2,907 matches
-
2, Timișoara, 2002; Prolegomene la o retorică publicitară, Timișoara, 1998; Un castel în Spania pentru Annia, Timișoara, 1999; Erau ziare, evenimente, Timișoara, 2000; Opera somnia, pref. Mircea Mihăieș, Iași, 2000; Caragialeta bis, Timișoara, 2002; Spectacol cu Dimov, București, 2002; Cartea - „borcan”, București, 2003; Clepsidra cu zăpadă, Iași, 2003. Traduceri: Paul Valéry, Degas, dans, desen, București, 1968, Introducere în metoda lui Leonardo da Vinci, București, 1969; Francis Carco, Prietenul pictorilor, București, 1970; Stéphane Mallarmé, Album de versuri, București, 1988; Edward Lear & Comp
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287057_a_288386]
-
club acolo, ne-a dat jos, șchiopi, bolnavi, cum eram, abia mergeam... Și acolo erau vreo 6-7 persoane... Directorul închisorii, nu știu cum îl chema, da’ știu că era colonel, îmbrăcat în haine militare... Pe masă era un cofer cu apă, un borcan cu flori... și noi eram în bănci. Nu vorbeau nimic... Directoru’ a tot stat, a tot stat... și tot mereu se uita la ceas. La un moment dat se scoală și spune: Domnilor - ne-am sculat și noi în picioare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
diluat cu apă și am văruit „ zugrăvit ” succesiv de mai multe ori până ce după ultima uscare cartoanele mele arătau ca cele pe care le-am văzut la pictorii din Constanța. Culori aveam, nu la tuburi cum aveau pictorii, ci la borcane, doar că erau culori industriale pe care le adusese cumnatul meu. Aceste culori le foloseam pentru a „colora ” piesele tăiate cu traforajul la lucrările practice. Îndrumat de cumnatul meu am învățat să combin culorile și chiar să obțin degradeuri de
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
Oare, nu tot Iașul ar fi trebuit îngrădit ?!” Gândurile ne rătăceau tulburi, neostoite, răscolind amintiri... izgonind liniștea din suflet. Printre noi a trecut amintirea anilor când abia așteptam Duminica, cu întârzieri în fața vitrinelor de cofetării jinduind la bomboneturile colorate din borcanele de sticlă, rotunde, străvezii, dar mai ales.. „turul” pe Lăpușneanu. Încercarea aducerii aminte, cu semne de bătrânețe și oboseală, ca o minune, din ochii proaspeți ai copilăriei.. Eh !.. S-au schimbat multe... multe s-au schimbat !.. murmură unul din colegi
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
foarte bun și gustos dar foarte gras, niciodată nu am reușit să mânânc mai mult decât o singură scrumbie. Se găseau în zonă icre foarte bune de știucă, mari ca cele de Manciuria (cele de crap erau foarte mici). Un borcan mare de jumătate de kg costa 10 lei, mâncam cu lingura fără să le mai înmulțim cu griș, cu franzelă, cu maioneză sau alte născociri. Locuitorii deltei erau oameni foarte muncitori, puternici, cinstiți și prietenoși. Lucrau și în afara deltei mai
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
uitat. În reședința ei de pe malurile râului Adige, înconjurată la orice oră din zi și din noapte de admiratori ăunii dintre ei adoptați sui-generis în alaiul care însoțește... I casti divi), printre câteva fete asiatice care fac yoga, Viorica... pregătește borcane cu peltea de fructe. Per offrire. E doar un alt episod din volumul plin cu anecdote al lui Walter Ricci. Cumva, fiind vorba de Viorica, pare absolut verosimil. Râde, firește. — Acolo, umiditatea e atroce. Vara te simți ca într-o
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
mare domn. — Păcat că nu v-ați mai întâlnit cu Riccardo Chailly în afara spectacolelor de la Met... Tăcere. Momeala am aruncat-o. Nimic. Plusez. — Nu cumva mi-a spus Cătălina...? — ...de iubirea lor nebună? Erau tineri amândoi. Dar eu nu amestec borcanele niciodată. Erau superbi. La Roma au fost mult împreună și a durat ceva timp... O altă producție foarte frumoasă de Hoffmann a fost cea de la Liceo din Barcelona, în 1986, cu Alfredo Kraus. Giuseppe de Tomasi semna regia, elegantă, clasică
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
din prima clipă, viața, că tare’s frumoasă. Și nu e vorba de cochetărie. Ce-ar fi să ridic un zid Între mine și restul lumii, dar unul prin care să pot vedea? O membrană așadar, cum e celofanul de pe borcan, care nu lasă să treacă vreo bacterie, dar aerul da. Și așa, niște „biete“ molecule, care dobândiseră deja culoarea vieții, ADN-ul de pildă, s’au Înconjurat cu o membrană, laolaltă cu oarece enzime dar și cu o „picătură“ din
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
că mie-mi plac toate legumele, În special carnea - În atmosferă controlată, de bioxid de carbon. Când, saturând mediul imediat exact cu produsul metabolic final, se frânează procesele fiziologice ale acestor - totuși - vietăți. Văd, Moti, că te-ai inspirat de la borcanul ăla mare din beci, mai demult plin cu morcovi, pe care-i păstrează proaspeți peste iarnă doar prin bioxidul de carbon degajat de ei Înșiși, dar rămas - căci e mai greu ca aerul - În borcan... Fie, Cristi, dar eu am
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
că te-ai inspirat de la borcanul ăla mare din beci, mai demult plin cu morcovi, pe care-i păstrează proaspeți peste iarnă doar prin bioxidul de carbon degajat de ei Înșiși, dar rămas - căci e mai greu ca aerul - În borcan... Fie, Cristi, dar eu am vrut să-ți sugerez altceva, à propos de gogomănia voastră de a arde gunoaiele Naturii - cărbuni, petrol, gaze - pe care se bazează toată civilizația cu care vă Împăunați. Așa adăugați bioxid de carbon din alte
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
ce năduf vărsa În fața microfonului. Dar, acum, vă iert, povestindu-vă cum am băgat În răcori un peștișor acolo, În laboratorul lui Cristi. Unul cam prostuț cu gramul lui de creier, dar - deocamdată - paradoxal de isteț. Pentru că, „deținut“ Într’un borcan Închis ermetic, ca nu cumva să miroase sau să pipăie ceva, În bezna pânzei negre care acoperea borcanul, ca nu cumva să vadă ceva, cu radioul - desigur acordat pe cunoscutul 1053 kHz - destul de tare pentru ca nici să poată auzi, a
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
acolo, În laboratorul lui Cristi. Unul cam prostuț cu gramul lui de creier, dar - deocamdată - paradoxal de isteț. Pentru că, „deținut“ Într’un borcan Închis ermetic, ca nu cumva să miroase sau să pipăie ceva, În bezna pânzei negre care acoperea borcanul, ca nu cumva să vadă ceva, cu radioul - desigur acordat pe cunoscutul 1053 kHz - destul de tare pentru ca nici să poată auzi, a simțit că eu - pescar proverbial - mă apropiam de el. Și a „făcut pe el“ de frică, cel puțin
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
cu îngăduință de învingător. După ce mi-am terminat treaba, așa plin de zgârieturi și de plase de păianjen cum eram, am chemat-o pe mama să-mi admire isprava. Mama s-a uitat în tăcere la puzderia de coșuri și borcane pline cu fructele acelea pricăjite și, fără să-mi spună nimic, și-a făcut cruce. „Mămico - am zis -, facem magiun și rachiu și o să avem din ce trăi“, dar mama a dat din mână a lehamite. Iar după o săptămână
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
tablă: o linie verticală fină, care simboliza un ac entomologic. Era un fin cunoscător și observator al naturii, însă în aplicațiile făcute pe teren nu făcea altceva decât să-i trimită pe studenți cu insectele prinse, să le pună în borcan la Maria; Maria fiind laboranta Catedrei. Totuși, a fost un cercetător de elită care a lăsat în urmă o operă entomologică valoroasă. Pe profesorul Sergiu Cărăușu l-am primit cu brațele deschise și cu mult entuziasm. Am făcut împreună cursurile
75 - VÂRSTA MĂRTURISIRII by Gheorghe Mustaţă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/794_a_1652]
-
departe indică bună gospodărie și cu o rețea bogată de căi de comunicație. Prin Binghamton, seara, ajungem la Ithaca. Mâncăruri și prieteni E momentul după atâtea zile de mâncăruri americane să ne amintim și de cele de la noi. Cumpăr un borcan cu castraveți standardizați, dar deziluzie! Sunt În sirop. Ne așezăm pe gospodărie proprie națională, cu preț de cost redus. Suntem invitați de diverse familii și invităm și noi. Uneori seara ne pomenim că cineva bate la ușă pentru a ne
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
-i venea în minte idee genială: împrumută de la vecinul de peste gard foarfeca de tăiat vița de vie și scurtă simetric iubea ordinea și armonia toți trandafirii. Alcătui apoi câteva buchete mari, pe care le depuse cu gingășie și migală în borcanele de murături din casă. Grădinița se află acum în bună pază. Domnul A e fericit: schimbă zilnic, la ore precise, apa din gavanoasele cu flori călăuzit și încărcat de noi răspunderi. Perpetuum mobile La Institutul de Cercetări pentru Decantarea Ceaiului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
și nici pește au început să slăbească. Nu mai puteam scăpa de rațe, cum să dăm rațele? Eu, între timp, aveam niște stupi în pădure la Brănești, unde era depozitul Diviziei și Compania de transport, și am vândut cadrelor un borcan de miere și-o rață. Un borcan și-o rață, ca să scăpăm de ele. Asta, ca treburi mai distractive, dar adevărul este că era muncă, muncă, muncă! Încet, am pus la cale lucrurile, și oamenii au văzut că sunt bine
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
Nu mai puteam scăpa de rațe, cum să dăm rațele? Eu, între timp, aveam niște stupi în pădure la Brănești, unde era depozitul Diviziei și Compania de transport, și am vândut cadrelor un borcan de miere și-o rață. Un borcan și-o rață, ca să scăpăm de ele. Asta, ca treburi mai distractive, dar adevărul este că era muncă, muncă, muncă! Încet, am pus la cale lucrurile, și oamenii au văzut că sunt bine intenționat. S. B.: Aveam și noi la
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
marmeladă... Iată, mai târziu (1957) și inventarul Filialei: "3 lopeți, 1 târnăcop, 2 căldări, 1 făraș de gunoi, 4 lacăte, 1 foarfece, 1 clește cuie (...) 4 tocuri, 4 creioane chimice, 2 creioane bicolore, 3 cutii ace, 10 creioane negre, 1 borcan Pelicanol, 10 penițe, 2 radiere, 500 gr. cârpe, 1 caiet cu sârmă". Tot să scrii! Iar povestea burlanului e de-a dreptul dramatică: "astăzi, 31 oct. 1950, a intrat în Cancelaria Filialei tov. Ițicovici, funcționar la ARLUS (...) care a început
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
să-l arate cu mândrie") spre a poposi îndelung întru lămurirea întrebării dacă, într-adevăr, negrii sunt mai dotați din acest punct de vedere față de reprezentanții rasei albe. Se pare că, totuși, nu! Un argument l-ar putea oferi și borcanul ce găzduiește în spirt, la Institutul Mina Minovici, mădularul încovrigat și înghesuit al haiducului Terente...) Macrofalia negrilor ar fi simplă legendă (depinde, zicem noi, și de cine măsoară) menită să ofere susținere rasismului. În 1867, clericul Payne, din Tenessee, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
tablă: o linie verticală fină, care simboliza un ac entomologic. Era un fin cunoscător și observator al naturii, însă în aplicațiile făcute pe teren nu făcea altceva decât să-i trimită pe studenți cu insectele prinse, să le pună în borcan la Maria; Maria fiind laboranta Catedrei. Totuși, a fost un cercetător de elită care a lăsat în urmă o operă entomologică valoroasă. Pe profesorul Sergiu Cărăușu l-am primit cu brațele deschise și cu mult entuziasm. Am făcut împreună cursurile
75 - V?RSTA M?RTURISIRII by Gheorghe Musta?? () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83092_a_84417]
-
plăcut al mierii pentru cei care apreciază acest gen de aromă nu cred că există un medicament mai eficace pentru o mulțime de afecțiuni. În ce mă privește, cum se lasă iarna cu neplăcerile ei ORL-iste, dau năvală în borcanul cu miere de cimbru. Iar cînd s-a întîmplat să mă rănesc foarte rău la un picior, chiar înainte de o călătorie în țară, ca să nu mă mai duc pînă la Urgență să-mi coase plaga, am coborît cum am putut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
care-l răsfoia sârguincios Între picioare, sub masă, la mine și la văru’ Laur și după cine o fi pe aici și nu mai vine să ne bage-n seamă cu ce o avea de mâncare. În mijlocul mesei trona un borcan c-un snop de fire de gura-leului, către care Laur Întinse botul lui de maimuțică tuciurie, dând ochii peste cap ca Îmbătat de parfum. Oftă și aplecă cu limba una din florile alea colorate viu, o reteză din tijă și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
banii aicea, mamaie, și mai repede până nu-ți mănâncă ăsta toate florile de pe mese, ceea ce o făcu să surâdă În timp ce-și ridica poala șorțului ca să-și Îndese banii În buzunar și să ia o secundă aminte la borcanul cu apă În care rămăsese doar un snop de tije. Tâțâi mustrător că mi le-ați mâncat, țapilor, și poate să plece după ce i-am cerut, spuse că va trebui să i le plătim și pe flori, la care părințelu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
ăsta, măcar că noi nu mai prididim câteștrei să-i ținem locul titularului pe lângă Steluța. În sfârșit, bine că Într-o bună zi mi-a dat prin cap să pun la baie unicul nostru bec și-am găsit În spatele closetului un borcan cu cânepă Îndesată printre garnituri și scaune de robineți. A fost o sărbătoare În seara aia când am reparat dușul și ne-am bălăcit toți patru o oră Încheiată, până s-a oprit apa caldă, și ce ocazie a pierdut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]