1,488 matches
-
în perimetrul textelor noastre, că răspundem și pentru contextele în care ne manifestăm. "Închei " subliniază eseistul " cu precizarea, pentru mine, obligatorie: contează unde publici!" Contează, bineînțeles. Nu poți să-ți afișezi semnătura în publicații imunde pretinzând că scrisul tău e imaculat. Ar fi ca și cum auzind țipetele unui om înjunghiat pe stradă ai închide repede ferestrele și ai asculta muzică de Mozart.
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/12481_a_13806]
-
altă specialitate a celibatarei era dantela. Erminia n-ar fi pus un pahar cu apă fără a strecura pe dedesubtul farfuriei un rotocol de horbotă. Cana cu apă din mansarda lui Ioanide era acoperită de asemenea cu o dantelă. Pernele, imaculate, aveau ochiuri de broderie, nicăieri o suprafață textilă albă nu apărea ca o materie plată, ci dematerializată prin orificii. Rufărie, ciorapi, batiste erau legate cu panglici, și Ioanide zărise niște ciorapi ai lui Hergot uriași, lăbărțați, țesuți cu o infinită
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
puțin se înfioră de temperamentul unei femei pentru care liniile drepte nu spun nimic. Verticalitatea Ioanei îi apăru ca o impostură și maiestatea ei - compromisă. Dimpotrivă, trecu în revistă obiceiurile doamnei Ioanide, lenjeria ei impecabilă, gustul pentru tot ce este imaculat și drapat. Ce-ar fi o statuie greacă de femeie cu veșmântul în cute întrerupte anarhic? Arta spălatului și a drapării, în antichitate, mergea mînă-n mână cu arta arhitectonică. În legătură cu doamna Ioanide se petrecu în acest timp un incident și
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
de păr crescute mai lung la ceafă sau la urechi. Fără să folosească vreun parfum violent de uz feminin, Pomponescu își avea hainele impregnate cu o mireasmă discretă, cu nuanță de ambră și de garoafă. La piept, o batistă albă, imaculată era nelipsită. Aceeași preocupare de a-și ascunde procesul de involuție se constata și la madam Valsamaky-Farfara, care lupta dramatic cu o îmbătrînire accelerată. Deși părul ei era intact, începea a-i albi așa de vertiginos, încît vopsirea nu era
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
nostru procesiunea sinistră ca a catolicilor din vremea Inchiziției, având nevoie de un decor înspăimîntător. Teatralul nu-i în spiritul nostru. Biserica tradiției românești e mică, pierdută adesea printre pomi, cu clopotnițe idilice care o semnalează în văi. Albul ei imaculat o distinge de verdeața câmpului, când anume ornamente sculpturale sau picturale nu o asimilează cu natura. De aceea încercarea de a se introduce în canonica arhitecturii noastre sacre siluete de zgârie-nori, contururi bizare de stil decadent, cum cetățenii uimiți constată
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
care cunoștea firea placidă a fiicei sale, își zicea că nu e politicos a întoarce spatele brusc unui om șarmant, căzut în dizgrație. Pomponescu apăru și el în salonul soției sale, îmbrăcat în nelipsitul lui smoching, ornamentat cu o batistă imaculată. G. Călinescu Sărută mâna doamnei Farfara cu multă gentileță, întrebînd-o de sănătatea ei și a Ioanei. În special insistă asupra acesteia din urmă. - Ce mai face artista noastră? Ce mai cîntă? Madam Farfara îl informă că Indolenta deținea rolul principal
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
minute. Jean înjura încetișor că găsisem ușa terasei încuiată. Prin fereastra ei era imposibil să vezi ceva, era ca și când ai fi privit în gura unui cuptor în care metalul e încălzit la alb. Acea lumină nebunească se amplifica în pereții imaculați. Contururile bătrânei biciclete erau parcă în flăcări. Iar noi ne-am văzut deodată, prin hainele devenite transparente ca de celofan, interiorul corpurilor, scheletele fragile, întunecate, și organele interne ca niște umbre pe o radiografie. Când cineva a chemat liftul, la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
luminatoare festive lângă bolțile pictate cu încîlcite alegorii, unde din ombilicul Trufiei se scurge tija unui greu policandru, sânt picturi oficiale înecate-ntr-un asfalt unanim, sânt etichete limpezi, sub lamele de sticlă, lângă fiecare imensă pânză lățită pe pereții imaculați... Dar sânt muzee-capcană, mieroase asemenea florilor carnivore, în care până și publicul vizitator e pictat iluzionist pe pereți și chiar peste pânzele dezolate. Acolo totul, totul e fals, fabricat de la un capăt la altul, atârnând de strie și pedunculi ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
atât de compactă, încît fulgii rapizi abia dacă se mai vedeau. Bucureștiul apărea ca-ntr-un desen de copil, cu acoperișuri îngropate-n zăpadă și hornuri fumegătoare. Toate șoselele, în ciuda plugurilor și a sării, se acopereau imediat cu noi straturi imaculate, care se jegoșeau în băltoace de cafea cu lapte până spre amurg. Și amurgul venea repede, la patru după-masa, când se-aprindeau luminile pe șosea și cerul plin de zăpadă se-ntuneca spre trandafiriu, ca să ră-mînă roșu toată noaptea. Câte
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sfâșie gâtul bărbatului, trăgând afară artere și nervi, dezgolind vertebrele însîngerate ale celui care, confundând agonia cu un orgasm halucinant, își întețește mișcările sacadate ale șalelor. Cu toate acestea, o frunte foarte înaltă deasupra eșarfei de pânză și atât de imaculată, încît osul craniului părea străveziu, lăsa să se ivească, aproape tangibilă, o ființă melancolică și-nchisă-n sine ca-ntr-o enormă carceră de sidef. Cine putea fi acea divă de calcedonie? O cântăreață de operă din trupa Giorgiani, tocmai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o vomă acră, ce se sprijineau acum de desenul gingaș al vreunei sandale de sfânt, de poala Preacuratei. Copiii doar în chiloți de pe balcoane aruncau acum la țintă, cu cartofi sau cu roșii, în ochiul căprui, triunghiular, atoateștiutor, deschis pe imaculatul frontispiciu. Când venea mașina gunoierilor, duhoarea grețoasă umplea biserica, iar blasfemiile gealaților cu șorțuri de mușama, rostogolirea lăzilor de gunoi, ciocnirea lor de tencuiala pictată cu arhangheli și balauri, judecăți de Apoi și sfinți îndesați unii-n alții, cu aureole
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Peretele abdominal al femeii lipsea, ca al unui mulaj anatomic, lăsând să i se vadă aparatul reproducător, în culorile cărnii crude, roșii, mustind de sânge, și-ale arterelor purpurii, și-ale pielițelor sidefii, în contrast stupefiant cu albul rece, strălucitor, imaculat al statuii. Uterul era și el secționat ca să se poată zăn-n interior copilul ghemuit, deja complet format, cu capul în jos, umplând ca un fruct greu, minunat, cavitatea. Vaginul cobora dedesubt, între vezică și rect, terminîndu-se-ntr-o vulvă ce părea și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai zăbovească asupra a ceea ce pierduseră, precum și asupra inevitabilelor neplăceri ce încă îi așteptau. în fiecare zi soseau orășeni, meșteșugari, negustori, dar și proprietari de pământuri și aristocrați de străveche stirpe romană, împreună cu fiicele lor cu tenul alb și veșminte imaculate - oameni care, până acum, în ciuda exproprierilor suferite de pe urma burgunzilor, cunoscuseră o viață aproape confortabilă; și apoi oameni ce proveneau din locuri îndepărtate: mattiaci din bazinul renan, breoni din Reția de Răsărit și marcomani din Suabia de Sus. Printre aceștia, însoțit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
hoinărești, nu mai vii ca altădată pe alei să poposești? - Unde ți-e hlamida albă care tremura pe nori și acoperea în grabă cu argint satele-n zori? - Unde joacă frumusețea fulgului de vânt purtat? strâng la piept acum tristețea: imaculat! - Unde-s pomii cu beteală ca un pled strălucitor? în tăcerea ireală trece-un gând nerăbdător: - Mai deschide ușa, Doamne, să plângă fulgii de nea, după-ngălbenite toamne dă-mi albul de catifea!
Dor de alb by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83364_a_84689]
-
Varșovia, nu mai avea nimic ce ar fi putut arăta, iar respingerea deja arhicunoscută față de tot ce venea din Est sau era numit „comunist“ o „scotea din minți“. Acești oameni care se adunau seara în jurul meselor îmbrăcate într-un alb imaculat, preocupați de bunele maniere, acuzau ceva ce nu cunoșteau, nu fuseseră niciodată în Răsăritul ăla pe care îl socoteau o amenințare pentru orice formă de viață. Iar mama, care stătea acolo în costumul ei simplu, cu mâinile împreunate firesc în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
un tanc Panzer. Pe birou erau foarte puține lucruri, În afară de un pătrat din fetru pe care era așezat un rubin destul de mare Încât să decoreze elefantul preferat al vreunui maharajah, și de picioarele lui Jeschonnek, cu ghetre de un alb imaculat, care dispărură imediat sub masă când am intrat pe ușă. Gert Jeschonnek era un fel de arici țâfnos, cu ochi mici, porcini, și cu o barbă tăiată scurt pe fața-i arsă de soare. Era Îmbrăcat cu un costum la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
al evaluării oamenilor și cărților, cu dreaptă, genuină măsură. Ironiza instantaneu prețiozitatea, dubioasele jocuri de vodevil politic, demagogia de orice fel, xenofobia de orice fel, inclusiv, și mai ales, cea „subtil” ambalată În țopenie elitară. Minciuna, discursurile patetice, de „nobilă”, imaculată intransigență Îl oripilau, ca și distanțarea retorilor „stimați” În Forum de „prostimea” de care se știau, slavă Domnului, dintotdeauna străini, de parcă ar fi coborât, cum spune pe bună dreptate, recent, un poet, „cu hârzobul din cer”. Da, „coborât cu hârzobul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
așteptai, pelicula cosmetică. Mi se mai Întâmplase și eram, totuși, de fiecare dată derutat de gafele țopești-„elitare” ale unor oameni pe care Îi prețuiam și care se arătau sincer jigniți când, după ce se culcaseră seara siguri pe reputația lor imaculată, se trezeau dimineața arătați cu degetul pentru afirmații și afilieri nedemne de statura lor. Doar ne Întâlnisem de atâtea ori, În „spirit”, cum spunea profesorul, și continuam, mă asigurase, „cu veche și statornică prietenie”, să fim „solidari”!! Mi-era greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
fel de ghicitoare cu sex. Cum ar veni, adică: vrei să ți-o prezint pe sora mea? O încearcă pe Duane și Ruppie. Poate că are legătură cu partenogeneza. Îți spune ceva noțiunea de partenogeneză? Cunoscută și sub denumirea de imaculata concepțiune. Rupp se înfige în Cain. Ai mâncat vacă nebună? N-are răspuns, declară Rupp. Și el e un tip foarte deștept. Dacă Rupp n-o poate descurca, e nedescurcabilă. Poate că ai încurcat întrebarea, sugerează Duane-o. Există un fenomen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
legionar intelectual, dușman Înrăit numai bun să Înfunde pușcăria, având sub braț o trompetă strunită bine ca să cânte melodia deznădejdii. Oare, În ce talcioc o fi fost vândută vreunui paznic de noapte? La etaj, În balconul lung, se uscau rufe imaculate Întinse pe o sfoară groasă. De sus, din cer, ploua o ploaie pe care nu o vedea nimeni. În iarba grădinii, Într-un ghiveci, o mușcată Își ridica tulpinile crăcănate spre nori. În vârful lor, florile sângerii aproape veștejite. Privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Fie. Se vedea că deja plănuia cum să se răzbune pe mine. Capitolul 6tc "Capitolul 6" M-a trezit mirosul de costiță prăjită. Și nu eram mahmură. Calitatea vieții mi se îmbunătățește pe zi ce trece. Am intrat în bucătăria imaculată, unde am găsit-o pe mătușa Lynn pregătind micul dejun, semănând cu proprietara unei pensiuni, cu șorțul pe care și-l adusese probabil de-acasă. La ce oră te-ai întors, draga mea? mă întrebă ea. Minunat. Mă întorsesem în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
deserviciu nasului meu lung și frunții înalte. Îmbrăcată cu pantalonii și maioul verde care-i plăcuseră lui Ed, mi-am înșfăcat geanta și am intrat în sufragerie, unde Lynn făcea curat din nou. —Mătușă Lynn, ce faci? Apartamentul e încă imaculat de la ultima ta vizită. Lynn țâțâi nemulțumită. Dar ai zis că ai invitați la cină în seara asta. Așa că m-am gândit să șterg puțin praful. M-am așezat cuprinsă brusc de disperare. — Am uitat complet de cină. Nici măcar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
fusese prevăzător și o reținuse pe Lynn. Poate ar putea lua el toate deciziile pentru mine pe viitor. În acel moment am început să-mi fac o listă în cap. — Deci spune-mi tot! Maria venise după mine în bucătăria imaculată unde eu m-am mirat cum a putut Lynn să prepare mai multe feluri de mâncare fără să dezlănțuie haosul meu obișnuit de dâre, pete și stropituri. Am tras-o de lângă ușă ca să nu ne audă nimeni. Nu e nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
ei bleumarin cu guler de blană, trasă astfel încât să-i acopere partea de jos a feței. I-am dat cinci minute după care am sunat la ușă. A răspuns o menajeră filipineză într-o rochie neagră cu un șorț alb imaculat. A ținut ușa pe jumătate deschisă și a întrebat: Da, cine este, vă rog? — Aș vrea să vorbesc cu doamna Hammond, am spus trecând de ea ca să nu-mi poată trânti ușa în nas. Nu a făcut-o. în schimb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
năclăite, în care a umblat toată ziua după datornici, și își pune costumul de baie. Eu îi duc prosopul în timp ce el clămpăne pe stradă, spre plajă, în pantofii cu șireturile desfăcute. Am pe mine pantaloni scurți curați și o bluză imaculată, sarea din apa oceanului am dat-o jos la duș, iar părul - părul de copil, neintrat în faza sârmoasă, încă moale și ușor de aranjat - e lins și pieptănat frumos, cu cărare. Promenada de scânduri are pe toată lungimea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]