2,203 matches
-
încheiat în timpul mandatului prințului Hohenlohe 53, de fapt o simplă replică a vechiului tratat al lui Carol al II-lea, care nu a fost niciodată denunțat, ar fi putut compromite poziția domnului Bethmann-Hollwegg deoarece ar fi fost o dovadă a ipocriziei și perfidiei britanice. Am remarcat atunci că în introducerea acordului nostru se spunea exact același lucru ca în tratatul de la Windsor și în celelalte tratate analoage: ne angajam să menținem drepturile de suveranitate ale Portugaliei și să salvgardăm integritatea posesiunilor
by KARL MAX, Prinţ LICHNOWSKYKARL MAX [Corola-publishinghouse/Memoirs/1009_a_2517]
-
obținut...” - și l-am invitat pe colegul meu să-și deschidă carnetul de note și să le citească. Cum ele erau bune și foarte bune, sala a început să murmure din ce în ce mai tare, pe măsură ce lectura „inculpatului” spulbera principala acuzație încropită, cu ipocrizia tipică epocii și sistemului, împotrivă-i. Văzând că se îngroașă gluma, Pavel Țugui, care își pierduse brusc jovialitatea, a biciuit sala cu memorabila propoziție: „Iar începeți ca în ’56?” A fost singura dată în viață când am reușit să pun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
activizare a conștiinței politice a maselor, de experimentare spontană a unor noi forme, cvasisocialiste, de organizare socială. Într-un sat, țăranii creează o cooperativă agricolă. Reprezentanți ai foștilor arendași încearcă s-o saboteze recurgând concomitent la procedee ce țin de ipocrizie și teroare. Doi consăteni, sudați sufletește într-un lagăr de concentrare nazist, apucă, după încetarea ostilităților, drumuri diferite: unul se integrează firesc colectivității în lupta acesteia pentru pământ (pământ ce, înainte de a fi arat cu trudă, trebuie deminat cu prețul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
în observația economistului german W.Sombart și “omul lui Patapievici” din “Scrisorile” către Paleologu, ambele eșantioane pregătite să șocheze . 1 - “Homo economicus la său e o gorilă primitivă, înzestrată cu conștiință, exact atât cât îi trebuie ca să alieze la brutalitate ipocrizia sau șiretenia . Societățile pe care le alcătuiesc acești oameni sînt și ele tot forme de egoism colective, întunecate turme omenești crispate cu dezasperare asupra unui pumn cu bani” 2 - “Fețe patibulare, ochi mohorâți, maxilare încremenite, fețe urâte,guri vulgare, trăsături
RAVAGIILE NIMICULUI PRETENŢIOS by ALEXANDRU TACU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91634_a_93189]
-
A.M.P. : Cum i s-a întâmplat Monicăi Macovei, care a acceptat atunci, dar nu a reușit să schimbe nimic în PDL, partid pe care l-a părĂsit cu mare supărare în 2014. În campania din 2012 au plătit scump ipocrizia, că s-au lăudat că epurează oamenii pe criterii de integritate, dar nu au epurat pe nimeni, iar Monica nu și-a dat demisia atunci, deși avea un motiv infinit mai bun ca azi, iden‑ tificase peste o sută de
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
Ungureanu a fost trimis de BĂsescu, în prima lui vizită ca ministru de Externe, la Gaddafi. Și acum îl țin minte cum stătea pe marginea scaunului la Gaddafi, ca un băiat cuminte, și-i zâmbea. Deci toate acestea sunt mari ipocrizii. Nimic din orien‑ tarea externă nu se va schimba. Dar nu înseamnă că toți candidații noștri ar avea aceeași credibilitate externă. Nici vorbă ! Este evident că Iohannis, etnic german, s-ar bucura de trecere mult mai mare. Evident că Monica
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
meșteșugărească a tinerelor vlăstare de la țară; și mai Înființând - singurele care au rezistat dintelui vremii, care nu cruță [nici] cele mai nobile intenții și mărețe Înfăptu iri - cârciuma cu restaurantul și cofetăria de la Breaza, exce lente toate, dar botezate cu ipocrizie Temperanța și servind clienților intemperanți ai limuzinelor În drum pe Valea Pra hovei mâncări, prăjituri și băuturi din cele mai alese și care nu aveau nimic de-a face cu propovăduirea temperanței. Rea lizări, evident, practice și lucrative, care la
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Fiziologicește. Organicește. Mai mult decât o sclavie pentru bietul neam al bărbaților, mai mult decât cum scrie Tacit: Virile servitium. Au totuși o moralitate a lor, pe care bărbații o cunosc și o practică rar de tot, și atunci fără ipocrizie. Aceea de a se lăsa cuprinse uneori, și după o vreme, de remușcări pentru toate de câte s-au făcut vinovate, luând, În sfârșit, calea bisericii, dar fără să ierte altora faptele de care ele Însele s-au făcut vinovate
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
mai ales după ce, dând În oftică și părăsită de amantul ei, s-a refugiat În Bucureștiul cel frenetic de după războiul cel mare, continuând s-o vadă pe Mamaia mutată la noi În casă, unde o primeam pe Rozina fără nici o ipocrizie și cu afabilitatea cuvenită atât persoanei ei, cuviincioasă și reținută, cât și sărmanei sale existențe alter nând Între Sanatoriul de la Filaret și casele de rendezvous, unde, Îmi spunea Într-o seară la Terasa Oteteleșeanu când mi-a cerut cinci lei
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
mân care caldă și s-o Întreb respectuos pe această damă du temps jadis: Mais où sont, măicuță dragă, les neiges d’antan? Duhul credinței religioase nu lipsește acestor femei și cred că În cea mai mică măsură posibilă [din] ipocrizie; cum nici oarecare intimitate dramatică În manifestările lui, fiindcă nu le am văzut Înghesuindu-se pe la biserici, unde bănuiesc că ar călca cu mare frică, afară numai la bătrânețe, vârstă care n-a fost niciodată cea a sincerității la femei
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
de a gândi altfel decât zice dogma. Ei nu reprezintă decât o forță morală, care, în confruntarea cu intoleranța, cu forța brutală, este îngenuncheată. În apărarea blândului Iisus, au aprins ruguri ce te sufocă prin fumul de carne arsă... În ipocrizia lor, "să nu păcătuiască vărsând sânge" cum scrie la Biblie, îi frig pe jăratec. Oricine îndrăznește să gândească liber este acuzat de erezie, vrăjitorie, dat pe mâna "Măicuței Inchiziții". Nu faptele rele ale omului îi înspăimântă, cât ideile noi, "ideile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
criminală față de țară și popor care i-a hrănit și ocrotit 22 de ani. Din faptele 334 raportate de personalul polițienesc refugiat și din cele relatate de civili reiese că evreii, când au auzit de cedarea Basarabiei, dând jos masca ipocriziei, arătând adevăratele sentimente față de poporul român au dat mâna cu elementele comuniste formând în orașe și târguri comitete orășenești care au hotărât modul cum să primească Armata Roșie. S-au făcut bande înarmate de comuniști și evrei pentru a începe
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
în genul „misterelor“ medievale, a fost și jocul de-a Christos și jidanii, de mine inventat și practicat împreună cu Toderică, vărul meu, care mai crescuse și era de o blândețe îngerească, de papă-lapte, pe care o socoteam atunci imbecilitate și ipocrizie: el era Christos, răstignit de bunăvoie pe gardul ce despărțea grădina noastră de a lui Csordás, iar eu eram „jidanii“ care îl batjocoreau și scuipau. Arta mea superioară se vădea prin abundența salivei risipite fără economie pe obrajii partenerului răbdător
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
va funcționa după alte exigențe, având alte perspective. Ergo, este, în mod necesar, vorba de un alt tip de politică externă și de diplomație, acum când România face parte și se integrează în U.E. organizație supranațională. Lăsând de o parte, ipocrizia de ocazie (pro domo) care nu onorează și nu ajută cu nimic din ceea ce este pozitiv, trebuie să recunoaștem că suveranitatea statelor membre ale Uniunii Europene este efectiv afectată și că procesul de transfer al atributelor suverane este în curs
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
rând, populația suferise un întreg deceniu de represiune intensă și lipsuri care, la rândul lor, urmaseră unei perioade de timp încă și mai lungi în care sistemul comunist român fusese mai opresiv decât alte sisteme din regiune. Contrastul grotesc între ipocrizia flagrantă a dictaturii lui Ceaușescu și condițiile proaste de viață ale populației nu mai putea fi ascuns. În al treilea rând, Ceaușescu s-a găsit aproape complet izolat, fără alternativa unei susțineri din exterior. "Noua linie" a Moscovei limita evident
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
nu era de fapt un libertin, ci un tânăr epicurian, om de spirit înțelept și brav). De altminteri, acea „deșănțare”, cum am numit-o adineauri, era mai mult verbală, era un fel mai cinic și mai sfidător de a disprețui ipocrizia, de a gusta plăcerile vieții și de a plasa vorbele de spirit. Oameni de spirit au existat întotdeauna, dar de regulă nu fac casă prea bună cu austeritatea ; în epoca aceasta însă, ei erau în mod natural regii societății. Austeritatea
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
acuma-mi vine-n gând că generația căreia îi aparțin, deci care s-a format intelectual cam în al doilea deceniu al epocii interbelice, a apucat o epocă de foarte mare accentuare a experiențelor abisale, a disperărilor și chiar a „ipocriziei disperării”, cum foarte bine a numit-o Teodor Mazilu. Iar pentru acești oameni atât de febrili, atât de dramatici, așa-numiții „trăiriști”, despre care se poate spune că la noi, în epoca respectivă, au anticipat, într-un fel, existențialismul de după
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
brizante ; ne ̀ ntâmpină și aici acea luciditate cinică, acea inteligență acidă, destrămătoare de iluzii sau, cum se zice, „demistificatoare”. Dar în celelalte piese „demistificarea” aceasta se manifestă virulent, având în subtext și chiar în text o mânie justițiară, demascatoare. Ipocrizia, impostura, ticăloșia, abjecția morală apar în piesele lui Mazilu (ca și în proza lui) în forme pure, aproape experimentale, in vitro am putea spune ; am putea spune și că apar în forme naive (în sens strict etimologic, adică native). Toate
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
strict etimologic, adică native). Toate aceste înfățișări ale răului (Mazilu declară expres într-un eseu : „Problema moralei - eterna ̀ ntrebare : ce este bine și ce este rău - m-a preocupat cu înverșunare și durere din primii ani ai tinereții” - cf. Ipocrizia disperării, p. 86), toate aceste înfățișări ale răului sunt, în viziunea lui, reductibile la stupiditate, la prostie ; există un fel de idealism al prostiei care l-a fascinat irezistibil pe Mazilu și pe care el l-a aureolat în faimoasa
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
paradoxul lui Mazilu constă în faptul că este el însuși un „om de idei”. Are așadar dreptate tânărul critic Ioan Buduca afirmând că în teatrul lui Teodor Mazilu există în fond un unic personaj, anume Mazilu însuși, și că în Ipocrizia disperării se poate vedea că Mazilu era conștient de aceasta (cf. Un moralist pentru viitor, Amfiteatru, nr. 7/1981). Cum adică? Romanțioșii proști sub clar de lună, proștii culturalizați, proștii de toate felurile, dar apți cu toții de orice ticăloșie, nu
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
accente pamfletare. Atunci când descrie isprăvile intelectuale ale favoriților săi, el nu-și poate camufla aroganța: „Cu sângele său rece imperturbabil și cu mână foarte sigură, Prochoros plimbă spada dialecticii aristotelice și tomiste pe rana palamită, dând astfel cep buboiului de ipocrizie” (col. 1805). El critică mai cu seamă inconsecvența Bisericii ortodoxe. Conform poziției sale, rușii ar fi respins palamismul Începând cu secolul al XVIII-lea, În vreme ce, chiar În sânul Bisericii grecești, lucrurile nu sunt Întotdeauna clare: „Biserica greacă contemporană afișează deschis
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
deoarece se intemeiază pe superioritatea inimii. Dreptul strict trebuie să cedeze echității. Raționamentului uscat e de preferat dragostea de bine. Orice-ar fi trebuie să fii om al binelui.. Orice s-ar întâmpla smaragdul își păstrează coloarea. Răul e încarnarea ipocriziei, fanatismului și superstiției. Când Statul nu se ocupă de rezolvarea problemelor serioase, criza se rezolvă prin dărămarea regimului. Principiul de rasă va submina credința creștină, zice undeva Renan. Viligeatura e adesea paradisul celor lipsiți de personalitate. Bisericile din Praga. Vâltava
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
aflați În lipsuri grave, dar, mai ales, să te „deplasezi” În mijlocul lor, poate nu ca Maica Tereza, ființă ce frizează o sfințenie posibilă În plină modernitate, dar, poate, ca acel actor austriac, fiul marelui dirijor Karl Böhm, care, iritat de ipocrizia multor europeni ce-și adorm conștiința expediind dolari sau mărci sau franci sau lire pe adresa unor asociații ineficiente, multe, dacă nu oneroase, s-a „deplasat” el Însuși Într-un stat central-african și, de decenii, stă cu acei oameni ajutându
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
fi putut să împiedice planurile sale, nu în mod tiranic, ci sub aparența deplinei legalități, legalitate de care făcea caz pentru a marca diferența dintre el și predecesorul său, Richard al III-lea. Dualitatea personajului, dar mai ales uluitoarea sa ipocrizie sînt excelent ilustrate de James Maxwell, un actor variat și subtil. Memorabile sînt și alte personaje ale acestui „roman foileton”: Perkin Warbeck, un fascinat de putere, transformat prin acțiunea opoziției în duce de York și contele Warwick, tînărul crescut în
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
care a debitat obișnuitul său discurs plin de sentimentalisme și „panseluțe”. Om al bunătății nediferențiate și „cap plecat”, el e întotdeauna de acord cu toți și cu toate, ceea ce pentru mine, teoretic și practic, e imposibil fără a cădea în ipocrizie. I-am spus-o. Mi-a răspuns că „trebuie să știi să întîmpini timpurile”. Persistența în această atitudine l-a îndepărtat de mine, singurul care mai credea în aparenta lui sinceritate. De cînd a prins să fie cît de cît
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]