2,434 matches
-
trad. de P. Scazzoso, introd. etc., de E. Bellini, Rusconi, Milano, 1981. Introd. în studiul operei: R. Roques / și alții /, art. Denys l’Aréopagite (Le Pseudo-), în DSp III, 1957, 244-429 (important și pentru studiul extraordinarei influențe exercitate de acest corpus de-a lungul secolelor); S. Lilla, Introduzione allo studio dello Ps. Dionigi l’Areopagita, Aug. 22 (1982) 533-577 (cu o amplă bibliografie). Dintre monografii, rămâne fundamentală R. Roques, L’univers dionysien, Cerf, Paris, 1954 (și ed. ulterioare). Totodată: M. Schiavone
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
după aceea mulți cronicari atrași de acest amestec de informații istorice și de date fantastice, e adevărat, care trezesc însă interesul cititorului, și de aceea a fost tradus în mai multe limbi și a avut o largă răspândire. Bibliografie. Text: Corpus Scriptorum Historiae Byzantine, Bonn, 1831 (L. Dindorf); PG 97, 9-790; Studii: O. Bardenhewer, op. cit., V, pp. 121-122. Capitolul XXI Exegeți greci minori din secolele al cincilea și al șaselea După perioada de mare înflorire din vremea școlii antiohiene și a
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
viitoarea înfățișare politică a Europei cum au fost Congresul de la Viena din 1814, Tratatul de la Versailles din 1919 și summitul de la Yalta din 1945. Statelor membre ale Uniunii Europene li se cere să accepte în multe probleme acel acquis communautaire, corpusul de legi, tratate și directive asupra cărora au fost de acord întemeietorii săi; există o îndepărtare relativă de la luarea deciziilor politice prin consens spre votul cu majoritate calificată și, în consecință, un pas mai rapid al eurolegislației în toate domeniile
by John Keane [Corola-publishinghouse/Science/1061_a_2569]
-
că această istorie a partidelor comuniste occidentale nu se oprește oportun în 1989, ci e adusă la zi, la nivelul anului 1992, surprinzînd și decompoziția ori nebunia metamorfozei cvasi-democratice, uneori chiar democratice, ale acestora consecutivă prăbușirii "socialismului real". Documentarea autorilor corpusuri de documente, sinteze parțiale, cărți monografice, articole etc. este remarcabilă, astfel încît, oricît m-aș fi străduit mi-a fost imposibil să găsesc lacune notabile în tratarea unei teme atît de vaste, de dificile și, în cele din urmă, cel
Europa comuniştilor by José Gotovitch, Pascal Delwit, Jean-Michel De Waele [Corola-publishinghouse/Science/1433_a_2675]
-
paroxism" și "convalescență", precum și noțiunile de "cauterizare", "excizie", "ligatură", "proctoscopie", "hemoroizi" și "endoscopie". Studiind surâsul omului, descrie Risus sardonicus, care este un spasm al feței care seamănă cu surâsul, dar este asimetric. A rămas în istorie ca "Surâsul lui Hippocrate". Corpusul hippocratic reprezintă o colecție de 70 de articole medicale scrise în greaca ionică, în Kos, pentru studenții săi, existentă din secolul al III-lea, în Alexandria. În Corpus elaborează jurământul care-i poartă numele. Exemplu al textului Jurământului Hippocratic, preluat
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
surâsul, dar este asimetric. A rămas în istorie ca "Surâsul lui Hippocrate". Corpusul hippocratic reprezintă o colecție de 70 de articole medicale scrise în greaca ionică, în Kos, pentru studenții săi, existentă din secolul al III-lea, în Alexandria. În Corpus elaborează jurământul care-i poartă numele. Exemplu al textului Jurământului Hippocratic, preluat de Bizanț (sec. al XII-lea) "Jur pe Apollo, pe Esculap, pe Higea și Panacea și pe toți zeii și zeițele, pe care îi iau ca martori, că
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
europene cu pânze să atingă porturile americane, circulația vânturilor era extrem de importantă, Hadley sesizează un curent pronunțat spre vest al vânturilor, și, în 1686, explică acest fenomen. 38 Thomas Tenison (1636-1715) arhiepiscop de Canterbury, încoronează monarhii britanici. Este educat la Corpus Christ College, după care studiază medicina. Oponent permanent al Bisericii de la Roma, atacă idolatria practicată de ea ca fiind păgână și o definește ca "Romanism". Este foarte apreciat de regalitate și ia parte activă la conducerea țării. Devenit sfetnicul lui
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
limbii române. Această statistică prezintă o privire asupra variantei normate al limbii, nu asupra uzului, dat fiind că în DOOM sunt înregistrate formele mai stabile, deja impuse în limba română. Ea ar putea fi completată cu o statistică pe un corpus de română vorbită sau de presă, care ar surprinde niște tendințe ale uzului, dar ar putea înregistra și o serie de forme trecătoare, accidentale, eventual cu anumite conotații stilistice. După cum voi arăta mai jos, am decis să selectez în inventar
[Corola-publishinghouse/Science/85008_a_85794]
-
derivare în limba română sau cele în care se recunoaște o structură internă, indiferent de proveniență (uneori e dificil de distins între un cuvânt analizabil derivat în limba română și unul împrumutat). Această alegere face ca ponderea împrumuturilor recente în cadrul corpusului să nu fie atât de mare. În general, în studiile despre flexiunea substantivelor recent apărute în limba română sunt luate în calcul mai ales împrumuturile (mai mult sau mai puțin adaptate), dar limba română nu se îmbogățește doar prin împrumuturi
[Corola-publishinghouse/Science/85008_a_85794]
-
pe baza formei de genitiv: antiartei, azerei, cecenei, dioxinei, laponei, maltezei, prevalenței, tibetanei etc. Se poate ca unele dintre substantivele derivate cu sufixe moționale să fie preexistente DOOM1, dar să nu fi fost introduse acolo din cauză că nu existau atestări în corpusul cercetat de autorii primei ediții a DOOM-ului. Se știe însă că, în general, substantivul masculin îl precedă pe cel feminin, multe profesii și meserii fiind denumite inițial doar prin substantivul masculin. Și în uz se preferă uneori masculinul în locul
[Corola-publishinghouse/Science/85008_a_85794]
-
la 8/20 aprilie 1880, prin care anunța proclamarea solemnă a independenței României, ,,ca stat liber și suveran" și în care exprima speranța în ,,stabilirea de bună și cordială prietenie" între România și Imperiul Qing document prin care debutează prezentul corpus de documente prilejuiește, prin răspunsul consemnat la 26 ianuarie 1881, recunoașterea reciprocă a celor două state: România și China, ca și exprimarea de către suveranul chinez ,,de urări fierbinți de prosperitate și bunăstare țării și poporului României". Motivarea recunoașterii reciproce a
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
altele devenind temelie solidă a acestora. Relatarea memorialistică privind primirea de către Zhou Enlai, premierul Republicii Populare Chineze, a ultimului oaspete străin Ilie Verdeț, secretar al C.C. al Partidului Comunist Român, la 7 septembrie 1975 document prin care se încheie prezentul corpus de documente învederează considerația aparte de care se bucura România în ochii liderilor chinezi. Împrejurarea prilejuiește fapt extrem de important anunțarea preluării de către Deng Xiaoping, cu asentimentul președintelui Mao Zedong, a tuturor funcțiilor superioare de conducere în Republica Populară Chineză, ca
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
țările vecine; colaborarea balcanică; procesele de integrare în Europa Occidentală; structurile de securitate cu vocație europeană și euroatlantică. În anii 1990-1994, ambasador al României în Zair, Camerun, Burundi și Rwanda, cu reședința la Kinshasa. * Acest text reprezintă studiul introductiv la corpusul de documente "Politica independentă a României și Relațiile româno-chineze 1954-1975 Documente", apărut sub egida Arhivelor Naționale ale României 2008 București, a cărui editare a fost coordonată de semnatar. * Convorbirea era mijlocită ca interpret de semnatarul acestor rânduri. ** Delegațiile române au
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
evenimentelor; constructe culturale care "spun o poveste". O astfel de teorie ne ajută să înțelegem, să analizăm și să evaluăm narațiunile. O teorie este un ansamblu sistematic de afirmații generalizate despre un anumit segment al realității. Acel segment al realității, corpusul, căruia naratologia încearcă să-i dea o definiție, consistă în "texte narative" de toate genurile, create pentru o varietate de scopuri și îndeplinind numeroase și diferite funcții. Nu putem spune că acest corpus cuprinde toate textele narative și că doar
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
segment al realității. Acel segment al realității, corpusul, căruia naratologia încearcă să-i dea o definiție, consistă în "texte narative" de toate genurile, create pentru o varietate de scopuri și îndeplinind numeroase și diferite funcții. Nu putem spune că acest corpus cuprinde toate textele narative și că doar acele texte sînt narative căci o primă chestiune în avansarea acestei teorii este formularea caracteristicilor prin care putem delimita acel corpus. Cu toate că fiecare dintre noi avem o idee despre ceea ce înseamnă un text
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
scopuri și îndeplinind numeroase și diferite funcții. Nu putem spune că acest corpus cuprinde toate textele narative și că doar acele texte sînt narative căci o primă chestiune în avansarea acestei teorii este formularea caracteristicilor prin care putem delimita acel corpus. Cu toate că fiecare dintre noi avem o idee despre ceea ce înseamnă un text narativ, nu este întotdeauna ușor să decidem dacă un text dat este narativ, în parte sau în totalitate. Nu aici e problema. Dacă trăsăturile necesare pot fi stabilite
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
unui text este înțeleasă ca o propunere ce poate fi prezentată altora, faptul că descrierea e formulată în cadrul unei teorii sistematice oferă un avantaj important: facilitează discuția despre descrierea propusă. Avînd în vedere toate acestea, ne putem întoarce la chestiunea corpusului de texte narative. În ce constă acest corpus? La o primă vedere, răspunsul pare evident: romane, nuvele, povestiri, basme, articole de ziar etc. Dar, cu sau fără motivație, stabilim limite, cu care nu toți sînt de acord. Unii, de exemplu
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
poate fi prezentată altora, faptul că descrierea e formulată în cadrul unei teorii sistematice oferă un avantaj important: facilitează discuția despre descrierea propusă. Avînd în vedere toate acestea, ne putem întoarce la chestiunea corpusului de texte narative. În ce constă acest corpus? La o primă vedere, răspunsul pare evident: romane, nuvele, povestiri, basme, articole de ziar etc. Dar, cu sau fără motivație, stabilim limite, cu care nu toți sînt de acord. Unii, de exemplu, vor afirma că benzile desenate aparțin corpusului de
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
acest corpus? La o primă vedere, răspunsul pare evident: romane, nuvele, povestiri, basme, articole de ziar etc. Dar, cu sau fără motivație, stabilim limite, cu care nu toți sînt de acord. Unii, de exemplu, vor afirma că benzile desenate aparțin corpusului de texte narative, în timp ce alții nu vor fi de acord. Dacă ei speră să ajungă la un conses, vor dori să explice cum au ajuns la concluzii. În acest caz, explicația este foarte simplă. Cei ce consideră benzile desenate ca
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
fi figura antropomorfică numită "actor" în studiul fabulei, "personaj" în studiul povestirii și "vorbitor" în studiul textului. În baza celor de mai sus, ar trebui ca acum să putem formula mai precis acele caracteristici care să ne ajute a delimita corpusul textelor narative pentru care va fi valabilă această teorie. La modul ideal, caracteristicile unui text narativ ar trebui să arate după cum urmează: 1. Într-un text narativ trebuie să existe două tipuri de "vorbitori"; unul nu-și joacă rolul în
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
unor caracteristici mai frapante, caracteristici poetice; poemul lui T. S. Eliot rămîne în primul rînd un poem, iar caracteristicile sale narative rămîn de importanță secundară. Evident, caracteristicile menționate mai sus nu ne îndreaptă spre o delimitare strictă și absolută a corpusului, ceea ce este bine. Să deducem de aici că o teorie narativă descrie doar aspectele narative ale unui text și nu toate caracteristicile, chiar și în cazul unui text clar narativ. Este deci imposibil, și totodată indezirabil, să precizezi un corpus
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
corpusului, ceea ce este bine. Să deducem de aici că o teorie narativă descrie doar aspectele narative ale unui text și nu toate caracteristicile, chiar și în cazul unui text clar narativ. Este deci imposibil, și totodată indezirabil, să precizezi un corpus fix. Avem o chestiune de relevanță; putem specifica doar un corpus al textului în care caracteristicile narative sînt atît de dominante, încît descrierea lor poate fi relevantă. Putem folosi teoria alternativ, pentru a descrie segmente ale textelor non-narative, ca și
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
narativă descrie doar aspectele narative ale unui text și nu toate caracteristicile, chiar și în cazul unui text clar narativ. Este deci imposibil, și totodată indezirabil, să precizezi un corpus fix. Avem o chestiune de relevanță; putem specifica doar un corpus al textului în care caracteristicile narative sînt atît de dominante, încît descrierea lor poate fi relevantă. Putem folosi teoria alternativ, pentru a descrie segmente ale textelor non-narative, ca și aspectele narative ale oricărui text dat, cum ar fi, de exemplu
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
textul naratorial, cu atît este mai puternică dependența. Texte narative în ramă O primă diferență constă în natura textelor înrămate. Acest lucru poate fi cercetat cu aceleași criterii care au fost enunțate în Introducere, privind și definirea relativă a unui "corpus". Din momentul în care aceste criterii pentru narativitate au fost satisfăcute, textul înrămat poate fi și el considerat ca fiind un text narativ. Faptul este cît se poate de evident în așa-numitele narațiuni-în-ramă: texte narative în care la al
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
de scenă din paratext, dar aceasta este o altă problemă). Dialogurile încastrate într-un text narativ sînt dramatice. Cu cît mai multe dialoguri conține un text narativ, cu atît este el mai dramatic. De aici natura relativă a definiției unui corpus. Desigur, același lucru se aplică și la alte genuri. În unele texte dramatice acționează un narator, deși ca figură (meta-narativă) cu statut de actor cu drepturi depline, așa cum se întîmplă adesea în piesele lui Berthold Brecht. Afirmația "Cu cît mai
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]