11,916 matches
-
de sus, de-acolo, vedeți voi? și Bărzăunul întinse degetul spre vîrful stîncii, unde se afla pîlcul acela mic de brazi, s-a aruncat în prăpastie domnița Oleana, grozav de frumoasă, fiica pîrcălabului de la Cetatea Neamțului, care fusese răpită de turci. Ei, taci! strigă Ilinca înfiorîndu-se. Chiar așa? Pe cuvîntul meu, întări Bărzăunul. Așa scrie-n carte. Și cînd anume? întrebă Virgil. Cînd?... Nu spune exact cînd... răspunse Bărzăunul cu părere de rău că nu poate oferi date mai concrete. Pesemne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
Pe cuvîntul meu, întări Bărzăunul. Așa scrie-n carte. Și cînd anume? întrebă Virgil. Cînd?... Nu spune exact cînd... răspunse Bărzăunul cu părere de rău că nu poate oferi date mai concrete. Pesemne demult, demult... în vremurile cînd ne asupreau turcii și ne prădau țara. Și c-c-cum a fost? Zi mai repede! se rugă Nuțu. Păi cum?... Turcii au răpit-o pe domniță în timp ce tatăl său era plecat cu armata să lupte împotriva tătarilor și voiau s-o ducă în țara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
exact cînd... răspunse Bărzăunul cu părere de rău că nu poate oferi date mai concrete. Pesemne demult, demult... în vremurile cînd ne asupreau turcii și ne prădau țara. Și c-c-cum a fost? Zi mai repede! se rugă Nuțu. Păi cum?... Turcii au răpit-o pe domniță în timp ce tatăl său era plecat cu armata să lupte împotriva tătarilor și voiau s-o ducă în țara lor. S-au rătăcit însă, fugind de oștenii cetății, și au nimerit acolo, în vîrful pietrei. Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
cu armata să lupte împotriva tătarilor și voiau s-o ducă în țara lor. S-au rătăcit însă, fugind de oștenii cetății, și au nimerit acolo, în vîrful pietrei. Cum naiba să nimerești acolo? se arătă nedumerit Virgil. Dar ce, turcii puteau să zboare? Vlad trase un hohot prelung de rîs întinzîndu-i mîna lui Virgil, să-l felicite pentru o asemenea glumă grozavă. Bărzăunul se oțărî, dar nu se dădu bătut. Dragă, în legendă așa scrie, explică el scurt. Cine vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
mai știți voi ceva: s-ar putea ca acolo, sus, să fi fost atunci un drum, sau o cărare, înainte de a roade torenții culmea. Eu te cred, Bărzăune, spuse Ilinca domol, cu ochii umezi. Spune mai departe! Și, ajunși acolo, turcii n-au mai știut pe unde s-o ia. Întrucît era seară, s-au hotărît să înnopteze în păduricea din vîrf. Pe domnița Oleana, ca să nu fugă, au legat-o de un copac și au dat-o în seama unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
n-au mai știut pe unde s-o ia. Întrucît era seară, s-au hotărît să înnopteze în păduricea din vîrf. Pe domnița Oleana, ca să nu fugă, au legat-o de un copac și au dat-o în seama unui turc bătrîn. Dimineața, bătrînul a dezlegat-o ca să se poată spăla și ospăta. Domnița atîta a așteptat. De cum s-a văzut fără legături, a luat-o la fugă spre marginea prăpăstiei. Turcii, după ea. Tocmai atunci răsărea soarele. Și soarele s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
și s-a aruncat în adînc, n-a lăsat-o să se prăbușească, ci a prefăcut-o într-o pasăre albă, mi se pare că în lebădă, și a început să plutească spre soare. Ce frumos! se înveseli Ilinca. Iar turcii care-o urmăreau, văzînd-o cum zboară, nu și-au mai dat seama cînd au ajuns la marginea prăpăstiei și au căzut cu toții în hău. Uraaa! strigă Nuțu ridicînd brațul liber în sus. Dar îndată după aceea au prins și turcii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
pe el de răpirea domniței. Toți rămaseră tăcuți, privind înfiorați spre înălțimile înspăimîntătoare ale peretelui de stîncă. Nu credea nimeni că s-ar fi putut întîmpla cu adevărat așa cum povestise Bărzăunul, dar, fără să vrea, fiecare făcu o legătură între turcii care fuseseră transformați în vulturi și păsările acelea mari și negre ce se zăreau zburînd în jurul culmii. Totul părea o nesfîrșită poveste... chiar și prezența lor în acele locuri... Bărzăunul mai așteptă cîteva clipe, pentru a asculta părerea celorlalți despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
Cantemir îi strănepot unui mârzac din Krâm, adus la dreapta credință a moldovenilor încă de pe vremea... și și-a înghițit vorba odată ce și-a dat seama de eroarea pe care era pe punctul să o facă... Turculeții așteaptă numai pe turci să-i izgonești ca după aceea să te înfrunte pe tine însuți, Luminăția Ta Regală... Ei urmăresc neatârnarea Țării Moldovei, Maiestate!.. Ei îs niște prefăcuți... De aceea nu se cuvine să le dai crezare... Nu se poate! Nu se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
conserve de legume și fructe, iar eu împreună cu o echipă de muncitori trebuia să lucrez la izolarea acoperișului cu carton bituminat. Am rămas până în prima jumătate a lunii septembrie, când fratele Gelu, care fusese detașat cu plutonul său la Podu Turcului la definitivare a unei uzine de prelucrare a strugurilor, a venit la mine și mi-a spus că se caută mecanici de uzină și că a vorbit el cu un șef de acolo și mă poate angaja la uzina electrică
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
rămas celebră: „Quo vadis?”, în traducere însemnând: „Încotro? Deci trebuia să-mi găsesc un alt loc de muncă, un alt serviciu. Aveam 17 ani și jumătate. Fratele meu fusese lăsat la vatră. S-a căsătorit cu o fată din Podu Turcului, pe nume Vasilica, și s-a întors în sat, unde nu a stat prea mult, plecând din nou la Podu Turcului, devenind la început muncitor la un depozit de lemne, iar apoi șeful acestuia până când a ieșit la pensie. Cu
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
Aveam 17 ani și jumătate. Fratele meu fusese lăsat la vatră. S-a căsătorit cu o fată din Podu Turcului, pe nume Vasilica, și s-a întors în sat, unde nu a stat prea mult, plecând din nou la Podu Turcului, devenind la început muncitor la un depozit de lemne, iar apoi șeful acestuia până când a ieșit la pensie. Cu banii pe care-i câștigasem ca mecanic de uzină timp de câteva luni i-am strâns și am luat drumul Iașului
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
Am avut un vis teribil! mormăi Carol, sperând să fie contrazis de ceilalți, dar nimeni nu-l băgă în seamă. Cartierul oriental zăcea la picioarele lor ca un animal leneș și înțelept, pe malurile lagunei, nu departe de port. Greci, turci, tătari, evrei și armeni, aduși aici de nevoi uitate de generații, împinși de prigoane sau ademeniți de un trai mai dulce și câștiguri mai mari, populau claie peste grămadă acest Babilon bezmetic și fermecător. Mirosurile de pește, șașlâc și năut
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
la catedră, când a fost un adevărat șlefuitor de caractere, cărora le-a adăugat noi valențe, noi carate.” Pe 29 mai 2007 îmi notez următoarele: O zi consemnată și de istoria universală - Ziua căderii Constantinopolului și a Imperiului Bizantin sub turci, cu implicații majore în viața popoarelor, inclusiv poporul român. La 100 de ani de la pătrunderea lor în Europa, au realizat această performanță. Fiindcă trandafirii agățători cândva (în tinerețea lor) sunt la maximum de înflorire, gândesc să merg la cimitir pentru
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
cedat și am chemat pe cineva care l-a transformat în lemne de foc. Astăzi, în ziua de 11 iunie, nu pot să uit declanșarea Revoluției de la 1848 - al cărui însuflețit stegar a fost N. Bălcescu. Cele trei imperii vecine (turc, rus și austro-ungar) au hotărât soarta noastră intervenind în forță. Trei luni mai târziu, 13 septembie 1848, compania de pompieri a căpitanului Zăgănescu se opune eroic oștii otomane, iar patrioții revoluționari iau drumul exilului și vor reveni peste câțiva ani
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
s-a dus. S-a trăit. A intrat În istorie. Chiar, dacă, În partea dureroasă a istoriei locurilor, și a istoriei oamenilor locurilor respective! Aromânul Stație de autobuz. Nu mică, nu mare; de mijloc. Aici se intersectează liniile Huși - Podul Turcului și Vaslui - Brașov. Badea Vasile stă de vorbă cu badea Vasile. Badea Vasile primul este din comuna Bogdănița - Vaslui. Badea Vasile al doilea este dintr-o comună ceva mai Îndepărtată, nu mai rețin, precis, de unde anume. Se știu de pe timpul
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
pedeapsa În timpul vieții, și nu după ce-și va da obștescul sfârșit... „Ce mai pedeapsă, bodogăni Evlampia, vecina sa de peste drum. Auzi, să stai la un restaurant de lux, Înconjurată de bărbați, să bei șampanie și să tragi ca un turc din narghilea... O astfel de pedeapsă aș vrea și eu...“ „Vorbești cu păcat, o dojeni Tatiana. Ești femeie bătrână și te gândești la prostii...“ „Parcă dumneata nu te gândești, replică plină de năduf vecina, luându-și cârja și Îndepărtându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
cu cercel în ureche are în comun cu inițiatorul revoltei din deșert, ciudatul colonel Lawrence, gustul pentru descoperirea universului care se află dincolo de orizont. Atunci când va asalta, alături de ciudatul beduin El Oxford și de Cush, solitarul fort Turban, ocupat de turci, spre a-l elibera pe prințul-copil din familia șerifului de la Mecca, Corto participă, poate împotriva voinței lui, la mișcarea tectonică ce străbate Arabia, spre a deștepta energii adormite. Revoluționar care își reneagă condiția, Corto are revelația acestei civilizații afro-islamice ce
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
în voie. Județul Tecuci avea pe atunci patru mașini mari și late: prefectura două din care una era mereu pe chituci, alta era a boierului Alecu Anastasiu și alta, la 40 de kilometri spre nord de orașul Tecuci, la Podul Turcului, aparținea doctorului Dividare. Atât. Județul se întindea de la Tudor Vladimirescu până la Spria, în punctul Țâgâra, la întâlnirea hotarelor dintre județele Tutova, Bacău, Vaslui și, desigur, Tecuci. Avea cam 140 kilometri lungime și puține zeci de kilometri lățime. Am pornit-o
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
te termină lupii. Și toate astea pentru un spectacol la care dumneata zici că nu se poate intra. Dar ce-i aici, Vasilică, întreabă atras de voci și de întâmplare însuși posesorul celebrului nas, Tănase. S-a anunțat cutremurul? Vin turcii? C-o fi, c-o păți ne ascultă povestea repetată cu drumul, cu lupii și rechinii de sub gheață, surâde larg și spune replica pe ca re n-am s-o uit toată viața: Vasilică dragă, pentru domnul și domnișoara învățătoare
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
perpetue victime) este adânc înrădăcinată în sufletul neamului nostru, ea devenind principala metodă de abordare a istoriei naționale. Astfel, întotdeauna considerăm pe alții vinovați pentru diversele catastrofe cu care am conviețuit în decursul veacurilor. Ne ajută în acest sens tătarii, turcii, ungurii, germanii, englezii ... și lista poate continua. La limită, toți ceilalți sunt vinovați cumva (trebuie să fi făcut ei ceva, cândva, împotriva noastră; sau măcar au gândit) pentru ceea ce ni se întâmplă. Raportat la istorie, această perspectivă conține în ea
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
ne gândim la consecințele alegerilor noastre, atunci putem spune că ne suferim propria libertate. Acest drum al libertății direct către suferință refuzăm să-l vedem atunci când căutăm continuu vinovați pentru diferitele "conținuturi" ale existenței proprii. Ca națiune, neamuri precum tătarii, turcii, nemții, rușii, au fost un opiu pentru conștiința libertății noastre deoarece în ei am găsit continuu vinovații pentru nenorocirile noastre care, într-o bună măsură, n-au fost decât consecințe ale propriilor alegeri. În sens tare a munci înseamnă a
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
apreciindu-pe pe curajosul domn ce-și dovedise apartenența cu unioniștii prin sprijinul financiar masiv ce i l-a acordat chiar și în exil. Însușindu-și lecția lui Alexandru Ghica la înscăunare, Al. Ioan Cuza, a avut grijă să comunice protocolului turc, că el e militar și sărutarea papucului , e o formulă perimată. Visul lui Alexandru Ghica (care putea să-l coste capul) se înfăptuise în sfârșit, demolând orgolii și ingerințe anchilozate, anticipând căderea Imperiului Otoman. Acel faimos fes, pe care domnul
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93459]
-
avea). Domnul și-a păstrat capul și onoarea puțin șifonată, ca astfel urmașii să nu mai poarte, ceea ce el cu abilitate și imens curaj a refuzat. Istoria a scăpat printre degete să consemneze faptul că celor doi domni, plătind gras turcilor la investire, fiind preferați de Rusia, li s-a interzis, însemne și decorații rusești purtate la vedere în sala de protocol, la numirea pe tron. Ceremonialul investiturii, în semn de gravă umilire, s-a desfășurat fără considerație, la masa pașalelor
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93459]
-
vântul drept, caicul juca tot mai aproape. Atunci, cu ochi de seară și-abia deschise pleoape (Căci, grei de-ngîndurare, nămeți mă năpădeau), Cu ochi ce cheamă somnul din goluri și îl beau, Îmi deslușii deasupra, înghemuit pe-o bârnă, Un turc smolit de foame și chin, cu fața cârnă, Cu mâinile și gura aduse la genunchi. Trei petece răzlețe i se țineau de trunchi. Când vasul fără nume trecu prin dreptul nostru Un fund de vad îi prinse și pântecul, și
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]