1,636 matches
-
va mai fi nici un Homer/ nici un Eneea/ nu va pleca spre Latium". Iar eminescianul Luceafăr ni se înfățișează coborît din slava-i celestă pentru a fi adus la treapta comizerației bacoviene: "Oho, Luceafăr blînd,/ de cîte ori am fost flămînd!/ cutreieram pustie străzi/ cătînd în lăzi niscaiva prăzi:// un muc, o coajă, un ziar/ să mai pot zice-o dată: iar!// Oho, Luceafăr bun/ de cîte ori am fost nebun// și nu m-au pus în sanator/ și n-am putut
Litota morala by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10118_a_11443]
-
individualului, nu a generalului. Și totuși Le Goff și colaboratorii săi demonstrează contrariul. Există un om medieval. Chiar dacă, evident, e un om complex, un prototip caracterizat mai curînd prin deviații decît prin norme. este, înainte de orice, pelerin și penitent. El cutreiera lumea, în căutarea propriilor sale himere (între care se numără Dumnezeu) și e obsedat, în tot acest răstimp al călătoriei sale, de un copleșitor sentiment de vinovăție. Cele mai interesante capitole din carte sînt, după părerea mea, cele despre orășean
Omul medieval by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17594_a_18919]
-
mai mult decât în scandarea clasicizantă. Folosit cu atenția pe care o merită, versul alb îi oferă poetului tonul unei gravități obstinate, al exprimării demne de sine. Sub semnul marelui Vag, viața mea în noiembrie. Marele Vag e în mine, cutreierându-mă, cum umbra nemișcată ce-o arunc pe lac e străbătută de un pește. Pește cu goana scurtă - atât de leneș și de grabnic încheiate zvâcniri, că nu ies niciodată din laturile umbrei mele. O frunză lunecă sfâșietor aproape suspendată
Neconsimțitoarea nimfă by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/8216_a_9541]
-
o alta se naște în locul ei. Din ce explozie de ceruri vine acest prisos de viață să se așeze în rănile de fiecare clipă? Leneș îmi umblă peștele prin toată umbra din apă, se accelerează-n mine viața și moartea. Cutreierându-mă cum umbra nemișcată ce-o arunc pe lac e străbătută de un pește, marele Vag e în mine, nepăsător asemenea mișcării. Viața mea în noiembrie sub semnul marelui Vag. Ultimul poem din Bunavestire, ŤCunoașterea prin limiteť (devenit ŤNava ancorată
Neconsimțitoarea nimfă by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/8216_a_9541]
-
care intra mereu în sala de așteptare a unei policlinici doar ca să facă un popas la căldură, în drum spre casă, îi arată calea. Va fi copist de oameni. Scriitor de portrete. Devine, el, cunoscător al realului celui mai crud - cutreieră, bunăoară, spălătoriile Londrei, un artist al detaliilor. Închiriază un studio, comandă becuri unicat (Catherina de Medici, în taxonomia maestrului de lumini), și chiar și o muzică ambientală repetitivă, fără sfârșit, unui compozitor celebru. Creează premisele pentru (re)nașterea inocenței, a
Straniul caz al domnului Gwyn by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/2587_a_3912]
-
de oameni, care nu sunt consumatori de cultură în mod constant. Unii și-au explicat acest succes prin faptul că intrarea este gratuită. Dar este greu de crezut că pentru câțiva lei oamenii se ridică din pat și încep să cutreiere străzile, muzeele și cinematorgrafele, avizi de cultură. Fenomenul se explică, mai degrabă, prin atmosfera specială pe care o aduc aceste evenimente. Un spirit de comuniune și complicitate leagă oamenii, care cuterieră împreună, într-o aventură. Noaptea aduce o notă de
14 septembrie, Noaptea Albă a Filmului Românesc () [Corola-journal/Journalistic/81272_a_82597]
-
Luiza Săvescu Cândva, demult, doi călugări cutreierau pământul. Povestitorii relatează diferit întâmplarea. Când îi numesc Li si Wu, când - pur si simplu - Cel mare si Cel mic, sau Cel tânăr si Cel bătrân, în sfârsit, Cel care urmează calea inimii si Cel care urmează calea intelectului. Un
Krzysztof Cżyzewski (Polonia) O poveste despre coexistență by Luiza Săvescu () [Corola-journal/Journalistic/6300_a_7625]
-
corp, corpul lui crape. Or, waki este el însuși o ființă din afara societății, un marginal, cel mai adesea un călugăr rătăcitor. Ca să poți sta de vorbă cu morții, ne spune teatrul nÜ, trebuie să ai experiența peregrinării, trebuie să fi cutreierat lumea în lung și-n lat. Așadar, doi veșnici călători și două memorii se întâlnesc în acest spațiu-limită de la marginea vieții, singurul loc unde cei vii se pot alătura celor morți. Acesta este spațiul propriu teatrului nÜ: numit și "răspântie
Monique Borie - Fantomă și teatru by Ileana Littera () [Corola-journal/Journalistic/9085_a_10410]
-
De vise, cînd pasaju-îngăduit-a Al dimineții somn. În van i-arată Lumina zilei cărțile-i frumoase, Ce parcă-s manuscrise-anevoioase Din Alexandria incendiată. De sete (spune grecul), făr' să soarbă Un strop, murit-a riga-ntre izvoare; Eu, fără țel, cutreier coridoare În astă �naltă catedrală oarbă. Atlase, enciclopedii, Orientul Și Occidentul, veacuri, dinastii, Simboluri, univers, cosmogonii Zadarnic îmi oferă. Pasu-mi, lentul, În urma mea penumbra o încearcă, Și drum îmi fac cu bățul nedecis, Eu, care-ntrezăream un paradis Ca o
Poezii de J.L. Borges by Andrei Ionescu () [Corola-journal/Journalistic/11961_a_13286]
-
ce mînca. Din pricina asta nici de scris nu-mi arde". Ori: "Mă aflu în cea mai neagră perioadă a vieții mele. Flămînzim, și eu și nevasta. A fost nevoie să luăm de la unchiul ceva făină, ulei și niște cartofi. Am cutreierat toată Moscova - nu sunt locuri de muncă". Covîrșit de sărăcie, îndurînd foamea și promiscuitatea unui "cămin muncitoresc", căci nu poate dobîndi altă locuință, Bulgakov e nevoit să trăiască din expediente, practicînd o măruntă publicistică de tip "culinar" sau făcînd-o pe
O victimă a stalinismului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7428_a_8753]
-
spune că s-a petrecut odată, dar nimeni nu o mai poate reconstitui în întregime, se păstrează în penumbră. Pe un spațiu epic întins persistă fantoma vechii aventuri care nu se mai știe dacă a avut loc vreodată. În tîrg cutreieră o altă istorie, de astă dată nu abreviată, redusă la un tors, vag, incert ca în povestea Brigandului, ci dilatată cu bogate detalii, unele abracadabrante. Cică în pivnițele bătrînei doamne Orzan viețuiește un pitic cocoșat. Fusese odinioară o fată frumoasă
Șalul, pălăria de paie, pasărea cu penaj colorat by S. Damian () [Corola-journal/Journalistic/15520_a_16845]
-
există o fixitate întîlnită de altfel în iconografia bizantină, și doar astfel eroii reușesc să se elibereze de timpul mecanic, transcend lumea empirică spre lumea esențială. ucînd zîmbetul acelor femei pe chipul său pe care lăsase să-i crească barba, cutreierase tînărul Opujiș, de copil, împreună cu taică-său, apoi de unul singur, ca ofițer în cavaleria franceză, Europa de la Triest și Veneția către Dunăre, la Wagram și Leipzig, crescînd în bivuacele francezilor și făcînd un război tot la zece ani. Doamna
Milorad Paviș - Îndreptar de ghicit by Mariana Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/12862_a_14187]
-
Actrița americană Sharon Stone, vedeta din Basin Instinct, pare a nu se plictisi în România nici atunci când plouă. Împreună cu cei trei copii și cu iubitul ei, Sharon a preferat să cutreiere în acest week-end mall-ul din Nordul Capitalei și să meargă la cinematograf. Diva a fost surprinsă în cel mai mare centru comercial din București, Băneasa Shopping City. Sharon Stone a făcut cummpărături, niciunul din membrii familiei nefiind uitat, după
Sharon Stone, cu familia la cinematograf în București () [Corola-journal/Journalistic/73372_a_74697]
-
noastră pentru filmările la pelicula “What about love”, în regia lui Klaus Menzel, Sharon Stone, 54 de ani, pare a avea preocupări comune la capitolul distracție cu românii. Într-o rochiță subțire și încălțată cu cizme din piele, diva a cutreierat la pas magazinele, de unde fiecare membru al familiei și-a ales ce a dorit. Dacă Sharon și-a dorit o poșetă confecționată din piele întoarsă, cei trei copii, de 12, 10 și respectiv 6 ani, au primit tancuri, castele, mașinuțe
Sharon Stone, cu familia la cinematograf în București () [Corola-journal/Journalistic/73372_a_74697]
-
directorii de ziare din Timișoara și a avut... a avut și o bibliotecă impresionantă. Dar viața... Are și el, ca toți ceilalți din Azilul de noapte „Pater Jordan” de pe Brâncoveanu, o poveste tristă de spus... A început din 1990 să cutreiere lumea-n lung și-n lat, a lucrat în Germania, cât e ea de mare, apoi s-a întors, a divorțat de soție și a trăit cam tot ce trăiește un om după... Copiii? De mai mulți ani nu mai
Agenda2005-28-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/283932_a_285261]
-
modurilor de existență. Destrămînd programele repetibile, transmite nemijlocit o intuiție a potențialității lumilor posibile. Apare un paradis al destrămării tuturor programelor. De aceea întîlnești acolo resturi de lumi cunoscute, fapte și gînduri din cotidian împreună cu sentimente în stare nativă care cutreieră fără direcție spații necunoscute. Sentimentele Nu alegi nici fizonomia interioară și nici pe cea exterioară n-ai cum s-o alegi. Trebuie să le adopți cu programul lor care de fapt a apărut și ți s-a destinat adică te-
Misterul sentimentelor by Nicu Horodniceanu () [Corola-journal/Journalistic/16986_a_18311]
-
se derulau pregătirile pentru seara de deschidere. Oferi vocea lui plăcută și talentul lui la cântat și tablourile lui, serviciile celor doi frați ai săi, George și Jules, și ale poetului Tristan Tzara, un român de douăzeci de ani care cutreiera lumea în compania lor și care tocmai sosise de la București. Înainte de inaugurarea programată, Ball putu să mai angajeze o orchestră rusească de balalaici. Programul inaugurării Cabaretului Voltaire, la 5 februarie 1915, a cuprins: dna Hennings și dna Lecompte interpretând șlagăre
Când dadaiștii joacă șah (3) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/5721_a_7046]
-
executării unui ciclu de picturi murale în tehnică "Secco" cu tema „Treptele vieții” ("Lebensstufen") pentru muzeul „Anger” din Erfurt. Este singura pictură murală a unui artist din gruparea „Die Brücke" care s-a păstrat până astăzi. Începând cu anul 1920 cutreieră Europa (Sudul Franței, Munții Alpi, Italia, diferite regiuni din Germania. Numeroasele opere rezultate din această perioadă, în special acuarele, demonstrează atașamentul artistului de natură. În 1937, oficialitățile naziste îl defăimează ca „artist degenerat”, 729 tablouri sunt îndepărtate din muzeele germane
Erich Heckel () [Corola-website/Science/321915_a_323244]
-
aprins politică, se dau pronosticuri, au loc anchete, urmăriri, se consumă drame, se mănîncă vîrtos și se vînd (cumpără) fete de măritat: o lume cu viața ascunsă, dar atît de exemplară pentru acel timp. Copleșit, vara, de vipie și, iarna, cutreierat de viscol, departe de „lumea dezlănțuită” a Capitalei și încă departe de vacarmul comercial al Brăilei, Huzurei nu este un loc tocmai liniștit, pentru că, iată, aici se petrec, într-un scurt interval de timp, două crime dintre cele mai misterioase
Țăndărei by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/3896_a_5221]
-
el puteam cumpăra o blană veritabilă." (Al. Cazaban, Blana jaguarului). Vînătoarea nu e doar un tărîm al scornelilor. Este și domeniul de predilecție al confuziilor, al trucurilor, al farselor de tot soiul. Ca să întîlnești zoomorfii bizare nu trebuie musai să cutreieri lumea; surpriza, uneori, e după colțul casei. "Cam la treizeci de pași se ivește un animal scurt pe picioare și ceva mai înalt de partea dinainte și iese-iese din stuf cogeamitea șopîrlă, lungă cam de cinci-șase metri și urcă către
Epistolă către Odobescu (XI) by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/7689_a_9014]
-
Henri. Indeterminat, cameleonic, nestatornic („ceva ori cineva între un călugăr și un spadasin. Purta o robă, sau o rochie, sau un anteriu, iar chipul îi era acoperit de o mască argintie”), i se acordă soluția autoreflexivității: „un vânt rece îmi cutreieră oasele și mă absoarbe înăuntrul meu”. Tușa Aglaia, melancolică, fragilă și „foarte-foarte alunecoasă”, e un inepuizabil și ambiguu filosof al derizoriului. Când omul stă sub teroare, amestec de destin și haos, viața e, firește, ca la teatru, „ți se vând
(Auto)portret cu himere by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/4928_a_6253]
-
May. 'nă seara. Pa pa. 'nă seara. B'nă seara. Bună seara doamnelor, bună seara dragele mele doamne, bună seara, bună seara. III. Predica focului Umbrarul râului s-a destrămat: ultimele degete de frunziș Apucă și se-afundă-n malul ud. Vântul Cutreieră ținutul brun, neauzit. Nimfele sunt plecate. Dulce Tamisă, curgi lin, până ce-mi termin cântul. În râu nu sunt nici sticle goale, nici ambalaje, Batiste de mătase, cutii de carton, nici chiștoace Sau alte urme-ale nopților de vară. Nimfele sunt plecate
Tărâmul pustiirii, 1922 by T.S. Eliot () [Corola-journal/Journalistic/7094_a_8419]
-
eventuale umbre ale unor figuri simbolice sînt invariabil malformate, pervertite, maculate. Strălucitoarele albe faleze de marmură (probabil contrapunct sarcastic la romanul lui Ernst Junger) se învecinează cu o mlaștină fetidă. Ferocității sordidului nu-i scapă nici natura, turme de cerbi cutreieră împrejurimile Azilului, dar mîndrele și nobilele animale, simbol sacru, sînt transformate într-un fel de porci cu coarne. Sculptorul și un medic vînează cerbi, dar partidele de vînătoare se reduc la măcelărirea unor creaturi abjecte. Frumoasa Laura va fi victima
Poveste din anii orwellieni. by Mircea Iorgulescu () [Corola-journal/Journalistic/8789_a_10114]
-
radio-tv, „Teleglose” în România literară, că să continue, cum aminteam, zeci de ani cu analiza emisiunilor radio. Cu idei pe care le nota pe hîrtiuțe fel de fel cu un scris mărunt și precipitat. Cu aerul ei aiurit cu care cutreiera lumea asta. Cu devoțiunea ei de modă veche față de familie, față de prieteni, față de studenți, față de cărți, față de obiecte, față de povești, față de amintiri și locuri. Antoaneta a fost severă cu ea însăși. A avut un spirit critic ascuțit față de ceea ce făcea
Antoaneta by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2881_a_4206]
-
ibid.). Modele și convenții literare diferite - clasice sau moderniste - sînt actualizate într-un limbaj sentimental, solemn sau familiar. În unele discursuri lanțul metaforic devine alegorie: "Hai să-mi fac un tramvai de vis, mi-aș fi zis, cu care să cutreier măcar așa, pe ascuns, rutele apocaliptice și însîngerate ale unui decembrie nebun. Cineva și-a dorit, oare, să demonteze șinele tramvaiului numit, pe scurt dorință?! Să deraieze dorința de adevăr ?! (...) Ne deranjează, ba chiar trebuie să ne deranjeze, simplul fapt
Metafore și rime parlamentare by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/9657_a_10982]