1,303 matches
-
amintit cu un impact înfiorător de puternic. Piperat, dulce-condimentat și ceva unic și de nedescris care nu venea de la săpun sau dintr-o sticlă sau din haine. Un miros în care era doar el. Familiaritatea lui îi făcea ochii să lăcrimeze. Cu o delicatețe de nesuportat, a sărutat-o ușor în colțul gurii. De parcă ar fi fost prima dată. Apoi un alt sărut ca un fluture. Și altul. Înaintând încet către interior, simțeau o plăcere aproape imposibil de deosebit de durere. Fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
pentru el, și nu numai cu capul, ci sunt gata să sar și în foc». Uite, îi zic, cum sunt gata să garantez pentru tine!“ În clipa asta s-a aruncat în brațele mele, tot în mijlocul străzii, a început să lăcrimeze, tremura și m-a strâns atât de tare la piept, încât m-a podidit un val de tuse pe care de-abia mi l-am potolit. „Tu, zice, ești singurul prieten care mi-a mai rămas în nenorocirile mele!“ E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
a îmbunat. — Eh, Lebedev! E posibil ca un om să ajungă în halul de josnică decădere în care te-ai prăbușit dumneata? strigă prințul cu amărăciune. Lebedev se lumină la față. — Sunt josnic, josnic! se văicări el, apropiindu-se imediat, lăcrimând și bătându-se cu pumnii în piept. — Ar fi o mârșăvie! — Curat mârșăvie! Ăsta-i cuvântul! Și ce-i cu năravul ăsta al dumitale de a... proceda atât de ciudat? Nu ești decât un... un spion! De ce ai ticluit scrisoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
la gură. — Exemplu mi-a fost cel care s-a bucurat de un asemenea prestigiu încât și-a permis să lanseze moda acestor recitări fără să se teamă că va fi taxat de vanitos. Emoția o face pe Vipsania să lăcrimeze. Nu a pronunțat nici un nume, dar aluzia a fost foarte clară. Are dreptate. Cu toată austeritatea lui profundă, Asinius Pollio simțea deseori nevoia să se sustragă ocupațiilor politice sau celorlalte genuri literare mai dificile, tragedia și istoria, la care lucra
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
propria-i mărturisire, scria În Împrejurări ieșite din comun, cu mintea Întunecată de alcool, de tutun, de teroare, scos pentru trei zile din orice contact cu lumea din afară? Dar acum se făcuse noapte, noaptea de 21 iunie. Ochii Îmi lăcrimau. Încă de dimineață stăteam fixând ecranul ăla și furnicarul punctiform produs de imprimantă. Fie că ceea ce citisem era adevărat sau fals, Belbo spusese că avea să telefoneze În dimineața următoare. Trebuia să aștept acolo. Mă durea capul. M-am Îndreptat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
pune niște drog În colțul cardului lui de credit și trage vârtos pe nas. Par un pic nehotărât, n-am chef să-mi fut cavitățile nasului cu porcării nedigerabile. — E ok, e marfă bună. E beton, spune Ray, cu ochii lăcrimându-i În timp ce trage pe nas În continui. Fac și io o-ncercare și e bună marfa. Mirosul ăla dulceag din capul meu, fața care-mi amorțește, un puseu de energie mă străbate. E vremea să trecem la acțiune. Bat puternic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
mușchi zdraveni. Cu o pulă cât a calului. De legendă. Todeauna sparge curu prima oară. Chiar și băiețeilor denchiriat din Carlton Hill carei sunt aduși, iar băieții ăștia s obișnuiți să aibă-n iei grămezi de pulă tare. — Uau! Îmi lăcrimează ochii cânmă gândesc la asta! se sufocă Ray. — Da gardienii Îl Încurajează pe Bestie să fute. Au o selecție de peruci, rochii și farduri ca săși Înțolească modelele după cum are chef. Le dă și nume: diobicei din alea cu sonoritate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
de umplutură! Ce morții măsii! — Haide Dermot, hai să ne mișcăm n măsa! Îl aud că spune pe unu dintre cei din Liverpool, și se cară pe stradă Îndepărtându-se. Stau puțin pe jos, Îmi bubuie capul și ochii Îmi lăcrimează. Greața mi-a trecut un pic, e exact sub limita când Îți vine să vomiți. Până la urmă sunt ajutat să mă ridic În picioare de un hipiot de rahat care pute. — Voi englezii Întotdeauna ne faceți necazuri, bă. Relaxează-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
te iau În patul meu, să te țin În brațe, să fac dragoste cu tine toată noaptea și să țip În fața lumii Întregi: Asta-i ea! Asta-i gagica pe care o iubesc! Îmi susține privirea, ochii Încep să-i lăcrimeze și mă gândesc la toate nedreptățile care mi s-au făcut În ultima vreme și sper că-mi plâng suficient de milă, Încât să mi se umezească și mie ochii, sper că ea o să creadă că o parte din sufletul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
o lampă veche cu halogen. Geanta e pe raft. Setteringon se joacă cu ea. Dar acum Începem să ne recăpătăm stăpânirea de sine. N-ar fi trebuit să-mi scoată punga. Fața noastră palpită și e dureroasă, ochii Încă ne lăcrimează, dar putem din nou să gândim. Îi vedem. Lampa nu ne deranjează. Ei se uită la privirea noastră de neclintit. Îi vedem. — Uită-te la el, ce boarfă de rahat, scuipă Ghostie Gorman, pămpălău mic și albinos, cu o expresie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
i-ai zis lui Dermott, prietenul tău de la școală, că aveai de gând să vorbești cu ea și asta a fost tot. Pe când te apropiai de ea, puteai să-ți simți fața cum se Înroșește, ochii cum Îți Încep să lăcrimeze. Ai spus o tâmpenie de genul — Ăsta nui așa de bun ca All The Young Dudes. — E și mai bun, a replicat ea, uitându-se la carcasă. — Acui nu, ai răspuns tu stupid, prizonier al propriei tale bălmăjeli. — Ba da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
pe cearșafuri, cuprinzându-i corpul, lucru pe care nu îl va simți, și apoi fața, lucru pe care îl va simți cu vârf și îndesat. Își întoarse fața spre Magician, dar acesta dispăruse. Ușa era închisă. Fumul îl făcea să lăcrimeze și să simtă că se asfixiază. Focul se apropia din ce în ce mai tare, devorând cutii, cărți, postere și topind CD-uri. Apoi, flăcările galbene și albastre se insinuară în patul lui Rhyme, luând cu asalt pătura cu care era acoperit acesta. Capitolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Bologa de veste și să le zădărnicească planul... În sfârșit, în ziua stabilită soții Bologa luară loc în strana dreaptă, ca de obicei, iar Apostol, în fața lor, în hăinuțe noi, mai palid și cu ochii aprinși de emoție. Doamna Bologa lăcrima și tremura, închinîndu-se înfrigurată și frământând neîncetat cărticica de rugăciuni... Apoi venind momentul rugăciunii, se plecă speriată peste strană și-i șopti: "Acuma, puișorule..." Cu fruntea sus, cu mers apăsat, Apostol trecu în fața ușii împărătești, căzu în genunchi, împreună mâinile
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
dușman, reluă căpitanul. Nici nu mi-ar fi păsat de dușmănia ta, dacă pe urmă, când se zvârcolea fratele meu în ștreang, nu ți-aș fi văzut ochii plini de lacrimi... Nu protesta! Nu ți-ai dat seama, dar ai lăcrimat... și lacrimile acelea ți-au dezvăluit inima întreagă... Bologa mai încercă să se împotrivească. Zadarnic. Căpitanul părea că simte o nevoie nebiruită de a-și crea un prieten cu care să împartă o povară sufletească. Neîncrederea locotenentului îl făcea să
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
o oră pentru a se deschide. Apoi văzu ușile mari ale sasului de intrare în e colonie închizându-se în fața ei. ― Burke! Strigătul ei fu dus de vânt, de acel vânt rece și umed al Acheronului care o făcu să lăcrimeze în timp ce alerga către panoul de comandă al ușii. Neștiind combinația folosită, apăsă la întâmplare un buton, apoi altul. Fără efect. Poate că acum nu se putea deschide decât din interior? Ripley încercă alt cod. Oftă ușurată când auzi motoarele gemând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
tânguinzi, cu niște târsoage de bărbi cât badanalele, grecotei cu nas subțire, bulgăroi cu ceafa destul de groasă, cazaci trosnindu-și fălcile a spleen, nemți stăpânindu-și cu demnitate vagi zgomote interioare, ungureni chipeși vorbind ceva cu niște vrânceni șovăitori, moldoveni lăcrimând de atâtea povești, ba, într-un colț, mai la fereală, și doi turci, afumați bine, cercând a măsura și mereu căzând peste el, niște postav. Din când în când, peste toți și peste toate, dinspre încăperile luminate ale hanului, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
nu te mai ascultă, carnea începe să se fleșcăie, buzele să dondăne, dinții să se clatine, gingiile să molfăie, genunchii să tremure, degetele să se facă covrig în cizme, nasul să-ți supure, urechile să se ceruiască, ochii să-ți lăcrimeze, spada ți-o uiți la scăldat, gâtul îți hârâie, burta îți ghiorăie și singur gândul îți mai rămâne vârtos: așa văd eu momentul când trebuie să fii mazilit. Dar dumneata, spătare, departe ești de vremea aceea - grăi Cosette. Câteodată suntem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
oală aburindă. Măcar o cană! — Nu, mulțumim frumos - răspunse Metodiu. Și-așa am stat destul. Dacă dânșii tot pleacă - interveni căpitanul Tresoro - n-am putea să le reținem noi porțiile? — Ei, atunci, la revedere! - zise Metodiu. — Să ne scrieți! - spuseră lăcrimând surorile Acetosa. — Aveți grijă la răscruci, sunt hoți - îi sfătui doctorul Peleto. Zvelta Laura sări de la masă și-n timp ce călugării noștri ieșeau în fața stabilimentului căutând din ochi o gondolă liberă, ea îi ajunse din urmă. — Știi, preacuvioase - spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
am ascuns sub anteriu De bello gallico și-am ieșit pe ușă, călcând peste spahii adormiți de-a valma prin odăi. In curte, strânși unii într-alții, dormeau caii lor. Pe ulițele Ieșilor am fost ajuns din urmă de Broanteș, lăcrimând de durere, căci păgânii, prinzându-l în bibliotecă, îi crestaseră limba. Am ținut-o tot o fugă, ca telegarii, până la casele spătarului Vulture, pe care Sima-Vodă îl avea ca dușman. Pe dimineață era deja pe drumul spre Cetatea Albă, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
piele, ci parcă din pânză de cort și nu negre, ci kaki, ca pânza... Bărbatul care străbate curtea, se apropie de scara calidorului, șovăitor, cu buzele strânse, ca să nu-i tremure din cale-afară - e tata. S-a Întors. Mă Îmbrățișează, lăcrimând, Îl strâng la piept, plângând. Eu Însă din altă pricină plâng: tata acesta nu miroase ca tatăl meu, acela, adevăratul - pe care l-am uitat. Plâng apoi, pentru că, gata, nu mai sunt orfănel. Până acum, auzeam: «Băietu’ lu’ domțători’, săracu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
măricei... Iubește-i pe ei toți și gata! - Ce pierzi, doctore? Nu vrei să fii iubit cum nu ai fost niciodată? lansă Ofelia ultimul argument, punându-și palmele pe pieptul lui și lipindu-ise de trup, privindu-l în ochi aproape lăcrimând. Tainicele cărări ale iubirii Eugen rămăsese blocat de gestul ei neașteptat și de privirea-i hipnotică. Înghiți în sec și, acoperindu-i palmele cu palmele lui, încercă să le îndepărteze cu toată blândețea de care era în stare. Deschise gura
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
secret pe care l-a păstrat toată viața. Nu a dezvăluit nimănui vreodată tot ce auzise și înțelesese el acolo, pe timpul internării, când întregul personal îl credea în comă profundă, fără posibilitatea de a auzi și a înțelege ceva. Iuliana lăcrima, dar a știut să se ascundă, să nu tensioneze starea de spirit a fratelui său. Lăcrimase și când mama ei își descărcase îngrijorarea la ușă, când și-au luat rămas bun. - La întoarcere mă iei și pe mine? îl întrebă
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
și înțelesese el acolo, pe timpul internării, când întregul personal îl credea în comă profundă, fără posibilitatea de a auzi și a înțelege ceva. Iuliana lăcrima, dar a știut să se ascundă, să nu tensioneze starea de spirit a fratelui său. Lăcrimase și când mama ei își descărcase îngrijorarea la ușă, când și-au luat rămas bun. - La întoarcere mă iei și pe mine? îl întrebă Eugen pe Emilian într-o clipă de răgaz, când ceilalți își ocupau locurile în salvare. - Ce
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Te văd, sora mea dragă... S-au îmbrățișat lung. Iuliana plângea înăbușit. Nu se putea abține. A venit lângă ea Laura și a cuprins-o pe după umeri, șoptindu-i: - Nu trebuie, te rog mult! Curaj! Tinu nu are voie să lăcrimeze. I-ar face rău. Hai, vino! o chemă ea și se îmbrățișară îndelung, până lacrimile încetară să mai curgă. - Dragi colegi și prieteni! se auzi vocea limpede a doamnei Maria Popa, reinstaurând liniștea în sală. Ați fost martorii unei noi
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
adus în blațe, vezi? - Draga mea Laura, iată, fetița noastră a venit să ne vadă! Mi-a spus câți ani are... și îmi seamănă perfect, după cum susține Iuliana...... Bucuria mea nu poate fi măsurată..., dar tu nu ai voie să lăcrimezi, dragul meu. Te rog! Mariana, ia repede ceva sterilizat să-i șterg ochii! Iustin nu se sfiia să-și etaleze emoția. Își desfăcu brațul stâng pentru a cuprinde alături de rodul iubirii lor, într-o caldă îmbrățișare, pe femeia care i-
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]