1,559 matches
-
viața alerga pe lângă Petru cine va ameți primul va fi liber cu adevăratelea. Timpul privea în oglindă: o păpușă din cârpe își scuipa plămânii peste grădinile publice (toamna ca o tuberculoză în luna martie); la o lungime de moarte, cineva gâfâia de dragul unei ipotetice libertăți. Libertatea lui Petru, drum fără capete. Petru se oprea între două bătăi de inimă cât să-și numere singurătățile, la o margine de așteptare asculta ecoul trecerii, în urma lui Dumnezeu creștea iarbă de coasă. Libertate lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
ieftină, pentru căciula lui Vladimirescu stă crăcită toată noaptea și, pe deasupra, pune și patimă nebuna. 25 de lei, fiecare câte 5 parale? E mult, un pachet de B.T., țigările mele pe două zile, nu-mi convine, unul fute și altul gâfâie. Ce faci chiorule? Te dai la fund? Am spus eu, e gelos prostanul, nu vrea să-i defloreze fetița! Nu-ți fie teamă, Dora-i iapă blândă și apoi, dacă îi papă cocoșelul, nu-i bai, pe tine găozul te interesează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
multor oameni, dar fluxul lor nervos nu era nici tensionat, nici amenințător. Ajunse la o scară și, fără șovăire, coborî. Doi bărbați, jos, discutau cu aprindere, deși fără griji. Îl priviră surprinși. Iar Gosseyn, care deja își pregătise planul, zise, gâfâind: - Unde este uzina generatoare? Este urgent. Unul dintre ei părea emoționat. - Păi... păi... pe acolo. Acolo. Ce se întâmplă? Gosseyn alerga deja în direcția indicată. Celălalt îi strigă: - A cincea ușă la dreapta. Când fu la a cincea ușă, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
din impas. Se despuie și, cada fiind plină, închise robinetul lăsând să se scurgă doar un fir nici prea subțire nici prea rapid de apă. Se îndemnă să intre în apa care părea să-i fiarbă lui Ashargin corpul firav. Gâfâia, dar treptat se acomodă și se întinse, ciulind urechile la zgomotul regulat al robinetului. Plic... plic... pic... Își ținu ochii deschiși fără să clipească și fixă un punct strălucitor pe zid, mai sus decât el. Plic, plic, plic. Un sunet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
mult mai exacți dacă am spune că așa e moartea. Nu i-am da noi asemenea nume acestei fete cu ochelari negri care se urcă Într-un taxi, probabil am considera că este Însăși viața În persoană și am alerga gâfâind după ea, am cere altui taximetrist, dacă ar exista, Urmăriți mașina aceea, și ar fi inutil pentru că taxiul care o duce a dat deja colțul și nu există altul aici pe care să-l putem implora, Vă rog, urmăriți mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
poponarule? Lange protestă zgomotos și Becker îl apucă de păr și-l pălmui de două ori zdravăn peste față: — Am zis, ai priceput asta, poponarule? — Da, țipă el. — De ajuns, i-am spus trăgându-l de umăr. Becker se ridică gâfâind din greu și rânji spre mine: — Ați spus un vals, domnule. — Îți spun eu când o să aibă nevoie de mai mult. Lange se șterse la buza care-i sângera și se uită la sângele care lăsase o dâră pe dosul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
urechi amplificat. Toți cei prezenți și-au întors privirile spre Ada. Ușa sălii de operație s-a închis silențios și grav în spatele nostru. Stăteam nemișcați unul în fața celuilalt în camera de preanestezie. — Ce s-a întâmplat? Pieptul Adei se mișca gâfâind sub halat, brațele-i dezgolite erau pătate de frig. — Domnule profesor, se află la noi o fată cu un traumatism cranian... Aproape fără să-mi dau seama, cu un gest automat, mi-am scos mănușile. — Spuneți-mi. I-am găsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Angela, lângă spatele tău nevinovat se află un scaun gol. În mine se află un scaun gol. Îl privesc, îi privesc spătarul, picioarele, și aștept, și mi se pare că ascult ceva. Este zgomotul speranței. Îl cunosc, l-am auzit gâfâind în adâncul trupurilor și ițindu-se în ochii multor pacienți pe care i-am avut în fața mea, l-am auzit stagnând între zidurile sălii de operație, ori de câte ori am mișcat mâinile pentru a hotărî cursul unei vieți. Știu exact cu ce mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
un dezinfectant. — Ești doctor? — Chirurg. Picioarele ei se aflau la câțiva centimetri de mine. Le-am deschis cu greu. I-am sărutat coapsele extrem de albe, aproape albastre. Mi-am vârât capul între ele, erau reci chiar dacă transpirau. Italia se aplecă gâfâind deasupra mea. Îmi simțeam ceafa umezindu-se de la gura ei... M-am ridicat brusc, lovindu-mă de fața ei. M-am așezat din nou pe divan. Mi-am împreunat mâinile și le-am strâns cu forță. Mi-am fixat privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
a învățat-o poate dintr-o carte sau dintr-un film. În noaptea asta a hotărât că trebuie să manifeste o pasiune arzătoare. Iar eu sunt la mijloc, confuz, o mârțoagă azvârlită într-un galop. Acum a alunecat în jos, gâfâie sub pântecele meu. Nu sunt obișnuit s-o văd atât de supusă. Mă simt vinovat, ca și cum, din cauza mea, ar consimți să se depraveze. Vreau să plec, să fug din pat, dar rămân. Sunt excitat, i-am privit capul și m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
care o începuseși. Numai unele nume proprii sunt identice, amănunt firește foarte straniu, dar asupra căruia nu te oprești să meditezi, căci, puțin câte puțin, din traducerea improvizată și trudnică a lui Uzzi-Tuzii se conturează schema unei întâmplări; din descifrarea gâfâită de cuvinte amestecate se naște o narațiune amplă. Ițindu-se de pe coasta abruptă Încerc să mă conving că lumea vrea să-mi comunice ceva, să-mi transmită mesaje, avertismente, semnale. Mi-am dat seama de asta de când mă aflu la Petkwo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
pot răspunde, dar că știu că ar trebui să răspund. Sau neliniștea în momentul când abia am ieșit din casă și aud sunând un telefon care ar putea fi la mine sau în alt apartament și mă reped înapoi, ajung gâfâind, pentru că am urcat scările în fugă, iar telefonul tace și nu voi ști niciodată dacă apelul era pentru mine. Sau când sunt pe stradă, și aud sunând telefoanele în case necunoscute; chiar și atunci când sunt în orașe necunoscute, în orașe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
aud din nou țârâitul acela, mereu mai clar și distinct; sunt din nou în apropierea casei și telefonul tot sună. Intru în grădină, dau ocol casei, alerg la fereastră. E de ajuns să întind mâna și să ridic receptorul. Spun gâfâind: - Aici nu e... - și din receptor o voce, un pic nerăbdătoare, dar numai un pic, căci ce izbește mai mult în vocea asta e răceala, calmul. Spune: — Fii atent. Marjorie e aici, în curând se trezește, dar e legată și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
albe de bumbac, se încrucișau pe osul meu sacral, strângându-mă ca într-o chingă. Apelul meu către Makiko nu rămăsese neascultat. În spatele panoului de hârtie al ușii glisante se desena silueta fetei, îngenuncheată pe rogojină, întinzând capul prin ușă, gâfâind, deschizând buzele, căscând ochii, în timp ce urmărea tresăririle mamei sale și ale mele cu interes și dezgust. Dar nu era singură: de dincolo de coridor, în deschizătura altei uși, o siluetă de bărbat stătea imobilă. Nu știu de câtă vreme era domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
cutremur. De aceea, într-o zi hotărâsem să nu mai pun întrebări și să aștept să-mi vorbească el. Împlinisem de puțină vreme șaisprezece ani, când tatăl meu se îmbolnăvise de febră galbenă. — Lasă-mă să-ți povestesc de la început, gâfâia. Când ai să ajungi la Oquedal și ai să spui: „Sunt Nacho, fiul lui Don Anastasio Zamora“, vei auzi multe despre mine, povești neadevărate, bârfe, calomnii. Vreau ca tu să știi... — Numele, numele mamei, repede! — Acum. A venit momentul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
facă pe dușman să cadă în groapă. S-au bătut așa până în zori, iar pe pământul din jurul gropii dispăruse praful, atât era de îmbibat de sânge. Toți indienii din Oquedal făceau cerc în jurul gropii goale și al celor doi tineri gâfâind și însângerați, și stăteau muți și nemișcați, ca să nu tulbure judecata Domnului, de care depindea soarta tuturor, nu numai a lui Faustino Higueras și Nacho Zamora. — Dar... Nacho Zamora sunt eu... — Și pe tatăl tău, pe vremea aceea, îl numeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Jesse Chapman e mai interesant decât obișnuiții tăi scriitori sonați. — Stai. Să revenim la “ S-a întâmplat cu Jesse Chapman”. Ce înseamnă asta? întrebă Emmy. Ajunseseră în sfârșit la apartamentul ei; Emmy era mulțumită să vadă că, în timp ce prietenele ei gâfâiau și nu mai aveau aer, ea se simțea foarte bine. Nu s-a întâmplat nimic. Vorbești de parcă s-ar întâmpla cine știe ce lucru scandalos ceea ce, te asigur, nu se întâmplă. E o pacoste. Adriana zâmbi atotcunoscătoare: — Pun pariu că așa e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
simțea ca o vedetă. Nu mai conta că avea o mică iritație pe burtă, o alergie la noua loțiune, sau că pielea lui Jesse era cam prea palidă în contrast cu părul negru de pe piept, sau că amândoi erau roșii, transpirați și gâfâiau; deveniseră cel mai sexy cuplu din lume. Se găsiseră unul pe altul în adevăratul sens al cuvântului. La un moment dat probabil că au adormit fiindcă atunci când Leigh a deschis ochii, cerul începuse să se lumineze. S-a strecurat de sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
pentru a o anunța că se logodește. Fără măcar să se deranjeze să-și arunce din picioare șoșonii din blăniță, Emmy deschise ușa și se sprijini de ea. — Ce-i? întrebă ea fără să zâmbească. Ce e atât de important? Deși gâfâia din cauză că urcase cinci etaje, dar nu chiar atât ca decât de obicei — adică de cele trei-patru dăți în cinci ani de zile când se deranjase să vină pe la ea — arăta al naibii de bine, iar ea bănuia că schimbările pozitive (mai slab
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ciumă. Căci ea nu se trăda decât prin semne negative. Cottard, care avea afinități cu ea, l-a făcut pe Rambert să observe de pildă lipsa câinilor care, în mod normal, ar fi trebuit să fie culcați pe o parte, gâfâind, în pragul culoarelor, în căutarea unui loc mai răcoros, de negăsit. Au luat-o pe Bulevardul Palmierilor, au traversat Piața Armelor și au coborât înspre cartierul Marinei. La stânga, o cafenea vopsită în verde se adăpostea sub un stor oblic din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
Grand sau ca fata din spitalul lui Rieux, ajungând timp de două-trei zile la paroxism în unele cartiere, în timp ce dispărea complet din altele, înmulțindu-și prada lunea iar miercurea lăsând-o să-i scape aproape cu totul, văzând-o astfel gâfâind sau năpustindu-se, ai fi zis că se dezorganiza de enervare și de lehamite, că pierdea, o dată cu stăpânirea de sine, eficacitatea matematică și supremă care constituise forța ei. Serul lui Castel cunoștea deodată o serie de reușite care-i fuseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
confirmă. \ MULȚUMESC, SPUNE EL. RĂSPUNDE-MI TOTDEAUNA EXACT. Rieux se așează la picioarele patului. Simțea aproape de el picioarele bolnavului, lungi și țepene, asemănătoare membrelor unei statui culcate. Tarrou respira mai tare. \ Febra o să reînceapă, nu-i așa, Rieux? spune el gâfâind. Da, dar la prânz vom ști. TARROU ÎNCHIDE OCHII, PĂRÂND SĂ-ȘI ADUNE FORȚELE. O EXPRESIE DE OBOSEALĂ SE CITEA PE TRĂSĂTURILE LUI. AȘTEPTA URCAREA FEBREI, CARE SE ȘI URNEA UNDEVA ÎN ADÂNCUL LUI. CÂND ȘI-A DESCHIS OCHII, PRIVIREA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
luat foc, aproape toate odată. Au picat În alte flăcări; jos ardeau case, mașini, oameni. Thomas Încerca să Își stingă hainele, se mira că nu simte cum Îi arde carnea. CÎnd a căzut un acoperiș peste el, s-a trezit. GÎfîia. Sodoma a fost și pedeapsă, și semn, să știi asta, Thomas! Totul se va repeta aici, peste tot! Dumnezeu veghează, Thomas, nu va cruța nimic! Nu mai există teamă, totul e desfrîu, plăcere! Va veni pîrjol, ia aminte! Așa Îi
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
brusc, devenise doar o piftie; funcționa, acolo, sub oasele capului, doar un rudiment de circumvoluțiuni reptiliene, care, fapt dovedit, exista la fiecare om; un rest, șarpele nu trăise doar În basm. „Toată noaptea v-am auzit prin perete“, a zis, gîfÎind, Ann. „V-am văzut prin gaura cheii. Și eu am simțuri!“ Aproape că a strigat simțuri. Thomas ar fi putut să strige și mai tare: Și eu am! Dar ești fiica mea! Poate În sinea lui a țipat așa, dar
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
uneori cu violurile - chiar erau Într-un fel - pentru că unul din membrii cuplului nu dorea să fie penetrat sau să penetreze, chiar amîndoi, de multe ori, nu doreau sex, dar se acuplau fără a-și da vreunul bine seama de ce. GÎfîiau, asudau, se gîndeau la alte femei sau la alți bărbați, atunci; juisau ca scurtcircuitați sau nu simțeau nimic, momîi zgîlțîite de convulsii trecătoare. În așternut Începea și sfîrșea lumea ; cei mai mulți dintre oameni, cînd simțeau că li se apropie sfîrșitul, vroiau
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]