1,118 matches
-
Neamurile care s-au aciuat printre ivriți cît și pedepsirea teocrației iudaice pentru colaborarea foar-te fructuoasă cu ocupantul. Următorul pas era trecerea prin foc și sabie a întregului neam omenesc și punerea lui sub sabia lui Iahwe. Dar cea mai crîncenă socoată o aveau ei cu Gog căpetenia unei puteri din străfundurile nordului, care venise în Palestina din vremuri uitate și îl bătea rău la tălpi pe Întunecimea Sa Iahwe. Acest dușman omniprezent - Gog - era, după înciudații zeloți încuibați la Qumran
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
să-l audă la sfîrșitul veacului.” Și au auzit cuvîntul criminal și odios dar la sfîrșitul mai multor veacuri, însă spus numai prin sabie și pîrjol chiar dacă nu erau doritori de aseme-nea otrăvuri, minciuni, grozăvii și monstruozități! Tertulian, un adversar crîncen al pretinselor erezii ne lămurește în Praescriptio adversus Haereticos cam tot pe la anul 200 de ce stăteau iudeo-creștinii călare pe val: ,, Pentru că adevărul învățăturii Bisericii este dovedit de unitatea și vechimea sa, iar eroarea ereziilor de diversitatea și noutatea lor... Pentru că
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
și conspirația vecină. Textul de mai sus dovedește că Saul cunoștea bine scrierile geților iar scrisorica Domniei Sale îl acuză că se apucase de o schismă în sînul mozaismului preluînd conceptele teologice ale geților pe care le-a trecut printr-un crîncen proces de iuda-izare, cum făcuse și Filon cu filozofia grecilor cu ceva ani mai devreme, iar probele acuzării sînt manuscrisele descoperite în centrul esen de la Qumran. În această vreme de glorie deșartă și zburdălnicie de balamuc se laudă Saul cu
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
proprietarul cel vechi era Dumnezeul cel vechi împreună cu șarpele vechi și îngerii lui pe care el îl numește Satana. Și Elohimul lui Ioan plin de viclenie și violență, dorind să fie el noul și unicul stăpîn al cerurilor, după lupte crîncene l-a izgonit pe Dumnezeul cel vechi, simbolizat prin șarpele cel vechi și îngerii lui. Dacă eliminăm alegoria lui Ioan găsim unele indicii istorice din secolele l-lV, iar scrierile mandeenilor susțin că religia lor este de la începuturile lumii cînd
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
sunt la fel de săraci, dar, nefiind din partea locului, moțoganii sunt săriți la împărțirea pământului. Instigați de avocatul lui Papp, ei pornesc împotriva delenilor. Momentul plecării la luptă e antologic : „Vă propun să cântăm «Trăiască regele !»”, zice avocatul. La care „vocalistul” cetei crâncene de moți cu clopuri, sarici și mâna în brâu scoate un răcnet înfiorător, venit din negura vremurilor : „Aaaaa ! Iute-mi taie cuțâtu’, că l-am ascuțât amu’ !”. Înfruntarea este și ea orchestrată impecabil. Delenii strigă : „Vrem pământ, că ne- am
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
ca posibilitate, întrucât iubirea aproapelui a fost bagatelizată; - legea internațională a înfrățirii neamurilor a fost desființată, ca o consecință finală și ca urmare a primelor două. Ceea ce a urmat a lăsat loc neînțelegerilor, unele cu consecințe grave, adică războaie din ce în ce mai crâncene. Ca să sublinieze rolul credinței în raport cu comportamentul omului față de semeni, Luther nu se sfiește să spună „Fii păcătos și păcătuiește cât mai mult, dar păcătuind mult crede și mai mult’ (Este precator et pecca fortitier, pecca fortitier, sed crede fortius). Ori
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
nu doar sfârșitul regimului personal al lui Ceaușescu, ci și sfârșitul a ceea ce numea el marea criză a speciei care și-a găsit expresia în hitlerism, stalinism și marxism. După care se întoarce în România să se confrunte direct cu crâncena lor moștenire. Fără să o recunoască, nici măcar în sinea lor câteodată, locuitorii orașelor, mai ales intelectualii, ceva mai informați cu privire la contextul general, au sperat că soluția pașnică ar putea veni odată cu Congresul PCR din 24-27 noiembrie 1989: acesta ar fi
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
a ieși dintr-o categorie socială implică și ieșirea dintr-o categorie morală. Romanul, inegal totuși, cu reușite secvențiale, surprinde momentul de criză din conștiința eroului, fluxul și refluxul stărilor sale sufletești. Atmosfera sumbră ce domnește în familia Udilă, relațiile crâncene dintre membrii ei, cruzimile la care fiul își supune părinții pentru a ajunge unicul proprietar al pământului, toate acestea acționează asupra sa, alienându-l treptat. Numai că pecetea ideologică a momentului nu putea ocoli romanul și, în maniera tipică realismului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289160_a_290489]
-
între romanii asupritori și dacii asupriți. Populația autohtonă, rămasă majoritară chiar și în ciuda pierderilor suferite în războaiele cu romanii, nu s-a putut acomoda stăpânirii străine, mai ales în condițiile în care "romanii exercitau o fiscalitate excesivă și o exploatare crâncenă" (Roller, 1952, p. 48). Ca urmare, populația asuprită declanșă imediat "lupta de eliberare a poporului din Dacia" (Roller, 1952, p. 43), care s-a manifestat pe o cale întreită: i) prin fugă, la care apelau sclavii daci pentru a se
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
care o trăiesc, nici din partea naratoarei care o relatează. Argumentația fetei, în fața papei, pentru a motiva alegerea făcută, care părea imposibil de acceptat în epocă, datorită diferențelor sociale ce nu puteau fi ignorate, mai mult, încălcarea lor ducea la pedepse crâncene, dovedește o deplină stăpânire a retoricii, a tehnicii argumentative, a puterii de persuasiune prin cuvânt, semn al unei educații alese. Se pleacă, cum este și firesc, de la o ipoteză, căci tânăra știe cu precizie ce vrea să ilustreze: „oricine vrea
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
1991), în străfulgerări premonitorii. E un efect al oboselii care se adună, dar și al dezamăgirilor ce contrariază sufletul ei încărcat de iluzii. Un simțământ apăsător al inutilității, al zădărniciei agravează răul indefinit de care suferă și care, între plictisul crâncen și disperările în pragul urletului, atinge când și când cota insuportabilului. Până și plenitudinea, în asemenea clipe, îi pare însămânțată de dezastre. Un „narcotic” ar fi lecturile (devoră carte după carte, dar totdeauna cu un ascuțit, neconcesiv spirit critic), pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285157_a_286486]
-
de negare, de ascundere, iar în final va începe o luptă de combatere a acestor adevăruri, de denigrare a cercetătorului, etc.. Cu cît sunt mai departe de adevăr cu atît lupta de denigrare a autorului acestei cărți va fi mai crîncenă, cu jocuri din ce în ce mai murdare. De fapt crudul adevăr este că nu se numește un arheolog decît cel ce găsește artefacte, nu se numește cercetător decît cel ce a găsit ceva în acel domeniu, nu se numește medic decît cel ce
A fi creştin by Rotaru Constantin [Corola-publishinghouse/Science/498_a_778]
-
hoțului și să-l prinză." (Prâslea cel voinic și merele de aur) (d) "Și, deși eram încredințat că, în cele din urmă, biruința va cumpăni spre partea Pisicuței, mă hotărâi totuși să intru la mijloc, în această epopee măreață și crâncenă ce se desfășura ochilor mei, și dezlegând-o deci din pripon, o condusei, ca o altă zeitate antică, sub egida-mi ocrotitoare înlăuntrul sacrosant al întăriturilor mele!... Iar pornirile războinice și sângeroase ale muștei cu spatele lucitoare și verzii se
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
pe care poeții îi numesc abii și păstori de cai, adăugînd că se hrănesc cu laptele acestora... Deci cîmpia se acoperi de neamurile înarmate ale misilor și sciților. Mai zice Protesilaos, că bătălia dintre aceștia și greci a fost mai crîncenă decît toate luptele ce au urmat sub Troada și cîte au fost vreodată în-tre barbari și între greci, căci oștirea lui Telefos era grozavă și vitează nu numai în totalul ei dar și în fiecare luptător, fiind copii voinici ai
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
seminții i-a dat hrană pămîntului strămoșesc după mai multe lupte nimicitoare. Geții le-au luat năvălitorilor perși toată prada pe care aceștia au adunat-o în înaintarea lor pînă către Istru. Și spune el că în amintirea acestei bătălii crîncene, regina geților a construit cetatea Tomis ca să fie spre aducere aminte. Darius(522-486 î.e.n.), fiul marelui nepoftit și sluțit de cerbicia geților - conti- nuă Iordanes în Getica - a cerut în căsătorie de la regele Antirus al geților, pe fiica acestuia care
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
orașul Licosura, a statornicit jocurile Licaiene și i-a dat numele lui Zeus de Licaios. După autorul menționat, oracolul de la Delfi a fost statornicit la început de Pegasos și Agiieus, copiii hiperboreenilor. Hiperboreea era ținutul din nordul Istru-lui, cu friguri crîncene pentru grecii care umblau atît vara cît și iarna fără pantaloni - cu durligele descoperite. În urma războiului din anul 168 î.e.n. Macedonia este cucerită de romani, fiind împărțită în 4 provincii: Amphipolis, Pella, Pelagonia, Tesalonic. Așa au scris ei, eu nu
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
la ei și le-am strigat: liniște! Cercetată și păstrată de boero Bisto credinciosul în sfînta cruce și conducătorul geților. Sfîntul toiag al geților care merge și bate în sfîntele porți ferecate ale judecății cerești!” Ce să mai spun, vremuri crîncene și lume aspră dar cu simțul dreptății și mustind de evlavie pentru religia crucii! Că nu-l aveau la rînză pe falnicul get mulți nobili, ne-o spune tăblița 42 unde conducătorul ne povestește cum o ceată de mișei au
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
aici mai mult de Coșbuc, adoptând și procedee utilizate de Vasile Alecsandri în Ostașii noștri, V. oferă o nouă culegere de „cântece de vitejie”. Construite impecabil, asemenea celor din prima carte, dar într-o materie verbală aspră, întrucât numește realități crâncene, versurile dobândesc intermitent o forță expresivă notabilă. V. devine poet autentic odată cu Pârgă, unde, substituind gustului sămănătorist pentru idilic, pentru grațios și suav curajul de a surprinde realul neînfrumusețat, expune priveliști de lume rurală frumoasă, dar nu neapărat edenică. Privirea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290623_a_291952]
-
înainte de a oferi vreo soluție exodului, neagă pretențiile capitalei de centru cultural, considerând că Bucovina sau Ardealul sunt "mai culturale și mai civilizate decât Bucureștiul", iar orice incursiune în capitală s-ar face din rațiuni strict materiale 54. Argumentul "sărăciei crâncene" stă și la baza explicației oferite de tânărul poet Teodor Scarlat ce plasează în sarcina învățătorului inocularea valorilor autentice pentru tineret 55. Blamarea este însoțită totuși de încercări de explicare a migrației spre centru, dar și de soluții concrete care
[Corola-publishinghouse/Science/84940_a_85725]
-
împărtășirii unor "valori comune" de către o întreagă generație ce comunică fără opreliști, virtual, de la un capăt la altul al lumii. Morgan Sportès ne oferă un roman bastard, multiplu, o carte-fotografie în care ne privim ca în oglindă, pentru că această autopsie crîncenă ne privește pe toți. Nu e cazul să-i mai aștepăm pe barbari, ca să împrospăteze sîngele unei lumi înțepenite, aflată în derivă ; ei sunt deja aici. I-am chemat, au venit... și acum? Despre iubiri și umbre Mathieu Lindon e
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
Dorei Almăjan, fiica legitimă a lui Simion, stabilită împreună cu soțul ei în Franța, dar pe care ținutul natal o cheamă irezistibil, ne conduce, prin învățătorul Ovidiu Frunză și copiii săi, prin multe alte cutremurătoare mărturii, spre momentul acela de ruptură crîncenă, în care, în urma unor decizii arbitrare și total desprinse de realitatea locului, o frontieră a trecut prin sufletele oamenilor, lăsîndu-i pe veci neîmpliniți, în căutarea jumătății pierdute, asemenea rătăcitorilor lui Platon. Iar scenele ce evocă gulagul siberian, de un realism
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
1871-1912) compunea și el spirituale monoloage. Capitolul XXIII ROMANCIERII LIVIU REBREANU Nuvelistica lui Liviu Rebreanu (1885-1944), fără a da indicații asupra valorii de mai târziu a romancierului, prevestea totuși un observator al proceselor sufletești obscure, aproape bestiale ("răfuieli" fioroase, iubiri crâncene de pungași, blazări burgheze rezolvate în bătăi). Ion este epopeea, mai degrabă decât romanul, care consacră pe Rebreanu ca poet epic al omului teluric. Ca și în Mara lui Slavici, eroii nu sunt indivizi cu viață unică, ci exponenți ai
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
Émile Souvestre, parcursese letopisețele editate de Mihail Kogălniceanu, adăugând: „Știam pe de rost fabulele din Florian, care nu-mi ziceau nimic, deși erau pentru mine, și Orientalele lui Hugo, care, deși nu erau pentru mine, îmi dădeau visuri de lupte crâncene și de locuri depărtate.” Ca student la Iași, la Facultatea de Litere și Filosofie a Universității, și-a dat toate examenele într-un an și trei luni, iar în decembrie 1889 își susținea licența în limbile clasice, stârnind explozii de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287605_a_288934]
-
este o nuvelă intitulată To Build a Fire. Din ea aflăm povestea unui om și a câinelui său, care pornesc Într-o călătorie pe Calea Yukonului, traversând Alaska, tocmai atunci când se pornește iarnă grea. Călătoria lor este istovitoare, o luptă crâncenă cu zăpada orbitoare și frigul pătrunzător. London scrie cum câinele Își urma stăpânul „cu Îndârjire”, simțind din plin gerul cumplit. Dar Îl urmează nu din loialitate, ci din Încrederea că omul Îi va oferi căldură. Acesta nu numai că avea
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
poartă cadavre pe-a lor valuri; Și aburi Într-amurgul din ele se ridică Ce-n rouă sîngerîndă pe frunzi uscate pică, Sau merg de se așează pe stînci, pe vîrf de munte Ca palide vedenii cu pletele cărunte. O crîncenă orgie de sînge, de cruzime Îmbată umbra mută ce zace la desime, Ș-ades În mez de noapte s-aude prin tăcere O surdă lovitură, un vaiet de durere, Apoi un zbor de vulturi și urlete hidoase De lupi ce
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]