1,153 matches
-
eul poetic și eul gazetăresc fractura este atât de adâncă, încât putem vorbi de un nou Eminescu pe care ni-l relevă publicistica, fără nici o legătură cu imaginea creatorului pe care o construiește opera poetică. În aceste condiții, pericolul perceperii fragmentare a personalității creatoare eminesciene crește considerabil. Dincolo de diferențele de expresie și de conținut, justificabile în contextul apartenenței la domenii de cunoaștere diferite, creația literară și publicistica prezintă evidente linii de continuitate, de interferențe tematice și de expresie, intuite de editorul
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
diferență între întinsa istorie a modernismului și mișcarea numită postmodernism. Mi se pare mult mai de bun simț s-o privim pe aceasta din urmă ca pe un tip particular de criză apărută în cadrul celei dintâi, una ce evidențiază latura fragmentară, efemeră și haotică a formulării lui Baudelaire [...], exprimând în același timp un scepticism profund la adresa oricărei prescripții particulare cu privire la măsura în care ar trebui reprezentat sau exprimat eternul și imuabilul"181. Această idee pare a fi susținută și de faptul
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
pune în discuție integritas 211, unitatea în genere. Hassan consideră că fragmentarea decurge din oprobriul totalizării, de unde rezultă și preferința postmodernilor pentru montaj, colaj, paradox, paralogie, metonimie, paracriticism etc. În ficțiunea postmodernă este utilizată constant heterotopia, lumile plurale fiind mereu fragmentare și fragmentate, iar discursul postmodern își asumă discontinuitatea și alcătuirea sa din fragmente 212, situație care exclude coerența, linearitatea, lipsa contradicțiilor. Deși Derrida consideră că o "formă primară" a discursului postmodern este colajul/montajul, David Harvey atenționează asupra faptului că
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
o parte dar o parte foarte activă a ansamblului textului care nu încetează să se scrie"273. Asumarea tezei intertextualității și valorizarea conceptului de suprafață în domeniul scriiturii vor duce atât la dispariția semnificatului central, cât și la acceptarea caracterului fragmentar al oricărei opere. Se insistă asupra textului-ca-rest, deoarece întotdeauna el va constitui un context pentru un text viitor. Trăsăturile descrise sunt strâns legate de experiențele discontinuității și ale fragmentarului, paradoxul fiind acela că infinitatea limbii este realizabilă doar prin ceea ce
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
duce atât la dispariția semnificatului central, cât și la acceptarea caracterului fragmentar al oricărei opere. Se insistă asupra textului-ca-rest, deoarece întotdeauna el va constitui un context pentru un text viitor. Trăsăturile descrise sunt strâns legate de experiențele discontinuității și ale fragmentarului, paradoxul fiind acela că infinitatea limbii este realizabilă doar prin ceea ce s-ar numi "neterminarea textului" "neterminarea" nu este aici sinonimă cu "nedesăvârșirea", deoarece ea nu are drept criteriu un conținut care trebuie expus complet, ci se raportează la scriitura
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
reflecție despre cotidian, excluzând-o într-o anumită măsură pe aceea de filosofie care aparține cotidianului și este conținută în el378. La fel ca Lefebvre, Baudrillard va reține o accepțiune a cotidianului ca produs al diferitelor activități, de cele mai multe ori fragmentare, și ca loc rezidual, care poate astfel să scape într-o anumită măsură logicii producției: "cotidianul este, din perspectiva obiectivă a totalității, sărac și rezidual, dar, pe de altă parte, triumfător și euforic în efortul lui de autonomizare totală și
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
prin recadrarea sa conceptuală, care îl transformă dintr-o prezență familiară într-o alteritate radicală; * utilizarea limbajului poetic, retoric, pentru a-și manifesta aversiunea față de sistemele închise și pentru a crea impresia deschiderii scriiturii și a sensurilor sale; * utilizarea scriiturii fragmentare, considerată a fi "scriitura democratică" și a elipsei, în locul tratatului și a liniei drepte, continue a sensului; * strategia trecerii de la lege la regulă, ce presupune înlocuirea principiului realității cu principiul jocului, al arbitrarietății, sau, în alți termeni, respingerea idealului consistenței
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
să intervină mecanismele de comutare dintre vis și realitate, dintre real și iluzie". 566 Baudrillard însuși amintește de două forme de scriitură: "cea care aglomerează și construiește totalități și cea care, dimpotrivă, dispersează, atentă la detalii. Aceeași muncă asupra detaliului, fragmentarului, în scriitura aforistică sau în fotografie..." (D'un fragment l'autre. Entretiens avec François L'Yvonnet, p. 37). Este ușor să recunoaștem privilegierea celui de-al doilea tip de scriitură, precum și încadrarea propriei sale scriituri aici. 567 David Harvey, op. cit
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
noul pontif, Alexandru al IV-lea (Rainaldo de Jenne, ce fusese cardinal protector al Ordinului), prin scrisoarea Nec insolitum, a abrogat deciziile predecesorului, «luate sub presiunea obligațiilor și în grabă» (BF, Ep., 261: FF 2741). Această antologie, așadar, chiar dacă este fragmentară, ne oferă posibilitatea de a surprinde, dintr-o perspectivă specială și privilegiată, evoluția noii familii minoritice și de a pune în lumină viața acesteia: uneori prosperă și învingătoare, alteori obscură și dificilă, însă întotdeauna de o extraordinară importanță atât pentru
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
unei campanii publice largi, susținute și eficiente destinată educației populației, referitoare la diagnosticul și tratamentul precoce al AOMI. CAPITOLUL 2 EPIDEMIOLOGIA ARTERIOPATIILOR OBLITERANTE ATEROSCLEROTICE ALE MEMBRELOR INFERIOARE Datele referitoare la epidemiologia arteriopatiilor obstructive aterosclerotice ale membrelor inferioare sunt “rudimentare și fragmentare”, cuantificarea prevalenței și incidenței acestei afecțiuni fiind dependentă de criteriile de definire ale afecțiunii. Bergquist (1994) identifică patru motive care stau la baza acestei dificultăți: leziunile sunt deseori asau paucisimptomatice; coexistă leziunile vasculare proximale și distale; examenul angiografic (cel care
Factorul de risc geometric în arteriopatiile obliterante aterosclerotice by Antoniu Octavian Petriş () [Corola-publishinghouse/Science/1161_a_2068]
-
și mai puțin În cele literare. Limbajul: vocabular sărac, exprimare lacunară; construiește enunțuri simple; potențial asociativ limitat, Întâmpină greutăți În stabilirea relațiilor de sinonimie, antonimie; lipsă de claritate și coerență În exprimarea ideilor; ritmul citirii lent, cu citirea cuvintelor greșită, fragmentară, a unor cuvinte ce nu există, fără a gândi la sensul lor; omite cu precădere litere și silabe de la sfârșitul cuvintelor; scris relativ Îngrijit, respectă forma literelor, dar conținutul nu corespunde cerințelor formulate; În scris face omisiuni de litere sau
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Carmen CANĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2171]
-
rezultantă a unei necesități chemată de dorința de a spune ceva, ci ca un soi de Înveliș ce se trage peste câteva idei simpliste, ca un tricou”. Așadar majoritatea nuvelelor care dădeau substanță peisajului epic din vreme, atât ca apariții fragmentare În reviste cât și ca motiv, unanim apreciate, semnate de autori cărora li se prezicea un bun destin epic: Al. Gârneață, N. Jianu, Constantin Chiriță, Ion Paltin, Eugen Frunză și Mihai Novicov, sunt nule, sunt Încercări destinate a rămâne la
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
copertă) a suferit un infarct și, cu moartea în față („încarcerat în mine însumi” - zice el), își reconstituie trecutul și își gândește prezentul. O face în felul său, amestecând în confesiune și meditație planurile temporale și existențiale, într-o narațiune fragmentară. Un eseist francez crede că fragmentul este un doliu al textului, o victimă a violenței interioare, un accept al violului scriptic. Definiția se potrivește eseurilor biografice ale lui P. Ca să întărească acest doliu, autorul scrie cu două penițe: una care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288629_a_289958]
-
îi punea la curent cu problemele teologice ale vremii. Ei luau parte la sinoadele ecumenice și locale, unde se discutau probleme de teologie și disciplină. Majoritatea lor erau dârji apărători ai Ortodoxiei sau oameni învățați, cum rezultă din unele informații fragmentare de la contemporani sau din unele crâmpeie de texte ce ni s-au păstrat din corespondența sau operele lor. De asemenea, este sigur că toți erau oameni duhovnicești, unii chiar taumaturgi prin puterea rugăciunii și viața lor plină de sfințenie. De
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
hegemonia poliției politice. Împărtășind această optică și pornind de la ipoteza de lucru conform căreia poliția politică a fost un „ingredient” indispensabil în edificarea celorlalte componente ale regimului totalitar, am considerat că orice analiză a regimului comunist ar fi, fără îndoială, fragmentară și lipsită de comprehensibilitate în absența unei radiografii a raporturilor de putere dintre partidul unic și poliția politică. În opinia noastră, nici concentrarea puterii politice în mâinile unei persoane, nici impunerea ideologiei oficiale și, cu atât mai puțin, distrugerea vechilor
Partidul şi securitatea : istoria unei idile eşuate : (1948-1989) by Florian Banu, Luminiţa Banu () [Corola-publishinghouse/Science/100961_a_102253]
-
mi se confirmă în cele două mari spectacole văzute în anii '70, spectacole ce și-au impus amprenta pe spectatorul încă tânăr ce eram. Ce e o amprentă teatrală? Ea asociază amintirea globală a unei reușite, dar totodată prezervă secvența fragmentară, indelebilă a unei fulgurații scenice ce o purtăm indefectibil cu noi, asemeni unei clipe de viață intensă, densă și concentrată. Ea reprezintă acel punctum personal despre care vorbea Roland Barthes, secvența detașată dintr-un ansamblu căci ea se prezintă ca
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
tristețe cu toate că, în aparență, totul i-ar fi permis să se salveze: Alexa aici se afilia teatrului de artă, al cărui cel mai strălucit partizan era în România Lucian Pintilie. Unchiul Vanea, la el, devenea un spectacol bergmanian și amprenta fragmentară, punctum-ul, ce indelebil îl port în mine, rămâne momentul în care doctorul Astrov, mai seducător ca oricând, își imobilizează harta districtului a cărui soarta ecologică îl preocupă, plasând trei mere roșii pe o imaculată față de masă albă decorată cu porțelanuri
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
susținerea societății civile. Susținerea organizațiilor non-guvernamentale pentru formarea unei societăți civile puternice ar fi putut determina guvernul să-și schimbe atitudinea În privința minorităților. Însă, În această perioadă, principalele surse financiare venite din exterior au abordat problema romilor Într-un mod fragmentar, nestructurat, În contextul unor programe de finanțare destinate organizațiilor non-guvernamentale (Cace și Ionescu, 2006, p. 106). Principalele surse financiare de susținere a societății civile au venit din partea guvernului SUA prin programul USAID, a fundațiilor private americane (În special Charles Mott
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
În plus, cu toate că tipologiile sunt extrem de utile, trebuie ținut cont de o serie de alte probleme pe care le implică, de exemplu: a) ignorarea discontinuității schimbării; b) orientarea atenției către identificarea unui proces principal de schimbare, și nu către schimbări fragmentare, variate, diverse și pe nivele multiple, care de fapt prin agregare și abstractizare dau imaginea generală; c) încearcarea eronată de a elabora concluzii despre dinamica sistemelor pe baza unor analize sincronice, deoarece o anumită configurație a unui sistem nu spune
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
încrucișate. Lizibilitatea lumii medievale, așa cum apare în cărțile de analiză a textului semnate de Dan Horia Mazilu, este convertită în vizibilitatea pe care acesta o dă schemei unei u-topii, unei forme ficționale, în care replicile contrapuse ale personajelor sale, enunțuri fragmentare în spațiul enunțării, recodifică sensul, destructurând totodată discursul totalizant. * Știm că există pereții de sticlă ai acestei lumi medievale, ca și cum ar fi coperți transparente ale cărților care o descriu, dar ceea ce credem că vedem la orizont, lumea noastră, e cu
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
A AVEA Verbele a fi și a avea au un statut privilegiat în cercetarea lingvistică, constituind subiectul a numeroase studii de orientări diferite, unele dintre acestea chiar în afara sferei lingvisticii. În cele ce urmează, voi prezenta o istorie paralelă (și fragmentară) a interpretării celor două verbe, pentru a ajunge la problema pusă mai recent a statutului lor (discutabil) de verbe inacuzative/ergative. Paralelismul dintre a fi și a avea a constituit un subiect de interes pentru gramatica istorică (Meillet, Benveniste etc.
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
armonia lumii, ordinea și concordia creaturilor înalță un cântec sacru”. Aceste motive, care, în ciuda noului fundal religios, din punct de vedere conceptual, derivă din doctrina pitagoreică și neoplatonică, își vor găsi o sistematizare mai originală, mai coerentă și mai puțin fragmentară în Sf. Augustin. 2.3 Epoca sintezei: secolele IV-VI Începând cu jumătatea secolului al IV-lea, datorită Edictului din Milan (313 d. Cr.), care a promulgat libertatea cultului religios în Imperiul Roman, Biserica s-a aflat într-o poziție
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
deci să se piardă, să se uite, să se modifice în timp. Pentru Marx, cele două ipostaze ale conștiinței se plasează la niveluri diferite. Procesul de constituire a socialului este spontan,conștiința participanților fiind mereu limitată, cu un pronunțat caracter fragmentar, pragmatic, și nu teoretic. Desigur, unele sensuri „știute” de către cei care au întemeiat o instituție socială sau alta s-au pierdut, dar nu întreaga semnificație a acestora, pentru că ea nu a existat în mod sistematic în mintea lor. Considerarea conștiinței
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
În științele sociale, amatorismul este mult mai puțin controlabil, efectele aplicării acestora fiind mai incerte, interferând cu o mulțime de alți factori și, prin natura lor, având un interval mai lung de desfășurare. Învățătura nesistematică și parțială, prelucrarea unor cunoștințe fragmentare într-un sistemcare, pentru amator, poate părea coerent și valid (Costea, Larionescu, Ungureanu, 1983) sunt de natură să-l inducă în eroare pe nespecialist. Controlul continuu al comunității științifice este singurul care poate să elimine până la urmă pericolul amatorismului. • Pericolul
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
Henri H. Stahl argumentează pe larg, într-un mod care mi se parte a fi deosebit de interesant, funcția pe care o poate avea retrodicția (reconstrucția teoretică) în reconstituirea de ansamblu a unei realități trecute despre care avem informații empirice extrem de fragmentare și nesigure. Este, de altfel, metoda pe care el a utilizat-o curezultate excelente în reconstituirea genezei feudalismului românesc (Stahl, 1969, 1972). Viitorul nu poate fi descris decât prin mijloacele teoriei, ale predicției. Predicția este simetrică retrodicției. Descrierea viitorului nu
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]