2,524 matches
-
a lui ar putea dezlănțui infernul. Toate gândurile lui se opriră În fața unei realități peste care nu se putea trece. Amir Baian fusese ucis de oamenii lui Mahomed. Amir Încercase să salveze un om. Fusese cel mai mare luptător al Cuceritorilor, admirat și invidiat de un Întreg imperiu. Dar Încercase să salveze un simplu om. Ceea ce ducea destinul lui dincolo de tot ce era trecător. Un om. Un om care merita sacrificiul. Amir Baian dăduse o lecție prin viața lui și prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Scatoalcă se ridică, dar nu Îndrăzni să Încalece. Mesaje cu săgeată sosiră dinspre Răsărit și dinspre Apus. Unul din Apărători i le Întinse căpitanului, care nu facu nici un gest să le ia. Peste partea de sud a pădurii pluti semnalul Cuceritorilor: Șarjă În adâncime, sub conducerea Marelui Maestru. Trupele lui Mahomed transmiteau și ele semnale. Cereau sprijin din spate. Armata Moldovei aștepta porunca voievodului. Voievodul aștepta decizia lui Oană. Oană privea În el Însuși. Clipele treceau greu. Se auziră noi semnale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
În adâncime, sub conducerea Marelui Maestru. Trupele lui Mahomed transmiteau și ele semnale. Cereau sprijin din spate. Armata Moldovei aștepta porunca voievodului. Voievodul aștepta decizia lui Oană. Oană privea În el Însuși. Clipele treceau greu. Se auziră noi semnale ale Cuceritorilor. Atac pe trei coloane, arcașii În avangardă. Oană nu tresări. Aștepta. Primul care Înțelese fu Pietro. Știa ce Înseamnă această liniște. Concentrare. Apropierea unei decizii. Privi spre Ștefan. Ștefan Înțelese și el și făcu un semn ușor cu mâna. Amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nu tresări. Aștepta. Primul care Înțelese fu Pietro. Știa ce Înseamnă această liniște. Concentrare. Apropierea unei decizii. Privi spre Ștefan. Ștefan Înțelese și el și făcu un semn ușor cu mâna. Amândoi Îl cunoșteau pe Cosmin Oană de o viață. Cuceritorii semnalizară o nouă etapă a luptei. Arcașii, săgeți aprinse, foc În linie asupra țintelor. Din josul luminișului se auziră strigăte de durere. Ienicerii și spahii transmiseră semnale disperate spre Mahomed. Semnalele spuneau același lucru. Fuseseră doborâți comandanții de regimente și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nu putea duce singură Întreaga bătălie. Cu repeziciune, mintea căpitanului elimină datele necunoscute. Rămaseră cele clare. Totul se derula pe două niveluri. Primul, o strategie sclipitoare și un curaj nebun. Cinci sute de mongoli și o mie cinci sute de Cuceritori izbeau cu o putere sălbatică un dispozitiv de cincizeci de mii de otomani. Și reușeau să provoace haosul. Al doilea nivel era cel invizibil. Apăruse o comunicare ciudată, din care mai lipseau doar cuvintele. Știa ce are de făcut. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și atunci, dar el nu putuse auzi. Acum auzea. Sări În șa, strânse frâul și, cu mișcarea lui obișnuită, alunecoasă și extrem de rapidă, scoase spada. - Cincizeci de arcași În avangardă! Săgeți aprinse În adâncime, la o sută de pași În fața Cuceritorilor! Deschideți-le drumul! Lăncierii lateral, spadasinii pe două coloane! Corpurile doi și trei cavalerie pregătite pentru atac pe patru rânduri, În urma Apărătorilor! Răzeșii În formație de apărare! La cea mai mică primejdie asupra voievodului, zid de sulițe și scuturi până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
purtau Însemnele imperiului. Dar În fața lor se afla, acum, corpul de elită al ienicerilor Însărcinați cu paza sultanului. Lupta devenise sălbatică. Părea doar o Încercare disperată de a ajunge la Mahomed. Dar Uzjiun și războinicii lui, ca și Midhat și Cuceritorii lui, știau că nu e doar atât. Nu-și puneau Întrebări. Respectau ordinele fratelui celui dispărut știind că el poate da peste cap orice forță. Încet, Însă, aripile ienicerilor se Închideau În jurul acelei mici armate de nebuni care Își imaginau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de săgeți aprinse și știu, după alcătuirea ei perfectă, că nu puteau fi decât Apărătorii. Apoi urmară a doua și a treia. La două sute de pași În fața lor, iarba luă foc. Lipsiți de conducători, spahiii luptau doar ca să Împiedice Înaintarea Cuceritorilor. Dar linia de foc aprinsă de Apărători Îi derută cu totul. Otomanii din fața acelei linii căzură repede sub forța atacului condus de Marele Maestru. Cei aflați În spatele focului Începură retragerea spre flancul stâng, care părea stabil. Dar În câteva clipe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Îl deschise și, pentru prima oară după luni de durere și de chin, zâmbi. Mesajul era scris de mâna lui Vlad și În stilul lui caracteristic: Nu l-am văzut de mult pe Mahomed. Roagă-l să mă aștepte. * Formația Cuceritorilor avea un avans de aproape cinci sute de pași față de cea condusă de căpitanul Oană și continua să Împingă trupele de spahii și ieniceri Înapoi, spre pădure. Cartierul general al sultanului dispăruse În mai puțin de jumătate de ceas de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Înaintarea lui Ștefănel era rapidă și necruțătoare. Trupele din fața lui se retrăgeau deja instinctiv, căci nimeni nu mai avea curajul să-i stea În față. Flancul atacat de Oană se clătina și el sub loviturile Apărătorilor. Încetul cu Încetul, formația Cuceritorilor se afundă În pădurile din josul luminișului, În urmărirea otomanilor cuprinși de panică. Spre Suceava se auzeau semnale de ajutor și ordine de repliere. Răzeșimea condusă de Ștefan cobora și ea, eliminând ultima rezistență a ienicerilor. Căpitanul ajunse și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
continentului nostru (și nu numai) din evul mediu până azi. El este simbolizat de cele două structuri „de intervenție rapidă”, cea a scutului și spadei, respectiv a șarpelui și săgeții. În mod real n-au existat nici Apărătorii și nici Cuceritorii. Cel puțin, nu În forma prezentată În această carte. Dar ei nu sunt departe de alte forme de organizare În societăți secrete, care urmăreau apărarea unor valori de civilizație și religie, sau invers, distrugerea acestora. Referirea la legile lui Gingis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ca orice inimă patriotică să se miște la priveliștea mizeriei generale produsă prin cupiditatea populației flotante a acestei țări. Precum facem deosebire între "romîn" și "străin", am ajuns a face o deosebire între "romîn" și "roșu". Ca o ceată de cuceritori străini au năvălit asupra țării, constituie stat în stat, consideră ca inamici pe toți cei ce nu împărtășesc apetiturile lor, consideră populațiunile ca pe o turmă bună de esploatat. Oricine votează contra lor îndeplinește un act de mântuire a țării
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
înșiși "rumîni", căci, ca și locuitorii celui mai tânăr regat european, ei deduc originea lor în linie directă de la romani, deși e cam dovedit că strămoșii lor au fost în cea mai mare parte autohtoni romanizați cari au primit limba cuceritorilor. Grecii 'i numesc în bătaie de joc cuțovlahi (romîni șchiopi), slavii le zic țințari, pentru că pronunță pe cinci (5) al românilor dunăreni ca ținți. Cu tot amestecul cu diferitele rase străine ce-i încunjură, tipul țințarului e foarte caracteristic. În
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
sunt acelea unde obiceiul vechi, datina, tine loc legilor scrise, unde acea datină nici a fost codificată vreodinioară. Cu totul altfel în Bulgaria. Lipsită din veacul al Xiv-lea de o autonomie oricât de restrânsă, trecută prin focul și sabia cuceritorilor osmani, dreptul public și cel privat, tradiție și datina au fost îngropate sub ruinele Cetății de Spini, împreună cu dinastia șismanizilor din Bdyn, încît mișcarea de emancipare a popoarelor orientale i-au găsit egalizați de sabia păgână, care tăiase orice cap
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
Șapte milioane de slavi au cucerit Rusia de la zeci de milioane de tătari, le-au dat la toți signatura spiritului lor, limba și dreptul, legea și datinile, le-au slavizat. Dar le-au cucerit. Predominarea, poziția determinantă a elementului bărbătesc, cuceritor, iată ceea ce distinge încrucișările fericite de rasă de încrucișările nefericite. Normanii au cucerit Englitera; să nu ne îndoim un moment că tot normanii o și stăpânesc; cavalerii germani au cucerit Prusia, ei o și stăpânesc. Ei bine, românii au cucerit
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
departe de lacul Scutari, gințile albaneze avură cele dentîi dispozițiuni dușmănoase față cu slavii. Vecinătatea ginților slave de munte nu le venea la îndemînă albanejilor; turcii, la intrarea lor, aflară în ei niște aliați naturali, deși nu era în tradițiile cuceritorilor osmani de-a încheia alianțe cu popoare creștine. Dispoziția favorabilă a turcilor pentru albanejii de nord, cari pe atunci erau toți fără escepție catolici și cari prin interregnul venețian intraseră în relațiuni diferite cu străinătatea, se distinge din capul locului
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
sursă de ineficiență și un mod curent de a evita sau de a abuza de obligațiile fiscale. Fără unități de măsură standardizate, fixe, nu se puteau face comparații controlate și eficiente la nivel central. Simplificarea și standardizarea unităților de măsură „Cuceritorii din zilele noastre, fie ei popoare sau prinți, vor ca imperiile lor să fie o suprafață continuă pe deasupra căreia ochiul măreț al puterii să Își poată plimba privirea fără să Întâlnească nici o inegalitate care să Îl rănească sau să Îi
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
căror reguli și proceduri nu erau familiarizați: funcționari funciari, tehnicieni cadastrali, judecători, avocați. Acolo unde noul sistem de proprietate funciară era introdus de către o putere colonială - adică În acele regiuni unde le era absolut străin localnicilor, unde era impus de către cuceritorii străini care se serveau de un limbaj și un context instituțional incomprehensibil și unde practicile locale nu aveau nimic În comun cu proprietatea individuală absolută - urmările au fost profunde. De pildă, În India, sedentarizarea a determinat crearea unei noi clase
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
și În Toscana, numai familiile aristocrate bogate obișnuiau să aibă supranume fixe. În general, acestea făceau referință la locul de origine din Normandia (de pildă, Beaumont, Percy, Disney) sau la zonele din Anglia unde familia deținea domenii primite de la Wilhelm Cuceritorul (de exemplu, Gerard de Sussex). Pentru restul populației de sex masculin, practica standard de identificare avea la bază doar legătura dintre tată și fiu. Astfel, Thomas, fiul lui William Robertson avea să se numească Thomas Williamson (fiul lui William), iar
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
și cetatea Mangopului. Cei 300 de oșteni, trimiși de Ștefan cel Mare în ajutorul cetății, au luptat până la moarte, rămășițele lor fiind găsite sub zidurile prăbușite. Soldaia este asediată și cucerită, în cele din urmă, prin foamete. După aceea, Ahmed-pașa, cuceritorul Caffei, pornește împotriva Cetății Albe. La 20 iunie, 1475, Ștefan cel Mare, în urma informațiilor primite de la iscoadele sale, trimite vești la unguri și la poloni că turcii vor să atace Moldova:,,Și din nou ne-a venit vestea temeinică că
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
aprovizionată, avea ziduri puternice, iar credința apărării ei îi fusese dată lui Ștefan de Șendrea, cumnatul său și unul dintre eroii care-și pusese nu o dată viața pentru gloria Moldovei și a rudei sale încoronate. Cu toate eforturile depuse de cuceritorul Constantinopolului, Cetatea Sucevei, cetate care n-a fost cucerită niciodată cu forța, n-a putut fi supusă nici acum. Nici Cetatea Hotinului nu a putut să fie cucerită, turcii mulțumindu-se cu prădarea unor sate de dincolo de Nistru, după cum însemna
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
trebui să-i credem. Pentru că Mahomed al II-lea a spus-o: în 1476 a cucerit Moldova, așa cum o afirmase și Matei Corvin cu 9 ani mai înainte, ceea ce ar însemna că cele două cuceriri s-au suprapus fără ca celălalt cuceritor (regele sau sultanul) să reacționeze cumva. Dar, Moldova a mai fost cucerită de turci și a doua oară, în urma campaniei lui Soliman Magnificul din 1538. Și atunci înseamnă că de la 1538 la 1567 sau 1568 nu s-a scurs nici măcar
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
avut loc în 1442 și s-ar fi putut finaliza prin cucerirea Țării Românești, dacă nu intervenea Iancu de Hunedoara. Acesta îi zdrobește pe turci pe Ialomița și îi alungă din țară. Abia după aceste încercări, Mahomed al II-lea, cuceritorul Constantinopolului (1453), a încercat să își deschidă drum spre inima Ungariei, prin cucerirea Belgradului, în 1456. Iancu de Hunedoara reușește să despresoare cetatea și să îi oblige pe turci să se retragă. La 6 ani după acest insucces are loc
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Mihul, în 1456, ca să ducă un tribut de 2.000 de galbeni sultanului, care semnifica răscumpărarea păcii. Pentru început, sultanul se mulțumea și cu această formulă, până când se va ivi ocazia ca să poată trece la ocuparea efectivă a țării. Nici un cuceritor nu s-a oprit vreodată pe malul unui fluviu, zicând că nu îl interesează ce se întâmplă pe malul celălalt. Cu atât mai puțin după ce a trecut fluviul, semn că voia să anexeze Imperiului teritoriul obținut în urma unei izbânzi. Până
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
expediție doar de dragul de a face o plimbare la nord de Dunăre. Direcția, pe care turcii puteau înainta spre inima Europei, era cea care trecea prin Țările Române, atâta vreme cât Belgradul nu era cucerit. Evaluarea situației militare a făcut-o Mahomed Cuceritorul. Constantin Mihailovici de Ostrovița, un sârb pe care turcii îl luaseră prizionier în 1455, a devenit ienicer, adică a făcut parte din corpul de elită al armatei otomane și a luptat sub ordinele sultanului în Țara Românească, în 1462. În timpul
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]