1,735 matches
-
drag!... Că bani vorba aceea au și țiganii, da' cinste..." Acum, Mihai se bucură de fiecare dată cînd îl întîlnește și-l întîmpină cu "salut, dom' doctor Brînză!" Atunci însă, rămas pe sală cu gura căscată și cu sacoșa atîrnîndu-i caraghios pe lîngă genunchi, ar fi vrut să-i strige ceva, dar nu știa ce. Înțelesese că Ana născuse... Dar cum se simțea?! Probabil bine, dacă doctorul nu-i spusese nimic. Gîndul ăsta l-a bucurat. Numai pentru o clipă. "Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de brusc? Ai o Întîlnire cumva? Da, cu Veronica Lake. *** Îi deschise. Bucățică ruptă din Veronica Lake: rochie de seară cu paiete, o buclă blondă căzută peste un ochi. Dacă sunai Înainte să vii, n-aș fi arătat așa de caraghios. Părea destul de țîfnoasă. Vopseaua de păr se cam ștersese și era inegală. La rădăcini se vedea părul negru. — O Întîlnire neplăcută? — Un bancher de investiții de la care Pierce vrea un serviciu. — Ai mimat cu talent? — Era atît de preocupat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
ascunse niște dovezi, probabil că ar fi pus totul pe seama fixației lui În privința uciderii lui Kathy. Dud a fost coordonatorul cazului Nite Owl. El voia să scape de tot balamucul: o redeschidere a cazului l-ar fi transformat Într-un caraghios, un fel de vioară a doua a unui erou găunos, Ed Exley. Parker Încerca și el să Împiedice redeschiderea cazului. SÎnt șanse de cinci la unu. Cinci la unu ca Exley să iasă șifonat... Sifakis urlă iar. Ușa se zgîlțîi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
la flori, eu am recurs, în imaginarul întîlnirii mele cu el, la jucării, în Darmstădter Hof, în galeria luxoasă care străjuia Hauptstrafie în partea dinspre Bismarckplatz, se afla un superb magazin de jucării care se desfășura pe trei etaje, intitulat caraghios Knoblauch ("Usturoi"). Vitrina era populată de o faună de pluș, reni stranii în mărime naturală, cu burțile bej și cu coarnele și copitele din catifea neagră, maimuțe cu coada verde și cu ochi mari de sticlă, ursuleți Panda... Presărate printre
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
nespus de multe piese. Îmi place întîi când apar încadrîndu-și "obiectivul". "Apar" nu e la drept vorbind cuvântul potrivit, pentru că de fapt ei irump în spațiu și electrizează atmosfera, creând un adevărat frison printre privitori, dar și un contrast destul de caraghios între încordarea lor circumspectă și dezinvoltura persoanei pe care o păzesc. De asemenea, din cauza microfoanelor băgate în urechi și prelungindu-se cu fire galbene spiralate care dispar misterios sub haină, au un anumit accent marțian. Haina lor pe mine mă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
-l acum aici, cu o expresie de bărbat care avea poftă să danseze, bîndu-și oranjada, vitamine care-i păstrau sănătatea și-l ajutau să e mențină tînăr, la cei patruzeci și opt de ani ai lui, În pofida Înfățișării sale destul de caraghioase. Șobolanul aparținea rasei celor pe care Juan Lucas Îi cunoștea, dar nu-i recunoștea. Îmbrăcat cu un bluzon alb, pantaloni scurți gri și mocasini negri cu alb, era aidoma unui șobolan; dar optimist peste măsură, optimist și cu o enormă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dintr-o aripă a palatului și strică pînă la o nouă ocazie favorabilă caleidoscopul format din terenul de minigolf, grădină și noapte, paharul de cristal și whisky, În barul de vară din noul palat. Juan Lucas se simți nițel cam caraghios, descoperindu-se dintr-odată foarte sensibil la asemenea senzații, combinînd culori, inventînd caieidoscoape și hotărînd astfel culoarea unor stofe pe care avea de gînd să le comande la Londra. Într-adevăr, era pe altă lume și În viața asta trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
un pahar pe terasa clubului. Doamna și domnul ambasador i-au făcut o impresie excelentă lui Juan Lastarria, bineînțeles că n-au adus nici o clipă vorba de povestea cu Peggy și Pipo, copilării, lucruri fără importanță, ar fi fost un caraghios dacă s-ar fi gîndit de pe acum la logodnă și la cununie și din cauza asta Lastarria nu se mai gîndi la logodnă și la cununie În timp ce-și lua rămas-bun de la doamna și domnul ambasador al Canadei. Se Întoarse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Cum stăm cu catolicismul?, de Geneviève Ploquin și Cum stăm cu prostituția? de judecătorul Marcel Sacotte. Nu rîseserăm din aceleași motive. Eram În 1959, era primăvară, iar eu urma să Împlinesc optsprezece ani În luna august. Tatei i se părea caraghioasă alegerea acestor două subiecte cel puțin diferite, dar eu vedeam aici un fel de semn, căci, cunoscînd bine catolicismul, Începusem să cercetez alte domenii, cu o preferință marcată pentru ceea ce profesorul meu de latină (eram În anul Întîi de filologie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
-și privi băiețelul dansînd face pentru el cît o seară de balet: „CÎnd François descoperă păpușile surorii lui sub un maldăr de foste jucării care nu mai pot avea nume În nici o limbă, și țopăie În cinstea lor un dans caraghios, amestecat cu exclamații, plecăciuni și pauze În care se freacă la ochi de timiditate, atunci nu regret nici muzica, nici coregrafia care poate fi inventată pentru Petrușka“. Nici el, nici eu n-am fi putut ghici că peste vreo douăzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
ghici că peste vreo douăzeci de ani voi avea - deși eram căsătorit de doi ani - o legătură toridă cu o dansatoare, interpreta rolului Balerinei din Petrușka. Tata s-ar extazia cu siguranță mai puțin la această toană decît la dansurile caraghioase pe care i le oferisem odinioară acasă. Își Închipuia poate că mă vor interesa toată viața păpușile surorilor mele? Că voi rămîne toată viața băiețelul ascultător căruia Îi explicase În cuvinte simple că hrana euharistică era trupul și sîngele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
profunde care determină aproape Întotdeauna cuplurile de clovni să se despartă. În seara aceea, mama pregătise pulpă de miel Împănată cu usturoi și, grație unui vin roșu de calitate din Ardèche, am evocat pe toată durata serii momentele cele mai caraghioase pe care le-am trăit Împreună. A doua zi, pe terasă, am mîncat primele piersici coapte din septembrie. Am plecat toți trei să petrecem o zi la Aix-en-Provence, unde am fost surprins să-l văd pe tata cumpărînd un exemplar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
în ceea ce privește limba pe care el a vrut să o facă „limba moldovenească” ? - A fost un moment al istoriei tinerei Republici Moldova. A fost șansa reînvierii unei mișcări de rezistență menită să apere limba română. A fost contextul apariției acelui dicționar caraghios, fie-mi iertat limbajul neacademic, ce va rămâne, și el, în istoria limbii române ca o parodie a realității lingvistice, derapaj la nivelul științelor limbii. Asemenea fapte discreditează, dar, paradoxal ele și întăresc forța adevărului. Au fost ani de derută
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
virtual om de stat, Atena reprezintă locul insuccesului său ca maestru spiritual. Anniceris, cel care l-a eliberat pe gânditor din închisoarea din Egina și i-a dăruit grădina destinată să adăpostească o școală de înțelepciune, este în fapt învățăcelul caraghios al lui Aristip, aflat în total dezacord de idei cu Platon (p. 210). Aparenta generozitate a acestui filosof jovial și afabil din Cyrene (p. 211), susținător al teoriei că plăcerea e scopul vieții, cu temperament opus celui grav, serios, sever
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ales ca domiciliu. Cu atitudinile sale mereu șocante, filosoful nu se lasă descifrat ușor, iar nevoia lui de independență absolută poate fi înțeleasă în chip diferit : A fost Diogene un „Socrate nebun”, cum zicea Platon, ori pur și simplu un caraghios ? Un noncorfomist sau un snob avant la lettre ? Libertate ? Față de ce ? De societate ? De istorie ? De sine ? (p. 104). O dată în plus, dramaturgul român se bazează în piesa lui pe textele antice, sursa principală de inspirație fiind lucrarea lui Diogenes
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
am lăsat pe tata citind și m-am Îndreptat spre casa Beei. CÎnd am ajuns, m-am oprit la colț să mă uit la ferestrele apartamentului și m-am Întrebat ce căutam acolo. PÎndeam, Îmi vîram nasul și ieșeam de caraghios: aceștia au fost cîțiva dintre termenii care Îmi trecură prin minte. Chiar și așa, tot atît de lipsit de demnitate pe cît eram de lipsit de un pardesiu pe potriva temperaturii Înghețate, m-am adăpostit de vînt Într-un portal, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
niște șolduri mai largi, mai că te-aș fi putut naște, atît de bine te cunosc. Ascultă-mă pe mine. Nu te mai gîndi la asta și ieși la aer curat. Așteptarea e rugina sufletului. — Așadar, dumitale Îți par un caraghios. — Nu. Îmi pari Îngrijorător. Știu eu că, la vîrsta dumitale, lucrurile astea par sfîrșitul lumii, Însă toate au o limită. În seara asta, mergem amîndoi să ne destrăbălăm Într-un local de pe strada Platería care, după cît se pare, face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
poștă certificatul de deces. Sanmartí, căruia Îi plăcea să curteze fetișcane avînd jumătate din vîrsta lui, parvenise prin deviza, atît de În vogă În acei ani, a omului care a reușit prin mijloace proprii. Stîlcea limba engleză cu un accent caraghios, Încredințat că aceasta era limba viitorului, și Își Încheia frazele prin apendicele okey. Editura (pe care Sanmartí o botezase cu ciudatul nume „Endymion“, Întrucît Îi suna atît solemn-evlavios, cît și propice pentru pungă) publica manuale de bune maniere, catehisme și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
al sicriului în care zăcea tata, în timpul nopții, frate-meu a tăiat ciucurii de aur turnat: „Cică, iote ce multe parale fac“. Păi numai pentru asta poate ajunge în Siberia, dacă vreau eu, pentru că asta-i profanare. Hei, tu, momâie caraghioasă! i se adresă el funcționarului. Ce zice legea: e profanare? — Profanare! Profanare! aprobă imediat funcționarul. — Pentru asta, Siberia îl mănâncă? — Siberia, Siberia! Îndată ajunge-n Siberia! Ei încă mai cred că-s bolnav, continuă Rogojin să-i spună prințului, însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ar fi avut o piatră în loc de inimă, iar sentimentele i-ar fi secat și i-ar fi pierit pentru totdeauna. Trăia mai mult izolată, citea, chiar studia, iubea muzica. Prietene avea puține; se vizita doar cu niște soții sărace și caraghioase de funcționari, cunoștea vreo două actrițe, ținea mult la numeroasa familie a unui învățător respectabil, în casa căruia era foarte iubită și primită cu plăcere. Destul de des, seara, se strângeau la ea cinci-șase inși cunoscuți, nu mai mulți. Toțki venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
de amante sunt bune și atât. Nu zic că mi-a fost amantă. Dacă va vrea să trăiască în liniște, și eu voi trăi în liniște; dacă se răzvrătește, o las imediat și plec cu banii. Nu vreau să fiu caraghios; în primul rând, nu vreau să fiu caraghios. — Mi se pare, observă prințul cu băgare de seamă, că Nastasia Filippovna e inteligentă. La ce bun, presimțind acest chin, s-ar băga singură în capcană? Doar ar putea să se mărite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
că mi-a fost amantă. Dacă va vrea să trăiască în liniște, și eu voi trăi în liniște; dacă se răzvrătește, o las imediat și plec cu banii. Nu vreau să fiu caraghios; în primul rând, nu vreau să fiu caraghios. — Mi se pare, observă prințul cu băgare de seamă, că Nastasia Filippovna e inteligentă. La ce bun, presimțind acest chin, s-ar băga singură în capcană? Doar ar putea să se mărite și cu altcineva. Asta mă miră. — Păi tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
cu compasiune, v-am spus adineaori că, acceptând, nu eu, ci dumneavoastră îmi faceți mie o onoare. La aceste cuvinte, ați râs și i-am auzit și pe ceilalți râzând. Poate că m-am exprimat foarte ridicol și am fost caraghios, dar mi s-a părut întotdeauna că... înțeleg în ce constă onoarea și sunt sigur că am spus adevărul. Acum ați vrut să vă nenorociți iremediabil, pentru că niciodată nu v-ați fi iertat singură acest pas; și nu sunteți vinovată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
îl primise el însuși. Aglaia nu se jenă și citi. Biletul pentru Kolea conținea: „Dragă Kolea, fii bun și transmite-i Aglaiei Ivanovna scrisoarea sigilată pe care o anexez. Îți doresc sănătate. Al dumitale iubitor prinț L. Mâșkin.“ — Totuși e caraghios să aibă încredere într-un țânc, spuse jignitor Aglaia, înapoindu-i lui Kolea biletul și trecând disprețuitoare pe lângă el. Asemenea cuvinte Kolea chiar că nu putea suporta; special pentru această ocazie îl rugase pe Ganea să-i împrumute, neexplicându-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
dar, după părerea mea, nu aveți întrucâtva dreptate, răspunse prințul fără chef. — Mai bine-ați zice de-a dreptul că n-am dreptate deloc, nu mai umblați cu ocolișuri, cu “întrucâtva“! — Dacă doriți, nu aveți deloc dreptate. — Dacă doresc! E caraghios! Chiar credeți că nu știu și singur că e incorect să procedez așa, că banii sunt ai lui, voia lui și că din partea mea e un fel de violență? Dar dumneavoastră, prințe... nu cunoașteți viața. Ăstora dacă nu le bagi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]