2,340 matches
-
CD-uri. O revistă cu mașini care etala prea mult crom pe copertă stătea lângă combină, învelită încă în țiplă. Weber își deschise reportofonul digital din buzunar. Putea să ceară mai târziu permisiunea. O cameră drăguță, remarcă el. Mark se încruntă și se uită în jur. —Ei, n-am făcut mare lucru la ea. Dar n-o să stau aici prea mult. Decât să mă mut în locul ăsta, mai bine i-aș da foc. Ce fel de loc e ăsta? întrebă Weber
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
să întindă mâna peste canapea și să-i atingă umărul, iar el o tolera. Ideea o traumatiza. Se ridică și începu să se plimbe prin cameră. Inimaginabil: Toscana, echidne și fratele ei. Se uita la el așa cum stătea pe canapea, încruntându-se la mamiferele înapoiate - o parodie de entuziasm. —Uită-te și tu la chestia aia! A fost părăsită de evoluție. A fost lăsată în urmă. Asta-i cea mai tristă chestie pe care am văzut-o vreodată. Își ridică privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Totuși, trebuie să mă ajuți tu, pentru că mi s-a furat carnetul de cecuri. Mi-au lăsat chestia cu adresele, da’ numele și numerele sunt varză. Nu știu, Mark. Deocamdată nu prea cred că e o idee bună. Nu? Se încruntă și-și ridică mâinile neajutorate. N-ai decât. Luă un număr din Kearney Hub vechi de o săptămână, care stătea pe măsuța de cafea pe post de mușama, și luă la rând anunțurile cu mașini vechi pe care le însemnase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mâini. —Ce ți-ai făcut? Tunsoarea ei - cea care avusese rolul de a-l păcăli pe Mark, ca să accepte că ea era. —Fir-ar să fie. Arăți extraordinar. Ca o virgină renovată. Parc-am fi iar la facultate. Ea se încruntă, încercând să nu chicotească. — Vrei să spui la liceu. —Corect. Cum spuneam. Ai slăbit? Odată o făcuse anorexică ratată. Ea aproape că poza, savurându-și răsplata. — Ce mai fac copiii tăi? Mai că putea face chestia asta. Capabilă, fără aiureli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
să visez toată chestia asta chiar acum. Puteau să-mi implanteze toată întâlnirea asta cu tine, chiar în cere-bila mea. Atunci înseamnă că m-au injectat și pe mine. Pentru că și eu sunt convins că mă aflu aici. Mark se încruntă la Weber. —Zău? Vrei să spui că...? Stai așa. Las-o dracului! Nici vorbă să însemne așa ceva. Începu să mâzgălească în carnețelul lui. Se lăsă pe spate, pe canapea, își puse picioarele pe măsuța de cafea și privi fix un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
trupul îi pulsa în ritmul lucrurilor. Muzica se opri, lăsându-i singuri cu stinghereala lor. Weber rămase într-o baltă de rușine, simțind nevoia să umple golul. Crezi că Mark și prietenii lui au dansat în seara aia? Ea se încruntă la varianta asta. —Bonnie a zis că n-a fost aici. Nu c-ar fi fost alte femei la mijloc. Cu siguranță s-a băut și s-au luat și alte substanțe. Mark mi-a spus asta. Muzica începu din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ai spus? Vreau să zic, de ce nu i-ai vorbit surorii tale de chestia asta? —De ce? Sunteți amândouă femei cu facultate. Dacă aveți chef să faceți experimente și s-o ardeți cu un bisexual, ce mă doare pe mine? Se încruntă revoltat spre câmpul umflat, vălurit. —Ce crezi c-ar zice dacă ne-ar vedea cum stăm așa, amândoi? Ea se lăsă pe spate, sprijinindu-se de o brazdă, cu chef de râs. Oribil. Și cel mai groaznic era că asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
trecu pe lângă el în bucătărie, chinuindu-se să-și scoată haina în timp ce-i întindea mâna lui Daniel. Bine te-am regăsit. —Ho, hop-așa. Vrei să-mi spui că voi doi vă știți? Ea își trase bărbia înapoi și se încruntă. De obicei, asta înseamnă „bine te-am regăsit“. —Ce Dumnezeu se întâmplă? Toată lumea cunoaște pe toată lumea. Când lumile intră în coliziune! —Liniștește-ți inimioara aia. În viața asta totul se explică, nu știai? Povesti despre dezbaterea publică și cât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de repede. N-am avut nici o informație nouă de dat. Habar n-avem ce s-a întâmplat cu el. Dacă ieșeam în față era tot aia. Ba poate că pentru Mark n-ar fi fost tot aia. Fața i se încruntă. Nu s-ar fi schimbat nimic. Nevoia ei de a-l crede o îngrozi. Se ridică în picioare, reorganizând lucrurile: urmele, ordinea lor, memoria ei. Timpul se înfășura și se desfășura, încetinea, își punea centura și o lua în marșarier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
teanc de discuri. Îl ia pe primul - Monteverdi. Ea alege tocmai acest moment ca să iasă prea repede din dormitor, încheindu-se în grabă la nasturii bluzei de bumbac albastru-cobalt. Îl vede umblând cu discul. A prins-o; sprâncenele ei se încruntă, cu un aer vinovat. —Vecerniile din 1610. Dar, pentru tine, 1595. El întinde discul spre ea, acuzator. —M-ai dus de nas. Nu! L-am cumpărat... după seara noastră. Ca amintire. Crede-mă, nu pricep o iotă. Îl pune înapoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
nemișcat, să întind brațele, să mă răsucesc, să fac câțiva pași. Ei au șoptit, au exclamat aprobator, m-au tras de cămașă, mi-au suflecat mânecile. Și-au dres glasul, s-au apucat de bărbie ori de lobul urechii, au încruntat sprâncenele, au făcut un pas înainte, un pas înapoi, ba chiar au început să vorbească singuri. S-au decis în sfârșit pentru galben și Francesco m-a luat iar în brațe. Am simțit în jurul meu ramuri mângâietoare și am alunecat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
creație care caută pe cineva care să-i transforme bancnote de 5 lire în pinguini“ sau „celibatar excentric cu o colecție de personaje din Star Wars în mărime naturală“. Avea o figură plăcută. Cu multe riduri de la râs, nu de la încruntat, ochi plini de viață și păr șaten creț pe care nu făcuse nici un efort să-l îmblânzească. Pentru prima dată, i-am înțeles poziția Mariei. Purta un sacou elegant și pantaloni bine călcați. Nu știam dacă sunt la modă sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
sărutat pe frunte. —Alfie! De ce nu ai pus pe cineva să mă sune? Se ridică în fund cu greu și-și strânse bluza de pijama ponosită pe lângă trup. — Ce surpriză plăcută! Te-a dat soțul afară din casă? M-am încruntat la el în glumă. Nu schimba subiectul. Sâmbătă ți-am lăsat toate numerele mele de telefon și ți-am spus să mă suni dacă te simți rău. —Sunt bine. Se agită ei pentru un fleac. Am luat fișa medicală de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
gulerul unei cămăși brodate. Iar deasupra bluzei, ochii ei erau strălucitori și mărgelați, ca ai unui șarpe. —îmi pare rău, drăguțo, dar nu am putut să nu te aud bătând la ușă, a spus cu o voce dulce. M-am încruntat, încercând să par uimită. —Trebuia să-i aduc un catalog domnișoarei Jackson, cam pe la ora asta, și am tot sunat, dar se pare că nu am primit nici un răspuns. —O, draga de tine, a spus, cu un ton îngrijorat, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
să vorbiți despre Lee. —Lee? —Și Claire. —Lee și Claire? M-am întors cu fața la el, ridicasem vocea. —Ești sigur? Vrei să spui împreună sau separat? Privirile între patru ochi combinate cu tonul interogativ erau prea mult pentru Tom. S-a încruntat și părea că mai are puțin și izbucnește în plâns. M-am uitat la ceasul din pub; era două și jumătate. Dacă m-aș fi dus chiar atunci, ar fi fost probabil să o zăpăcesc pe Judy cu entuziasmul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
mușcat cu sălbăticie dintr-o altă felie, imaginându-și cu siguranță că e gâtul lui Paul. E despre slujba pe care o voiai? am întrebat. Pentru care ai rugat-o pe Lee să te recomande? S-a holbat la mine, încruntându-se. — Știi asta de la el? a întrebat. Nenorocitul. M-a tot bătut la cap să nu spun nimic, după care vine și toarnă totul la tine. Uneori pur și simplu îl urăsc. —De asta nu mi-ai spus nimic joi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
sălbatică și grațios pe măsură. Blugii au alunecat ca o piele de șarpe jupuită, cureaua scoțând un clinchet când a atins podeaua. Am simțit cum pe buze îmi încolțește un zâmbet triumfător. L-a observat și el și și-a încruntat privirea. S-a aruncat asupra mea, mi-a apucat din nou mâinile ducându-le deasupra capului. Nu m-am împotrivit. —Ești o curvă în toată regula, a spus, șoptindu-mi la ureche ca un alint. Nu era prima oară când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
a fost întrebat în legătură cu Lee. îi era frică de tine. L-ai amenințat și îi era teamă că am să cred că m-a trădat. — Cu siguranță prea târziu. Eu și Walter am avut o discuție lungă aseară. S-a încruntat. Nu mă încălzeau cunoștințele ei. Nu înțeleg ce te interesează pe tine! a spus cu dispreț. Cum îndrăznești să-l interoghezi pe asistentul meu despre viața mea personală? — Oricum e prea târziu pentru replica asta. Trebuia să o încerci când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
plastic. Am început să despachetez pachetul. Era lung și plat, ca și cum ar fi fost mai multe bucăți de carton învelite în hârtie maro. —Chiar are forma asta sau ne jucăm de-a pasează pachetul? am întrebat obraznic. Judy s-a încruntat. Nu-mi oferise o ceașcă de ceai. Probabil era ceva serios. Am rupt hârtia. înăuntru era o foaie mare de carton, îndoită, ca să formeze un suport tare. Apoi am rămas fără cuvinte. înăuntru cartonului erau ceea ce mie îmi păreau a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
Că vraciul trimis de la Brașov de înălțimea sa contele s-a certat cu doctorii care aveau grijă de vodă. Vroiau să-i lase din nou sângele. Măria sa doamna se teme că vraciul nemțesc ar fi sluga domniei sale exaporitul... Brâncoveanu își încruntă sprâncenele arcuite, fața lui pentru o clipă trădă un fel de enervare și șopti mai liniștit ca de obicei: — Spune tot, ce trebuie să afle târgul și ce nu trebuie să afle nimeni, spune tot, înțelegi. Ce să-ți spun
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
în sus: „Doamne, Constandine, că mândru mai ești domn; Pavele, Papa, frate-meu, unde ești să-l vezi?” Mi-a luat mâna și mi-a sărutat-o, a întors-o cu palma în sus, s-a uitat lung, s-a încruntat și mi-a închis degetele în pumn. S-a înviorat, spunând: „Ți-am adus icoanele pe care mi le dărui taica și maica la nuntă. Ziceau că le făcu zugravul lui Mareș Băjescu, ăl cu zugrăveala de la mânăstirea Cornetu. La
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
acolo o știau. Când însă atingeau vârsta adolescenței ajungeau vârful de lance și scutul împărăției, fala sultanului. Nu aveau în suflet decât dragostea pentru Allah, nu ascultau decât de legea jihadului, nu-i mai încercau spaime sau doruri. Selin se încruntă. Cum a putut Sinan Pașa să nu țină seama de valoarea unor asemenea luptători și să-i bage fără discernământ în mlaștina de la Țânțăroasa, ca să moară înnămoliți? Toată noaptea i a văzut în vis, eleganți, cu pălăriile lor albe cu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Cioranu. Pe cale, aga Kuciuk Selin a primit o depeșă prin care era anunțat că locul în care va fi instalat cartierul general al domnului muntean era satul Arnăutchioi, un fel de mahala a Adrianopolului. La aflarea veștii, voievodul s-a încruntat imperceptibil, apoi a exclamat exuberant, lucru rar întâlnit la Brâncoveanu: — Arnăutchioi? O să-mi poarte noroc, e un nume bun pentru neamul nostru. Moșul nostru, Matei Vodă, pe când încă nu era domn, a scăpat cu viață fiind urmărit de cete de
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
peste talger se așezau vraf în fața domnului, fără ca el să se atingă de mâncarea din ele. Acum sfinția sa se ridică și după el toți comesenii, ca să rostească împreună rugăciunea de mulțumire. Voievodul își plimbă privirea de la unul la altul, era încruntat. Când terminară, porunci să fie urmat în odaia lui de cei doi fii mai mari și de unchii săi Constantin și Mihai Cantacuzino, îi spuse lui Radu să se îngrijească de treburile casei și, cerând binecuvântarea mitropolitului, îl rugă șoptit
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
se dezvinovățească, mitropolitul adăugă blând: Așa sunt scrise pomelnicele. — Pe robul lui Dumnezeu Io Constantin Voievod... veni puternic din pronaos glasul ieromonahului de rând. — Doamne miluiește, cântă toată adunarea creștinilor. Un fel de revoltă îl făcu pe spătar să se încrunte. Venise în zadar la mitropolit. Voise să-l întrebe dacă Io Constantin Voievod... La acest gând își făcu repede cruce, șoptind grăbit un „Doamne ferește”. Cum adică, chiar și el, marele spătar, a început să se gândească la Constandinul Stancăi ca
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]