte activ în ultima vreme și toți artiștii care vin din țară pentru a expune aici spun că este un loc unic. Ce o face să fie unică? A funcționat foarte bine anul trecut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
toți artiștii care vin din țară pentru a expune aici spun că este un loc unic. Ce o face să fie unică? A funcționat foarte bine anul trecut, când Sibiul era Capitală Culturală Europeană. Au fost 27 de proiecte în galerie și spun chiar cu mândrie că am lucrat cu artiști care, după ce au expus la Sibiu, au mers cu expoziții la MoMA, la New York, în spații foarte importante în Austria, Germania, în Spania, în țările nordice... A fost un succes
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
mijloc Jonathan Meese și din generația matură Marcus Luther, deci probabil numele cele mai importante la ora actuală din Germania. Iar noi am făcut expoziții în străinătate cu artiști foarte buni. A fost un sistem foarte plin de încercare pentru galerie și lucrurile au ieșit bine. Poate asta să fie. Anul acesta proiectele sunt la fel de bune, adică noi nu am schimbat nivelul. Chiar dacă Sibiul nu mai este Capitală Culturală Europeană, noi vrem să facem lucrurile la același nivel. Și până acum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
Expozițiile clasice care își iau display-ul de la cele de artă contemporană sunt cele mai reușite! Cum se explică faptul că publicul este foarte interesat, dar instituțiile, de la finanțatori până la proprietarii spațiilor, au anumite rețineri. În țară se tot închid galerii de artă contemporană... Nu există o educație în privința artei contemporane. Și există, la fel de grav, o părere că arta contemporană nu stârnește probleme. Or, arta contemporană stârnește cele mai mari probleme. Este o artă agresivă, care provoacă, șochează uneori, pentru că ăsta
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
și publicul știe asta. Arta contemporană, la fel ca materialele de presă foarte bune, aduce publicul spre problemele importante ale timpului în care trăiește, și lucrul acesta se simte. Ce ne rezervă acest an? Ne puteți dezvălui câteva proiecte ale galeriei? După cele două proiecte deschise acum, cu trei artiste din Germania care lucrează în reședință la Avrig - Angela Stauber, Silvia Wienefoet și Ursula Oberhauser -, și cu un proiect în galeria de la etaj, al lui Zsolt Berzsán, artist care are galeria
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
ne rezervă acest an? Ne puteți dezvălui câteva proiecte ale galeriei? După cele două proiecte deschise acum, cu trei artiste din Germania care lucrează în reședință la Avrig - Angela Stauber, Silvia Wienefoet și Ursula Oberhauser -, și cu un proiect în galeria de la etaj, al lui Zsolt Berzsán, artist care are galeria de la Miercurea Ciuc și are chiar aceste probleme, le trăiește pe viu, o să urmeze un proiect de la Bochum, unde vor expune un coreean și un chinez, eveniment neobișnuit pentru Sibiu, pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
galeriei? După cele două proiecte deschise acum, cu trei artiste din Germania care lucrează în reședință la Avrig - Angela Stauber, Silvia Wienefoet și Ursula Oberhauser -, și cu un proiect în galeria de la etaj, al lui Zsolt Berzsán, artist care are galeria de la Miercurea Ciuc și are chiar aceste probleme, le trăiește pe viu, o să urmeze un proiect de la Bochum, unde vor expune un coreean și un chinez, eveniment neobișnuit pentru Sibiu, pe 19 aprilie. Apoi o să urmeze o expoziție a Getei Brătescu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
Nimic din ce spunea nu se lega. Vorbea dezlânat, lăsând propozițiile în suspans și încălcând cu voioșie regulile acordului gramatical. Sărea de la fostul președinte bulgar Jelio Jelev la animalele care simt cutremurele și la intelectualii care au devenit „ultrași“ de galerie ai unor politicieni. Vorbea despre importanța ce i se acordă lui în Europa și în întreaga lume și explica în câte sinsenc-uri a fost invitat să fie membru. Zece minute ne-au trebuit doar să pricepem ce sunt sinsenc-urile în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
două viziuni.“ Februarie 2008: Daniel Knorr Knorr este unul dintre cei mai cunoscuți artiști vizuali din spațiul european. Mai puțin cunoscut publicului românesc, el a revenit cu proiecte în ultimii ani: în 2001, la Bienala „Periferic“ de la Iași și la Galeria Nouă, în 2006 la Studioul Protokoll din Cluj. Ultima sa intervenție, în 2007, care a stârnit deja o polemică, a fost în cadrul proiectului Spațiul Public, realizat de Marius Babias în București. Coordonatorul lunii: Constantin Vică. Despre România în care s-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
München și la Vermont College din Statele Unite ale Americii. Prima expoziție personală o are la München, În 1994. Mai puțin cunoscut publicului românesc, el a revenit cu proiecte În ultimii ani: În 2001, la Bienala „Periferic“ de la Iași și la Galeria Nouă, În 2006 la Studioul Protokoll din Cluj. Ultima sa intervenție, În 2007, care a stârnit deja o polemică, a fost În cadrul proiectului Spațiul Public, realizat de Marius Babias În București. Daniel Knorr reușește să facă și prima pagină a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
dezvălui detaliile unui fenomen de importanță istorică, cum a fost cel al intrării Europei În România. Cum le-ai răspunde celor doi parlamentari români care au criticat conceptul tău la Bienală? Le-aș da o bere pentru că ne-au făcut galerie și i-aș felicita că sunt niște sculptori buni... ei sunt o parte dintre cei care au materializat lucrarea și i-au dat o formă, pentru că la Început era numai titlul de ea. Spune-mi trei lucruri pe care nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
gata, draga mea. Oricum, tăticul lor pare a fi teribil de mulțumit, ceea ce e mult mai important. Trebuie să vorbim de o expoziție. Ce-ai zice să luăm prânzul luni? Poți? Super! Am plecat, dulceață, ne vedem atunci. Treci pe la galerie în jur de unu? Te sărut. Își încheie nasturii de la jachetă peste burtica lui fermă și o luă din loc, mergând de-a lungul sălii. M-am întors la Sebastian și Suki, cărora li se alăturaseră Belinda, cu o mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
dar, de fapt, îmi era rușine de faptul că o să ies cu un om de afaceri, bancher la costum. Totul părea foarte... adult, oarecum. Oricum, prânzul cu Duggie a fost un real succes. Ne-am văzut, așa cum a vrut, în galeria lui, pe care o avea în coproprietate cu fostul lui iubit, Willie. Gusturile lor se băteau cap în cap, ceea ce era și scopul; cei doi se înțelegeau precum câinele și pisica și se simțeau minunat așa. Am luat autobuzul până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
puținele străzi rămase în Anglia unde femeile coafate pe bani mulți și cu pielea bine întinsă pe oasele feței îndrăzneau să-și poarte blănurile fără să privească agitate în jur după activiști vegetarieni înarmați cu vopsea roșie și priviri furioase. Galeria Wellington contrasta cu toate magazinele de bijuterii pe lângă care abia trecusem, cu vitrine pline ochi cu fleacuri strălucitoare pe care bărbații bogați să le dăruiască amantelor lor ca premiu de consolare pentru că nu se căsătoresc cu ele. Galeria lui Duggie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
priviri furioase. Galeria Wellington contrasta cu toate magazinele de bijuterii pe lângă care abia trecusem, cu vitrine pline ochi cu fleacuri strălucitoare pe care bărbații bogați să le dăruiască amantelor lor ca premiu de consolare pentru că nu se căsătoresc cu ele. Galeria lui Duggie era mare, albă și aproape goală, cu excepția unor picturi uriașe în ulei ale unor chei de instalator în culori stridente și a unui nou asistent, un tânăr încrezut, într-un costum verde pal și cu niște mocasini din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
costum verde pal și cu niște mocasini din imitație de piele de crocodil, care se sprijinea de un birou când am intrat și care mi-a zâmbit batjocoritor fără să-și miște un mușchi. Am lucrat și eu într-o galerie o vreme și întotdeauna trebuia să schițez fizic ceva pentru a exprima dezaprobarea. — Am venit să vorbesc cu Duggie, am spus. Trăsăturile au rămas în aceeași poziție și totuși sarcasmul s-a intensificat. Mă aflam în fața unui maestru Zen în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
sau Chuck. American, de preferință, dar nici prea snob. Îmi place mai mult cum arată pe plajă. Viguros. Musculos. Ador australienii din reclamele la săpun, dar accentul lor, draga mea. Nu se poate să angajăm un astfel de tip la galerie. Clienții nu ar accepta așa ceva. Am ajuns în fața unui restaurant italienesc la colțul străzii Dover, umbrit de o prelată verde-măr, care părea ușoară, proaspătă și primitoare. Duggie mă pofti înăuntru, sărută cu tandrețe pe cineva pe care mi-l prezentă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
răsare de nenumărate ori. Magazinele erau închise, străzile deja tăcute. Apropiindu-mă de Selfridges, am ajuns exact la St Christopher’s Place, în vecinătatea străzii Oxford care, odată, cu ani în urmă, fusese o oază plină de magazine de antichități- galerii cu stampe japoneze, suvenire de război, chiar și un magazin numai cu nasturi -, iar acum era Centrul Designerilor Vestimentari. Puțin mai jos era o piață drăguță, iar de partea cealaltă era restaurantul, cu mese invadând scările și piața aproape ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
clătinându-și incontrolabil capul în toate părțile; așa făcea mereu când era entuziasmat peste măsură. Nu-mi pasă ce spune Willie, mă enervează la culme, excrement mic și oribil. Și hainele lui sunt din ce în ce mai stupide. Dacă aș fi vrut în galerie pe cineva care să semene cu un vânzător la Uomo Camp, aș fi angajat unul. Ce? Acoperi receptorul o secundă, apoi reveni. Îmi pare rău, dulceață, trebuie să mă evapor. Avem niște americani în galerie. Era și timpul. —Spune-le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Dacă aș fi vrut în galerie pe cineva care să semene cu un vânzător la Uomo Camp, aș fi angajat unul. Ce? Acoperi receptorul o secundă, apoi reveni. Îmi pare rău, dulceață, trebuie să mă evapor. Avem niște americani în galerie. Era și timpul. —Spune-le să cumpere o instalație, am zis, dar deja închisese, și m-am strâmbat. La comisionul pe care îl percepea Duggie, ar trebui să vândă vreo cinci ca să văd și eu vreun profit. Chiar ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Am pus lanțul pe instalație și l-am atârnat chiar eu, am spus răbdătoare. Pe balcon era deja un cârlig în formă de opt, de la candelabrul care atârnase acolo, și firește că am testat întâi cârligul. E ca acela de la galeria unei draperii, doar că mai mare. Răsucești lanțul în jurul lui într-un model în formă de opt și apoi îi faci o buclă peste vârful cârligului. —Era singurul lucru care îi susținea greutatea? —Lanțul? Da. Mai erau și altele opt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
priceput. Deși evident că cei de la departamentul de știri economice or să mă linșeze că le-am suflat asta. Cum îl cheamă pe agentul tău? I-am dat numele lui Duggie, gândindu-mă că ar trebui să mă duc pe la galerie să văd și eu fotografiile. Ar fi o distragere bine-venită. Tim a continuat să ia notițe timp de un minut, apoi a spus peste umăr: —OK, Sam, ce vrei în schimb? —Trebuie să-mi promiți că rămâne strict confidențial. Are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
din jur. Am notat pentru mine: proiect, trebuie să cunosc eu însămi contactele lui Tim. Oricine poate face rost de o astfel de informație valorează cât greutatea lui în aur. Capitolul 16tc "Capitolul 16" A doua dimineață am trecut pe la galerie să mă uit la fotografii. Adrian m-a lingușit de cum am intrat - deși cred că nu e cuvântul potrivit, pentru că asta implică ceva mic și blând cu ochi mari și atrăgători, preferabil nu îmbrăcat cu o cămașă portocalie mulată și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Dialog, Dietzenbach, 1989; - My Childhood at the Gate of Unrest, Readers International, London, 1990 (traducere În engleză: Angela Clark); - Din calidor, o copilărie basarabeană, Albatros, București, 1990 (II); - Din calidor, o copilărie basarabeană, Biblioteca Basarabia, Chișinău, 1993 (III) PRE - MERGERE Galeria casei părintești din Mana este buricul pământului. Totul Îmi pleacă de acolo și de atunci, toate mi se Întorc, după largi ocoluri, perfect rotunde, după definitive dusuri - atunci și acolo. I-am spus: galerie, ca să se Înțeleagă despre ce este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Basarabia, Chișinău, 1993 (III) PRE - MERGERE Galeria casei părintești din Mana este buricul pământului. Totul Îmi pleacă de acolo și de atunci, toate mi se Întorc, după largi ocoluri, perfect rotunde, după definitive dusuri - atunci și acolo. I-am spus: galerie, ca să se Înțeleagă despre ce este vorba, În realitate casa avea ce avea: pridvor, prispă, cerdac, verandă, Însă nu i se spunea: prispă, nici pridvor (slavisme țărănești); și nici: cerdac (cu, eventual, geamlâc) - turcism târgoveț. Casa noastră din Mana avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]